Roodhalsfuut bij gemaal Almere (13 november 2005)

Gestart door Pim, november 13, 2005, 19:21:36 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Vanmorgen (13 november 2005) was een ochtend met een gouden randje eromheen, het was vrijwel onbewolkt, windstil  en heerlijk fris herfstweer. Om 8.00 uur dook ik op mijn stalen ros en met volle fietstassen gevuld met sultana, telescoop, broodjes chocoladepasta crunchie, fototoestel en pakjes jus d'orange fietste ik in de richting van de Oostvaardersdijk. Logisch gevolg is dan dat ik langs de Lepelaarplassen kom. Als ik nog niet helemaal wakker was dan werd ik het nu zeker, van het wateroppervlakte stegen sterk ruikende moerasgassen op. Dit grotendeels uit methaangas bestaande parfum ontstaat op natuurlijke wijze door vergisting van organisch materiaal. Het deed me een beetje denken (qua geur) aan vulkanische gebieden te IJsland en Nieuw-Zeeland.

De Lepelaarhut liet ik links liggen want vandaag wilde ik eens geen ijsvogel zien (en ik zal alvast verklappen dat ik daar prima in geslaagd ben). Bij de jachthaven (nabij het Blocq van Kuffeler) scande ik een kwartier lang alle achterwerken van de aanwezige eenden af om de witoogeend te ontdekken, maar dat was vandaag niet aan me uitbesteed. De vogel is vandaag echter wel gezien door andere vogelaars. Wel waren zes brilduikers langs het riet een duikwedstrijd aan het houden. Wetlandwacht van de Lepelaarplassen Ilse Steinhauser en een aantal leden van de Stichting vogel-en natuurwacht Zuid-Flevoland waren ook al vroeg uit de veren om een wetlandtelling te houden. Bij de uitwatering van één van de grootste gemalen van Europa, het Blocq van Kuffeler, zwom tussen de kuifeenden en futen een fraaie roodhalsfuut. Vanzelfsprekend was de vogel in winterkleed. De roodhalsfuut is een zeldzame broedvogel in het oosten van het land (Drenthe), maar in de winter zijn er iets meer overwinterende roodhalsfuten langs de kust (en op grote binnenwateren) te vinden. De vogel heeft net als de dodaars een flinke hoeveelheid poederdons van achteren.

Via de verbindingszone (rietland tussen Lepelaarplassen en Oostvaardersplassen) kwam ik uit bij het Jan van den Boschpad (zuidelijke kant Oostvaardersplassen – Almere). Onderweg hoorde ik vele groepen baardmannetjes, ik zag ze ook overvliegen met hun kanarieachtige vlucht. Op een akker zaten ruim honderdtachtig vinken, een aantal dat ik niet vaak bij elkaar zie. Mogelijk zijn ze nog op doortocht naar zuidelijkere streken of zich gaan verspreiden over de Almeerse achtertuinen. Trouwens in onze achtertuin zaten gisteren (12 november 2005) vierentwintig Turkse tortels, terwijl we vorig jaar al erg content waren met vier exemplaren!

Het Jan van den Boschpad lag erbij als een bladzijde uit een sprookjesboek, van het water steeg nog damp op. Edelherten lagen op geringe afstand en zullen bij het intreden van de winter het Fluitbos opzoeken. Van diverse kanten klonk het metaalachtige getingel van tientallen baardmannetjes, er vloog zelfs een groep over het riet van ruim veertig exemplaren. Twee sierlijke vrouwtjes blauwe kiekendief waren aan het jagen boven de eindeloze rietvelden. Tussen de honderden kieviten zat ook een klein aantal goudplevieren. Helemaal aan de kant van de Oostvaardersdijk zag ik een roerdomp boven het riet vliegen en invallen, iets later kwam een tweede exemplaar langs de uitkijkheuvel vliegen en verdween ook in het rietdoolhof. De vogel was in de vlucht zeer goed te bekijken met het vriendelijke ochtendlicht op zijn verenkleed en groenige poten. Wat me nu vooral opviel was dat de roerdomp eigenlijk maar een kleine opdonder is, veel kleiner dan bijvoorbeeld een blauwe reiger in vlucht.

Vele watersnippen vlogen soms nerveus op, cirkelden rond in de lucht en zochten weer een plekje om te landen. Ook waren zeven zwarte ruiters (met opvallend witte onderkant in tegen stelling tot tureluur) aanwezig op een slikplaat. Aan de horizon zag ik een adulte slechtvalk zitten in een dode boom, goed te herkennen aan zijn witte wangen. Iets meer richting spoorlijn viel mijn oog op een bakbeest in een boom, het was een juveniele/onvolwassen zeearend. Als arachnofoob zou je nu echt het Jan van den Boschpad moeten vermijden, mijn hele kleren en telescoop zaten binnen de kortste keren onder de kleine spinnetjes, ze hadden zelfs bij het oculair van mijn telescoop een web geweven. Ik vind spinnen lief en nuttig, maar honden die luid blaffend op je afrennen boezemen mij weer angst in.

Na het Kotterbos (gillende waterrallen) kwam ik uit bij de uitkijk-drive-through de Grote Praambult (zie: www.vogelkijkhut.nl). Dit is momenteel de beste plek om honderden edelherten te zien. Ver aan de horizon zat in een boom een onvolwassen zeearend, die ik een volgend moment niet meer terug kon vinden. De ganzen waren wel enigszins onrustig. Aanwezige goudvinken waren niet aan mijn netvlies besteed. Wel zag ik op honderden meters afstand een adulte slechtvalk op een houten paaltje zitten en later op het gras. Een vrouwelijk exemplaar blauwe kiekendief vloog langs. Een enorme wolk van >1550 kieviten was aanwezig, evenals minimaal zeven grote zilverreigers. Twee vossen scharrelden rond.

Vanaf de Kleine Praambult (zie: www.vogelkijkhut.nl) zat de adulte (volwassen) zeearend al op zijn favoriete heuveltje. In het water zwommen >50 kleine zwanen, het geel op de snavel leek wat beperkt. Zevenhonderd kieviten maakten veel kabaal samen met ruim tweehonderd goudplevieren, deze vogels zitten vaak in elkaars gezelschap. Een vos in zijn prachtige, dikke, roodbruine wintervacht liet zich prima bekijken. Enkele wulpen foerageerden op de grasvlakte.

Op het Oostvaardersveld zat de klapekster, al enkele jaren een trouwe bezoeker van het muizenrijke gebied. De klapekster maakte enkele jaagvluchten en keerde steeds weer terug in dezelfde struik. Een grote zilverreiger had in het geheel geen interesse voor dit haantjesgedrag. Bij het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer leek het wel of de benzine momenteel gratis is, de parkeerplaats was overvol. De dappere artispelikaan zat niet op het eilandje, maar was druk aan het vissen op de Keersluisplas."Onder zijn enorme snavel hangt een grote keelzak. Dit is perfect visgereedschap. De pelikaan dompelt zijn kop onder water en gebruikt de zak als visnet om vissen en schaaldieren te vangen"
(Bron: www.worldexplorer.be).

Ook waren op de Keersluisplas enkele grote zilverreigers aanwezig, foeragerend langs de rietkraag. Tevens tingelende baardmannetjes en krijsende waterrallen. Via de Torenvalkweg kwam ik uit in de bewoonde wereld.

met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Mark van Veen

#1
Pim, herkenbaar en toch ook onherkenbaar: hoe hetzelfde gebied er door andere ogen anders uitziet.

Vandaag (13/11) met Tom (mijn oudste) naar Flevoland geweest en gelokt door de witoogeend naar het Blocq van Kuffeler gereden. Op aanwijzingen van jou links om naar de jachthaven gelopen om een honder- of meertal kuifeenden te zien. Terwijl ik de bril aan het  poetsen was speurde Tom met de telescoop de groep af en jawel: 'Pa, een witoogeend' (4 turven hoog, die jongen!!). En jawel, daar dreef ie, prachtig roodbruin in de zon, een echt wit oog en een keurige witte kont. De groep verder afspeurend leidde nog tot 2 toppers, met een man in eclips. De witte vlekken bij de snavel zijn leuk, maar kop- en snavelvorm gaven de doorslag. Toen nog even naar de andere kant, omdat mensen daar de roodhalsfuut meldde. Die konden we dus niet vinden, wel 10 gewone futen...

Daarna door naar het Jan vd Boschpad. Ook hier viel het licht fantastisch in. In de scope zagen de dichtbijzittende wintertaling-mannetjes er prachtig uit. Normaal wil het koppatroon wel eens wegvallen in de schaduw. Er waren verscheidene mensen aan het vogelen, zodat we elkaar op de verschillende soorten konden wijzen. Hoogtepunten waren een juveniele Zeearend die niet al te ver weg in een boom ging zitten, een wilde Zwaan, een (of 2) vrouw Blauwe Kiekendief, een paar toendrarietganzen (20x keer kijken of het een donkere snavel of een schaduwvlek was). De Roerdompen uit het verslag van Pim helaas niet gezien. Wel een Nonnetje en een vrouw Grote Zaagbek. En ja, talloze aeronautende spinnen. De telescoop zat onder ('he, een zeearend met 8 poten, oh nee het zit op de lens'). Tom werd er helemaal kriegel van.

Een mooie dag, met vooral veel soorten schitterend in de kijker!

Mark
groet,

Mark van Veen

Pim

Grappig inderdaad hoe het elk moment weer anders kan zijn.
Trouwens om welke spinnensoort ging het eigenlijk? (ik schud ze nog steeds uit mijn haar..).

groet,

Pim Julsing
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Mark van Veen

Het zijn hangmatspinnetjes (Linyphidae), maar daar heb je een flink aantal soorten van.  
groet,

Mark van Veen