Determinatie Lepraria, met vragen over medulla en fluorescentie van Pd reacties

Gestart door Sander v Zon, mei 05, 2021, 15:29:43 PM

Vorige topic - Volgende topic

Sander v Zon

Deze poederkorst heb ik al meerdere malen bezocht, bekeken, verzameld, getest en nog eens getest. Hij is op waarneming.nl goedgekeurd als de gelobde en als de grove, en lange tijd kon ik maar niet achterhalen wat nu de 'echte' juiste naam was. Nu ben ik er, met recent verzameld vergelijkingsmateriaal (hoop ik) eindelijk uit. Aanwezig op meerdere moerascipres-wegbomen langs de Marquettelaan, vaak dekkend aanwezig, voornamelijk op de noordwest zijde. Thallus witgrijs/blauwgrijs, bestaande uit korrels met duidelijk rechtuitstekende hyfen. Korrels liggend op een dunne laag wit weefsel, dit vaak bobbelig (beginnende korrels?). Pd+ geel, sterk helder fluorescent (zie onder).

Legenda foto's:
1) Vergelijking van dit materiaal (r) met zekere finkii (l-b, Heemskerk april 2021) en zekere rigidula (l-o, Bergen april 2021). Gekleurde vlekken zijn Pd reacties.
2) Vergelijking van dit materiaal met eerdergenoemde finkii (vooral relevant voor vraag over Pd en UV, zie verderop).
3) Close-up van dit materiaal, midden van het thallus, zelfde stukje als in foto 2. Merk op de korrels met afstaande hyfen, op elkaar liggend maar niet gebonden in een ongelicheniseerde hyfenmatrix.
4) Close-up van eerdergenoemd materiaal van rigidula, zelfde opbouw van ongebonden korrels met lange hyfen, met Pd+ geel reactie ook zichtbaar.
5) Close-up van eerdergenoemd materiaal van finkii. Merk op de fijnere korrels, die soms samenklonteren tot grovere 'metakorrels'. Korrels ook met uitlopende hyfen, echter deze vaak net-achtig om de korrels heen georiënteerd ipv recht radiaal uitstekend. Korrels ook duidelijk gebonden in matrix van witte hyfen. Pd+ oranje reactie zichtbaar links.
6) Detail van wollige korrels met lange uitstekende hyfen aan de rand van het thallus op het materiaal in kwestie.

Foto's 3 t/m 5 zijn gemaakt op exact dezelfde vergroting, waardoor ze goed met elkaar vergeleken kunnen worden, vooral na wat inzoomen.
De determinatie ben ik eigenlijk zeker van, maar het zou mij alsnog erg fijn lijken als ik iemand een stukje zou kunnen toesturen voor een controle.

De aanwezigheid van een medulla vind ik een lastig kenmerk. De medulla bij Lepraria wordt gezien als de (witte) laag ongelicheniseerde hyfen onder de korrels. Dit zou volgens de literatuur aanwezig moeten zijn bij finkii, en afwezig bij rigidula. Echter als ik materiaal van rigidula doorsnij en van de zijkant bekijk, zie ik duidelijk een, relatief dunne, laag witte hyfen onder de korrels. Toegegeven, deze laag is bij finkii veel sterker ontwikkeld en meer aanwezig tussen de korrels, maar nog wel aanwezig bij rigidula (en incana trouwens, die ook beschreven wordt zonder medulla). Interpreteer ik de medulla dan toch verkeerd, en gaat het meer om een laag hyfen TUSSEN de korrels? Een soort hyfenmatrix waar de korrels in gebonden liggen?

Als laatste een vraag over de interactie tussen Pd en UV. Nu is Pd van nature fluorescent, maar tijdens het bekijken van deze poederkorsten viel mij op dat de kleur waarmee Pd fluoresceert afhangt van de reactie. Lepraria rigidula, die uit de literatuur Pd+ geel reageert, geeft op de testplek een hele heldere gele fluorescentie, ookal is de oppervlakkige test slechts heel licht geel gekleurd. Lepraria finkii, literatuur Pd+ oranje, geeft oppervlakkig vaak een viesgeel tot somewhat oranje kleuring, maar met UV een duidelijke oranje fluorescentie. Is dit fenomeen een manier om spottests op Lepraria (befaamd slecht zichtbaar, aangeraden in literatuur wordt een aceton extractie, al dan niet meteen TLC) beter zichtbaar te maken, of slechts puur toeval?

