Vogelboek uit 1922 - lees en huiver!

Gestart door Diederick Meinen, juni 16, 2014, 19:52:19 PM

Vorige topic - Volgende topic

Diederick Meinen

Via via kwam ik in het bezit van een vogelalbum uit 1922. Het is een goed verzorgd boek met beschrijvingen van 192 Nederlandse vogels. Bij elke vogel hoort een plaatje die je er zelf in kon plakken. Alle vogels worden duidelijk beschreven met hun kenmerken, voortplanting en levenswijze. De liefde voor de vogels druipt er vanaf, des te schrijnender om te lezen dat men er bijna 100 jaar geleden totaal andere voorkeuren en praktijken op na hield. Enkele voorbeelden wil ik jullie niet onthouden:

Over de sneeuwuil: 'Alle bij ons sinds 1806 buitgemaakte sneeuwuilen, dertien in aantal, waren wijfjes.'

De blauwe kiekendief: 'kunnen we dus rangschikken onder de allerschadelijkste roofvogels, wier gelederen zoo nu en dan eens gedund moeten worden'.

De zeearend 'is veel minder schuw dan de steenarend en dientengevolge gemakkelijker te schieten. Hij kan echter een flink schot verdragen'.

Het nut van de raaf 'staat geenszins in verhouding tot de groote schade, die zij aanricht'. Raven kun je ook leren praten, maar 'men moet haar dan als jong uit het nest halen'.

Blauwe reigers 'zijn erg schuw en daarom moeilijk te schieten. Een reigerborst, mits goed toebereid, komt echter het fijnste wildbraad nabij'.

De lepelaar 'is een achterdochtige, schuwe vogel, die echter als hij jong uit zijn nest wordt gehaald, gemakkelijk is te temmen, zeer gehecht is aan zijn verzorger en zich in alle opzichten als een aardige en zindelijke vogel gedraagt'.

Het vlees van de grote trap is niet smakelijk, 'zoodat de jacht op deze vogels meer als sport dan om de vogels zelf bedreven wordt'.

Van de wulp zijn 'zijne eieren zeker even lekker als kievitseieren en het vleesch van jonge wulpen is geenszins te versmaden'.

De kleine jager verdwaalt wel eens in het binnenland en 'is daar dan wegens zijn dom en goed vertrouwen tegenover den mensch zeer gemakkelijk te vangen of te schieten'.

De watersnip wordt zeer uitgebreid beschreven, maar ook hier eindigt de schrijver met een kenmerk dat we vandaag de dag niet meer terugvinden in vogelboeken: 'Door hare zigzaglijnige snelle vlucht is zij moeilijk te schieten zoodat van den jager eene groote schietvaardigheid vordert. Haar wildbraad is genoegzaam bekend, maar hoe jonger en vetter watersnippen zijn, des te lekkerder en sappiger is haar vleesch. Opdat er van het heerlijke boutje echter niets verloren gaat, worden ook de ingewanden mede gebraden en zijn deze, op een stukje geroosterd brood gesmeerd, voor de waren snippenliefhebber eene kostelijke lekkernij.

Uiteraard is ook bij de ganzen en eenden de smaak van het vlees een van de onderscheidende kenmerken. Kom daar vandaag de dag maar eens om in een vogelboek!

We wisten het natuurlijk wel, maar als je het zo leest uit eerste hand, komt het toch wat rauwer op je dak.

Jan2002

Is meer een kookboek dan een vogelboek  ;D
Groet,
Jan

Oenanthe

Je moet niet vergeten dat 100 jaar geleden nog vrijwel niemand een verrekijker had. Daarom pakte men al gauw een geweer als er iets gezien werd wat niet alledaags leek, zoals een sneeuwuil. En het mocht nog ook, want de vogelwet kwam er pas in 1936. Het waren andere tijden, maar ik weet niet in welke tijd soorten als blauwe kiekendief en watersnip liever geleefd hadden. Wij schieten ze niet meer maar verwoesten hun biotoop. Dat is heel wat schadelijker.
Veel succes allemaal,

Maarten Verrips

Diederick Meinen

Zou je wel denken, maar het is toch echt een serieus boek waar je veel informatie uit kunt halen over de kenmerken en de verspreiding van bepaalde soorten. Zo is de griel nog broedvogel en de strandplevier nog talrijk...

HPM

Maar elk vogelalbum is het nou?  Van Tepe?
Herman van der Meer

migratorius

De boeken van Strybos (Hoe heet die vogel) uit 1927 komen in elk geval al een stuk moderner over, zonder vermelding van de smakelijkheid van de diverse soorten...

JanHein

KorHaan

Jan P. verdient een standbeeld!
Strijbos is zo'n beetje de eerste waar ik serieuze zaken over vogels van las. En dat 40 later.

Vriendelijke groet,

Ronald Sinoo

j.steenbergen

Ik heb ook een plank met dergelijke boeken: de opmerkingen bij zeldzaamheden vind ik altijd hilarisch, "h.t.l. (hier te lande) slechts eenmaal geschooten", dat soort opmerkingen ;D
Jeroen Steenbergen