Lepelaarplassen op de schop (9 september 2005)

Gestart door Pim, september 09, 2005, 22:21:51 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Vanmiddag (9 september 2005) na een lange dienst op mijn werk nog even wat Flevonatuur opgesnoven in de Lepelaarplassen (Almere – Flevoland). In de vogelkijkhut mezelf neergeplant met telescoop, digitale camera en andere vogelaarattributen. Binnen dertig seconden kwam een ijsvogel langs vliegen en verdween meteen weer om de hoek.

In het water dreven honderden eenden, voornamelijk kuifeend, tafeleend en slobeend. Ik zag ook de eerste pijlstaarten. Het aantal dodaarzen was ook hoog. In de zomer zag ik meestal slechts enkele paartjes. Nu zag ik op diverse plekken in totaal achttien exemplaren, maar er zitten er zeker nog veel meer.

Na een kwartier kwam de ijsvogel die al menig natuurfotografenhart sneller heeft doen kloppen, op een takje pal voor de vogelkijkhut zitten. Ik kon diverse foto's maken van de vogel, maar soms waaide er riet voor de lens. De vogel plonsde enkele malen in het water en elke keer was het raak en sloeg de ijsvogel het visje dood alvorens het in één hap door te slikken. De vogel kwam later nog enkele minuten poseren.

Een groot deel van de Lepelaarplassen ligt er in het kader van "Plan Roerdomp"  bij als een open wond. Als je in dit unieke natuurgebied graafmachines luidruchtig de boel ziet afgraven vrees je voor het ergste, maar uiteindelijk na nog enkele maanden geduld is de natuur de grote winnaar. Eén van de doelen van het project is om de roerdomp weer als broedvogel naar de Lepelaarplassen te lokken. Met de roerdomp gaat het in Nederland al vele jaren achteruit. Door inpoldering, drooglegging en versnippering van zijn leefgebied staat de vogel op de rode lijst van de Nederlandse broedvogels als bedreigde soort. Er moest dus actie ondernomen worden om het tij te keren. De roerdomp is afhankelijk van jong riet en heeft minder interesse voor de verdroogde rietvelden waar nauwelijks voedsel te vinden is.

"Vroeger zorgden winterstormen en overstromingen voor verjonging, maar tegenwoordig zullen we het moeten doen met machines die poelen en rietsloten graven. Door dit soort concrete en vaak simpele maatregelen kunnen rietvelden weer geschikt gemaakt worden als broed- en leefgebied voor niet alleen de roerdomp, maar ook voor andere bedreigde moerasvogels".(Bron: www.vogelbescherming.nl)

In december zullen de werkzaamheden afgerond zijn, maar met een extreem natte herfst zal het wellicht langer gaan duren. Aan de rand van het nieuwe roerdompengebied zal een nieuwe vogelkijkhut herrijzen. Te zijner tijd zullen deze gegevens staan op www.vogelkijkhut.nl. Op het Trekvogelgrasland waren al weer flinke groepen spreeuwen aanwezig, echter de hoofdprijs (een roze exemplaar) kon ik er niet tussenuit halen. Ook een grote zilverreiger ter plaatse en langs de rand van het veld liep een vos.

Bij de Galjoottocht zag ik nog twee ijsvogels.

Woensdag 7 september 2005 begeleidde ik samen met een medevrijwilliger een bolderkarexcursie in de Oostvaardersplassen te Lelystad. De dag ervoor was het gebied flink in het nieuws doordat volgens de raad voor dierenaangelegenheden het experiment met de grote grazers in de Oostvaardersplassen mislukt was.

Het is een wonder dat de media dit zo klakkeloos overneemt. De raad voor dierenaangelegenheden adviseert normaliter alleen bij veezaken. Ze zijn daarom eigenlijk helemaal niet bevoegd om in het geval van de Oostvaardersplassen een advies uit te brengen. Laten ze zich eens druk gaan maken over de bio-industrie en aanverwante zaken.

De afgelopen winter zijn er inderdaad veel dieren gestorven in de Oostvaardersplassen, maar dit was een piekjaar. De dieren waren aan het eind van de winter verzwakt en dat is een jaarlijks (en natuurlijk) proces. De vetvoorraad raakt uitgeput. In begin maart viel een halve meter sneeuw dat voor vele Heckrunderen, Konikpaarden en Edelherten de nekslag was.

Dat er te weinig voedsel in het gebied is pertinent onjuist, juist door het rijke voedselaanbod zijn er in het gebied momenteel 3100 grote zoogdieren. In de winter zal het zwakste deel sterven en in het voorjaar zullen er weer nieuwe dieren geboren worden. Het is even wennen, maar dat is de natuur. Dat de dieren binnen hekken zitten is ook een feit, het zou vooral voor de edelherten belangrijk zijn om enkele bosgebieden (Hollandse Hout, Koterbos)  aan het gebied toe te voegen. Uiteindelijk zal er altijd een punt komen waarop de rek eruit is, er zullen dan dieren sterven. Dit is een natuurlijk proces. Staatsbosbeheer treed momenteel al op als een soort moderne wolf door zeer verzwakte dieren dood te schieten.

