Op zich klopt je bewering, Ed. Goede zoekers hebben niet meer nodig dan het signaal dat het seizoen van deze of gene soort is aangebroken. Stel het is Tilburg waar gemeld wordt dat een soort is gezien. Dan gaat zo'n zoeker 10 dagen later in Loosdrecht zoeken, en bingo (want de terreinen zijn hem/haar al bekend).
Anders ligt dat met de grote meuk aan wildplukkers die net beginnen, en in navolging van een landelijke trend, zoeken op sites waar keurig per kilometer hok op staat wat er te vinden is.

En het gaat zeker niet alleen om paddo's om te trippen. In een excursie over wildplukken kwam een zekere walnootboom voor. De plek werd door een IVN'er gedetailleerd op een IVN-website gezet. Het jaar erna was de boom vrijwel volledig geoogst voordat de walnoten rijp waren. Want onrijpe walnoten zijn beter voor sommige bereidingen dan rijpe walnoten.
Het treurige van deze zaak is niet dat mensen oogsten. Het treurige is de ongebreideldheid: men neemt alles mee. Bijzaak: van een stek die een ander bereid is geweest te delen. Bijzaak omdat dit soort websites weliswaar draaien op de bereidheid om plekken en oogsten te delen, maar uiteindelijk altijd aanzetten tot roofbouw. Hoofdzaak in mijn ogen is het egocentrisme. Zo iemand moet een ander volslagen gek vinden om een plek te lekken, maar maakt gretig gebruik van een dergelijke stupiditeit.
Terug naar waarneming. Het enige wat wij eruit kunnen leren is terughoudend te zijn met bepaalde informatie om het niet erger te maken dan het al is.
In het verleden gaf ik excursies in een terrein waar 's ochtends bij het voorlopen van de excursie tal van soorten stonden die 2 uur later, tijdens de excursie ontbraken: alleen de stompjes van de stelen stonden er nog. Het asielzoekerscentrum kreeg soms de schuld, en soms de grazende koeien. Als je iemand met een vuilniszak over de hei naar een patserige mercedes ziet lopen, dan weet je dat je te laat bent opgestaan voor mooie foto's.