Het gaat om deze waarneming: https://waarneming.nl/observation/212726086/.
1 Grove poederkorst - Lepraria rigidula vegetatief, dood exemplaar in collectie
datum: 2021-05-05
locatie: Heemskerk (NH)

foto's:







Groeten,
Sander

Guido Berger

Op steen vind ik het makkelijker om rigidula te herkennen als er een 'gewone' bij in de buurt staat.
Op een scherpe foto zijn de lange hyphae ook te zien.

Jouw foto 3 vind ik wel wollig, maar de hyphae niet zo lang. Gemeten onder de mic? Geen finkii? Ook lijken de korrels me klein.
(Ik heb niet naar de spottest gekeken terwijl ik nu reageer.)

Spottest op lepraria vind ik in het veld vaak niet zo duidelijk.
Het kan ook onder de mic, dan moet het wel goed zichtbaar zijn.
UV test wel eens gedaan meen ik, maar weer vergeten.
Wat jij zegt daar ga ikzelf ook eens op letten!

Een beginnetje voor verdere studie
http://sweetgum.nybg.org/images3/1090/523/OP12_p5_20October2013.pdf


Sander v Zon

Hoi Guido, dank voor je reactie. Vooral foto 3 heeft erg te lijden gehad onder de compressie van waarneming.nl, hierbij een versie die hopelijk wat meer informatie bevat: https://cubeupload.com/im/sandervz/20210505144048.jpg , vooral onderin zijn de uitstekende hyfen goed te zien. Korrels meten onder de microscoop kan ik inderdaad nog doen, alhoewel daar wel overlap in zit tussen de soorten en finkii metakorrels bevat, wat dat weer lastiger maakt.
De monograaf van Lendemer ken ik, daarmee sleutel ik dit exemplaar uit als rigidula (splitsing rigidula-finkii in Pd+ oranje/rood of Pd+ geel)

EDIT: Foto 6 toegevoegd, waarop de uitstekende hyfen beter te zien zijn.

nog een EDIT: In Lendemer 2013 eens goed de soortsbeschrijvingen gelezen. Rigidula word vermeldt als Pd-, finkii als Pd+ oranje. Ook in de LGBI wordt rigidula Pd- genoemd, maar in de veldgids Pd+ geel. Op het materiaal uit Bergen zie ik ook duidelijk deze gele reactie. Ook worden uitstekende hyfen gemeld bij finkii wanneer de korrels separated zijn van het hypothallus (hyfenmatrix), wat ik zie op dit materiaal: meer en langere uitstekende hyfen aan de rand-korrels tot vrijwel afwezig in het absolute midden van het thallus. Dus loop ik weer vast in een tegenstrijdigheid....
Groeten,
Sander

Guido Berger

Citaat van: Sander v Zon op mei 05, 2021, 16:15:22 PM
Dus loop ik weer vast in een tegenstrijdigheid....

Mooi! En dat bedoel ik niet stom.
De enige manier om goed en beter te worden, is ontevreden te zijn als het net niet helemaal klopt.
Prima attitude die je ver zal brengen.

Wat ik ervan snap heb je het tot nu toe best goed uitgezocht.
Wat zal voor een volgende keer een stap zijn die je anders zult doen?

Sander v Zon

Haha, dankjewel Guido. Voor we gaan praten over een volgende keer wil ik deze heel graag oplossen en afsluiten, lijkt mij goed voor mijn soortenkennis. Om dat te bereiken ben ik van plan nog wat literatuur te gaan lezen en dan met name kijken hoe daar de Pd reactie van rigidula wordt beschreven. Ook ga ik nog eens goed kijken naar wat detail opnames van beide soorten op internet, evenals het vergelijkingsmateriaal in mijn herbarium. Als laatste lijkt het mij een goed idee om Henk-Jan te mailen (tenzij hij nu meeleest) en hem te vragen of ik een stukje naar hem mag opsturen. Voor nu houd ik het op een onzekere finkii.

