Ornithologische thema's

Gestart door g.j. keizer, juli 24, 2007, 11:26:57 AM

Vorige topic - Volgende topic

g.j. keizer

#60
CiteerPsst...hij heet anders... :gap:
Frank,
Waarvoor dank. Je zou door de vogels de vlucht niet meer zien met al die Gerrits, Gerrit-Jannen en Gert-Jannen  :P  . En dan heet ik eigenlijk op z'n Achterhoeks ook nog Gait-Jan.
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen

Els

#61
Citeerwaarom en welke vogels komen af op de pinda's en ander vogelvoer (dat alleen bedoeld is voor de winter), in de broedtijd?
en in welke mate lijdt het broedsucces daaronder?

(al is dit misschien meer iets voor wetenschappelijk onderzoek ;) )
In de zomer komen bij ons de zelfde soorten vogels op het voer af, als in de winter: koolmezen, pimpelmezen, groenlingen en voor de restjes op de grond: heggenmus, tortelduiven, stadsduiven, kauwtjes, eksters en merels. Alleen het sijsje en roodborstje zijn verdwenen.

Sinds een aantal weken komen er ook HUISMUSSEN. Een soort die we een hele tijd niet meer in de tuin hadden. In het begin kwam er alleen een mannetje, maar nu komen er 2 familie's. Waar ze broeden weet ik niet, maar niet heel dicht in de buurt.

Ook de koolmezen, pimpelmezen en groenlingen brengen nu hun kroost mee. Of de broedresultaten er onder lijden weet ik niet, daar schijnt onderzoek naar gedaan te zijn door de vogelbescherming en vivara. Wel zie ik dat ondanks dat er zaad voor handen is, er genoeg gezocht wordt in de tuin naar insecten ed, ook door de jongen.  
Els Ouwehand, Katwijk

frankmeer

#62
Citeer
Citeerik prijs je doorzettingsvermogen, maar wellicht is er binnen de vogelaarswereld gewoon niet zo'n hele grote vraag naar een dergelijk topic.
Steven,
En hoe verklaar je dan de 1570 hits sinds 24 juli ?
Ik denk meer nieuwgierigheid dan dat de mensen zich willen bezighouden met moeilijke materie. Het is iets heel anders dan een determinatievraag of geneuzel over een vogel die uit Amerika hierheen is komen vliegen. Veel mensen spreekt dit topic gewoon niet aan.

CiteerWaar ze broeden weet ik niet, maar niet heel dicht in de buurt.
Ik heb altijd geleerd dat een Huismus zijn hele leven in dezelfde wijk blijft.
Frank van der Meer

Els

Citeer
CiteerWaar ze broeden weet ik niet, maar niet heel dicht in de buurt.
Ik heb altijd geleerd dat een Huismus zijn hele leven in dezelfde wijk blijft.
Weet wel dat ze in de wijk broeden, maar niet in een straal van 25 meter rond ons huis. Dat bedoelde ik met niet heel dicht.
Els Ouwehand, Katwijk

frankmeer

Ik in ieder geval wel... Maar gelukkig staan ook de laatste nachtzwaluwen op het punt van wegtrekken en worden de uilen rond deze tijd wat minder actief. :rolleyes:  
Frank van der Meer

RWester

CiteerHallo daar ornithovogelaars,
Hebben jullie teveel naar nachtzwaluwen en uilen gekeken en zijn jullie nu allemaal ingedut ?
Tsja, zomers zit ik vaak buiten ja

CiteerIk in ieder geval wel... Maar gelukkig staan ook de laatste nachtzwaluwen op het punt van wegtrekken en worden de uilen rond deze tijd wat minder actief. 

De uilen zijn bij ons juist weer actiever. In ieder geval Steen- en Bosuil roepen weer goed...
Met vriendelijke groet,

Remco Wester


RWester

Maar een balletje:

Wat bepaalt de 'tamheid' van een vogel?

