Anton Pieck climax

Gestart door Pim, maart 05, 2005, 20:01:09 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Vandaag (zaterdag 5 maart 2005)  was ik weer werkzaam bij de Oostvaardersplassen te Lelystad, in het bezoekerscentrum aan de Knardijk. De weg erheen was een ware survivaltocht, er was gisteravond en afgelopen nacht wederom een verse (>5 cm) laag sneeuw gevallen en toen ik om 7.00 vertrok waren de fietspaden nog maagdelijk wit. De fiets tilde ik in de stoptrein naar de provinciehoofdstad van Flevoland. Na het nieuwe station Almere Oostvaarders begonnen de Oostvaardersplassen en dit was vanuit de trein een bijna niet te bevatten sprookje. Een witte vlakte met hier en daar een vlierstruik. Of de >150 edelherten die ik telde deze superlatieven ook loslieten op het gebied in deze toestand betwijfel ik. Een vos zakte diep weg in de sneeuw, zijn pluimstaart stak nog net boven het sneeuwdek van zeker dertig centimeter. Op een akker nabij een gevangenis liepen een man en vrouw ree.

Te Lelystad kwam ik via woonwijken al glibberend aan op de Torenvalkweg. Bij een rietveld telde ik minimaal vijfendertig rietgorzen, een grote groep voor deze tijd van het jaar. De zeer lange Torenvalkweg was veranderd in een ware sneeuwwoestijn. De lucht was witgrijs en ging bijna surrealistisch over in de besneeuwde weilanden. Ik probeerde mijn wiel in enkele autosporen aan te haken, maar soms gleed ik de berm in. Een wanhopige wulp vloog over. Vooral ter hoogte van de bossen van Het Hollandse Hout (Staatsbosbeheer) zag ik vele hertensporen. Een donkerbruin konijn hupte in de sneeuw. In het bos zag ik enkele koperwieken. Na vier kilometer was ik op de kruising met de Knardijk. Ik keek nog even bij de wildroosters waar klapekster en ruigpootbuizerd niet thuis gaven. Bij een slootje zaten twee bokjes, klein van postuur en een duidelijk kortere snavel dan de algemenere watersnip.

Op de Keersluisplas naast het bezoekerscentrum werd volop geschaatst hoewel het ijs op vele plaatsen slechts vijf centimeter dik was. Er laag ook een dikke deken van sneeuw op, kortom geen ideale schaatsomstandigheden. We verkochten warme chocolademelk en erwtensoep. Tijdens het werken kwamen soms kleine hoeveelheden baardmannetjes op slechts enkele meters afstand in het riet zitten. Ook zag ik (en hoorde) enkele waterrallen, deze schuwe vogel laat zich onder deze barre omstandigheden veel makkelijker zien.

Nog even een terugblik op de laatste ruime week:

In de waterleidingduinen ben ik diverse malen geweest, maar gisteren (4 maart) was wel het hoogtepunt. Er lag een enorm pak sneeuw en de vogels waren flink van slag. Afgelopen nacht was de temperatuur zo rond de -15 graden.  Op vele plekken zaten watersnippen langs niet bevroren kanalen. Ook veel zangvogels zaten langs de sneeuwvrije kanten van de kanalen, vooral veel graspiepers. Ook zag ik op enkele plekken houtsnippen, die meestal opvliegen als je te dichtbij komt. Tweemaal kon ik met zekerheid een bokje vaststellen. De grote gele kwikstaart was ook zesmaal te bewonderen en heeft de voorkeur voor stromend water. Bij de ingang Zandvoortselaan zag ik vanaf de brug al twee ijsvogels die op een takje langs het water zaten, maar soms ook verkasten. Verderop bij een watervalletje zat een derde exemplaar en enkele uren en vele kilometers later zag ik zelfs een vierde exemplaar zitten op een rietsigaar nabij een waterstroompje. Het aantal wintertalingen op diverse plekken was opvallend en een groep pijlstaarten vloog over. Een vos liep langs een kanaal en later op de wandeling zat een tweede vos even op het wandelpad. In het infiltratiegebied telde ik 24 wilde zwanen, eerder deze week zag ik tussen het riet een dood exemplaar. Ik had verwacht in dit brute sneeuwlandschap veel herten te zien, maar de laag sneeuw was zo dik dat ze juist lastiger kon vinden, ik zag slechts een reebok en twee damherten. Brilduikers, grote zaagbekken en dodaars waren allen volop aanwezig. In de omgeving van het Palmveld had ik weer vrij eenvoudig de klapekster in beeld die ik eerder deze week enkele kilometers verderop had aangetroffen. Op twee plekken zag ik een vrouw blauwe kiekendief, éénmaal roepend aan de grond. Driemaal vloog een witgatje op langs een kanaal. Het aantal dierensporen in de Amsterdamse waterleidingduinen is erg groot, het moet hier vooral in de nacht één groot feest zijn.

Maandag 28 februari bracht ik een bezoek aan het bevroren Noordhollands duinreservaat, ik bezocht enkele vogelkijkhutten voor de website www.vogelkijkhut.nl. De duinmeren waren volledig bevroren, landschappelijk gezien zeer fraai, maar qua dierenleven uitgestorven. In het infiltratiegebied waren nog wel grote wakken waar wilde zwanen, grote zaagbekken, pijlstaarten, wintertalingen, brilduikers en andere vluchtelingen zwommen. Op een takje zat een ijsvogel, hij was een kleine vis aan het doodmeppen. Een casarca en enkele nijlganzen kwamen even op het fietspad zitten, maar vlogen alweer snel verder. Ik bezocht een vogelkijkhut aan het Doornvlak, een mogelijk plevierenparadijs (vanuit het dennenbos achter de hut riep de havik) en een kijkscherm bij het natuurontwikkelingsproject Soeckebacker, een trots mannetje fazant verdween in de struiken. Ten noorden van Egmond aan Zee bezocht ik een zeer fraaie vogelkijkhut in de Wimmenummerduinen. Er zijn hier in de duinen nog vele moestuinen te vinden.
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl