Weekdieren in de media

Gestart door Margreet Kwh, maart 20, 2013, 09:39:34 AM

Vorige topic - Volgende topic

Rob Koelman

Deelnemers eerste editie schelpteldag telden 20.000 schelpen op acht stranden
19 maart 2022

Naar schatting tweehonderd mensen hebben zaterdag meegedaan aan de eerste editie van de schelpenteldag. Er zijn op acht stranden 20.000 schelpen geteld, maakte museum Naturalis na afloop bekend.

Elke vrijwilliger zocht honderd schelpen bij elkaar om ze vervolgens te ordenen op naam. Deskundigen hielpen de tellers daarbij.

De meest aangetroffen soort was de zogeheten halfgeknotte strandschelp (spisula subtruncata). Op de tweede plaats van meest voorkomende soorten staat de ovale strandschelp (spisula elliptica).

Er was een kaart beschikbaar met daarop de 26 meest voorkomende schelpen in Nederland. Er waren ook bijzondere vondsten die niet op deze kaart staan. "Iemand riep dat er een pelikaansvoet is gevonden, een slakkensoort die zeldzaam is. Als dat wordt bevestigd zou dat een hele mooie vondst zijn", zegt Bart Braun van Naturalis.

In Ouddorp in Zuid-Holland werd een tere hartschelp gevonden. "Die komt voornamelijk voor in Zuid-Europa en lijkt bezig met een opmars naar Nederland."

Braun noemt de eerste schelpenteldag een succes. "We hadden ingezet op honderd tellers, het waren er twee keer zoveel. Ook bezoekers in het museum waren enthousiast. Schelpen vertellen ons het verhaal wat er in zee gebeurt. Zo wordt een bezoek aan het strand leuker."

Het Vlaamse Instituut voor de Zee organiseert al vijf jaar een schelpenteldag. Zaterdag deden in de tien Vlaamse kustgemeenten 750 mensen mee, die ongeveer 38.000 schelpen telden. Komende week worden de Nederlandse en Vlaamse tellingen met elkaar vergeleken.

Waarschijnlijk wordt de schelpenteldag volgend jaar landelijk georganiseerd langs de hele Nederlandse kust.


Bron: https://www.nu.nl/opmerkelijk/6190300/deelnemers-eerste-editie-schelpteldag-telden-20000-schelpen-op-acht-stranden.html
Met vriendelijke groet, Rob

Rob Koelman

Artikel op de website van Nature Today.

Glanzend nieuwe landslak

20-MRT-2022 - Soms duurt iets even. Hoewel het eerste exemplaar al op 5 april 2018 werd gevonden, kwam pas dit jaar het besef dat in ons land een nieuwe landslakkensoort leeft. Een ontdekking die haar glans zeker nog niet verloren heeft. Als Nederlandse naam wordt dan ook Zuidelijke glansslak voorgesteld.

De Waalse malacoloog (weekdierkenner) Louis Bronne bekeek in januari 2022 foto's van de Zwitserse glansslak (Oxychilus navarricus helveticus, Blum, 1881) uit ons land. Hij constateerde dat op een deel daarvan Morlina glabra stond, een andere soort uit dezelfde slakkenfamilie. Morlina was hem inmiddels al van meerdere plaatsen in België bekend. Onder andere langs de Maas, maar ook van een vondst van zijn collega Johann Delcourt in ons land. In een zeer binnenkort uit te komen publicatie wijzen beiden er op dat deze soort behalve in België en Luxemburg ook in Nederland leeft. Bronne gaf dit door aan Tello Neckheim, die het weer doorgaf aan Nederlandse malacologen, met name die in Limburg.
Vondsten in Nederland

Na de melding van Louis Bronne zijn de vondsten van de Zwitserse glansslak uit Zuid-Limburg tegen het licht gehouden. De oudste vondst van Morlina glabra bleek gedaan door Arie Twigt, die al op 5 april 2018 een exemplaar langs de Grensmaas bij Itteren vond. Verder werd duidelijk dat op 4 en 22 augustus 2020 door de laatste drie schrijvers van dit bericht nog meer exemplaren verzameld zijn bij Itteren (gemeente Maastricht). Johann Delcourt verzamelde op 5 april 2021 levende exemplaren langs de Maasboulevard Zuid in Maastricht. Met dit alles was het duidelijk dat deze huisjesslak al sinds 2018 in Nederland aanwezig is. Over deze Limburgse vondsten werd onlangs gepubliceerd in Spirula, het tijdschrift van de Nederlandse Malacologische Vereniging (nr 430: 2022). In dat artikel werd ook een voorstel opgenomen voor een Nederlandse naam voor Morlina glabra: Zuidelijke glansslak.


Hele artikel lezen: https://www.naturetoday.com/intl/nl/nature-reports/message/?msg=28921
Met vriendelijke groet, Rob

OJGoreng

Met vriendelijke groet, Zainal



ruut

Hoe kunnen slakken feilloos de weg vinden naar planten op het balkon?
Durf te vragen De meeste huisjesslakken ,,leven van dood blad, algen en schimmels en maar heel af en toe van groene planten".

Gemma Venhuizen
29 juni 2023 om 9:00
Leestijd 2 minuten


Foto Getty Images
Mooi is dat. Heb je net op je balkon driehoog-achter aardbeien en jonge slaplantjes neergezet in je moestuinbak, blijken de slakken er opeens van gegeten te hebben. Waar komen die vandaan? En, nog intrigerender: hoe wisten ze dat juist dáár wat te halen viel?

Er zijn volgens de online 'soortzoeker landslakken' van Naturalis Biodiversity Center 95 soorten op land levende huisjesslakken in Nederland. Daarnaast zijn er, afgaand op een zoekkaart van de Nederlandse Malacologische Vereniging, 25 soorten naaktslakken.

Het zijn vooral de naaktslakken die een slechte naam hebben als het op het eten van tuin- en balkonplanten aankomt. Ze hebben het dan vooral voorzien op de ,,zachtere plantdelen en jonge kiemplanten", staat te lezen op de website van de Belgische organisatie Natuurpunt. Dat ook huisjesslakken vaak groene planten eten ,,is een beetje een fabeltje", laat evolutiebioloog en Naturalis-onderzoeker Menno Schilthuizen weten. ,,De meeste soorten leven van dood blad, algen en schimmels en maar heel af en toe van groene planten, en dan eigenlijk alleen het jonge blad of door de mens eetbaar gemaakte cultuurgewassen, waar alle afweerstoffen uitgekweekt zijn."

Kleverige slijmlaag
Zo eet ook de tuinslak, Cepaea nemoralis, vooral algen en korstmossen – onder andere op bomen óf balkons. Want de tuinslak is ,,een echte boomslak die met gemak twintig, dertig meter hoge bomen in klimt, en dat dus ook met gebouwen kan doen", zegt Schilthuizen. Ook de segrijnslak Cornu aspersum is een klimmer, en kan dan op balkons terechtkomen. ,,Andere huisjesslakkensoorten, zoals de heesterslak Arianta arbustorum, zijn veel meer aan de grond gebonden en vind je ook in het bos zelden hoger dan vijftig centimeter boven de grond." Van de naaktslakken kunnen evenmin alle soorten klimmen. Goede klimmers zijn onder andere de rode en de zwarte wegslak en diverse soorten kielslakken. Dankzij de kleverige slijmlaag op hun onderlijf vallen ze niet naar beneden.

Slakken kunnen ruiken met de antennes op hun kop. In een artikel uit 2017, in het tijdschrift Invertebrate Neuroscience, onderstreept de Hongaarse bioloog Tibor Kiss het belang van het slakkenreukorgaan bij het zoeken naar voedsel. Wel lijkt het erop, benadrukt hij, dat slakken voedsel alléén met hun reukorgaan kunnen traceren als ze de desbetreffende plant, alg of korstmos al eens eerder gegeten hebben. Bovendien is de afstand waarover ze voedsel kunnen ruiken hoogstwaarschijnlijk gering. Een experiment uit 1999 waarbij een slak op de geur een doekje met ethanol of een stukje appel kon opsporen, werd uitgevoerd over een afstand van zes centimeter – nu niet bepaald vergelijkbaar met de afstand van de begane grond tot een balkon.

Warme grond vermijden
Wat wel kan meespelen, is de zoektocht naar een koele, vochtige plek, zeker op hete en droge dagen. In het artikel 'Snails in the sun', dat in 2019 in Ecology & Evolution stond, schrijven Duitse onderzoekers dat slakken in al dan niet artificiële objecten klimmen om de warme grond te vermijden. Hoewel ze tijdens zo'n klim soms juist in sterkere mate aan de zon zijn blootgesteld, is de luchttemperatuur een eindje boven de grond zoveel lager dat het daadwerkelijk de moeite loont, concluderen de biologen. En als ze dan eenmaal op een koel balkon zijn, kunnen ze daar bij toeval eten tegenkomen.

Tot slot: niet elke slak hoeft te klimmen. Sommige individuen liften met de potgrond of de balkonplanten mee, en slakkeneitjes kunnen zelfs via vogelpoep worden verspreid.

bron:https://www.nrc.nl/nieuws/2023/06/29/hoe-kunnen-slakken-feilloos-de-weg-naar-planten-op-het-balkon-vinden-a4168409