Sommige soorten die weinig mensenaanwezigheid kennen zijn nog steeds schuw, andere soorten, zoals Haakbek, Notenkraker, enz zijn juist vaak weer erg goed te benaderen.

Dit jaar vind ik vooral de makheid van Zwarte Ooievaars opvallend. Normaal reageren ze toch wel snel op activiteit, dit jaar kun je die vogels aaien.

Waar komt dat vandaan? Wat en waardoor wordt de tolerantiecirkel van een soort bepaald?
Met vriendelijke groet,

Remco Wester


BramtK

#67
Mischien ook (gebrekkige) conditie, of eigenlijk; dat weet ik wel zeker. Wat mij betreft weer een reden om maar niet altijd en overal zo dicht mogelijk bij een vogel te willen staan, maar ik ga me nog eens ontzettend onpopulair maken door dat soort dingen te zeggen.  ;)

Edit: of je wordt gewoon genegeerd: GEBREKKIGE CONDITIE!?

Bram
Groeten,

Bram ter Keurs

g.j. keizer

#68
Remco,
Een korte reactie op jou "balletje" : leuk dat je de draad weer oppakt, interessant onderwerp. Een volledig antwoord op jou vraag kan ik niet geven, wel een voor de hand liggende verklaring : mogelijk ligt er een relatie tussen de dichtheid van de populatie (broedsucces : uitzwermen) en de concurrrentie om het aan- of afwezige (aangeboden) voedsel in de directe nabijheid van mensen.
Bij de watervallen van Triberg (Zwarte Woud) word je door Notenkrakers (en eekhoorns) achtervolgt, omdat ze bij de kassa zakjes met ongebrande doppinda's verkopen. In Rättvik (Siljan, Zweden) zat een groepje Notenkrakers in en op het grasveld onder een eeuwenoude den voor de druk bezochte bibliotheek, omdat die den bij gebrek aan Hazelaars de enige voedselboom in de wijde omgeving was.
De (eveneens uit België afkomstige) Zwarte ooievaars in de omgeving van mijn woonplaats in de Eifel zijn juist extreem mensenschuw. Ze vliegen bij het minste of geringste op, maar in de Zuid-Eifel is het voedselaanbod in de vele beken, die meestal door vochtige weitjes worden omgeven, dan ook enorm.
In de Alpen tref je overal waar rustbankjes staan handtamme Alpenkauwtjes aan, die de lunch met je willen delen. In Zweden bezoeken Taigagaaien de parkeerplaatsen bij de watervallen en natuurreservaten. Meeuwen vliegen met vissersschepen en ferries mee, in het Parc de Luxembourg (Parijs) eten opportunistische Huismussen uit je hand en in Deventer vissen Aalscholvers vlak voor je neus in een ondiepe oude kanaalarm achter de Boreelkazerne, waarbij ze zwemmend duiken.
Zo ken je ongetwijfeld zelf ook voorbeelden van de relatie tussen door toedoen van mensen verstrekt voedsel en tamheid van vogels en andere dieren, zoals een broodjager die ook kende, die één keer per jaar op het bruggetje achter ons toenmalige huis in Poortugaal ging staan, de soep- en wilde eenden lokte om ze vervolgens met enkele schoten hagel af te knallen. De achtergebleven eenden lieten zich dan, tot wanhoop van mijn dochtertje, een tijdje niet voeren, pakten vervolgens de draad weer op en zo was na een jaar de cirkel weer rond en kon de "jager" opnieuw "oogsten".
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen

Rinie van Reenen

CiteerMischien ook (gebrekkige) conditie, of eigenlijk; dat weet ik wel zeker. Wat mij betreft weer een reden om maar niet altijd en overal zo dicht mogelijk bij een vogel te willen staan, maar ik ga me nog eens ontzettend onpopulair maken door dat soort dingen te zeggen.  ;)
Ik vermoed dat dat lang niet voor alle tamme vogels geldt. Soms zal het inderdaad wel op gaan (zoals bij de Vale Gieren in Oss: de gier die het langst bleef zitten, en dus ook het best benaderbaar was, had een belabberde conditie).