Wat een volgende keer betreft, lijkt het mij verstandig om eerst het literatuuronderzoekje te doen, en niet zoals nu eigenlijk achteraf. Meerdere sources opzoeken en vergelijken tot een soort consensus beschrijving van de soort(en) in kwestie. Ook wil ik toewerken naar een wat systematischere aanpak, dit was nogal rommelig en ongeorganiseerd, vooral in mijn hoofd. Notities en tekeningen maken achter de mic, kleurreacties (zeker op Lepraria) netjes 2-3x doen en resultaat OPSCHRIJVEN :rolleyes:
Groeten,
Sander

marcel234

Citaat van: Sander v Zon op mei 05, 2021, 21:51:20 PM
Haha, dankjewel Guido. Voor we gaan praten over een volgende keer wil ik deze heel graag oplossen en afsluiten,
Als je het heel graag wil weten kan je toch ook DNA onderzoek laten doen? Weet niet of dat meer dan een tientje kost maar je kan igg uitzoeken hoe duur dat is..
https://www.blwg.nl/anbi/beleidsplan.pdf

Sander v Zon

Een update: vandaag liep ik toevallig in de (andere kant van de) straat waar deze poederkorst vandaan komt. Niet bewust aan het kijken, maar het viel mij op dat er twee Lepraria's van verschillende kleuren bij elkaar groeide, zelfs direct tegen elkaar aan. (zie onderstaande foto)


Paar stukjes verzameld; groen, grijs, en een stukje met beide. Vermoeden: groen finkii, grijs rigidula. Onder de binoc reageert het grijze materiaal consistent Pd+ geel, en het groene materiaal Pd+ oranje. Ook lijkt het groene materiaal meer gebonden te zijn in hyfenmatrix, met korrels met kortere (en dunnere) uitstekende hyfen, deze vooral aanwezig in losse korrels, zoals vermeld in de monograaf van Lendemer. Hieronder een binoc opname van beide 'kleuren' die tegen elkaar aan groeien. Verschillen in kleur en morfologie zijn duidelijk.


Op deze boom lijkt het mij zeker dat beide soorten aanwezig zijn, finkii dominant met wat tufjes rigidula er om heen. Op andere bomen overheerst 'grijze' Lepraria met ook een Pd+ gele reactie, maar op dat materiaal zijn de uitstekende hyfen minder aanwezig; voornamelijk op rand-korrels. Ook zou het wel een zeer groot oppervlak zijn om met rigidula begroeid te zijn (kan dat?). Die blijft nog even twijfelen dus.

Een mailtje naar Henk-Jan is verstuurd, ik hoop dat hij duidelijkheid kan geven over het chemotype van rigidula zoals dat hier in Nederland (Europa? DFD vermeldt ook Pd+ geel) voorkomt, en hoe strict dit is (Pd+ geel automatisch rigidula, of kan ook finkii?). Dit is voor mij in ieder geval al een 'doorbraak', ik durf nu met redelijke zekerheid te zeggen dat beide soorten tenminste hier aanwezig zijn, in meer of mindere mate.

Citaat van: marcel234 op mei 05, 2021, 22:15:15 PM
Als je het heel graag wil weten kan je toch ook DNA onderzoek laten doen? Weet niet of dat meer dan een tientje kost maar je kan igg uitzoeken hoe duur dat is..
https://www.blwg.nl/anbi/beleidsplan.pdf
Hoi Marcel, DNA onderzoek zou inderdaad kunnen, maar volgens mij moet deze kwestie op te lossen zijn met morfologie en chemie, daar leer ik ook meer van. Mocht dat toch niet lukken kan men gaan denken aan sequencen, ookal lijkt TLC mij dan eerder een optie. Beide sequencen en TLC zou ik niet weten bij wie ik terecht moet, dus ik hoop dat het zo lukt! :)
Groeten,
Sander

Pluijm

Mooi gedocumenteerd. Ik kan je niet helpen, ben benieuwd of het klopt. Ga er ook eens beter naar kijken.
Met vriendelijke groet,
Arno van der Pluijm

Sander v Zon

Hallo allen, hierbij een laatste update van mijn kant; volgens mij ben ik er uit. Sinds mijn vorige update heb ik mij verder ingelezen in de literatuur, voornamelijk in de beschrijvingen van de twee soorten in kwestie, Lepraria rigidula en L. finkii. Zoals ik al in de opening van dit topic vond ik die beschrijvingen moeilijk te begrijpen en al helemaal te vergelijken. Andere terminologie in verschillende bronnen, vreemde keuze van termen ('medulla'), etc. Mijn 'verlossing' vond ik in een artikel van Lendemer uit 2010; A standardized morphological terminology and descriptive scheme for Lepraria (Stereocaulaceae). De volledige tekst van dit artikel is niet vrij beschikbaar online (full-text aanvragen bij auteur), dus ik zal geen pdf publiek hier op het forum plaatsen, maar geïnteresseerden kunnen altijd zelf aanvragen of mij even een mailtje sturen.

Dit artikel beschrijft alle voorkomende structuren bij Lepraria, en ook de verschillende wijzen waarop deze kunnen voorkomen, in een uniforme terminologie. De morfologie is opgedeeld is een drietal niveau's, oplopend van hyfen tot de korrels tot de volledige korst, allen rijkelijk geïllustreerd met prachtige SEM opnames. Hieronder geef ik een korte samenvatting van de belangrijkste informatie die ik gebruikt heb, allemaal afkomstig uit eerdergenoemd artikel.

Soorten van Lepraria vallen in één van twee categorieën; de aggregaten of de placodoiden, die samen nog op te delen zijn in 7 typen. Voor dit doeleinde zijn de hoofdgroepen echter genoeg.
- De aggregaten zijn soorten waar het gehele thallus bestaat uit korrels, die na deling samenklonteren, maar niet gebonden zijn in een hypothallus; een dikke laag ongelicheniseerde hyfen onder de korrels (de 'medulla' uit de LGBI). Wel vormt zich een zogenaamd prothallus, een dunne en losse laag hyfen waarmee de korrels zich aan het substraat hechten en waarin ze ook samenklonteren. Dit prothallus is vaak niet duidelijk uitstekend zoals bij andere groepen, maar aanwezig onder de korrels. Dit prothallus is duidelijk dunner dan een echt hypothallus, en de korrels waaruit dit prothallus ontspringt zijn nog herkenbaar. Een voorbeeld van een aggregaat is L. rigidula.

- De placodoiden zijn soorten waar onder de korrels een duidelijke, dikke laag ongelicheniseerde hyfen aanwezig is, een werkelijk hypothallus. Deze structuur ontstaat op een zelfde manier als het prothallus, maar dan veel sterker ontwikkeld. De dikte van het hypothallus neemt toe naar mate het thallus verouderd (vooral in 'oude gebieden', lees: het midden), als de oudste korrels verouderen en 'sterven', worden ze overgroeid door het hypothallus. Onder het hypothallus is vaak een regio aanwezig met veel lagere hyfen-dichtheid, die ook (niet altijd!) anders gepigmenteerd zijn. Dit zijn de rhizohyfen, waar de placodoiden zich mee aan het substraat hechten. Een voorbeeld van een placodoid is L. finkii.

Deze twee categorieën zijn redelijk makkelijk van elkaar te scheiden door te kijken naar de randen van het thallus, en een (binoc-)doorsnede te maken. Placodoiden zijn meestal duidelijk begrenst (omdat ze op een gezamenlijke 'bodem' groeien), zoals L. finkii en L. membranacea met een dik en duidelijk hypothallus, ook op een snede dicht bij de rand (jongste deel van het thallus). Aggregaten zijn niet zo begrenst, vaak is er een 'scatter-zone' van losse korrels of kleinere hoopjes rondom het grootste thallus, zoals bij L. rigidula. In snede dichtbij de rand is geen hypothallus te zien, alleen het prothallus rondom de korrels. Maar! Als je een snede maakt richting het midden, de oudere delen van het thallus, kan het lijken alsof er wel degelijk een hypothallus aanwezig is. Dit is echter het gevolg van het verouderen en afsterven van oude korrels, die vervolgens overgroeid worden door de ongelicheniseerde hyfen. Goed opletten waar je snijdt dus!

Ook bevat het artikel een prachtige weergave van de ontwikkeling van korrels en het vestigen van een nieuw thallus. Wat blijkt, korrels in (zo goed als) alle soorten hebben op een bepaalde ontwikkelingsfase uitstekende hyfen. Hier is nog een onderscheid te maken tussen hyfen die prothallus gaan vormen of 'werkelijk' uitstekende hyfen (niet vast aan het substraat). Bij veel soorten verdwijnen deze 'werkelijk' uitstekende hyfen weer wanneer (of voor) de korrels aan het einde van hun ontwikkeling komen. Slechts enkele soorten behouden deze hyfen, waarvan L. rigidula er één van is. Echter is dit niet zo bij alle korrels op een L. rigidula thallus; sommige (wat ik zie op mijn materiaal vooral oudere korrels in het midden) kunnen alsnog deze hyfen ontbreken. Ook bij dit kenmerk dus goed opletten en meerdere plekken op een thallus bekijken!

Met deze nieuw opgedane kennis heb ik mij voor een laatste maal teruggetrokken in mijn 'Lepraria-hol', en ben ik tot de conclusie gekomen dat de 'grijze' Lepraria op de Marquettelaan, waar ik sinds januari over twijfelde, allemaal L. rigidula is (extreem abudant, kant-dekkend op meerdere bomen).

Ik ben hier op gekomen omdat:
- De kleur grijs/wit is, anders dan overwegend groene L. finkii.
- Duidelijke kenmerken van een aggregaat, ondanks het zijn van een kant-dekkende korst; aan de randen een 'scatter-zone' en op snede nabij de rand geen hypothallus.
- Korrels (vooral de jonge) met uitstekende hyfen niet vast aan het substraat, deze vaak afwezig bij oudere korrels richting het midden van het thallus.
- Pd+ geel, ook zo fluorescent.

Als laatste nog even over de Pd-testen in L. rigidula en L. finkii, en de fluorescentie daarvan. Op al het materiaal wat ik tot nu toe getest heb, komt de morfologie overeen met de Pd-test zoals vermeld in NL/DE literatuur (Veldgids, DFD).
L. rigidula reageert heldergeel, wel in verschillende intensiteiten, dit afhankelijk van de concentratie stoffen op de testplaats. De fluorescentie van de testplaats onder UV licht is sterk heldergeel, niet te missen. L. finkii reageert viesoranje, dit vaak heel zwak en soms meer lijkend op viesgeel. De fluorescentie van deze plek is (zeer) zwak oranje op de centrale testplaats, met af en toe wat gele (maar minder helder dan bij L. rigidula) spotjes op plaatsen waar slecht een heel klein beetje Pd is beland. Wanneer de morfologie (voor welke reden dan ook) geen uitsluitsel geeft en de test gelig uitslaat, kan met UV fluorescentie toch nog tot een determinatie gekomen worden. Hier is wel een voorwaarde aan; test deze fluorescentie nadat de druppel is opgenomen (testplaats zo goed als droog), tot hooguit een aantal uur/een dag later. Na deze tijd zal de testplaats op L. rigidula ook oranje fluoresceren, en is het onderscheid weg.

Echter, wanneer eenmaal duidelijk, is morfologie de makkelijkste methode om deze soorten te scheiden en zal het testen met chemicaliën overbodig zijn. De makkelijkste kenmerken hiervoor zijn (in mijn ogen) de kleur, aanwezigheid van 'scatter-zone' en hypothallus, en aanwezigheid van uitstekende hyfen (met eerder genoemde 'let op!'). Het hypothallus kan in het veld door een stukje af te snijden; echte hypothalli zijn te zien met de loep. Vaak is het van boven af al te zien, vooral in vochtige condities.

Terugkijkend is het nu voor mij ontzettend duidelijk wat de determinatie moet zijn, en vraag ik mij af waarom het zo lang duurde. Ach ja, dat is nu eenmaal het proces van leren ;).

Hieronder nog wat foto's om dingen nader te illustreren. Als eerste een vergelijking tussen doorsnedes van L. rigidula (boven) en L. finkii (onder), waarin de verschillen die hierboven beschreven staan duidelijk zijn. Daarna typische reacties op L. rigidula en L. finkii (heel zwak oranje, goed zoeken!), gevolgd door als laatste een L. finkii die wat twijfelachtig reageert, een geval dat met fluorescentie opgelost kan worden. Merk ook het hypothallus op, rechts.

Dank aan iedereen voor het meelezen en meedenken! :)

Groeten,
Sander

Guido Berger

Citaat van: Sander v Zon op mei 08, 2021, 18:06:19 PM
Echter, wanneer eenmaal duidelijk, is morfologie de makkelijkste methode om deze soorten te scheiden en zal het testen met chemicaliën overbodig zijn. De makkelijkste kenmerken hiervoor zijn (in mijn ogen) de kleur, aanwezigheid van 'scatter-zone' en hypothallus, en aanwezigheid van uitstekende hyfen (met eerder genoemde 'let op!'). Het hypothallus kan in het veld door een stukje af te snijden; echte hypothalli zijn te zien met de loep. Vaak is het van boven af al te zien, vooral in vochtige condities.

Nounounou Sander  ;D lekker uitgezocht
Ik hoop dat je mij dat in het veld een keer wilt laten zien!
En dat artikel mag je me mailen.

henkjanvdkolk

Hoi Sander,

Heel erg interessant dat je dit zo in detail hebt uitgezocht, erg leerzaam. Zodra je soorten echt gaat bestuderen dan kom je inderdaad vaak tot de conclusie dat de verschillen duidelijk zijn. Dat geldt niet alleen voor deze Lepraria's maar voor heel veel andere soorten. Het probleem is dat je vanaf een foto veel kenmerken (exacte kleur, formaat) niet goed ziet, en de enige manier om je de soorten goed eigen te maken is zelfstudie van literatuur én materiaal.

Ik ben het helemaal met je conclusies eens.

Wat betreft de P reactie van L. rigidula kan het waarschijnlijk zowel P- als P+ geel zijn. In de veldgids wordt P+ geel genoemd, zelf had ik recent exemplaren die P- waren.

Wat me verder nog opvalt is dat uitstekende hyfen soms ook bij Lepraria incana voorkomen (vooral wanneer het aan de 'verkeerde' vochtige kant van de boom groeit) en kleine plukjes dan soms moeilijk op naam te brengen zijn. Aan de andere kant zijn de uitstekende hyfen bij Lepraria rigidula vaak onduidelijk.

Om de verschillen tussen enkele Lepraria soorten nog inzichtelijker te maken voeg ik wat foto's toe van vier soorten die ik zojuist heb gemaakt. Alle foto's hebben dezelfde schaal en zijn onder dezelfde lichtomstandigheden genomen. Lepraria vouauxii en Lepraria membranacea zie ik ook af en toe op bomen, maar heb daar geen goed materiaal van om te fotograferen. Lepraria eburnea en Lepraria jackii ken ik niet goed.
Groeten,
Henk-Jan van der Kolk

henkjanvdkolk

Vandaag mooi materiaal gezien van Lepraria vouauxii en wat verzameld om te fotograferen. Lepraria vouauxii is een soort met een duidelijk afgegrensd thallus, korrels zonder hyfen, en een vaak typische gelige kleur. Verwarring ligt misschien nog wel het meest voor de hand met Lepraria membranacea.
Schaal van de foto weer identiek met de vorige foto's.
Groeten,
Henk-Jan van der Kolk

Pluijm

Publiceren jullie, Sander en Henk-Jan maar eens een mooie Lepraria foto-sleutel samen!  :blink:
Met vriendelijke groet,
Arno van der Pluijm

Guido Berger

Citaat van: Pluijm op mei 11, 2021, 17:27:20 PM
Publiceren jullie, Sander en Henk-Jan maar eens een mooie Lepraria foto-sleutel samen!  :blink:
Ja ben ik ook voor!
Graag alle bekende van NL meenemen.

