Die van De Koog liep over de grond in een naaldbos. In het buitenland zag ik ze doorgaans ook op de grond onder bomen. Punt is dat ze lange stukken kunnen lopen door de vegetatie en dan moeilijk te vinden zijn. Ik denk dat ze vaak worden ontdekt als ze opvliegen vanaf de bosbodem en roepen. Toen ik vandaag die vogels in het Robbenoordbos zag lopen (met Johan, geloof ik) had ik in ieder geval veel respect voor de ontdekker.
Dat denk ik wel, Bram.
Ik denk ook dat jouw plaatje wel ongeveer weergeeft hoe ze erbij liepen, maar dan in het bos. Ik ben zo vrij hem hier even te kopieren.

Maar ik blijf wel bij mijn standpunt (weliswaar een gebrekkige maar toch wel ruime ervaring) dat zoeken naar het beest weinig zin heeft. Kwestie van toeval of goede twitch.
Ik ben dat niet met je eens, Bart. Wel dat het een grote toevals of geluksfactor blijft en dat de kans er een te vinden ook bij gericht zoeken erg klein is. Mee eens. Toen we daar in het Robbenoordbos liepen, hebben we ons toch wel meermaals afgevraagd hoeveel Siberische boompiepers er eigenlijk in het bos zouden rondlopen... Met het gedrag dat ze hebben en de bijbehorende trefkans, zullen de meeste onopgemerkt blijven....
Maar ik denk dat je de kans wel wat kunt vergroten door op potentieel geschikte plekken flinke stukken bos te doorkruisen. En daarbij niet alleen op het pad te lopen. En als er een jaar is waarin je dat zou kunnen proberen, is het dit jaar.
Misschien het stukje over Siberische boompiepers even afsplitsen?