Nou nee, Bart, het is nog te vroeg voor 1 april, en bovendien komt het idee van het CDA, waar humor ver te zoeken is.
Tja. Ik sta echt wel te g*dveren als ik in een hondendrol sta; het vieze karweitje thuis doet me walgen. Maar ik ben blij als mijn profielzolen weer smetteloos zijn, en ga over tot de orde van de dag.
De diepere impact van dit idee is, volgens mij, dat wij burgers straks allemaal ons wangslijmvlies moeten laten af-wattestaven door dubieuze ambtenaren in functie, en dat wij genadeloos in een databank opgesloten worden, waar we niet meer uit komen.
Alles wat je doet, is dan te traceren. Dus als ik een peukje wegschiet, krijg ik een week later een bekeuring in de bus wegens vervuiling van de openbare ruimte. Nou zal ik daar wel aan wennen, door schade en schande wijs geworden, en mijn peukjes netjes in de daartoe bestemde afvalbakken deponeren. Maar tegelijkertijd knaagt het onbehagen, want grote vervuilers die economisch gewin voor de staat opleveren, worden buiten deze scrupuleuze opsporingsmethoden gelaten. Daar rekt men de milieunormen verder voor op. Let maar op.
Het plan van het CDA lijkt mij nogal verstrekkende gevolgen te hebben. Ik begrijp best, waaròm ze het zo willen doen. Elke Bijzondere OpsporingsAmbtenaar (BOA) loopt thans het risico op lichamelijk letsel, wanneer hij (of zij) de overtredende hondenbezitter ter plekke confronteert met een bekeuring voor een hondendrol op de stoep. Om dat te omzeilen, kunnen ze straks lekker veilig bekeuringen versturen, zonder ooit de eigenaar van de hond in levende lijve ontmoet te hebben.
Het lijkt mij een slecht plan.
CDA: niet doen.
Vriendelijke groet,
Ronald Sinoo