Konikpaarden in de sneeuw.

Gestart door Pim, februari 23, 2005, 18:01:49 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Vanmorgen toen ik het dakraam opende werd ik getrakteerd (en velen met mij) op een witte wondere wereld. Het sneeuwde en voor de verandering bleef het ook liggen. Voor mij een reden om snel wat broodjes naar binnen te werken en op de fiets te springen. Het was een dunne laag sneeuw en van gladheid was dan ook nauwelijks sprake. De vlokken sneeuw smolten op je netvlies, een aparte sensatie. Het belemmerde wel enigszins mijn zicht, maar ik had nog genoeg staafjes en kegeltjes over om de klapekster in een boom nabij de Trekvogelbrug te ontdekken. Hij zat nu aan de overkant van de Hoge Vaart. De sneeuw lag op mijn fietsspoor na er nog maagdelijk bij. In de Lepelaarhut (Lepelaarplassen – Almere) zaten op het eerste eilandje twee grote zilverreigers die de sneeuw duidelijk niet waardeerden. Eén van de reigers kwam zelfs even in het riet zitten. De aalscholvers waren druk bezig met hun nestbouw en ook blauwe reigers hadden weinig tijd om even te ontspannen.

De wilde zwanen en nonnetjes stellen hun reis naar verre oorden nog even uit. Na ruim een half uur doortrappen tegen de wind in kwam ik aan bij het Fluitbos (SBB) en tenslotte het Jan van den Boschpad (Zuidzijde Oostvaardersplassen). In het bos kwam ik al diverse edelherten tegen die de bomen aan het afstropen waren. Deze bomen groeien in het voorjaar gewoon verder en ondervinden weinig last van deze roofpartijen. Vanaf de uitkijkheuvel was de telescoop gedeeltelijk onbruikbaar, het zicht was niet goed. Aan de overkant van de plas liep een lange sliert Konikpaarden, soms hinnikten ze luidruchtig. Je kon duidelijk zien dat er sprake was van leiderschap.

"Het Konikpaard is teruggefokt uit zijn wilde voorouder, het Tarpanpaard, het is dus een erg sterk ras. Het konikpaard is door deze gelijkende eigenschappen met zijn wilde voorouder het meest gebruikt voor natuurlijke begrazing in natuurontwikkelingsgebieden. Dit gebeurde voor zover bekend het eerst in Nederland, namelijk in het Groningse Ennemaborg en later in de Oostvaardersplassen" (Bron: Stichting Kritisch Bosbeheer).

Een vos was makkelijk te ontdekken op een besneeuwd dijkje. Door het slechte zicht, ditmaal geen zeearenden, maar wellicht zaten ze helemaal aan de andere zijde van de Oostvaardersplassen. In een boomtop zat wel een tweede klapekster. Een kleine groep kramsvogels vloog roepend over. Een eenzame watersnip en grote zilverreiger waren ook in de lucht waar te nemen. Een grote groep van zesenveertig wilde zwanen zwom aan de westkant van het water, er zaten ook diverse grijze (juveniele) zwanen tussen. Ook het aantal grote zaagbekken (37) was nog groot te noemen.

Op de terugweg zag ik in de Verbindingszone slechts één wilde zwaan en bij de Vaartsluis kwam ik verassend oog in oog te staan met een vos. De vos was snel weer verdwenen, de sneeuw trouwens ook!

Bij waarneming.nl enkele foto's en op eigen site....
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl