Mijn eerste ...

Gestart door Guus Peterse, oktober 07, 2005, 20:59:04 PM

Vorige topic - Volgende topic

Guus Peterse

Een tijdje geleden liep er op dit forum een onderwerp over ieders grote missers, ieders hiaten. 'Welke soorten willen maar niet binnen jouw blikveld komen?' Nou, ik had er ook zo een. (Wie niet?) Meerdere trouwens, nog steeds, maar vooral deze.
Er liep ook een onderwerp over ieders mooiste waarnemingen. 'Wat is de beste, mooiste of speciaalste waarneming die jij ooit gedaan hebt?' Die twee zullen niet zelden op elkaar aansluiten. Zo ook deze.
Van een tijdje geleden alweer, speciaal voor Bram en Pim en ik hoop maar dat ook een toevallige passant het een beetje kan waarderen.

Het was een vroege ochtend begin mei dit jaar. Wat grijs, wat winderig, de lente maakte nog niet zo voort. Ik passeerde het informatiepaneel van Staatsbosbeheer, met de waarschuwende woorden 'De terugweg is even lang als de heenweg. Ken uzelf'. Ik liet me niet weerhouden en betrad de oneindigheid, de onbewoonde wereld. Vanaf hier geen gebaande paden meer. Rietwouden, struwelen en ongerept duinland. Een plasje met een stel meeuwen, drassige graslanden. En dan: wat hoor ik?
Een kort wijsje, fluweelzacht, betoverend mooi, bijna merelachtig van toon. Nooit eerder gehoord! Waar doet me dat toch aan denken? Kort, melodieus en hoekig tegelijk, een tikje weemoedig en iets schril op het eind. En dan, tussendoor, drie heldere tonen afgesloten met een schrille 'halve' toon. Er begint me iets te dagen. Ik zoek met de telescoop, zie ergens ver weg in een struikje een vogel, gorsachtig, roodachtig, streepjes aan de baard, en ineens valt het kwartje!

Jarenlang op nr. 1 op mijn lijstje van wenssoorten. Jarenlang een kleine obsessie want jarenlang niet gelukt: de ortolaan. Ik herinner me mijn pogingen, begin jaren 90, rond Grubbenvorst: vergeefs. Ik was te laat: inmiddels als broedvogel uit Nederland verdwenen. Mijn hoop gevestigd op een zeldzaam doortrekkend exemplaar. Dus met behulp van vogelgeluiden-CD's en websites zijn trekroepje geoefend. Dat kan ik intussen wel dromen. En ook geregeld zijn zang afgeluisterd: wat weergaloos mooi is die! Maar allemaal tot nu toe vergeefs.
Dan, op een vroege, grijze ochtend in mei aan het begin van de Boschplaat op Terschelling, klinkt uit de verte een kort, helder en ietwat melancholisch wijsje, en waar denk ik in eerste instantie aan? Afwijkende merel!
Waarschijnlijk ben ik de eerste vogelaar ter wereld die bij zingende ortolaan dacht aan merel. Maar het klonk ook wel erg fluwelig en niet helemaal zoals je hoort op vogelgeluiden-CD's. Pas als ik hem zie zitten, ver weg in de top van een struikje maar door de telescoop net dichtbij genoeg om onder andere de baardstrepen te zien, valt het kwartje. Intussen wisselt-ie zijn atypische wijsje af met een deuntje dat wel precies overeenkomt met wat de CD's laten horen en ik ben definitief overtuigd: ortolaan! Een levenswens vervult! Wat er ook gebeurt, ik zal niet sterven zonder een ortolaan te hebben gezien.
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015

Pim

Prachtig en bovenal leuk geschreven.
Als zou ik een boek moeten schrijven over alle vogelsoorten in Nederland die ik nog niet heb gezien (inclusief schaamsoorten) dan zal dat meer bladzijden worden dan de Bijbel (het oude en nieuwe testament...)

Maar dat geeft niks want nu heb ik nog heel wat spannende momenten voor de boeg.

vriendelijke groet,

Pim Julsing
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Guus Peterse

Het zal ook saai zijn als je ze allemaal hebt.

Guus
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015