Gezien bovenstaande zijn er ten minste drie hoofdoorzaken: conditie, onbekendheid met mensen en bekendheid met mensen (voedergedrag). Het schijnt me toe dat het verschil in oorzaak goed te onderscheiden is in het veld:
- Bij slechte conditie vertoont de vogel vluchtneigingen (bijvoorbeeld in elkaar duiken), maar komt het daar niet van.
- Bij onbekendheid blijft de vogel min of meer zijn normale gedrag vertonen, ongeacht de aanwezigheid van mensen.
- Bij voedselgewoonte vertoont de vogel bij aanwezigheid van mensen juist naderingsneigingen (meer of minder vrijmoedig).
Oftewel: passiviteit, neutraliteit, activiteit.
Groet, Rinie van Reenen

BramtK

CiteerIk vermoed dat dat lang niet voor alle tamme vogels geldt.

Natuurlijk niet Rinie! Maar misschien wel met die Kleinste jagers...!? Zie uit het andere forum en de waarnemingen.

CiteerDe vogel oogt niet al te fit.

Citeerprachtig gefotografeerd (tot op 10m benaderbaar)

En toen vloog 'ie weg of...

Leuke indeling maak je trouwens, maar mischien wat statisch. 'Blijven' of 'weggaan' heeft natuurlijk ook te maken met de saldi van de verschillende opties; blijven en verder rusten of foerageren, de risico's dit dat met zich meebrengt, de baten die dat met zich meebrengt (hoeveel voedsel is er nog te halen), weggaan en de energie die dat kost al dan niet opwegend tegen voedsel dat wellicht op een andere plek te vinden is en de kans op verstoring/predatie onderweg of op de nieuwe plek.

Conditie speelt natuurlijk een verschuivende rol in die vergelijking.

Bram  
Groeten,

Bram ter Keurs

Rinie van Reenen

CiteerLeuke indeling maak je trouwens, maar mischien wat statisch. 'Blijven' of 'weggaan' heeft natuurlijk ook te maken met de saldi van de verschillende opties; blijven en verder rusten of foerageren, de risico's dit dat met zich meebrengt, de baten die dat met zich meebrengt (hoeveel voedsel is er nog te halen), weggaan en de energie die dat kost al dan niet opwegend tegen voedsel dat wellicht op een andere plek te vinden is en de kans op verstoring/predatie onderweg of op de nieuwe plek.
Da's natuurlijk waar. Zo'n analyse is altijd statischer dan de werkelijkheid. Het gaat meer om het uitzetten van de hoofdpunten dan om het totaalplaatje. Wat jij zegt over die afweging tussen de verschillende aspecten, dat zal inderdaad een belangrijke rol spelen.
Groet, Rinie van Reenen

Marco van Reenen

Citeer
CiteerIk in ieder geval wel... Maar gelukkig staan ook de laatste nachtzwaluwen op het punt van wegtrekken en worden de uilen rond deze tijd wat minder actief. 

De uilen zijn bij ons juist weer actiever. In ieder geval Steen- en Bosuil roepen weer goed...
Even een vraagje m.b.t. tot uilen.

Vorige week ben ik in Duitsland op vakantie geweest. Ik liep daar midden op de dag in een bos toen ik plotseling duidelijk de complete roep van een bosuil hoorde... Eerst de aanzet en daarna de volledige bibberende roep. Ik stond eerlijk gezegd perplex; ik heb dit nog nooit eerder gehoord. Ik heb eerst nog gedacht aan een bandje die werd afgedraaid, maar dat leek me niet waarschijnlijk zo midden in het bos.
Weten jullie of dit vaker voorkomt?
Groeten,

Marco van Reenen

g.j. keizer

#73
Citeer'Blijven' of 'weggaan' heeft natuurlijk ook te maken met de saldi van de verschillende opties; blijven en verder rusten of foerageren, de risico's die dat met zich meebrengt, de baten die dat met zich meebrengt (hoeveel voedsel is er nog te halen), weggaan en de energie die dat kost al dan niet opwegend tegen voedsel dat wellicht op een andere plek te vinden is en de kans op verstoring/predatie onderweg of op de nieuwe plek.
Bram (en Rinie),
En zo zijn we weer terug bij het onderwerp, waarmee ik dit topic heb gestart : energiebalans.
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen

BramtK

Inderdaad Gerrit! Ik heb eens een tijdje (3 mnd) meegedaan aan een onderzoek naar Kanoeten door het NIOZ. Dat ging voor een belangrijk deel ook over energiebalans. We kunnen natuurlijk hier wat filosoferen, maar daar is jarenlang onderzoek gedaan naar deze vraag. Er is al het nodige gepubliceerd, dus...

Bram  
Groeten,

Bram ter Keurs

Rinie van Reenen

Al staat het nu natuurlijk in een nieuwe context: schuwheid. Wat maakt dat dit voor de ene vogel anders uitpakt dan voor de andere? Da's niet alleen een kwestie van energiebalans (maar dat zegt Bram natuurlijk ook niet). Kijk maar naar het verschil tussen Phyllo's en Kruisbekken, om iets te noemen. Behalve de drie bovengenoemde opties speelt dan trouwens misschien ook karakter nog wel mee ;).
Groet, Rinie van Reenen

g.j. keizer

CiteerDa's niet alleen een kwestie van energiebalans (maar dat zegt Bram natuurlijk ook niet). Kijk maar naar het verschil tussen Phyllo's en Kruisbekken, om iets te noemen.
Rinie,
En dat zeg ik natuurlijk ook niet. Even ter informatie voor een niet-vogelaar : wat zijn Phyllo's ?
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen

Jos Welbedacht

Phyloscopus zangertjes, Tjiftjaffen, Fitissen, Bladkoningen enzo.
Jos Welbedacht, Groningen
I said you could find me where the Nighthawks fly - dEUS: One advice, Space
 

petermeer

Groep vogels in de
  Orde:    Passeriformes
  Familie: Sylviidae
Groeten van Peter van der Meer
KNNV, afdeling Stichts-Hollandse Polderland

Hoe meer ik leer, hoe meer ik tot de ontdekking kom dat ik nog niets weet! (Socrates, 470-399 v. Chr.).

Henk van der Meer

Een te weinig aanbod van voedsel kan ook leiden tot " makheid", dan wint de aandrang tot eten het van de schuwheid
Groetjes
Henk van der Meer

frankmeer

Roerdompen die bij vorst hun grenzen verleggen en zich goed laten zien bij open water.
Frank van der Meer

Vincent Hart

Als (luie) stadsbewoner valt mij altijd op dat vogels die dat normaalgesproken niet doen als het echt koud wordt (alweer een tijdje geleden) de stad intrekken: Als het stevig vriest zie je kuif-/tafeleenden en dodaarsen op de Amstel en kramsvogels in binnentuinen. Grote gele kwikken overwinteren elk jaar in redelijk grote aantallen in (iig) Amsterdam. In een extra strenge winter zag ik een houtsnip op drie meter afstand in de tuin van een kantoorpand in de Amsterdamse grachtengordel... In de stad is het 's winters altijd een paar graden warmer en als het kiezen is tussen wat van je schuwheid inleveren en doodvriezen/niet meer aan voedsel kunnen komen, zijn de vogels die het redden natuurlijk de meest pragmatische...
Groet, Vincent


Als je goed om je heen kijkt
zie je dat alles gekleurd is                    K. Schippers

