Klopt inderdaad wat Gary en Joost schrijven: het is niet meer te achterhalen of er ook ship-assisted gevallen zitten tussen de tot 2008 18 aanvaarde gevallen van de Sneeuwuil in Nederland. Dna onderzoek levert, omdat we te maken hebben met een circumpolaire soort van het arctische gebied, kennelijk weinig op. Uit wetenschappelijk oogpunt lijkt mij het een erg goed idee van Pieter onderzoek te doen naar oorsprong van de uilen d.m.v. stabiele isotopen. Gaat het om Noord Scandinavie, Noord Rusland, Siberie, Alaska, arctisch Canada of Groenland.
Nog twee weetjes: de grootste afstand die in Europa door een als nestjong geringde Sneeuwuil tot dusver werd afgelegd, bedroeg 1380 km, van Hordaland naar Finnmark (Noorwegen), en in twee gevallen van Zweeds Lapland tot in Siberie. (Uilen van Europa, Mebs Scherzinger, 2000). Bij gebrek aan beter eet een Sneeuwuil ook wel krabben en vissen.
Groet
Guido