Rare dingen die je overkomen.

Gestart door KorHaan, augustus 20, 2011, 19:54:53 PM

Vorige topic - Volgende topic

Violet (en Remco)

Groetjes,
(Remco en) Violet

www.vlinderseemland.nl

SlechtValk

Citaat van: fpvdputte op mei 30, 2012, 21:33:20 PM(Edit; matige foto, maar dit was de enige waar ze een topje aan had, sexueel getinte foto's lijken me op dit forum niet gepast  :angel: )

Ik neem aan dat de overige foto's op aanvraag te verkrijgen zijn?  :angel: ;)

OTT: Leuk topic... mooie verhalen van met name KorHaan en Bart van Hoogstraten, al moet ik zeggen dat ik de uitstapjes naar loslopende honden minder geslagd vind, liever vermaak ik me met humoristische verhalen/situaties dan dat ik me me-erger aan onze viervoeterbezittende medemens.
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

KorHaan

Citaat van: SlechtValk op mei 31, 2012, 15:05:21 PM
Citaat van: fpvdputte op mei 30, 2012, 21:33:20 PM(Edit; matige foto, maar dit was de enige waar ze een topje aan had, sexueel getinte foto's lijken me op dit forum niet gepast  :angel: )

Ik neem aan dat de overige foto's op aanvraag te verkrijgen zijn?  :angel: ;)

OTT: Leuk topic... mooie verhalen van met name KorHaan en Bart van Hoogstraten, al moet ik zeggen dat ik de uitstapjes naar loslopende honden minder geslagd vind, liever vermaak ik me met humoristische verhalen/situaties dan dat ik me me-erger aan onze viervoeterbezittende medemens.



Loslopende honden zijn in ons land vaak geen bron van vreugde, dat is waar.

Maar dat is elders soms anders. Mijn zusje was jaren terug woonachtig in Gabon, waar haar man voor een grote oliemaatschappij werkzaam was. Op zekere dag waren ze op het strand voor ontspanning. Het oerwoud grenst meteen aan het strand, er waren meer mensen op het strand, waaronder een echtpaar met hondje. Dit beestje was op een neurotische manier nieuwsgierig, en liep blaffend over het strand, snuffel, snuffel, waf, waf, en verdween op zeker moment in het oerwoud. Het geblaf verstomde ineens, en het hondje kwam onder kaï-kaï-kaï- geroep weer het oerwoud uitstuiven. Gevolgd door een luid trompetterende olifant.

Dat zul je in Zandvoort niet zo snel zien. Olifanten op het strand.

Groetjes,

Ronald Sinoo

SlechtValk

Citaat van: KorHaan op mei 31, 2012, 17:39:01 PM
Het geblaf verstomde ineens, en het hondje kwam onder kaï-kaï-kaï- geroep weer het oerwoud uitstuiven. Gevolgd door een luid trompetterende olifant.

Kijk zo'n geval van hondenverhalen kan zelfs ik waarderen :D (de uitdrukkin LOL als in "Laughing Out Loud" werd in deze werkelijkheid, waarop de mensen in mijn omgeving vreemd opkeken).

Bij het verstommen van het geblaf had ik al bijna verwacht dat het beestje ten prooi was gevallen aan één of ander zeldzaam roofdier, maar deze afloop is eigenlijk humoristischer.
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

Frank van de Putte

Citaat van: SlechtValk op mei 31, 2012, 15:05:21 PM

Ik neem aan dat de overige foto's op aanvraag te verkrijgen zijn?  :angel: ;)


Ja hoor, neem een abonnementje http://www.che.be/home.php  ;)
Groetjes,

Frank van de Putte

SlechtValk

Citaat van: fpvdputte op mei 31, 2012, 19:03:40 PM
Citaat van: SlechtValk op mei 31, 2012, 15:05:21 PM
Ik neem aan dat de overige foto's op aanvraag te verkrijgen zijn?  :angel: ;) 
Ja hoor, neem een abonnementje http://www.che.be/home.php  ;)

Haha, ik doelde meer op de foto's van "achter de schermen" ;) laat ik maar zeggen dat ik nogal geinteresseerd ben in de gebruikte technieken enzo, het ruimere beeld dan dat wat het tijdschrift haalde ;)
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

Frank van de Putte

Citaat van: SlechtValk op mei 31, 2012, 22:00:08 PM
Citaat van: fpvdputte op mei 31, 2012, 19:03:40 PM
Citaat van: SlechtValk op mei 31, 2012, 15:05:21 PM
Ik neem aan dat de overige foto's op aanvraag te verkrijgen zijn?  :angel: ;) 
Ja hoor, neem een abonnementje http://www.che.be/home.php  ;)