Hortulana

#82
CiteerGezien bovenstaande zijn er ten minste drie hoofdoorzaken: conditie, onbekendheid met mensen en bekendheid met mensen (voedergedrag). Het schijnt me toe dat het verschil in oorzaak goed te onderscheiden is in het veld:
- Bij slechte conditie vertoont de vogel vluchtneigingen (bijvoorbeeld in elkaar duiken), maar komt het daar niet van.
- Bij onbekendheid blijft de vogel min of meer zijn normale gedrag vertonen, ongeacht de aanwezigheid van mensen.
- Bij voedselgewoonte vertoont de vogel bij aanwezigheid van mensen juist naderingsneigingen (meer of minder vrijmoedig).
Oftewel: passiviteit, neutraliteit, activiteit.
Goede uiteenzetting van de mogelijkheden vind ik...
Inderdaad lijkt me het ook wel wat expliciet/ statisch en spelen bij deze "typen gedrag" eigenschappen als conditie en de verschillende (mate van) soortspecifieke karaktereigenschappen binnen en of tussen de soort(en) een zeer belangrijke rol. Maar als (globale) indeling zeker goed bruikbaar denk ik.

Wil echter graag nog één ding opmerken/ aanstippen hierover:
Het al dan niet vluchten bij acuut levensbedeigende situaties heeft m.i. voornamelijk te maken met de imprinting en/ of de aangeborenheid van soortspecifieke karaktereigenschappen (en wat als acuut levensbedreigend "gezien" wordt is dus per soort verschillend). Stress (ook soortspecifiek?) zal in deze situaties ook zeker een rol spelen. Bij acute gevaren spelen afwegingen m.b.t. de energiebalans naar mijn idee dus geen rol. De keuze wel dood of niet dood is immers wel behoorlijk "statisch", al mag je het woord keuze hier eigenlijk niet gebruiken (volgens de gedragsbiologie).

En verder... een uitwijding/ zijsprong:
Soorten als moerassneeuwhoen, morinelplevier, bokje en strandleeuwerik, soorten die voorkomen in nogal open, zeer laag begroeide landschappen (in broedperiode en buiten de broedtijd) blijven bij de nadering van gevaar (poolvos, hermelijn, steenarend, giervalk of wat dan ook) zo lang mogelijk zitten. Snel opvliegen zorgt er immers voor dat ze eerder opgemerkt zullen worden en met vrij grote (of iig grotere) zekerheid ten prooi zullen vallen aan de predator. Dit "blijf zo lang mogelijk zitten waar je zit en verroer je niet"-gedrag, wat in de loop der tijd als meest effectieve manier van overleven bij acuut gevaar via natuurlijke selectie is uitgeselecteerd, is volgens mij een goed voorbeeld van soort-specifiek en bovendien aangeboren en/ of imprintgedrag. Een bij veel van deze soorten aanwezige verenkleed met zeer goede camouflage-eigenschappen draagt bij aan de effectiviteit van dit gedrag.
Andere vogelsoorten vertonen weer ander vluchtgedrag, e.e.a. ook weer afhankelijk van (en onstaan in samenhang met) de omgevingsfactoren (habitat, type aanwezige predatoren e.d.)... En ze hebben wederom een verenkleed en de bouw die hier op afgestemd is.

