Tja, afgelopen vrijdag blijft voor mij een dag waarop ik nog vaak zal terugdenken. Het was geweldig om op de boot naar Vlieland te zitten en via de reacties aan boord te vernemen dat wij, de bootgangers, op dat moment op weg waren naar een heuse Dikbekfuut, een nieuwe soort voor velen en ook voor mij. High-fives werden al gegeven, inclusief door mijzelf. Een enkeling durfde toe te voegen dat de vogel nog maar teruggevonden moest worden. Gelukkig bleek dat het geval. Zelf was ik als eerste van de boot en als vierde bootganger bij de vogel (mijn rugzak flikkerde tot twee maal toe van mijn bagagedrager; anders was ik er als eerste geweest

).
Op het moment dat de vogel teruggevonden werd (de bootgangers hebben circa een uur gewacht in de haven) heb ik de vogel direct gepiept. Enerzijds uit 'piepgeilheid', anderzijds om mensen op het vasteland z.s.m. te informeren. Direct na het piepen vroeg ik mijzelf af of het verstandig was om de vogel (opnieuw) als 'zeker' te piepen. Ik zag op dat moment echter geen aanleiding om aan de uitgebreide kennis van de ontdekkers te twijfelen en ben hier na mijn piep ook niet door anderen op aangesproken. Ik heb van dit verhaal geleerd dat ik als individu zélf moet bepalen of je daadwerkelijk de soort ziet die je graag wilt zien.
Overigens herinner ik mij nog de Grauwe Kiekendief van Robert Keizer en Rik Winters van de Hoge Veluwe van mei of juni 2003. Nagenoeg iedereen was het akkoord met de determinatie als Steppekiekendief.... Totdat de Italiaanse specialist Corso de foto's te zien kreeg...
Tot slot: ik kan alleen maar grote bewondering hebben voor de ontdekkingen van Nils. Ik noem als voorbeeld de Mongoolse Pieper van afgelopen januari, waarvoor dank!!
Succes in het veld allemaal!