De raad voor dierenaangelegenheden maakt zichzelf belachelijk door te suggereren de helft van de dieren af te schieten en plaatsen zichzelf hiermee buiten de realiteit. Laat de natuur uitmaken welk dier zal overleven. Voor mensen uit de veesector (een deel althans) en jagers (bijna al die zieke zielen) zal een gebied als de Oostvaardersplassen een doorn in het oog zijn, zij zijn dan ook al jaren aan de zijlijn aan het lobbyen om van het gebied een soort kinderboerderij te maken. Met een conservatief kabinet aan de macht ruiken ze hun kans.

Minister Veerman (niet echt natuurminded, maar meer uit de boerenlobby) laat nu buitenlandse deskundigen kijken naar het "Experiment Oostvaardersplassen". Ik denk dat het verschil van mening/visie vooral neerkomt op het volgende: is een Konikpaard of Heckrund aan te merken als vee of zelfstandig levend (wild) dier.

Genoeg geouwehoerd hierover, terug naar de excursie. We kwamen onderweg grote aantallen grote zilverreigers en lepelaars tegen. Dit jaar hebben respectievelijk 95 en 100 broedparen in de Oostvaardersplassen gebroed, mooie aantallen! Voor de tractor uit vlogen soms tapuiten op, deze doet Nederland nu aan op zijn trek naar het Zuiden.

Tegenover de Kleine Praambult stond een enorme groep van circa zeshonderd Konikpaarden. De kudde liep er kerngezond bij en straalden een serene rust uit. Soms deden enkele hengsten een kleine krachtmeting, maar echt serieus werd het niet. Verderop kwamen we zeer dichtbij een groep Heckrunderen. Als je zo'n vijf meter van een stier verwijderd bent, ben je blij dat je in een hoge kar zit. Aan beide kanten liep een grote groep edelherten. Zij maakten zich op voor de hertenfinale van dit najaar, de bronstperiode. Alle excursies zijn dan volgeboekt.

Het aantal roofvogels, met name buizerds, was hoog. De grootste aandacht trok een zeearend die in de verte als een blok beton in een dode boom zat. Het duurde even voordat iedereen de vogel in het vizier had. Vervolgens kwamen we kilometerlang geen enkele grote grazer tegen, dit kun je vooraf niet regisseren. Daardoor is elke excursie anders.

Langs een poeltje liep een witgat en vlogen twee groenpootruiters op. Bij terugkomst van een geslaagde excursie met een geïnteresseerde groep zag ik vanuit het bezoekerscentrum een ijsvogel halverwege de Keersluisplas overvliegen. Ook zaten op een zandeilandje twee witgatten. Een zestal lepelaars vloog over.

Op de heen-en terugweg per fiets kwam ik langs de uitkijkheuvel van het Jan van den Boschpad. In de ochtend zaten pal voor het uitkijkpunt in een grote groep grauwe ganzen drie puntgave sneeuwganzen. Opvallend was hun kleine snavel en hun zwarte vleugelpunten. Deze waren prachtig te zien toen alle ganzen op de wieken gingen. Ook waargenomen dat ze geen ring droegen, maar dat sluit niks uit. Deze gans komt uit Noord-Amerika waar hij massaal voorkomt, in Europa is het een zeldzame verschijning, het merendeel is ontsnapt bij kneuterboeren of uit waterwildcollecties. Jammer dat mijn fototoestel lag te rusten in mijn huis want de sneeuwganzen zaten er mooi bij.

In de namiddag is het zicht op het Jan van den Boschpad meestal beter, zo ook deze keer. Boven de rietvelden foerageerden minimaal vijfhonderd boerenzwaluwen. Plotseling zag ik in de verte een grote vogel bidden. Eindelijk kon ik ook meedelen in de visarendenhausse. De visarend liet zich mooi bekijken en ging buiten mijn zicht zitten in de aalscholverkolonie.

Verder o.a.: twee kleine zilverreigers, zes grote zilverreigers, vijftien lepelaars, een man havik en een prachtige felrode vos.

Bij de Lepelaarplassen kwam uit een greppel die pas gemaaid was een muskusrat lopen die even op twee poten sprong, apart gezicht was dat. In de avonduren nog enkele ijsvogels gezien bij de Lepelaarplassen en Noorderplassen.

Kort (maar krachtig): Op 6 september 2005 ik in en rondom de Lepelaarplassen een viertal ijsvogels en drie bevers, waarvan één juveniel exemplaar.










met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl