KENIA 4: Mount Longonot National Park

Gestart door Rick van der Weijde, november 08, 2004, 13:40:11 PM

Vorige topic - Volgende topic

Rick van der Weijde

Mount Longonot is een 2799 m hoge puist midden in de Rift Valley. Vogels en zoogdieren zitten er minimaal, en zijn moeilijk zichtbaar. Toch is het ingesteld als nationaal park, mijn inziens volkomen terecht overigens. Het complete landschap en gebied is werkelijk waar verbluffend mooi, en doet eer aan zijn status.

Organisatorisch valt het beheer/toezicht van het park onder het managment van Hell's Gate, het park waar ik van april tot juli vorig jaar onderzoek heb gedaan. De warden van het park zag er wel meerwaarde in, dat ik de bewuste berg eens opzocht om te kijken hoe het leven er daar uitzag. Tja, en wie ben ik om dan nee te zeggen. Maar meer vaker dan die ene keer ben ik er niet geweest, ondanks het feit dat ik het nog wel een keer of vijf heb geprobeerd. :huh:


Het is dinsdagochtend 15 april 2003, en we wachten op een auto die ons door Hell's Gate en naburig priveterrein naar de parkgate. Het mooie van dit hele gebeuren is het ontbreken van afrasteringen, zodat zowel dieren als wij ongemerkt het landschap doorkruizen dat meerdere eigenaren heeft. Er wordt momenteel wel gesproken of het voor Kenya Wildlife Service (de natuurmonumenten van Kenia) het tussenliggende gebied - Kedong Ranch - niet over kan kopen, waardoor Hell's Gate en Mount Longonot gecompleteerd met de Kedong Valley 1 reservaatsgebied kan worden. Want qua dieren heeft Kedong misschien nog wel meer te bieden dan Hell's Gate zelf. De keren dat ik er doorheen ben gereden, ben ik vele honderden Thomson's en Grants Gazellen, Elandantilopen, Steppezebra's, Kongoni's en Masai Giraffen tegengekomen. Ook de typische graslandvogels zijn er terug te vinden, vele merken Graszangers, Piepers en Leeuweriken, samen met Aardtapuiten, Bruine Miertapuiten en Koritrappen.

Na zijn uur door het niemandsland te rijden, komen we uiteindelijk bij de gate van Mount Longonot aan. Het mag duidelijk zijn dat dit niet de officiƫle toegangsweg is, die simpelweg direct naar de snelweg leidt. Na nog eens een paar honderd meter met de auto te hebben afgelegd, gaat het echte werk beginnen.



We verlaten de auto en starten de klim van de vulkaan. Sommige delen van de berg zijn echt enorm stijl, waarbij zowel handen als voeten moeten worden gebruikt om boven te komen. Onderweg komen we nog wel enkele vogels tegen in de struiken die we onderweg naar boven tegen komen, zoals Ruppels Boszanger, Grauwe en Gekraagde Klauwier. We klimmen gestaag verder en de kuitspieren hebben het zwaar te verduren. Als we dan na een uur klimmen boven op de rand van de vulkaan zijn, hebben we niet alleen een gigantisch en onbeschrijflijk mooi uitzicht  over de Great Rift Valley, maar ook een blik in de verborgen wereld in de krater. Het is echt een Lost World, een diep gat, waar maar zelden mensen een voet aan de bodem zullen hebben gezet. Het is een groene wereld, met op sommige plekken ineens een hele frisse groene kleur.

Na het oppeppen van de energie en het voedingsstoffengehalte, vervolgen we onze weg op de rand van de krater. Het is een zeer dun paadje, vaak zo dun dat als je vijf centimeter naast het pad stapt je een vrije val maakt van meer dan je lief is. We gaan rechtsom de krater en krijgen het weer zwaar te verduren als we klimmen naar de hoogste piek van de kraterrand, ruim 2700 meter boven zeeniveau (Lake Naivasha, onze starthoogte, ligt op 1860 meter). De klim gaat over grindpaadjes en hele stijle geulen, die door het stromende regenwater in de berg waren gesleten. Eenmaal aan de top is het uitzicht onwerkelijk mooi. Je krijgt echt zo'n gevoel van, okee jongens haal het doek nu maar op, de show is over.

We vervolgen onze weg op de rand en gaan dus vanaf nu vooral naar beneden. Grote gleipartijen over de grindbanen, balancerend boven op de dunne paadjes, niets is ons te gek. Onderweg komen we behalve ontzettend mooie uitzichten, ook wat vogels tegen. Veel Kaapse Rotszwaluwen scheren langs de kam, vooral boven de afgebrande bossen. Een week voor we een bezoek brachten aan deze vulkaan heeft er nog een stevige bosbrand huisgehouden in de bossen op de berghelling. Je kon precies de invloed van de wind zien, die een mooie scheiding had gemaakt tussen dood en leven. Aangezien het pad over de bovenste rand van de krater liep, en de wind dus aan de ene kant wel komt en aan de andere kant niet, weer de afscheiding tussen dood en levend bos geaccentueerd door een licht pad. Schitterend, de twee kleuren. Verder zit er ook nog een eenzame Zwarte Arend op een kale bergtop. Ook veel insecten zitten nog op deze hoogte, waaronder een heel bizarre: een geel-roze-blauwe, tien centimeter grote sprinkhaan die meer wegheeft van een speeltje van een kind dan van een levend wezen.

Na een rondje van tien kilometer op de rand, dalen we weer hard, dezelfde weg als die we eerst omhoog gingen (verdwalen is onmogelijk!). Onderweg komen we een Ethiopische Monnikstimalia tegen, een leuk klein vogeltje met een duidelijk zwarte kop. Na een afdaling van weer vier kilometer (totale wandeling dus bijna 19 kilometer) komen we weer bij de auto en rijden we weer door de Kedong Ranch richting Hell's Gate.


Het is mogelijk op de bodem van de krater te geraken, maar een groot klimmerstalent is dan wel vereist. Niet zozeer voor de weg naar beneden, maar zeker wel voor de weg naar boven. :P
Ben je na hard werken eindelijk beneden, moet je nog uitkijken ook. Want ofschoon de olifanten die er ooit leefden er zijn uitgestorven, komen er nog wel buffels voor. En ik spreek uit ervaring dat je niet wilt dat zo'n apparaat achter je aan komt hollen. :wacko:  ;)


Aangezien de Longonot niet zo'n bekend park is, zullen wellicht niet veel mensen er geweest zijn (van de al weinige mensen van dit forum die in Kenia geweest zijn). Ben toch benieuwd naar andermans ervaringen. Wie biedt??? :duim:
Rick van der Weijde
Corotauria Nature Photography