8. Hoe zet je ter beoordeling je vondst het beste op de foto?
Hieronder een aantal tips.
– Neem voor het maken van een foto de tijd en bekijk je vondst al goed op de vindplaats¹ (ook de omgeving en het substraat waar de vondst op groeit).
– Kijk goed naar het stadium van ontwikkeling. Rijp materiaal is droog, onrijp materiaal is slijmerig (zie de uitleg hiervoor).
– Wees er bij kleine soorten op bedacht dat er meer soorten heel dicht bij elkaar kunnen groeien.
– Maak meer foto’s; van zowel van wat grotere afstand als van dichtbij zodat zowel het hele vruchtlichaam als details getoond kunnen worden.
– Maak bij laag bij de grond groeiende vondsten foto’s vanuit een lage positie.
– Bij gesteelde vruchtlichamen is een foto van de zijkant handig.
– Let bij het maken van foto’s ook op algemene zaken zoals de stand van de zon, lichtinval en gebruik geen flitser.
De grootste soort (de enige die zo groot kan worden),
Brefeldia maxima (Reuzenboomkussen), kan onder gunstige omstandigheden bijna een meter lang worden (fig. 32) terwijl de kleinste soorten ruim onder de 1 mm hoogte blijven. Fotografeer je de reus dan moet je een paar passen achteruit om hem in z’n geheel vast te leggen maar bij de kleinere soorten (de heel kleine soorten zijn buiten niet te zien²) moet je met neus boven op je vondst gaan zitten. Slijmzwammen groeien vaak op vochtige, schaduwrijke plekken zoals bijvoorbeeld aan de zijkant van een op de grond liggende, rottende boomstam waardoor het vaak niet eenvoudig is om ze goed en scherp op de foto te krijgen.
Voor het beoordelen van foto’s is het handig als er een korte toelichting wordt gegeven wat er op de foto te zien is en ook wat niet op de foto te zien is maar wel aanwezig was. Bijvoorbeeld dat er, hoewel onduidelijk, een steel aanwezig is, het formaat van de vondst, het substraat, of dat er meer stadia van ontwikkeling waren ………….
¹ Slijmzwammen kunnen een duidelijke voorkeur voor een bepaald substraat hebben zoals bijvoorbeeld op schors of op mos.
² Er zijn zo’n 10 soorten slijmzwammen die grotere vruchtlichamen ontwikkelen (± 5 cm hoog of lang en groter), bijvoorbeeld de veel gemelde
Fuligo septica (Heksenboter) en
Reticularia lycoperdon (Zilveren boomkussen). Het gemiddelde formaat van slijmzwammen is zo’n 2 mm hoog. In grotere groepen groeiend, vallen de kleinere soorten met het blote oog nog net op (fig. 33 en 34). Veel slijmzwammen, zoals bijvoorbeeld de soorten uit geslacht
Licea (Sporendoosje) (fig. 35 en 36
Echinostelium (Dwerglantaarntje) (fig. 37) vind je alleen door substraat door een binoculair te bekijken.
Tot slot, zeker niet onbelangrijk, worden er jaarlijks enkele nieuwe soorten slijmzwammen voor Nederland gevonden. Ze worden ook door waarnemers van Waarneming.nl gevonden. Vondsten kunnen echter alleen als nieuwe soort worden gemeld als ze microscopisch zijn gecontroleerd en het materiaal in een herbarium wordt bewaard. Een bedankje aan Hans van Hooff, die steeds weer bereid is, vondsten van waarnemers te bekijken en voor hen al meerdere nieuwe soorten heeft gemeld, is hiervoor op z’n plaats.
Fig. 32
Brefeldia maxima (Reuzenboomkussen). De vondst op de foto had zich over een lengte van 90 cm ontwikkeld op een stam van een beuk.
Fig. 33
Arycria obvelata (Lang netwatje). In dichte groepen groeiend, met een elastisch capillitium, zo’n 3 – 4 mm hoog.
Fig. 34
Badhamia utricularis (Troskalknetje).
Fig. 35
Licea operculata (Gesteeld sporendoosje). Hoogte 0, 4 – 1 mm. Het geslacht Sporendoosje bestaat wereldwijd uit zo’n 70 soorten (bron Nomenmyx
http://eumycetozoa.com/data/genera.php) Er zijn 20 soorten uit Nederland bekend. Sporendoosjes worden hooguit zo’n 1 mm hoog.
Fig. 36
Licea biforis (Afgeplat sporendoosje); lengte 0,2 – 1,5 mm, hoogte tot ± 1 mm.
Fig. 37
Echinostelium minutum (Bleek dwerglantaarntje). Hoogte 0,3 – 0, 5mm. Uit dit geslacht zijn 15 soorten bekend. Er zijn tot nu toe 4 soorten in Nederland gevonden.