Haha, ik doelde meer op de foto's van "achter de schermen" ;) laat ik maar zeggen dat ik nogal geinteresseerd ben in de gebruikte technieken enzo, het ruimere beeld dan dat wat het tijdschrift haalde ;)
De gebruikte technieken, ja da's wel een interessant punt, daar heb ik uiteraard ook zeer goed op gelet ;D . Is volgens mij toch een kwestie van juiste belichting, de houding/pose, spontaniteit trachten te creëren bij het model, en net genoeg bloot geven, maar ook weer niet teveel, dat houdt het spannend voor de "lezers"  :)

groetjes
Groetjes,

Frank van de Putte

SlechtValk

Citaat van: fpvdputte op mei 31, 2012, 22:56:07 PM
De gebruikte technieken, ja da's wel een interessant punt, daar heb ik uiteraard ook zeer goed op gelet ;D . Is volgens mij toch een kwestie van juiste belichting, de houding/pose, spontaniteit trachten te creëren bij het model, en net genoeg bloot geven, maar ook weer niet teveel, dat houdt het spannend voor de "lezers"  :) 

Volgens mij is vooral het "maar ook weer niet teveel" heel belangrijk, dat is mede ook wat mij tegenstaat aan de meeste van dergelijke bladen... maar ik geloof dat we weer enigzins afdrijven van het onderwerp en dat terwijl het zo'n mooi/leuk onderwerp is/was...

Ik zal een poging doen om deze trein weer op het goede spoor te krijgen, al kan het beste verhaal wat ik zo snel kan bedenken bij lange na niet tippen aan de mooie verhalen die al eerder genoemd zijn.

De ervaring van het raarste/leukste wat me zo snel te binnen schiet kennen vele van jullie vast ook wel, het op pad zijn (in dit geval in de bergen) met enkele specifieke soorten op het verlanglijstje, om na enkele uren toch zonder de soort waargenomen te hebben te moeten opgeven, moe gestreden nog even uit te rusten bij aankomst terug bij het gebruikte vervoersmiddel, om je te verwijderen van de lokatie, alwaar je kort na het besluit om definitief te stoppen en in te pakken en weg te gaan, over ongerelateerde zaken aangesproken en opgehouden wordt door iemand die daar aanwezig is. Jullie zullen hem vermoedelijk al zien aankomen... tijdens het afscheid nemen zie je, vanuit de auto, de soort waar je urenlang naar op zoek was verschijnen, en zich zo gedragen alsof hij daar al geruime tijd aanwezig was en de hele wandeling dus niet "nodig" was geweest... het zijn toch altijd weer grappige ervaringen, maar soms ook wel enigzins frustrerend.

In dit geval ging het overgens om een Rode Rotslijster in de Sierra de Gredos in Spanje (deze soort had ik al een aantal keer gemist op plaatsen waar deze voor zou moeten komen en was dus een beetje een frustiesoort). Wel een prachtige wandeling overigens en een zeer vreemde gewaarwording om begin mei in korte broek door de sneeuw te lopen.
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

Bart van Hoogstraten

 ;D ;D ;D Haha; ja, zoeken levert vaak minder op dan ergens op gaan staan wachten. Sterker nog..., het levert vaak minder op dan ergens niet op gaan staan wachten...

Op deze website zitten we elkaar regelmatig in de haren en iedereen ergert zich altijd wel ergens aan. Maar mijn grootste echte bron van ergernis alhier is mijn eigen middelmatigheid met betrekking tot alles. Ik heb nog nooit iets spannends ontdekt, zit er regelmatig naast met determinatie of kom er soms zelfs gewoon helemaal niet uit. De zeldzame keer dat ik twitch dip ik of mislukt mijn bewijsplaat en mijn avi-checklist voor geheel Europa is niet veel groter dan wat de winnaar van TOH op 1 dag ziet. Ik heb wel eens een zeldzaamheid gevonden maar als de admin de foutieve determinatie niet gezien zou hebben zou ik er me niet bewust van geweest zijn. Zo fietste ik een paar jaar geleden langs de Oude Waal en zag ik een afwijkende Gele Kwikstaart en dat laat ik vervolgens dan liggen ("Mh, wat een rare Kwikstaart"). Totdat dezelfde week, op exact dezelfde locatie, op 10 meter precies, een Citroenkwikstaart gemeld wordt en ik er alsnog naartoe fiets om mijn waarneming, die te laat op onzeker kwam, op zeker te krijgen. En yes "bingo", het vogeltje was uiteraard al gevlogen...
Ik zit me dan ook altijd te verwonderen over wat iedereen allemaal ziet en meemaakt en ga er gewoon van uit dat mij dat in mijn middelmatigheid nooit zal overkomen. Totdat ik onlangs een klein vogeltje rond zag scharrelen bij een slordig stapelmuurtje in mijn tuin, midden in het stadscentrum van Nijmegen. Ik geloofde in eerste instantie mijn eigen verrekijker niet en vanwege die middelmatigheid* had ik, tegen beter weten in (het kon immers gewoon niets anders zijn), de waarneming op onzeker gezet. Maar dat dat duurde slechts 5 minuten want de  :right: -mailtjes stroomden binnen en nog geen kwartier na invoeren had ik de eerste vogelaar uit de buurt al op de stoep!  :blink:

(*Ik moet trouwens zeggen dat me dat inmiddels eigenlijk allemaal niet zo veel meer uitmaakt; alle soorten zijn even mooi en een zoektocht is vaak al mooi om omwille van de zoektocht zelf. Maar zo'n toevallige vondst motiveert wel op de een of andere manier!)
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Wim Bakker

Ik snap niet waarom je jezelf zo de grond in trapt, terwijl je in de laatste zin (tussen haakjes nota bene!) toch de essentie van het Waarnemen weet te vangen!

Ik noem mijn Ontdekkingstochten altijd mijn Zen- of Yogaoefeningen. Je wilt dan toch wel iets Belangrijks zien, maar eigenlijk maakt het helemaal niets uit wat je ziet, omdat er altijd wel wat nieuws valt te ontdekken. Al dan niet per ongeluk. (is dit niet iets voor een nieuw topic? Onverwachte Ontdekkingen... (euh, is een ontdekking niet altijd onverwacht?))

Misschien moet je in de Toa of Pooh eens lezen op welke manier Winnie the Pooh de North Pole ontdekt   :)
"So the first dinosaur bone ever found was also the first to be lost." ― Bill Bryson

Bart van Hoogstraten

#130
Citaat van: Wim Bakker op juni 01, 2012, 11:15:21 AM
Ik snap niet waarom je jezelf zo de grond in trapt, terwijl je in de laatste zin (tussen haakjes nota bene!) toch de essentie van het Waarnemen weet te vangen!

Ik noem mijn Ontdekkingstochten altijd mijn Zen- of Yogaoefeningen. Je wilt dan toch wel iets Belangrijks zien, maar eigenlijk maakt het helemaal niets uit wat je ziet, omdat er altijd wel wat nieuws valt te ontdekken. Al dan niet per ongeluk. (is dit niet iets voor een nieuw topic? Onverwachte Ontdekkingen... (euh, is een ontdekking niet altijd onverwacht?))

Misschien moet je in de Toa of Pooh eens lezen op welke manier Winnie the Pooh de North Pole ontdekt   :)

Da's voortschrijdend inzicht Wim -> door de natuur struinen deed ik al heel erg lang met heel erg veel plezier (voor mij ook een soort van meditatief moment waarbij ik alle zorgen vergeet). Maar sinds ik waarneming ken (eind 2007) is het me op de een of andere manier gaan wrikken dat iedereen maar de hele tijd van die bijzondere dingen vindt en ik alleen maar alledaagse dingen tegenkom (ik wist voor waarneming trouwens helemaal niet wat zeldzaam was en wat niet). Die Draaihals leek voor mij in eerste instantie een doorbraak naar een hoger niveau. Maar bij nader inzien is het alleen maar een keerpunt waarbij ik de oorspronkelijke essentie van "mijn waarneming" weer teruggevonden heb.
(leuk die waarneming van die Zuidelijke Oeverlibel!  :duim: )
(een ontdekking is volgens mij trouwens per definitie niet altijd onverwacht -> in de Quantum-mechanica bestaan er allerlei theoretische deeltjes waarvan men zeker weet dat ze bestaan maar nog niemand ze daadwerkelijk heeft gevonden. Iedereen is systematisch op zoek naar die deeltjes en af en toe vindt iemand er eentje. -> Een verwachte ontdekking dan, toch?  :rolleyes: )
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Wim Bakker

Nou, in de quantumtheorie is het zo dat als je iets zeker weet, dan weet je zeker dat je over iets anders helemaal niets weet.  ;)  En over die "zekere" deeltjes van het Standaard Model valt ook nog wel iets af te dingen in de zin dat de aanwijzingen voor het bestaan van deeltjes altijd statistisch van aard zijn. Bijvoorbeeld, uit alle verzamelde metingen van het CERN is de kans dat het Higgs deeltje niet bestaat bepaald op ongeveer 1 op 250. Met andere woorden, de kans dat het Higgs deeltje bestaat is nu al 99.6%... (dus moet het deeltje nog wel ontdekt worden? of wordt het alleen maar gemeten?)

Eh, maar kom, we dwalen af...
"So the first dinosaur bone ever found was also the first to be lost." ― Bill Bryson

Bart van Hoogstraten

Citaat van: Wim Bakker op juni 01, 2012, 15:48:57 PM
Eh, maar kom, we dwalen af...

(één kleine afdwaling dan nog -> De Nijl moest ergens ontspringen maar niemand wist waar. Totdat iemand de bronnen ontdekte, na een gerichte zoektocht).
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

KorHaan

Per ongeluk mooie dingen voorgeschoteld krijgen... En dan geen kijker bij je hebben, ieuw!

Ik was met mijn vrouw uitgenodigd voor een feestje in Castricum, in een tent halverwege de strandweg. Dus mijn kijker maar thuis gelaten, terwijl ik nooit zonder hulpglas de deur uitga.
Daar aangekomen bleek dat we wel degelijk in een strandpaviljoen moesten wezen, maar dat de locatie dus verkeerd aangegeven stond op de uitnodiging. Wij lopen naar het strand. In het strandpaviljoen was bier en vrolijkheid, een combinatie die ik graag zie. Maar nu komt het: door het strikte rookverbod zag ik mij genoodzaakt buiten op het terras een sigaretje op te steken. Ik keek uit over zee en zag van alles langs vliegen, dat te ver weg was om met zekerheid gedetermineerd te kunnen worden. Op het strand zelf stonden wat Zilvermeeuwen tussen de spelende kinderen. Ik had me net omgedraaid om weer naar binnen te gaan, toen gekrijs van meeuwen achter mijn rug mij vertelde, dat er iets loos was. Ik draai me om, en zie op dertig meter afstand een Grote Jager staan, die een Zilvermeeuw bij de vleugel vast heeft. Hij staat aan de hevig krijsende meeuw te rukken, en trekt zich niets aan van de schare kinderen die er beteuterd naar staat te kijken.
Ik hol de trap af en op het moment dat ik het strand op loop, hebben de kinderen ingegrepen en de bruine bruut verschrikt, zodat deze loslaat en de Zilvermeeuw luidkeels krijsend de vrijheid herkrijgt en over de duinen wegvliegt. De Grote Jager vliegt de zee op, en verdwijnt. Als ik de kinderen uitleg wat ze hebben meegemaakt, kijken ze me niet-begrijpend aan. Nou ja, zelf geniet ik nog na van deze onverwachte meevaller, en ik meng me weer in het feestgewoel.

Leve het rookverbod, dat ons, verslaafde rokers, buiten laat vertoeven en prachtige taferelen voortovert, waar de abstinenten onwetend blijven. Het is bepaald geen straf om buiten te staan, maar voor de volgende keer heb ik wel geleerd om NO MATTER waar je bent, altijd een kijker mee te nemen. Volkomen onverwachte juweeltjes kunnen zomaar vlak voor je neus opduiken.

Vriendelijke groet,

Ronald Sinoo

KorHaan

De bron van de Nijl is trouwens nog altijd een discussiepunt.....  ;D

Frank van de Putte

Enkele jaren geleden had ik stuk minder leuke, of eigenlijk angstaanjagende ervaring in het veld, die me nog lang zal bijblijven.  Op een mistige, koude  zondagochtend was ik in de auto gestapt, naar de Markiezaat, een natuurgebied onder Bergen op Zoom. Ik hoopte een Vos te zien, die heb ik in Nederland nog nooit gezien, maar die schijnen daar voor te komen.

Ik was totaal niet bekend in dat gebied, ik had m'n auto dichtbij een boerderij geparkeerd, op het einde van een doodlopende weg. Daar bleek een wandelpad te beginnen, wat leidde naar een vogelkijkhut. Het was een spookachtige omgeving, dat pad loopt door rietvelden, en daar hoorde ik een bizar geluid; Een Roerdomp!Ik had er nog nooit 1 gehoord, maar dat was al een bijzondere ervaring.

Maar op de terugweg, de mist was nog steeds niet helemaal opgetrokken, kwam ik dichterbij de boerderij waar m'n auto stond. En ineens hoorde ik 2 honden, luid blaffend, die dwars door een weiland op me af renden, vanaf de boerderij waar m'n auto stond. Nou ben ik niet bang voor honden, ik heb 16 jaar een hond gehad, maar dit waren duidelijk geen huisdieren, het waren waakhonden, en ze waren ook niet echt klein. Ik stond op een wandelpad tussen 2 rijen prikkeldraad, dus ik kon geen kant op, gewapend met slechts een camera... Dat prikkeldraad hield ze helaas niet tegen, ze stopten op ongeveer 2 meter afstand, met ontblote tanden en blaffend. En da's geen goed teken bij honden.

En hoe dichter ik bij m'n auto kwam, hoe feller ze werden, want ik naderde waarschijnlijk hun territorium, die boerderij. Met een hartslag van 200 heb ik geprobeerd om zo rustig mogelijk te blijven, me vasthoudend aan de stelling "blaffende honden bijten niet" maar ik ben nog nooit zo blij geweest dat ik weer in m'n auto zat. Heb toen m'n auto nog even voor die boerderij gereden om te zien of er ook nog een eigenaar van die honden te bekennen viel, maar het huis zat potdicht; luiken gesloten, en geen mens te bekennen... Ik heb overwogen om de politie te bellen, maar ik had geen navigatie bij en wist niet eens hoe dat het weggetje heette, waar ik me bevond. Maar iemand had die honden toch losgelaten, geen idee waarom, misschien was de eigenaar niet gesteld op bezoekers, een andere reden kan ik niet bedenken. Het was een bizarre ervaring, maar geen leuke. En ik heb helaas geen Vos gezien...
Groetjes,

Frank van de Putte

KorHaan

 :o  Brrrrr....!  Eng verhaal.

Net gisteravond "The Hills Have Eyes" zitten bekijken, over genetisch gemuteerde kannibalen in een nucleair testgebied, die van het vlees van toeristen leefden...

IJzingwekkende groet,

Ronald Sinoo


Frank van de Putte

Ja, mijn ervaring deed me denken aan de film "Hound of the Baskervilles"; Missst, de onheilspellende roep van de Roerdomp, en 2 agressieve honden...
Groetjes,

Frank van de Putte

Frank van de Putte

Nog een aardig verhaal; mijn letterlijke botsing met Galloways, een volgens Wikipedia niet agressief runderras. :-\
't is al een jaar of 7 geleden, toen ik met mijn trouwe viervoeter naar een natuurgebied op Noord-Beveland (ZL) ging, de Goudplaat.
Daar leeft een kudde grazers, Galloways, donkerharige beesten met een gewicht tussen de 500 en 900 kilogram.

Mijn hond was toen al bejaard, en liep mank, en ik had haar netjes aan de lijn.  Bij de ingang van dat gebied stond toen een bordje "betreden op eigen risico".
Dus ik dacht, ach ik heb een hond bij me, wat kan me hier overkomen  :)

Maar dat heb ik geweten, de Galloways hadden kalveren, en toevallig stond de hele kudde midden op het pad. En toen kwam het oerinstinct van die beesten naar boven, ze vormden een cirkel rondom mij en mijn hond, waar ze waarschijnlijk een soort wolf in zagen. En mijn hond blafte altijd naar koeien, dat vond ze leuk, want een gewone melkkoe schrikt daar al van, en dat vond mijn hond altijd leuk, zo'n groot beest laten schrikken ;D

Maar die Galloways schrokken er niet van, sterker nog, enkele exemplaren gingen in de aanval, kop omlaag, en ik sprong er tussen, maar een Galloway van een halve ton komt toch hard aan. Dus ging ik plat, liggend op de grond heb ik nog wel m'n hond weten los te maken van zo'n oprollijn, en we zijn samen het gebied uitgevlucht.
Gelukkig zonder schade  :)  Incident gemeld bij de terreinbeheerder, en tegenwoordig staat er een bordje; "Verboden voor honden"
Groetjes,

Frank van de Putte

KorHaan

Maar goed dat het hoornloze runderen zijn.  :-X :o

Vriendelijke groet,

Ronald


SlechtValk

Citaat van: Bart van Hoogstraten op juni 01, 2012, 09:55:14 AMMaar dat dat duurde slechts 5 minuten want de  :right: -mailtjes stroomden binnen en nog geen kwartier na invoeren had ik de eerste vogelaar uit de buurt al op de stoep!  :)

Ik was werkelijk diezelfde dag op nog geen 500 meter van de aangegeven lokatie geweest... als ik het geweten had was ik ook even bij je langs gekomen (mits ik toestemming kreeg uiteraard ;) )

Helaas staat draaihals bij mij alleen nog maar met het predicaat "onzeker" op mijn lijst, waarbij hoe langer hoe meer ik erover nadenk die onzeker steeds onzekerder wordt...

Ik acht mijzelf ook geen topvogelaar en heb dus ook uitgeschakeld dat ik in de toplijsten wil voorkomen (al zou ik daar nieteens in de buurt komen), maar dat wil niet zeggen dat ik er niet van geniet, zelfs een huismus ziet er heel mooi uit wanneer je hem eens goed bekijkt tijdens het uit de hand voeren, een spreeuw heeft stiekem allerlei kleuren en ga zo maar door... ik kan mij eindeloos verwonderen aan de diversiteit en de prachtige oplossingen die de natuur voor oogaanschijnlijk simpele problemen heeft weten te vinden. En ik merk ook dat hoe meer ik me erin verdiep hoe beter ik het in de vingers krijg, waarneming.nl afstruinen naar foto's die fout gedetermineerd zijn en vragen op het forum "wat is dit voor vogel?" leer ik zelf behoorlijk wat van, de bekende valstrikken van bijvoorbeeld fitis vs tjiftjaf, havik vs sperwer, grasmus vs braamsluiper etc... ze komen geregeld langs.

