Katwijk, Zwarte weg

Gestart door Guus Peterse, april 13, 2006, 00:57:05 AM

Vorige topic - Volgende topic

Guus Peterse

Alweer zo'n onberispelijke lentedag. Van achter glas dan, buiten waait nog altijd die bittere wind die al weken lang de lente onder de duim houdt.
Maar weer eens geprobeerd een rariteit te scoren want dat was alweer een poosje geleden. Dus met het boemeltje naar Leiden en met de vouwfiets via illustere plaatsnamen als Oegstgeest (van Jan Wolkers) en Rijnsburg (van de Boys) naar Katwijk.
Vlak buiten Katwijk moest ik zijn, aan de Zwarte weg: aan de ene kant bedrijventerrein met onder andere de gebouwen van Estec die in alle plaatsaanduidingen werden genoemd, en aan de andere kant de karakteristieke ordeloosheid van de stadsrand: een manege, wat snippertjes akkerland, braakliggende gronden, een stoppelveldje en een voormalige kwekerij naar verluidt, met de resten van de kwekelingen nog op het land en hier en daar wat kreupelhout. Een klassieke entourage dus, echt zo'n plek waar wel eens iets zeldzaams kon zitten.
Tijdje lopen zoeken. Wat kneuen vooral die af en toe uit de vegetatie opstuiven, met een enkele putter erbij. Maar rietgorzen moeten we hebben, volgens de berichten. Het duurt even maar dan vliegen inderdaad een paar rietgorzen over. We spoeden ons naar de hoek van het terrein waar ze gingen zitten (ja, we, want ik ben natuurlijk niet de enige die op deze plek naar iets zeldzaams loopt te zoeken), maar die gaan er al gauw vandoor, geschrokken van een naderend paard van de naastgelegen manege. Helaas. En we wachten. Kijken om ons heen. Ontdekken op het paardenveldje naast ons de rouwkwikstaart waarvan ook melding was gemaakt. Dan hoor ik achter me bijna gelijktijdig twee dingen, ik weet niet eens meer wat eerst: een herhaald droog 'tsjik'-geluidje en een mannenstem die roep: 'hij zit hier!'. We draaien ons om en inderdaad: boven in een uitgestrekt braamstruweel zit de dwerggors! Fraai door de verrekijker, schitterend door de telescoop, maar te kort naar onze smaak. Tsjikkend maakt-ie zich weer uit de voeten.
Verder zoeken levert nog één keer mooi zicht op de dwerggors op. Eerst gaat-ie aan de achterkant van een nabije struik zitten, net half zichtbaar tussen de twijgen, dan vliegt-ie weg en gaat in een bosje zitten aan de rand van het paardenveldje verderop. Door de telescoop is-ie nog prima zicht-baar, niet zo fraai als zojuist maar wel wat langer.

Waarna ik een stukje richting Noordwijk fietste en langs de duinrand terug naar Katwijk ging. Daar eerst één (vlakbij) en daarna twee (ook nog behoorlijk dichtbij) vuurgoudhaantjes: ook erg mooi. En bloeiende bloemen. Winterpostelein,  klimopereprijs. Verderop zingt de zanglijster, die laat zich door een beetje kou niet van de wijs brengen. Ja, het voorjaar verzet zijn pionnen, stuk voor stuk. Ook zingende fitissen en een enkel zwartkopje vormen zijn voorposten. Al is het nog zo koud, al waait de noordenwind, de lente rukt onweerstaanbaar op. En dat mag ook wel een keertje, op 9 april.
Tenslotte in de Katwijkse binnenwatering enige tijd lopen zoeken naar de grote burgemeester. Honderden meeuwen zaten er, maar ik kon hem er niet tussen vinden, hoe hard ik ook zocht. Dan maar even aan de andere kant over zee gekeken. Roodkeelduiker naar noord. En ineens twee meeuwen over me heen. De een is een juveniele zilvermeeuw, de ander is groot en veel lichter, heeft bijna doorschijnend witte handpennen en mist vrijwel volledig donkere delen op vleugel en staart: heb ik 'm toch nog, de grote burgemeester van Katwijk. Hij leek aan de andere kant tussen de meeuwen te gaan zitten maar daar kon ik 'm toch weer met geen mogelijkheid terugvinden.
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015