woensdagmiddagdrama
maar net ontsnapt aan de klauwen van Trui,
het zwarte roofdier dat steeds spinnend
op mijn key-board wil plaatsnemen
probeert de Boomkruiper (heel sierlijk, een zij?)
het vege lijfje te redden
dwars dóór de ruit naast mijn scherm
boem
weer blijkt er leven na de dood:
verlamd vastgeklampt aan het kozijn
overleeft ze tweeëntwintig minuten van sprakeloze angst
om dan doodeenvoudig weg te vliegen
op vleugels van onredelijke triomf
daar wordt ik dan wel weer blij van