Tot slot een forse (te vergaande?!?!) uitwijding/ zijsprong:
De mens als factor van gevaar wordt bij vogels oftewel nog altijd niet of nauwelijks herkend (extreem bij morinelplevier, noordelijke zwarte mezen en goudhanen) of er wordt op mensen nog grotendeels op dezelfde manier gereageerd als op andere predatoren (geldt denk ik voor verreweg de meeste vogelsoorten). In de evolutie van vogels is de mens nog niet als een ander, zeer inventief en opportunistisch en daarmee zeer groot, type gevaar "onderscheiden". Dit in vergelijking met de andere natuurlijke predatoren. Op het "gevaar mens" is dan ook in het aangeboren en/ of imprintgedrag van vogels (hetzelfe geldt vermoed ik ook voor veel aangeleerd gedrag) niet geanticipeerd (geen evolutionaire effecten). De periode van evolutie is daarvoor nog veel te kort geweest. Bovendien denk ik eigenlijk ook niet dat evolutie van dit gedrag echt zal gaan plaatsvinden. Dit omdat het acute gevaar van de predator "mens" door zijn grote inventiviteit en opportunisme 1. onontkoombaar is (niet bij te benen door vogels of te veel gevraagd qua wat überhaupt fysisch mogelijk is) en, vooral, 2. niet herkenbaar is (immers, hoe kan een individu en uiteindelijk een soort, zich middels evolutie aanpassen aan onnatuurlijke menselijke activiteiten, zoals genoemd in volgende zin en hier daarmee aan ontkomen???). Aan direct acuut gevaar van de mensheid, zoals bijv. jacht, vliegtuigen, langsrazend verkeer, windmolens, landbouwmachines, en alhoewel als het goed is niet dodelijk, twitching, ringvangsten en fotografie, is dan ook in feite geen ontkomen aan.  
Om als soort en individu geen negatieve gevolgen te ondervinden van menselijke acute gevaren zijn vogels dus afhankelijk van het tegengaan van deze menselijke acute gevaren door... de mens zelf.[/FONT]

petermeer

Het begint nu weer te komen: grote groepen spreeuwen die ongeveer 2 uur voor zonsondergang op zoek zijn naar een geschikte slaapplaats. Nu zie ik er nog maar enkele honderden. Vorige jaren vlogen er bij ons wel eens groepen van meer dan honderdduizend exemplaren rond. Sommige schatte het aantal zelfs op 250.000 ex. Ze komen uit alle richtingen in grotere of kleinere groepen aanvliegen om op te gaan in een grotere groep.

Met verbijstering kun je vaak langdurig de meest fantastische figuren waarnemen. Van een lang uitgerekt lint naar een donkere bolvorm. Helemaal spectaculair wordt het als één of meer roofvogels (Sperwer, Havik of Slechtvalk) de massa spreeuwen aanvalt en door de groep heen schiet. Waar het grootste gevaar dreigt, klitten de spreeuwen meteen dicht opeen waardoor allerlei donkere banden met ellipsvormige lussen gevormd worden. Of het geheel valt voor even in kleinere groepen uiteen om al gauw toch weer samen te smelten. Soms vormden de spreeuwen, opeengedrongen, een bol als een samengebalde vuist in afweer tegen het aanstormende gevaar.

Ineens kan de hele groep zomaar uit de lucht te vallen om een plekje te zoeken in een groepje bomen. Meteen daarop vliegen ze weer op. Dit kan verschillende malen gebeuren.

1 ½ tot 2 uur zo rondvliegen moet ontzettend veel energie kosten, je moet vliegen en tegelijkertijd ook je buren in de gaten houden en het trekt roofvogels aan.

Ik heb wel eens gelezen dat vogels hun consumptiepeil aanpassen aan de hoeveelheid beschikbaar voedsel en dat ze op deze manier in één oogopslag kunnen zien hoe groot de groep is en aan de hand daarvan bepalen of ze blijven (een deel) of dat ze wegtrekken naar een gebied met minder vogels of met meer voedselaanbod.

Diep onder de indruk van wat je ziet, komen er wel vragen naar boven. Waarom doen ze dit? Wat heeft dit te betekenen? Wie geeft het sein om te verzamelen? Waarom op deze plek? Wie geeft de commando's linksom, rechtsom en waarom gehoorzamen ze allemaal? En zouden ze elkaar echt nooit raken?
Groeten van Peter van der Meer
KNNV, afdeling Stichts-Hollandse Polderland

Hoe meer ik leer, hoe meer ik tot de ontdekking kom dat ik nog niets weet! (Socrates, 470-399 v. Chr.).

Rinie van Reenen

Dit gebeuren heeft al velen geintigreerd; dat ´diep onder de indruk´ is alleszins begrijpelijk, en terecht!
Die vragen over wie het sein geeft, hoe de ´commando´s´ doorgegeven worden etc. zijn ook al door menig onderzoeker gesteld, en naar ik meen nog nooit bevredigend beantwoord. ´t Probleem is dat de snelheid van verandering zo groot is, dat de meeste seinen in die tijd nog nauwelijks doorgegeven kunnen zijn, laat staan dat er op gereageerd kan worden.
En waarom het gebeurt? Waarschijnlijk wel mede vanwege het gevaar dat je noemt: roofvogels en andere predatoren. Een groep mag dan wel eens een extra predator aantrekken, maar de afzonderlijke kleine groepjes zijn uiteindelijk waarschijnlijk meer predatorgevoelig (meer predatoren per 100 Spreeuwen).
Groet, Rinie van Reenen

petermeer

Ondanks dat er vaak meerdere roofvogels door zo'n groep vliegt, heb ik nog nooit gezien dat er een 'beet' had. En geloof me, ik heb uren naar dit spektakel staan kijken. Vaak gewoon vanuit huis, maakt het ook wel zo comfortabel.
Groeten van Peter van der Meer
KNNV, afdeling Stichts-Hollandse Polderland

Hoe meer ik leer, hoe meer ik tot de ontdekking kom dat ik nog niets weet! (Socrates, 470-399 v. Chr.).

Guus Peterse

Zolang de groep bij elkaar blijft kan een rover weinig uitrichten, omdat hij zich niet op één vogel kan focussen. Pas als een vogel de groep verlaat, heeft de rover een kans.
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015

petermeer

#87
Is het verzamelen ook bedoeld om met z'n alle weg te trekken? De spreeuwen 's zomers zijn immers andere dan de spreeuwen in de winter.
Groeten van Peter van der Meer
KNNV, afdeling Stichts-Hollandse Polderland

Hoe meer ik leer, hoe meer ik tot de ontdekking kom dat ik nog niets weet! (Socrates, 470-399 v. Chr.).

g.j. keizer

CiteerDie vragen over wie het sein geeft, hoe de ´commando´s´ doorgegeven worden etc. zijn ook al door menig onderzoeker gesteld, en naar ik meen nog nooit bevredigend beantwoord. ´t Probleem is dat de snelheid van verandering zo groot is, dat de meeste seinen in die tijd nog nauwelijks doorgegeven kunnen zijn, laat staan dat er op gereageerd kan worden.
Rinie,
Hetzelfde fenomeen is tevens bekend van (kleine) zeevissen, die in dichte scholen zwemmen. Soms heeft een school in zijaanzicht zelfs de vorm van een grote vis met kop en staart. Wanneer ze door een predator "in de flank" worden aangevallen, veranderen ze als op commando in een fractie van een seconde van formatie (kop wordt staart en omgekeerd) en van richting, waardoor de roofvis "er naast grijpt". Ook van dit verschijnsel is het signaal- of communicatie-aspect uitgebreid onderzocht en nauwelijks verklaard. Het lijkt wel alsof de school een "gemeenschappelijk brein" met "brain waves" heeft, dat het gedrag van alle afzonderlijke visjes tegelijkertijd stuurt. Vanuit de gebruikelijke waarnemingsmodaliteiten (licht, geluid, tactiel : zijwaartse waterverplaatsing = drukverschillen) is het gedrag in elk geval niet te verklaren.
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen

g.j. keizer

#89
CiteerOndanks dat er vaak meerdere roofvogels door zo'n groep vliegt, heb ik nog nooit gezien dat er een 'beet' had.
Peter,
Succesvol zijn sperwers en haviken wel, wanneer ze een roestplaats (bomen, struiken, hagen) van spreeuwen "doorklieven". Ik heb meermaals een sperwer vanaf haar uitkijkpost in een hoge populier dwars door een vier meter hoge haag van laurierkers zien razen, waarna ze er aan de achterkant met een spreeuw in de poten weer uitkwam. Ze werd vervolgens door een troepje luid krijsende spreeuwen naar haar zitplaats terug "begeleid".
Zwamgroet,
Gerrit J. Keizer
www.soortenbank.nl
Paddenstoelen