Voor mij is de zeldzaamheid in ieder geval 1 die in 2014 ook gevonden is waardoor de uilen bijvoorbeeld al afvallen.
Voor mij voelen de witkruintapuit, de afrikaanse woestijngrasmus en de roze pelikaan als een formaliteit voor het spelletje van het lijstjesvergelijken. Er hangt altijd een luchtje aan. Daarom vermeld ik deze ook niet.
op 3: Kleine trapin 2011 miste ik op 5 a 10 minuten na de kleine trap van de veluwe doordat ik net iets te relaxed die kant op aan het rijden was. Op 13-2-14 zit ik nietsvermoedend op mijn werk totdat ik in mijn koffiepauze een appje krijg van Robert (De man waaraan ik deze hobby heb te danken) met daarin alleen een foto. Heel naïef vraag ik nog: fazant vrouw? Ervan uitgaande dat de bedoeling van de foto was dat ik zou denken aan kleine trap maar dit het niet zou zijn. Heel droog krijg ik terug: nee kleine trap. WAT??? WAAR?? Robert kan op dat moment niets zeggen en moet het eerst overleggen met staatsbosbeheer aangezien hij daar op dat moment stage loopt. Ondertussen heb ik de foto echter al doorgestuurd naar andere regionale appgroepen waardoor ik ook een lading aan appjes krijg waar de vogel zit. Na een uur of 2 is het eindelijk rond. We mogen en de plek wordt bekendgemaakt. Altijd gaaf zo'n soort dicht bij huis en dan ook nog zo'n goede soort die via je eigen kring bekend wordt gemaakt.
op 2: Oosterse vorkstaartplevierOp de dag van de vondst besluit ik om toch maar eens een kijkje te nemen bij de roze pelikaan die dan nog nabij Hengelo verblijft. Theo wordt opgehaald van het treinstation en samen hebben we een gezellige tijd met de locals bij de pelikaan. Niet heel spannend allemaal en de vogel zit steeds met de kop in de veren. Ik bied aan om theo thuis af te zetten in Apeldoorn. Een beetje om, maar wel gezellig. Als we goed en wel op weg zijn een piepje van een vorkstaartplevier. Een nieuwe Soort voor me, maar Zeeland is wel wat ver voor een soort die ik in de komende jaren wel dichter bij huis verwacht. Bij het bekijken van de foto's krijg ik echter een ongemakkelijk gevoel. Dit voelt niet als een vorkstaartplevier en al helemaal niet als een steppevorkstaartplevier. Ik heb niet alle kenmerken paraat, maar die witte achterrand aan de vleugel is toch wel erg smal. Vincent Hart wordt gepapt met de vraag of het geen Oosterse is. Hij vraagt zich hetzelfde af en er wordt druk geappt. Dan een piep van Sander Bot: Is dit geen oosterse?? Nu wordt het toch wel spannend. De vogel zou voor het donker te doen moeten zijn en in overleg met Theo wordt besloten Apeldoorn over de slaan en koers te zetten naar Zeeland. Dan een piep dan de vogel weg is gevolgd door een piep van een marmereend in Meijendeel. Beiden op die dag gaat niet lukken. Indien ongezind ook de 2e marmereend voor NL. We besluiten dat we op het laatste moment de beslissing maken. Eerst volgt immers nog een lange weg richting Rotterdam voordat we een richting moeten kiezen. De vorkstaartplevier wordt niet op tijd terug gevonden dus vol gas naar de eend. In de schemer lopen we door een mooi gebied en vinden de eend terug. Het lukt in het afnemende licht niet te zien of de vogel ongeringd is. Bij de auto roept een bosuil. Dan weer een piep dat de VSP net voor een auto langs is gevlogen en dus waarschijnlijk nog TP zit. Daar willen we met het eerste licht bij zijn dus wordt het zoeken naar een overnachtingsplek. Helemaal naar Apeldoorn rijden is goedkoper dan een hotel, maar zorgt wel voor een vrij korte nacht. Uiteindelijk besluiten we gewoon naar de plek te rijden en te overnachten in de auto. Dit lukt verbazingwekkend goed en bij het eerste licht wordt er bijgepraat met de dan aan komen rijdende vogelaars. Hieronder ook enkele Groningers. Als de vogel rond 9.00 nog niet is gevonden besluiten we toch maar richting het noorden te rijden. Heel ver komen we niet want bij Rotterdam een piep dat de vogel is gevonden. Een spannend halfuur in de auto totdat we op de plek van bestemming zijn. Hier zoek ik eerst zelf de vogel vanaf de dijk op die dan nog zeer ver weg zit. We bewegen ons richting de grote groep vogelaars die bij een plasje staan waar de vogel zit. De vogel roept veelvuldig en een grote ontlading is wat volgt. Helaas blijkt op dat moment dat we 1 van de 3 potentiële nieuwe voor de lijst al kunnen afstrepen: De marmereend heeft een ring.
op 1: Roodborstlijster. Zelf had ik als enige van de groep mensen met wie ik vaak ga vogelen de witstaartkievit van 2010 gezien. Toen de vogel van 2014 werd gevonden was er dan ook geen spanning, maar voor de anderen zou het leuk zijn als zij de soort ook konden zien dus voorgesteld dat we samen een dagje gingen vogelen in Noord-Holland. Vlak voor aankomst bij de kievit een piepje waarvan de vogelnaam met rood begint. Ah leuk zeg ik nog, de roodkeelpieper van de robbenjager (texel) zit er nog. Het is dan Gijs die een paar minuten later eens beter kijkt en ziet dat er roodborstlijster staat. Vervolgens denk je dan van ok: de zoveelste claim, het zal wel, we gaan naar de kievit kijken. We hebben de kievit nog niet in beeld of horen links en rechts dat er een foto van de roodborstlijster is. Snel op de telefoon kijken: Shit het is er echt 1!!. We gunnen de kievit nauwelijks een blik waardig, rennen terug naar de auto en zetten koers op de duinen. Daar aangekomen contact met Jeroen en Merel die toevallig net die dag op die plek aan het vogelen zijn en direct konden aanschuiven. Jeroen stuurt mij de goeie locatie via whatsapp en via google maps wordt een looproute gezocht. Eenmaal op blek van bestemming geen vogelaar te bekennen dus bellen. Blijkt dat we compleet verkeerd zitten en voor niks een half uur hebben gelopen. Het is de andere kant op. De vogel wordt net gezien, maar is ook weer verdwenen. Na weer een half uur lopen dan eindelijk op plek van bestemming met de regen die maar door blijft sijpelen. De vogel is opgevlogen en over een bos verdwenen. Men splitst zich op. Dan een gil en rennen, maar net te laat. De vogel zit nu ergens aan de grond. Kwartier later wordt de vogel gezien. Men is in wilde paniek: waar dan, waar dan? Na veel: STIL en HOU JE BEK heeft iedereen eindelijk de vogel in beeld. Er wordt feest gevierd en ik geloof dat het karma is. Mijn vrienden vrijwillig een soort op me in laten lopen (de kievit) wordt beloond met de voor mij absolute nummer 1.
http://youtu.be/uMA8rfPCenAToch gaf mij het voorbereiden en houden van de big day veel meer plezier. Gelukkig sluit het 1 het ander niet uit!