DE HAAS,
inderdaad een ondergewaardeerde soort. Ze lopen zo een Elfstedentocht. Ze zijn ook slim. Kunnen zich heel goed gedrukt houden en zigzaggen. Niet met opzet maar de hond volgde er eentje, toen hij vlakbij was stopte de haas abrupt zodat de hond er als een haas langs vloog, verbaasd rond zich heen keek, zo van waar is ie nou? Ging zoeken met zijn hondenneus, glad langs de haas liep en hem toch niet vond! Blijkbaar laten hazen op zo'n moment geen geur achter en hijgen ze niet hoorbaar. Snel de hond weer aangelijnd zo dat die niet opnieuw een haas op hoefde schrikken. Nu zijn hazen dat wel gewend maar wij mensen vinden het niet leuk als een haas schrikt. Voor de mens gaat de haas ook op de loop, soms tijdig en soms als je bijna bovenop ze stapt. Ze kunnen dus op hun schutkleur vertrouwen. Hier eindigt mijn ode aan de haas.

De volgende ode betreft de fotograaf, dit houd ik korter. Maar ik vind het een mooie scherpe foto, alsof de haas bijna tegen de fotograaf aanloopt!

Jan Bouwmeester