Maar waarom zijn de gewoonten van die mensen dan veranderd? Hoe ontstaat zoiets? En iemand moet daar toch aan de wieg van staan?
Wouter,
Dergelijke woorden, uitdrukkingen en groeten zijn uit verschillende bronnen afkomstig (tv, radio, reclame, internet, speelfilms, streekdialecten, straattaal). Woorden of uitdrukkingen, die tot de spreektaal zijn gaan behoren, worden uiteindelijk (met bronvermelding) in de Dikke van Dale en het Etymologisch Woordenboek opgenomen. Koot en Bie (
http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_neo...ooten_en_De_Bie ) zijn verantwoordelijk voor een flink aantal nieuwe termen. Ook Marten Toonder (Ollie B. Bommel) en Jiskefet hebben een aardige bijdrage geleverd. Daarnaast zorgen recente tv-programma's of reclames voor (tijdelijke) nieuwe woorden (kannet, moggel, later). Voorbeelden van woorden of uitdrukkingen, die te pas en vooral te onpas of als stopwoordje gebruikt worden zijn : gewoon, eigenlijk, (na)tuurlijk, normaal, he, zeg maar, als 't ware, namelijk, praktisch, in principe, een stuk(je), ik bedoel, weet je (wel), hoe heet 't, bij wijze van spreken, op een gegeven moment, altijd, dus, ergens, echt, toch/vaak wel/weer, in ieder geval, zeker weten, uiteraard, absoluut, inderdaad, klopt, exact of precies (i.p.v. kortweg ja), of "ja" juist als (overbodige) vraag om bevestiging midden in een zin (Rita Verdonk), helemaal goed, best wel, puur, geregeld (i.p.v. regelmatig), naar mij toe, ik (zelf) persoonlijk/voor mij persoonlijk, een soort van, ik heb (ergens) zoiets van (hé), het ... gebeuren, creëeren en uitstraling. De kampioene is onze weervrouw Marjon de Hond, die tijdens één weerbericht "in ieder geval", "eigenlijk", "natuurlijk" en "geregeld" vele malen (tot wel 20 keer) gebruikt en ook "kicken" Pierre Wind en "weet je wel" Bart Chabot kunnen er wat van. En wat te denken van de in elke zin vaak meermaals voorkomende "adempauzes" of haperingen voorafgegaan of gevolgd door "en uh", die je met name bij geïnterviewde schaatsers en wielrenners tegenkomt.