Het is deze zomer extreem droog, het kan niemand ongaan zijn. Het krijgt zichtbaar grote gevolgen voor de natuur. Vegetaties verdrogen, bomen en stuiken laten hun blad vallen. In hoeverre de komende jaren ook gevolgen gaat hebben zal moeten blijken.
Het optreden van droogtes is zoals bekend heel grillig, zowel in de ruimte als in de tijd. Voor Nederland wordt meestal het gemiddelde genomen van 13 neerslagstations. Het KNMI maakt daarbij een vergelijking met de record-droge zomer van 1976. Maar wat gebeurde er in de eerdere jaren?
Probleem is dat je daarvoor moet weten hoe groot de verdamping was. Die wordt berekend op basis van de gemeten straling en de temperatuur, en de straling wordt pas sinds 1957 gemeten. Met een omweg is het toch mogelijk om iets over de dagelijkse verdamping te zeggen vóór 1957. Er is namelijk wel bijgehouden hoeveel de zon scheen.
Op grond daarvan heb ik een reconstructie gemaakt van het optreden van droogtes vanaf 1906. Door de gebruikte methode zijn de neerslagtekorten niet te vergelijken met de berkening van het KNMI, maar de periodes en jaren zijn onderling goed vergelijkbaar.
De droogte van 2018 lijkt nu zijn hoogtepunt te bereiken, en passeert daarmee 1976 (piek rond 12 juli). Verder valt op hoe grillig de droogte verdeeld is. Een trend is er niet echt in te ontdekken. Door de klimaatverandering is de verdamping toegenomen, maar ook de neerslag. In hoeverre de stromingspatronen (meer blokkades in de toekomst?) ook veranderen is nog een punt van discussie.
http://www.logboekweer.nl/Neerslagoverschot/Nederlandse_Droogteperiodes_In_Beeld.pdf