Scharrelen op Texel (16 september 2005)

Gestart door Pim, september 16, 2005, 20:39:48 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Slechts drie en een half uur bevond ik me in slapende toestand toen om kwart voor vier 's nachts (op 16 september 2005) het alarm van mijn wekker afging. Binnen een half uur stond ik klaar met mijn gehele vogelaaruitrusting en reed met drie andere vogelaars noordwaarts voor een heuse twitch! Normaliter ben ik niet zo'n soortenjager, maar voor sommige vogels maak ik een uitzondering, tevens kon ik meerijden.

Al glijdend over de snelweg (door aquaplaning) waren we ruim op tijd voor de eerste boot naar Texel. In de wachtende rij stonden voornamelijk truckchauffeurs en op het eerste gezicht waren we de enige vogelaars op weg naar het Noord-Hollandse eiland Texel. Op het eiland aangekomen was het nog een hele zoektocht naar de bewuste plek waar de vogel gisteren ontdekt was. Onderweg zag een medepassagier een slechtvalk, maar voor mijn ogen was het nog te vroeg om dit te registreren.

Voor Ecomare (educatief natuurcentrum) sloegen we links af en kwamen in natuurgebied "De Dennen" (Staatsbosbeheer). De Dennen is een bosgebied tussen De Koog en Den Hoorn. Het is aangeplant op de binnenrand van de duinen en de zogenaamde mientgronden (heidevelden in gebruik als gemeenschappelijke weidegronden). Door kunstmatige ingrepen probeert men de Dennen een gevarieerder aanzien te geven. Er wordt gestreefd naar een natuurlijker bos.

Aan het einde van de Monnikenweg parkeerden we de auto en zochten enigszins zenuwachtig onze spullen bij elkaar. De gehele weg was de regen met liters naar beneden gekomen, maar Texel maakte zijn naam weer ruimschoots waar, het was droog. Vanuit het bos hoorden we de herkenbare roep van een kruisbek. Erg leuk, maar hadden we hiervoor onze nachtrust opgegeven?

Iets verder langs een onverhard pad was een open veldje omringd door bos. Er stonden ook enkele solitaire bomen en struiken. Ik plaatste mijn telescoop op het pad en zocht langzaam de boomtoppen af. Binnen enkele minuten sloeg mijn hart enkele slagen over: midden in mijn telescoopbeeld zat een oogverblindend mooie Scharrelaar! Deze dwaalgast zat in de top van de boom en liet zich erg mooi bekijken. Ik riep meteen de medevogelaars erbij en R. uit Almere kreeg bijna een hartinfarct van vreugde. Hij had weer een lifer van zijn lijst kunnen afstrepen. Vooral toen de vogel opvloog was het een kleurensensatie om zijn blauwe ondervleugels goed te zien. De vogel besloot dichterbij te gaan zitten in een den op het open veld. De kleuren van de vogel zijn subliem, een zeer aparte lichtblauwe kleur met een roodbruine mantel. Dit soort schoonheid kan een mens gewoon niet verzinnen. Ik had niet verwacht dat de vogel zo robuust zo zijn, het heeft het formaat van een duif/kauwtje met een stevige snavel.

De vogel bleef langdurig op deze stek zitten en wisselde soms van tak. De vogel zocht duidelijk de luwte op en verlangde terug naar warmere temperaturen. De vogel hoort half september al een stuk op weg te zijn naar zijn overwinteringgebied in Zuid-Afrika, maar dan zit je als vogel opeens op een kil Texel. De vogel strekte enkele malen zijn hals en volgde met zijn blik een hommel, wellicht een prima ontbijt.

De Scharrelaar is in geheel Europa bedreigd door het verdwijnen van zijn broedbiotoop, namelijk kleinschalige landschapen met een grote dosis insecten. Door modernisering van de landbouw in o.a. Oost-Europa ziet de toekomst er minder kleurig uit voor de vogel dan zijn verenkleed. Ook de kleine broedpopulatie in de Noordelijke helft van Europa neemt schrikbarend af. Door het slechte weer (dat ter plaatse wel meeviel)  stonden om circa 8.30 uur maar twaalf mensen naar de vogel te turen. Boven de bosrand vloog een drietal sperwers, ook een boomvalk vloog over. De vogel bleef stug op zijn plek zitten en besloot voorlopig niet te gaan vliegen, wij besloten nog even elders op het eiland te gaan kijken.

Bij de Westerslag aan het Noordzeestrand tuurden we uit over de redelijk onstuimige zee. Als je zoals ik dit niet vaak doet is het een ramp om de vogels te ontdekken. Zo mistte ik in kort tijdsbestek een Noordse pijlstormvogel, dwergsterns, roodkeelduiker en drieteenmeeuw. Maar gelukkig kreeg ik een juveniele en adulte Jan van Gent wel goed in beeld. Ver aan de horizon vlogen meerdere genten, maar het was zeer moeilijk te zien. Een kleine jager vloog iets dichterbij langs en groepen eidereenden zwommen in de branding. Ook waren er diverse zwarte zee-eenden en grote sterns. Het zal heel wat oefening vergen wil ik mijn zeevogelsoortenlijst eens flink aanvullen. Ook werd kortstondig een zeehond gezien, maar niet door mij.

