Een aantal jaar geleden woonde ik in een klein dorp in Friesland. Daar had ik de gewoonte om in het weekend 's avonds en stukje te lopen. Niet één vaste route maar een beetje willekeurig in en om het dorp. En dan elke zaterdag en zondagavond. Tijdens zulk soort wandelingen heb ik 3 of 4 locaties van een kerkuil en 4 of 5 locaties van een ransuil gevonden, omdat ik steeds op dezelfde plekken uilen hoorde roepen, of omdat ik daar in het licht van lantaarnpalen nog net iets voorbij zag vliegen. Ze zaten allemaal jaar op jaar op dezelfde plek. Ik heb er nooit specifiek naar gezocht, ik vond ze per ongeluk, simpelweg door maar vaak genoeg laat genoeg rond te sjokken

als je dan eenmaal weet waar een uil zit, kun je overdag terug komen om te zoeken naar braakballen op de grond. Als er onder een boom veel braakballen liggen, dan kan die boom een uilen slaapplek zijn.
Ik hoorde de ransuilen meestal vanaf begin februari, dan zit het mannetje 's avonds te roepen. De jongen van de ransuil maken in de zomer vaak een kabaal wanneer ze wat groter worden. De kerkuil kon ik oa horen vanuit mijn slaapkamerraam in de lente en in de zomer. Mijn huis stond precies op de vliegroute van een van de kerkuilen in mijn dorp.
Ik had op zich ook wel mazzel, één van de ransuil paartjes broeden in mijn straat. Zo konden we ze het hele seizoen mooi volgen, vanaf begin februari dus tot het eind van de zomer. Ik woon er nou niet meer, maar die ransuilen zo dicht bij, die mis ik wel.