Guido Berger

Citaat van: henkjanvdkolk op mei 11, 2021, 17:11:10 PM
Vandaag mooi materiaal gezien van Lepraria vouauxii en wat verzameld om te fotograferen. Lepraria vouauxii is een soort met een duidelijk afgegrensd thallus, korrels zonder hyfen, en een vaak typische gelige kleur. Verwarring ligt misschien nog wel het meest voor de hand met Lepraria membranacea.
Schaal van de foto weer identiek met de vorige foto's.

Deze heeft dus niet die 'onderkoeklaag'?

Sander v Zon

Hoi Henk-Jan,

Bedankt voor het lezen, en wat fijn om te horen dat je het er mee eens bent. ;D

Goed om te weten dat beide chemotypes van L. rigidula voorkomen in Nederland.
Die uitstekende hyfen zijn inderdaad super variabel en ook erg 'breekbaar': wanneer men een stukje verzamelt in een envelopje en deze klotst en botst de rest van de wandeling heen en weer, zullen er weinig uitstekende hyfen meer zichtbaar zijn onder de binoc, eigenlijk alleen nog in de spleten. Wanneer ik een stukje verzamel en het oppervlak niet (zo min mogelijk) aanraak of verstoor, zijn ze prachtig te zien op de meeste korrels.

De foto's die je bijvoegt zijn werkelijk fantastisch, daar ben ik ontzettend blij mee, dankjewel. Alle kenmerken zijn duidelijk te zien, heel mooi. Ook grote dank voor de additie van L. vouauxii, dat is een soort die ik nog goed moet uitvogelen. Gisteren had ik iets wat op jouw foto leek (samen met Botryolepraria, das ook een mooi ding zeg) maar dat bleek toch L. finkii (C- negatief). Die twee haal ik op steen wel door elkaar, wellicht biedt de gele tint die je noemt een oplossing, dat miste ik wel op dat exemplaar, daar ga ik op letten! (https://waarneming.nl/observation/213241550/)

Citaat van: Pluijm op mei 11, 2021, 17:27:20 PM
Publiceren jullie, Sander en Henk-Jan maar eens een mooie Lepraria foto-sleutel samen!  :blink:
Haha, dat is een leuk idee! Echter heeft Henk-Jan veel meer kennis over de soorten en by far de betere camera, dus ik weet nog niet precies wat mijn toegevoegde waarde zou zijn. Maar als ik kan meehelpen doe ik dat graag natuurlijk! :P

Citaat van: Guido Berger op mei 11, 2021, 18:20:33 PM
Deze heeft dus niet die 'onderkoeklaag'?
Volgens de literatuur behoort L. vouauxii wel tot de placodioden (scherp begrensd!) en heeft dus een hypothallus, maar is deze zeer variabel van nauwelijks aanwezig tot goed ontwikkeld.
Groeten,
Sander

H Timans

Citaat van: Sander v Zon op mei 11, 2021, 19:31:13 PM

Haha, dat is een leuk idee! Echter heeft Henk-Jan veel meer kennis over de soorten en by far de betere camera, dus ik weet nog niet precies wat mijn toegevoegde waarde zou zijn. Maar als ik kan meehelpen doe ik dat graag natuurlijk! :P

Ik denk dat Henk-Jan er wel eens voor open zou kunnen staan om een beetje mee te kijken hoe jij probeert zo'n sleutel te maken voor Nederlandse poederkorsten, dat soort specialistische werkjes zijn ook dingen waar Henk-Jan nog wel eens iets van oppikt hoor en dat maakt het ook leuk  ;)  (de sleutel tot een paar korstmosparasieten die hij samen met Koen Verhoogt schreef is misschien een beetje vergelijken hiermee). Maar ik wil niet voor hem spreken hoor  :rolleye:

Goed gedaan met dit forumtopic trouwens, het is erg informatief en je toont al aan dat er hooguit maar een paar enkelingen in NL zijn die evenveel over Lepraria weten als jij. Als je zo doorgaat zou je wel eens via chemische testjes een nog onbekende soort (voor NL?) kunnen beschrijven  ;)

Mvg Harold Timans

Mark van Veen

Mooi topic zo! Sander, dank dat je me meeneemt in je speurtocht, de enige manier om orde te scheppen in zo een lastige groep.
groet,

Mark van Veen