We brachten kortstondig een bezoek aan het Wagejot.

"Het Wagejot ligt ten oosten van Oosterend en is ontstaan door de dijkverhoging in de zeventiger jaren. Er is toen een stukje drooggevallen buitendijks gebied bedijkt en zodoende is er een plas ontstaan tussen de oude en nieuwe dijk in. U kunt er meteen ook goed zien hoe laag de dijk vroeger was en u indenken dat dit 's winters tijdens zware storm nog wel eens angstige momenten opleverde. Broedvogels zijn onder andere de Noordse Stern, Visdief, Kluut en de Bontbekplevier. Buiten het broedseizoen zijn er Steltlopers, eenden en Rotganzen te vinden".
(Bron: www.oosterendtexel.nl)

Het aantal steltlopers viel behoorlijk tegen. Een groepje bonte strandlopers vloog over en enkele steenlopers waren ter plaatse. Ook zag ik een vijftal kluten. De eerste smienten waren ook al aanwezig en zullen de komende week toenemen tot vele duizenden exemplaren.

We besloten om rond het middaguur de spiksplinternieuwe boot naar het vaste land te nemen, tevergeefs zochten we in de Balgzandpolder naar een zwarte ibis. Deze vonden we niet, maar dat kon de pret niet drukken, de fenomenale scharrelaar was immers in the pocket!!!


met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Marianne

groet,
Marianne Cramer

Pim

En tevens leuk voor medewaarnemers dat de vogel nog ter plaatse is!

groet,

Pim Julsing
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Guus Peterse

Het leek me aardig hier mijn beleving van de scharrelaar van Texel aan toe te voegen. Misschien zijn er nog wel meer mensen die het beest hebben gezien en er iets over willen opschrijven. Lijkt me leuk.

Bij een uitzonderlijke vogel past een uitzonderlijke actie. Een scharrelaar vind ik wel een uitzonderlijke vogel dus toen we, met al grauwe franjepoot en gestreepte strandloper op zak, langs de N9 stonden bij hectometerpaal 94,5 (even boven Burgervlotbrug in Noord Holland), toen dachten we: kom, we zijn toch al over de helft, laten we naar Texel gaan. Wat, wat mij betreft, inderdaad een uitzonderlijke actie is.
Zodoende. Den Helder, de boot, en daar was Texel. Daar was de afslag 12 zoals genoemd op de vogellijn, daar waren de staatsbossen en daar was zelfs de Monnikenweg. Dat ging dus nog allemaal van een leien dakje. Maar eenmaal op de plaats van bestemming gekomen bleek de vogel juist gevlogen!
We kijken om ons heen. Een duinweide, een bosrand, een hoekje met wat dood hout, een boerderij hier, een boerderij daar, 't is een mooie plek. Her en der zien we mensen staan turen door verrekijker of telescoop, maar niemand schijnt hem in beeld te hebben. Passerende wandelaars strooien nog wat zout in de wonde:  'ja, net zat-ie er nog, daar in die dode boom. Prachtig was-ie'. Dat laatste hadden ze er niet bij hoeven vertellen.
De gedachten gaan al uit naar de dreigende mislukking, ja, moet je ook maar niet ... Dan: een azuur-blauwe flits golvend door het Hollands herfstland. Hebbes!
Oh de emotionele ontlading die zit samengebald in dit nietige 'hebbes'!

We zien 'm nog een keer vliegen, we zien 'm ver weg maar errug blauw in de bosrand en tenslotte zien we hem, helemaal niet ver weg, in het hoekje met dood hout. Daar neemt-ie de tijd voor ons. Hij zit met zijn buik naar ons toe: blauwgroen van een intensiteit die je in Nederland niet voor mogelijk houdt, die je in gedachten rechtstreeks wegvoert naar de mediterrané. Hij zit met zijn rug naar ons toe: een bijna roze lijkend oranjeroodbruin. Wat een kleuren allemaal in één vogel. En hij onderneemt van tijd tot tijd korte voedselvluchten, geeft met zijn azuurblauwe flits steeds een paar tellen het landschap een ander, schitterender aanzien maar keert steeds weer terug op zijn stekkie.
Het is zo'n moment, ja, zo'n moment, hoe zeg je dat zonder in gemeenplaatsen te vervallen? Om nooit te vergeten natuurlijk en we realiseren ons hoe gelukkig we zijn met onze uitzonderlijke actie van vanochtend. Waarna we, eenmaal de scharrelaar gevonden, ook de heerlijkheid van de locatie konden waarderen. Want het was een mooie plek, met of zonder scharrelaar.

18 september 2005
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015

Bram Rijksen

Guus: meer van dit! Voor de uurtjes dat ik niet wegkan, maar toch wil vogelen...

Pim

Bravo!
Ik kan altijd echt meegenieten met deze belevenissen vanuit het veld.

groetjes,

Pim Julsing
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl