Hoofdmenu

pop met kop

Gestart door Jeroen Hoek, juni 16, 2020, 20:35:07 PM

Vorige topic - Volgende topic

Jeroen Hoek

Hallo!
ik heb laatst veel koolwitjes meegenomen van een biologische tuinderij.
Zij zijn er daar niet blij met ze, want ze eten in een rap tempo de koolgewassen op.
Ik word wel blij van ze, want ze zijn echt heel leuk om uit te kweken.
Het leek allemaal heel goed te gaan, tot de dag voor verpopping de mieren aanvielen :(
de helft heeft het niet overleefd :'( :'(
de andere helft is de volgende dag verpopt.
Één op een wel heel rare wijze; z'n hoofd zit nog vast aan de pop!
moet ik zijn hoofd er af halen? en heeft de pop nog kans op slagen met zijn vervormingen?

foto's:

met vriendelijke groet, Jeroen

Robin Septor

#1
Hallo Jeroen, het verpoppen is eigenlijk de laatste vervelling, dus wat je aan de pop ziet hangen zijn de resten van een vervelling, is dus perfect normaal, zie je wel vaker. Vraag is of dat hoofdje gewoon de restant is van de vervelling, of is dit echt nog een deel van de rups die uit de voorzijde van de pop komt ? Groeten, Robin
Admin dagvlinders waarnemingen.be

Rayan Majoor

Om eerlijk te zijn denk ik dat dit best wel problematisch kan zijn. De verpopping is inderdaad eigenlijk gewoon een vervelling, maar het popstadium erna is een stuk minder 'elastisch': als er iets mis is met de pop herstelt het beestje zich niet zo makkelijk meer.
Bij een vervelling barst de oude huid bij of net achter de kop open en wordt naar achteren afgestroopt. Afhankelijk van de soort wordt bij de verpopping dan de oude huid opengescheurd of, wat vaker het geval is, kruipt de pop met het cremaster over de rupshuid om zich daarna weer in het spinselkussen vast te haken, zodat het rupshuidje op de grond valt (in het geval van poppen die zichzelf ergens aan vasthaken uiteraard). Dit lukt niet altijd, waardoor je soms inderdaad nog een rupshuidje ziet zitten. Deze zit dan echter altijd bij de achterlijfspunt, waar deze ook geen probleem zal vormen bij het uitsluipen van de vlinder.
Echter in dit geval is de pop in de kop van de rupshuid vast blijven zitten. Dit heeft hier verschillende gevolgen. De pop is misvorm (je kan zien dat de snuit naar beneden gevouwen in de rupshuid vast zit en dat de rupshuid op de een of andere manier tussen de 'vleugels' van de pop zit (en hier dus een flinke deuk veroorzaakt). Hoewel vlinders nog steeds zonder problemen uit een misvormde pop tevoorschijn kunnen komen, gaat het uitsluipen vaak mis omdat ze op de een of andere manier nog aan de pophuid vast zitten oid. En dan heb je het nog niet eens over zaken als uit- of inwendige consequenties op de uitwendige vlinder zelf. Daarnaast is de pop deels losgeraakt, wat het uitsluipen nog lastiger maakt als de vlinder er al uit zou kunnen komen. En als laatste barst de pophuid bij koolwitjes open over de 'kam' achter de kop en over een dwarse lijn net daarvoor. Het lijkt erop dat hier dit 'scheurgebied' niet door de rupsenhuid bedekt ligt. Echter kan je je wel afvragen of het openscheuren nog steeds even makkelijk gaat en of de pophuid ver genoeg open kan scheuren (zeker aangezien normaliter het deel van de pophuid waar de kop, poten en voelsprieten in liggen (precies wat hier door de rupsenhuid bedekt is) naar beneden wordt geduwd. Dit kan je ook hier zien (1e foto bij 'ontpopping').
Nogmaals, het kan gewoon goed komen, maar kansen zijn redelijk groot dat er wel wat mis gaat. Je kan proberen de rupshuid weg te halen, maar dit zal hoogstwaarschijnlijk de vervormingen niet verhelpen (zal hoogstens het laatstgenoemde probleem weghalen). Het kan echter ook dat de rupshuid zodanig vast zit aan de pop dat je dan de pop kapot trekt: als je dus merkt dat de rupshuid er niet makkelijk af komt waarschijnlijk het beste om hem te laten zitten.
Mvg Rayan Majoor

Wil je meer zien van mijn uit de hand gelopen hobby, kijk dan eens op www.LepiSpot.nl

Jeroen Hoek

z'n kop heb ik er heel makkelijk af kunnen halen, maar de rest onder z'n 'vleugels' niet.
hij is trouwens deels los omdat z'n buurman bij zichzelf vastmaken de ander heeft losgemaakt
met vriendelijke groet, Jeroen