Conditie van de waardplant

Gestart door marcel123, september 22, 2007, 11:03:29 AM

Vorige topic - Volgende topic

marcel123

CiteerBij het inventariseren van op bomen en struiken voorkomende bladmineerders (soorten, waarvan de rupsen binnen in het blad leven, wat tot karakteristieke vraatbeelden leidt) valt op, dat aanzienlijke verschillen in aantallen mineerders tussen planten van dezelfde soort optreden. Zo kan men bijvoorbeeld op de ene beukeboom talrijke mijnen zien, terwijl die op de andere beuk vrijwel ontbreken. In de faunistische, maar vooral in de oecologische literatuur wordt dit verschil voor een belangrijk deel toegeschreven aan verschillen in conditie van de waardplant. Een slechte conditie van de plant blijkt in het algemeen gunstig te zijn voor het optreden van fytofage insecten. Dit wordt gezien als het gevolg van de afbraak van het chemisch resistentiesysteem tegen insecten bij de minder vitale plant.
Een groep medewerkers van de stichting heeft de relatie tussen vitaliteit van zomereik en beuk en het optreden van bladmineerders in het veld onderzocht (ELLIS et al., 2001). Het kostte overigens wél enige moeite om deze medewerkers, die toch wel iets van vrije vogels in zich hebben, over te halen het bemonsteren van de mijnen uit te voeren volgens een gestandaardiseerde methode. Het onderzoek werd uitgevoerd bij een aantal bomen op percelen , waarvan door het ministerie jaarlijks de vitaliteit werd geschat door daaraan cijfers toe te kennen. Deze percelen lagen verspreid over het gehele land. Tot onze verrassing bleek de gevonden relatie tussen de vitaliteit van de bomen en de dichtheid van de mijnen een andere te zijn dan op grond van het bovenstaande werd verwacht. Juist de gezondste percelen gaven de grootste aantallen mijnen te zien en dit gold voor zowel beuk als eik en was het meest uitgesproken bij de zogenaamde vouwmijnen. Hiervoor zijn meerdere verklaringen aan te voeren, onder andere dat mineerders op deze wijze competitie ontlopen met de vele andere, grotere insectensoorten, die op de minder vitale planten leven. Door gezonde planten te prefereren moeten de mineerders echter wél het intacte afweersysteem van deze planten kunnen trotseren. Onderzoek naar de causaliteit van onze resultaten zou echter in een experimentele richting leiden en dat is vooralsnog niet voor onze stichting weggelegd.
Een praktische mogelijkheid, die de verkregen resultaten bieden, vormt het monitoren van de kwaliteit van eik en beuk op bospercelen met behulp van mineerders. Het determineren van de betrokken mineerders levert daarbij geen problemen op
www.tinea.nl

Als gezonde bomen de meeste mijnen geven betekend dit dan dat Varietenten van Robina waarop geen galmuggen zitten minder gezond zijn dan de normale Robinia's?


han.endt

#1
Dat kan zeker. Sommige variëteiten zijn zeker minder vitaal en worden in stand gehouden, omdat wij ze mooi vinden. Bont- en geelbladige vormen zijn normaliter minder vitaal, omdat ze bladgroen inleveren.
Goed voorbeeld zijn de vele rozen- en fruitrassen die op de een wilde stam moeten worden geënt, omdat ze te zwak zijn om op eigen wortel te groeien. De vele plagen die deze rassen teisteren zijn welbekend (meeldauw, luizen).

Niet vergeten dat veel gekweekte planten niet zwak zijn, maar voor de soort op volkomen verkeerde standplaatsen worden geplant (hoeveelheid licht, grondsoort).

Soms kan je het tegendeel zien van bovenstaande quote. Argyresthia trifasciata heeft de op kleigronden aangeplante Juniperus virginiana-rassen (vooral Skyrocket) bijna uitgeroeid. Soort van afstraffing voor het planten van een soort op volkomen verkeerde grond. De paardenkastanje (vooral de rode) heeft zich al nooit lekker thuis gevoeld in ons land en wordt nu geteisterd door de kastanjemineermot. En hoe staat met de robinia's in het land van oorsprong? Zit in de Verenigde Staten ook elke robinia vol met gallen van de robiniagalmug?

marcel123

#2
http://forum.waarneming.nl/forum/index.php...ndpost&p=264095

Voor de Robinagalmug kan ik bevestigen dat bij Oosterhesselen en bij De Nieuwe Krim geen galmuggen op aangetaste exemplaren van deRobina zijn aangetroffen. Bij Oosterhesselen zat zo'n 300m verderop wel een galmug in de Robinia en in de Nieuwe Krim waren de vitale exemplaren 50m verderop wel voorzien van een galmug.


http://www.nhgl.nl/documenten/openbaar/redactie/natuurhistorisch-maandblad/Maandbladen/Maandblad%202008/nhm%202008-03.pdf