Het is moeilijk te doorgronden wat er in iemands hoofd omgaat, ik begrijp mezelf soms niet eens, dan weer wil ik wel een praatje maken, andere keren niet, dan wil ik gewoon even ongestoord kijken en genieten. Maar je ontkomt er niet aan. Niet erg, meestal houd ik er al rekening mee voor ik ergens heenga waar het zeker druk zal zijn met wandelaars, en dan laat ik mij van mijn sociale kant zien.
Vandaag bijvoorbeeld, ik sta in de Bovenmeent te localpatchen, komt er een vrouw naar me toe, mijnheer mag ik u wat vragen, ik zeg natuurlijk, ja, ziet u, ik zag net een vogeltje dat er uitzag als een koolmees maar dan met rood opzij, dus ik zeg rietgors man, die heeft een zwart-wit koppie en kastanjebruine vleugels. Een goede gok, bleek, er zijn heel veel rietgorzen in de Bovenmeent, ik laat een plaatje zien uit de ANWB, is dat 'm? Ja hoor dat was hem, wat leuk!
Wij allebei blij.
Interessant is om op te merken, dat ik mijn kijker op mijn statief had staan en een beetje stond rond te scannen. Met een statief ben je blijkbaar meteen een serieuze vogelaar, en dus een betrouwbare vraagbaak.
Ik heb vorig jaar mijn telescoop verkocht, en een beeldgestabiliseerde 18x50 kijker aangeschaft. Heerlijk rondsjouwen zonder statief, en toch een hoop zien. Bij het Jan van de Boschpad werd ik genegeerd door vogelaars met statieven, dat was wel even pijnlijk want het statievenvolk hoort elkaar graag uit over wat er zit. Toen ik zelf vroeg, zit er nog wat, keken ze me aan of ik een vies beest was.
Daar komt vast wel een strip over.
Overigens zet ik mijn kijker nu weer regelmatig op statief, omdat het een zwaar ding is om je nek, en omdat ik achter een statief een rustpuntje heb, ik kan wel een paar uur op één plek blijven staan zonder ongeduldig te worden. In de Bovenmeent is altijd wel wat te zien, je verveelt je er nooit.
Hartelijke groet,
Ronald Sinoo