Sorry Peter, maar je sloot dan ook niemand op voorhand uit een gooi te doen naar zo'n prachtige puntenscore... De verleiding was te groot voor me, we hebben het over een MILJOEN, he?
En om toch 'on topic' te blijven moet ik natuurlijk uitelggen waarom ik tot die gedachte kwam...
De vogel toont erg Amerikaans / nearctisch zo je wilt, door de zwaar gebandeerde bovenstaart dekveren en de nagenoeg geheel donkere staart. (Als je een 1e winter vogel recht van achteren ziet en enkel dat al zou fotograferen, kun je me meteen heus bellen, dan kom ik kijken). Daarbij ook nog eens een prachtig 'wollige nek'. Dit moet iets Amerikaans zijn. (Weet je niks van meeuwen, dan is dat Amerikaanse accent van de verteller wellicht een aanknopingspunt).
Op 0:55 zie je op de gespreide vleugel het patroon van de buitenste grote dekveren, welke goed passen op de groep Western Gull (occidentalis) en Glaucous-winged Gull (glaucescens) van de Amerikaanse westkust. Daar past tevens goed bij de 'brede' arm (geeft dus zeker geen idee van een slank beest). Bij zo'n brede arm is een groot deel van armpennen (secondaries) goed te zien, zelfs in de gesloten vleugel. Amerikanen noemen dat wel de 'skirt', in Rotterdam zouden ze misschien zeggen 'je hebt je hemd uit je broek hangen'. Zie bijv:
http://gull-research.org/occidentalis/1cy/1cydec05.htmlBij die staande vogel zie je een groot deel van de armpennen onder de grote dekveer rij uitsteken.
Soms heeft Grote burgemeester dit ook wel, maar daar is deze vogel te donker voor op de handpennen.
De keuze die overblijft is dan Larus occidentalis (western gull die wij om onbegrijpelijke redenen Californische meeuw noemen op observado - erg verwarrend, er bestaat immers een Californian Gull, zoeits als de Europese Armeense Meeuw qua uiterlijk), western gull dus, incl de ondersoort wymani. Dan is er de Beringmeeuw (Glaucous-winged; glaucescens) en nog de Mexicaanse meeuw (livens; yellow-footed, die lang als ondersoort van occidentalis door het leven ging). Yellow-footed en wymani vallen af vanwege de grijzige toon op de arm en handpennen (zie 0:50). Beide zijn daar als juveniel veel donkerder bruin. Ook occidentalis heeft in juveniel kleed donkerdere handpennen en secondaries, zeker niet dat wittiggrijze van deze dode vogel.
Je kunt nog even aan Slaty-backjed Gull (schistisagus) denken uit Oostelijk Azië, maar ook die juevnielen zijn veel donkerder. Qua patroon komt het overigens wel erg in de buurt, maar de kleursetting is fout.
Blijft eigenlijk enkel glaucous-winged over, en 0:53 laat daar ook mooi de grijswitte binnenste handpennen zien.
Maar waarom is het patroon van de 2e generatie schouderveren dan zo duidelijk gebandeerd? En de rui is eigenlijk vrij ver. En er zit best veel 'warm'bruin in de dekveren. Eigenlijk wil je de toppen van de handpennen zien, maar die komen niet voor in het filmpje. Of toch? Helemaal aan het eind glijdt de camera razendsnel over een deel van de vleugel. Ik freeze frame 3:37 eens.
Duidelijk bruine buitenvlaggen op P8-P10, die donkerder ogen dan het bruin in de vleugel. En dat heb je liever niet in een 'pure' Glaucous-winged (Bering meeuw). Dat past beter op een hybride Glaucous-winged x Western. Die naam is veel te lang, daarvoor wordt de term 'Olympic Gull' gebruikt in Amerika. Olympic Gull is een hybridevorm die veel voorkomt aan de westkust. In de jaren '90 is er zeer gedegen onderzoek gedaan door Douglas Bell:
http://www.gull-research.org/glaucescens/pfds/bell01.htmlSowieso zijn de artikelen van Bell echte 'must-read' literatuur voor iedereen die is geinteresseerd in meeuwen en hybridisatie. Veel discussies over hybridisatie kunnen op internet fora een eindeloos karakter hebben en zonder ringdata bijvoorbeeld nooit enige progressie tonen. Het blijft maar gissen en veel reakties starten met "naar mijn gevoel...".
Als je, net als Douglas Bell, vermoedens hebt dat er een hybride swarm ontstaan is tussen twee populaties (discussie Kleine Burgemeester - Kumlien's - Thayer's bijvoorbeeld) dan is het werk van Bell een schoolvoorbeeld van hoe je dit aantoont of kunt verwerpen.
Olympic Gull zullen we in Europa niet snel verwachten. De tak Western Gull migreert nauwelijks en beweegt wat mee met de voedselbronnen in de Californische upwelling. Qua afstanden zoiets als onze zilvers, en ze zitten dus ook nog eens aan de Amerikaanse westkust.
Glaucous-winged Gull is een ander verhaal; dat is een trekvogel. Het heeft deels een zeer noordelijke verspreiding in de eilandgroepjes van de Beringstraat, en zal die gebieden 's winters moeten verlaten. Een lange trektocht brengt ze langs de Californisce kust, maar een deel trekt westwaarts weg en is dan te vinden in bijvoorbeeld Japan maar ook Zuid-Korea. Misschien is het geen gekke gedachte dat vogels die verzeild zijn geraakt in Europa via deze noord Russische route zijn gekomen? Uit ongeveer dezelfde contreien mag je wellicht ook de onlangs ontdekte Finse Slaty-backed en de Letse Slaty-backed Gull verwachten?