Je site wordt steeds mooier Thijs

Je mag me natuurlijk noemen (het is een vrij land), maar het hoeft beslist niet en ik voel me er een beetje ongemakkelijk bij, want ik ben ook maar een nincompoop geïnteresseerde leek - echt "onderzoek" zou ik mijn hobbygeneuzel zelf niet noemen - ik heb me er hooguit "een beetje in verdiept" (ofzo), maar wat mij betreft mag het desgewenst dus ook zonder
credits 
Hetgeen meteen al kracht wordt bijgezet door je vraag naar de "
vermoedelijke communis" - die zou ik vandaag inderdaad een "(vrijwel?) zekere
germanica" noemen

Van jouw site:
Het mannetje kan een Panorpa germanica zijn.
Dat
is het
Het vrouwtje misschien Panorpa communis
Niet dus, zie boven
Hij houdt niet van volle zon en zoekt daarom de schaduw op.
Met de nuance dat
vulgaris een wat zonniger typje is - zit ook graag in de schaduw, maar komt meer dan de anderen ook graag eens in de volle zon.
... omdat het mannetje aan de uiteinde een tang heeft, waarmee hij het vrouwtje kan vasthouden tijdens de paring. Tijdens de paring krijgt het vrouwtje van het mannetje wat speeksel, om te voorkomen, dat hij aangevallen en gedood wordt.
Het ligt wat genuanceerder en wat minder spannend. De vrouwtjes eten de mannen beslist niet op (het zijn geen spinnen

). De paring bij deze dieren houdt het midden tussen verleiding en verkrachting (ze dienen zelfs als voorbeeld voor verhandelingen/theoriën over verkrachting bij mensen

) Hééél kort door de bocht zou je kunnen stellen dat het vrouwtje nooit (lang) "wil" en dat het mannetje verschillende middelen heeft om de copula tot stand te brengen en (vooral) om deze zo lang mogelijk te "rekken" (hetgeen zijn kansen op succesvolle voortplanting vergroot). Deze middelen zijn:
- Het vrouwtje lokken met een lekker hapje dood beest en als ze daar dan van zit te smikkelen z'n gang gaan. Voor dit geschenk geldt dus hoe groter hoe beter, want dan is ze langer bezig.
- Met de tang geleidt het mannetje de copula en houdt de staart van het wijfje er deels ook me vast, maar tegelijk wordt de vleugel van het vrouwtje ingeklemd onder het notaalorgaan (dat nokje op de rug van het derde achterlijfssegment). Als ze onverhoopt snel klaar is met eten kan ze dus moeilijk wegkomen.
- Terwijl het vrouwtje knabbelt probeert het mannetje nog speekselklompen te produceren die hij haar aanbiedt zodra het vorige maaltje op is zodat ze rustig kan blijven eten. Bij gebrek aan kadavers kan ook van meet af aan zo'n speekselhapje worden aangeboden en als het mannetje in de voorgaande tijd goed heeft gegeten kan hij er een aantal na elkaar produceren om het meisje bij de les te houden.
Daarna is het afgelopen zodra het vrouwtje zich los weet te wurmen.

Thijs, ik heb hier tekstueel niet over nagedacht dus wellicht moet je zelf een betere tekst verzinnen en waarschijnlijk is het ook niet allemaal wenselijk op je site, maar als je er iets van wilt gebruiken ga dan niet moeilijk doen - mijn foto's en teksten zijn voor zover wettelijk mogelijk "Publiek Domein" (danwel "CC0"); dus gewoon knip/plak wat je wilt gebruiken, geen credits en ander geneuzel, ik vind het al leuk genoeg dat je moeite doet om wat over de beestjes te vertellen.