In mijn ervaring is de tekening wel net iets anders bij de gamma-uil (maar dat zit hem in kleine details). Maar kan natuurlijk in andere gebieden weer anders zijn.
De rups had in ieder geval nog wel redelijk wat moeten eten. Je kan een beetje op sites als lepiforum.de vergelijken: volgroeide rupsen die snel zouden gaan verpoppen zijn over het algemeen dikker, korter en met wat fletsere tekening/lichtere kleuren (maar lichtere kleuren heeft de rups juist ook kort na de vervelling). In het geval van de Plusiinae wekt de rups voor het verpoppen een 'papperige' indruk (alsof de huid minder strak zit of dat de rups makkelijker in te drukken is). Daarnaast worden ze egaler en lichter in tekening (bijna alsof ze niet helemaal gezond meer zijn). Vergelijk
hier ook maar eens, waarbij foto's 9 en 10 van de rups zijn op het moment dat ie stopt met eten en gaat zoeken naar een plek om te verpoppen.
Ik betwijfel of je de rups nog terug gaat vinden. Sommige soorten (zoals dagpauwogen) zijn als rups redelijk honkvast en kunnen makkelijk teruggevonden worden tot het moment dat ze gaan verpoppen. Maar veel soorten, zeker polyfage soorten zoals vaak toch wel het geval is bij de
Plusiinae, doen niet veel moeite om op dezelfde plant te blijven en geven soms zelfs de voorkeur om veel van plant of rustplaats te wisselen. En daarnaast lopen bijna alle rupsen als ze bijna gaan verpoppen veel rond (zelfs als ze direct een goede plaats voor verpoppen gevonden hebben). Altijd leuk als je hem toch zou proberen terug te vinden, maar kans is klein dat je hem echt gaat kunnen vinden.