Haha, leuk verhaal van die adderbeet...
Zelf ook eens gebeten door een adder op de meynweg (19 jaar), het dier nog gezocht, doch kon hem niet meer vinden. vinger afgebonden met ijzerdraad, doch de enorme zwelling deed me dat draadje weer snel verwiideren daar anders het draadje gegarandeerd door de huid heen was gegaan. Met een mes geprobeerd een snee te maken, doch ook dat ging niet zo geweldig. Toen maar op de fiets gestapt (eerst nog een eind lopen er naar toe) en naar het ziekenhuis in Roermond gefietst (ongeveer 10 km). Daar aangekomen ging het in een sneltreinvaart, mocht nog niet eens meer zitten en werd er ter plekke een kruis gesneden in de vinger om zodoende evt. nog aanwezige gif schijnbaar weg te laten stromen. Het ging allemaal langs me heen, wat ook door anderen opviel achteraf, want de apparatuur had ik gewoon buiten in de fietstassen laten zitten.
"s avonds zijn mijn ouders nog gebeld om te komen, want het gevaar bestond dat ik de volgende dag niet meer zou halen. De adder had het gif toevallig rechtstreeks in een bloedvat gespoten waardoor het hart het dreigde te begeven schijnbaar. De lympklier in de oksel was mijn laatste barrieëre om enigzins het gif tegen te houden werd er gezegd, als het daar doorheen kwam zou het gedaan zijn.
Temperatuur op die dag was rond de 32 graden, was niet angstig of paniekerig door de beet, heb zelfs nog onderweg een cafetaria aangedaan en een ijsje gekocht en tevens de weg naar het ziekenhuis, want die wist ik niet te liggen....
Volgens de artsen was mijn fysieke conditie mijn redding geweest gezien de hoeveelheid gif die rechtstreeks in de bloedbaan terecht is gekomen.
Maar van de adders afblijven??? never haha. de dag na ontslag uit het ziekenhuis , het eerste wat ik deed was terug naar de plek waar ik te grazen was genomen..
Ps, ben toen met een serum behandeld, wat destijds met een helikopter speciaal uit Düsseldorf (Duitsland) is gehaald, want in Roermond hadden ze niks op vooraad ( vlak bij een addergebied notabene).