Aan veel het veld in gaan schort het bij jou geloof ik niet, maar toch... het erin verdiepen en het geduld hebben om soorten op naam te brengen mist misschien een beetje...
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

Bart van Hoogstraten

#141
Citaat van: SlechtValk op juni 02, 2012, 02:26:13 AM
Aan veel het veld in gaan schort het bij jou geloof ik niet, maar toch... het erin verdiepen en het geduld hebben om soorten op naam te brengen mist misschien een beetje...

De laatste tijd ga ik naar mijn gevoel een beetje te weinig het veld in maar ik ben al weken achter mekaar aan mijn werk gekluisterd. Geduld om te determineren heb ik wel maar ik ben nogal slordig (vóór Waarneming en Observado bestond mijn checklist uit een vinkje bij de betreffende soort in het boek. Bij de vroegste waarnemingen staat nog niet eens een datum of locatie. Door overlapping van mijn boeken staan veel soorten meerdere keren aangevinkt dus ik weet ook niet hoeveel soorten ik precies gezien heb maar echt belangrijk vind ik dat ook niet. Soms denk ik ook wel eens een nieuwe soort te zien en als ik hem dan aan wil vinken blijk ik die al eerder gezien te hebben... ik herkende hem alleen niet meer. (maar het zijn er ook best wel veel eigenlijk  :rolleye: ).

The Job-face Monkey

Bij mijn eerste reis naar Costa Rica had ik per ongeluk de fout gemaakt om ook San Antonio te bezoeken; een Amerikaans toeristenoord waarbij de one-way jungle-trail bestond uit een betonnen pad met trappen en een keurig verzorgde berm met afvalbakken. Omdat ik er toch was toch maar een rondje gemaakt en onderweg wel leuke vogelsoorten daar en het was low-season; geen yanks te bekennen, het hele park voor mij en mijn vriendin alleen. Bij het naar buiten lopen van het resort zagen we al wat Squirrel Monkeys tussen de bungalows en over het betonnen paadje passeerden we een groepje White-face Monkeys die zich te goed deden aan bananen op een voederplateau. Een stukje verder zagen we een grote familie Coati's (duidelijk onderweg naar die voederplek) en in de top van een Cecropia zat een 3-toed Sloth, nog geen 5 meter van onze neus verwijderd! Terwijl we daar van stonden te genieten hoorde ik het geluid van hoge hakken naderen en plots klonk een doorgerookte diepe damesstem "have you seen any monkeys?" Ik draaide me om en daar stond een Amerikaanse dame van middelbare leeftijd met groot rood hoofd met hechtingen her en der, blauwe wallen onder haar opgezwollen ogen en een brandende sigaret tussen haar vingers. Ze had duidelijk een face job gehad. "I'd like to see some monkeys!" Op de een of andere manier had ze alles gemist wat wij gezien hadden en de aanwezigheid van de luiaard ontging haar ook totaal. Terwijl ik haar uitlegde dat ze een paar honderd meter terug moest lopen voor wat Capucijners en Doodshoofdaapjes fladderde er een grote Blue Morpho tussen haar benen door. Die zag ze ook al niet (of het boeide haar niet); ze was dus duidelijk om andere redenen naar Costa Rica gereisd dan wij. Ik vermoed dat ze vanwege die face-job tijdelijk was ondergedoken voor haar vriendinnen. Terwijl ze terugliep voegde ik, voor haar onhoorbaar, nog de tekst toe; "and a moment ago we saw a Job-face Monkey"...  ;D
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Norman

Aan veel in het veld zitten, zitten ook nadelen. In dit geval die fijne muggen. Afgelopen woensdag met KorHaan wezen observeren bij een mooie dassenburcht in Utrecht. Na vele omzwervingen door allerlei onduidelijke wegopbrekingen kwamen we ruim een uur te laat c.q. later aan op de plaats bestemming. Ik nam niet eens de moeite om mijn wandelschoenen dicht te veteren. Eerst maar eens zitten. Pas om 20:45 zaten we voor de burcht. Ik had er al een beetje de pest in, aangezien ik dit jaar meermaals de Dassen al rond 20:00 uit de burcht had. Het risico bestond dus dat we voor nop zaten en de dassen als vertrokken waren om te foerageren.

Daarbovenop een miljoenmiljard muggen die ons perforeerden. Ik word nooit gestoken, maar krab me nu al dagen aan 35!!! bulten op mijn handen. Merkwaardig genoeg geen enkele bult in mijn gezicht. Ik had nota bene camouflagehandschoenen aan, maar dat heeft niets beschermd helaas. Gek werd ik van die muggen en mijn vertrouwen was tot onder het vriespunt gedaald. Wat een rare en rommelige avond.

Gelukkig kwam de eerst Das al om 21:10 buiten kijken. Een merkwaardig kereltje dat erg ril was. Kijken, ruiken, kijken, nog een keer ruiken, weer terug in de pijp en snel weer eruit en het ritueel herhaalde zich weer. Vrij snel kwam daar een dame bij die even rook, rondkeer en daarna met haar jongen vertrok. Het eerste kereltje bleef maar ril, ondanks de nuchtere dame die snel vertrok. Ook een andere Das vertrok snel en vol vertrouwen uit de burcht richting foerageergebied.

Het eerste kereltje bleef maar argwanend rond de pijp rommelen. Kijken, ruiken, kijken, ruiken, etc. etc. Nu kom ik wel vaker Dassen tegen dit meer argwanend zijn dan de overige dassen, maar met een paar minuten is dit doorgaans wel over. Deze mannetjesdas zat ruim een halfuur te twijfelen of hij wel of niet zou vertrekken. Het waarom zal wel een raadsel blijven. Opvallend was dat de Das niet reageerde op een paar wandelaars die op een meter of 20 achter de burcht luidpratend langsliepen.

Zo word je op zo'n rustige avondje door jezelf bestookt met vragen als; waarom was deze das zo ril, zeker niet door ons, dat had ik wel gemerkt en zouden we ook weg zijn gegaan. En de vraag van de avond; wat is de functie van muggen? Wellicht stapelvoedsel voor vele dieren, maar waarom moeten die krengen dan zo nodig ontworpen zijn om te steken.

Een raar avondje met een onverwacht groot succes. 3 Ad. Dassen en 2 Juvenielen die zich zeer fraai lieten bewonderen.

Norman

@ Bart;

Herkenbaar. Hoe vaak krijg ik niet de vraag of ik nog iets leuks heb gezien. Definieer leuk vraag ik dan altijd. Ik vind het nog steeds leuk als er een noordelijke Roodborst in de wintertijd tussen mijn voeten doorloopt. Voor veel mensen is het genieten van een Roodborst te min. Ook een Kleine mantelmeeuw die een nest weidevogels aan het black-and-deckeren is vind ik fascinerend om te zien. Veel natuurliefhebbers spreken dan over die kl*temeeuwen. Noem me gek, maar ik vind het ook altijd leuk als ik een paar Halsbandparkieten tegenkom, vooral als het nieuwe locatie betreft.

Of even stilstaan bij een paar bakkeleiende Meerkoeten doe ik graag, veel mensen lopen door. Of een paar konijnen observeren. Erg boeiende dieren met mooi gedrag. Heb wel eens drie uur op mijn buik gelegen om konijnen te observeren.

Vaak blijkt dat leuk vaak refereert aan de zeldzaamheid.

Bart van Hoogstraten

Over zeldzaamheden gesproken -> ik kom net thuis van een rondje Bruuk. Tijdens onze wandeling kwamen we een klein meisje tegen wat onder begeleiding van haar vader een groot veldboeket aan het samenstellen was bestaande uit Boterbloem, Rietorchis en Gevlekte Orchis. Ik sprak de vader daarop aan en die reageerde met  "huh, zijn dat Orchideeën?"...  :P
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Bart van Hoogstraten

#145
@ Norman -> over jeuk gesproken... In Amazonië zit een klein k*dtvliegje wat de yanks "black flie" noemen. De locale naam weet ik niet meer precies, was iets van Chicha of zo. Minuscuul vliegje wat bloed zuigt en kleine brandende jeukbultjes veroorzaakt en alleen vlak boven de grond zit in het duister of in de schaduw. Je kunt er niet op schandalen of in korte benen lopen want dan ben je de pineut. Ik ben al vaker de Amazone in geweest en de langste keer was een excursie met Pantiacolla uit Cusco, Manu in voor een 11-daagse reis. Overnacht werd voornamelijk in tentjes en "the toilet was everywhere" -> je moet dan met een machete en zaklamp een eindje het donkere woud in om een gezellig plekje te zoeken. Dit moet je vervolgens eerst inspecteren op fer-de-lance of bushmaster en de stam van de "hangboom" op een solitaire reuzenmier die je met 1 beet voor een dag kan uitschakelen. Met je machete graaf je dan een kuiltje en daar ga je dan maar boven hangen. Het menu tijdens de excursie was gebaseerd op rijst, rijst en nog eens rijst. De latrinemomenten werden dus steeds schaarser. Maar dus ook veel langer! Tot groot genoegen van de Chicha's, die ik toen heb leren kennen (eigenlijk heb ik al genoeg verteld nu...). JEEEEEEEUK!!! Brandende derde oksel en hevige jeuk tussen de dikke tenen... da-gen-lang. (En echt heel erg genant in de groep -> je kunt er gewoon niet van afblijven!).
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

SlechtValk

Citaat van: Norman op juni 02, 2012, 11:28:47 AM
En de vraag van de avond; wat is de functie van muggen?

Daar heeft Jochem Myjer ooit een leuk nummertje over geschreven (warning: grof taalgebruik!)

Citaat van: Bart van Hoogstraten op juni 02, 2012, 16:04:49 PMIk sprak de vader daarop aan en die reageerde met  "huh, zijn dat Orchideeën?"...  :P

Ik neem aan dat je hem (en zijn dochtertje) ook gewezen hebt op Artiekel 8 van de Flora- en faunawet (indien hij daarvan nog niet op de hoogte was)?
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

Norman

@ Bart; ik kan me een voorstelling van de situatie maken. Ik geloof niet dat ik jaloers word.  ;D

@ SlechtValk; Ik kende het nummer. Hij is leuk!  :duim:

SlechtValk

Nu ik erover nadenk heb ik nog wel een keertje iets grappigs meegemaakt (vast nog wel vaker maar dit schiet me nu tebinnen).

We waren met de auto onderweg richting Pyreneeën, tijdens de rit hielden we uiteraard afentoe de onvermijdelijke plaspauze's op de welbekende franse Airs.

Toen we na één van zulke stops wegreden, kwam een vrouw naar ons toe lopen en begon tegen ons te gebaren en praten, nadat we aangegeven hadden dat we de franse taal onvoldoende vaardig waren om haar te begrijpen, sprak zij de (onder ons) legendarische woorden "C'est normal?" al wijzend naar de achterkant van onze auto.

Wat nu het geval was: in onze haast om verder te gaan had niemand van ons reisgezelschap gecontroleerd of we na het gebruik van wat drinken, de achterklep van de auto weer gesloten hadden. Wat waren wij blij dat we niet al onze kampeerbenodigdheden en optiek van de snelweg hoefden te plukken.
Met Vriendelijke Groeten,
SlechtValk (a.k.a. Stefan)


Na de paartijd gaan de vogels trekken.

KorHaan

Citaat van: Norman op juni 02, 2012, 11:28:47 AM
Aan veel in het veld zitten, zitten ook nadelen. In dit geval die fijne muggen. Afgelopen woensdag met KorHaan wezen observeren bij een mooie dassenburcht in Utrecht. Na vele omzwervingen door allerlei onduidelijke wegopbrekingen kwamen we ruim een uur te laat c.q. later aan op de plaats bestemming. Ik nam niet eens de moeite om mijn wandelschoenen dicht te veteren. Eerst maar eens zitten. Pas om 20:45 zaten we voor de burcht. Ik had er al een beetje de pest in, aangezien ik dit jaar meermaals de Dassen al rond 20:00 uit de burcht had. Het risico bestond dus dat we voor nop zaten en de dassen als vertrokken waren om te foerageren.

Daarbovenop een miljoenmiljard muggen die ons perforeerden. Ik word nooit gestoken, maar krab me nu al dagen aan 35!!! bulten op mijn handen. Merkwaardig genoeg geen enkele bult in mijn gezicht. Ik had nota bene camouflagehandschoenen aan, maar dat heeft niets beschermd helaas. Gek werd ik van die muggen en mijn vertrouwen was tot onder het vriespunt gedaald. Wat een rare en rommelige avond.

Gelukkig kwam de eerst Das al om 21:10 buiten kijken. Een merkwaardig kereltje dat erg ril was. Kijken, ruiken, kijken, nog een keer ruiken, weer terug in de pijp en snel weer eruit en het ritueel herhaalde zich weer. Vrij snel kwam daar een dame bij die even rook, rondkeer en daarna met haar jongen vertrok. Het eerste kereltje bleef maar ril, ondanks de nuchtere dame die snel vertrok. Ook een andere Das vertrok snel en vol vertrouwen uit de burcht richting foerageergebied.

Het eerste kereltje bleef maar argwanend rond de pijp rommelen. Kijken, ruiken, kijken, ruiken, etc. etc. Nu kom ik wel vaker Dassen tegen dit meer argwanend zijn dan de overige dassen, maar met een paar minuten is dit doorgaans wel over. Deze mannetjesdas zat ruim een halfuur te twijfelen of hij wel of niet zou vertrekken. Het waarom zal wel een raadsel blijven. Opvallend was dat de Das niet reageerde op een paar wandelaars die op een meter of 20 achter de burcht luidpratend langsliepen.

Zo word je op zo'n rustige avondje door jezelf bestookt met vragen als; waarom was deze das zo ril, zeker niet door ons, dat had ik wel gemerkt en zouden we ook weg zijn gegaan. En de vraag van de avond; wat is de functie van muggen? Wellicht stapelvoedsel voor vele dieren, maar waarom moeten die krengen dan zo nodig ontworpen zijn om te steken.

Een raar avondje met een onverwacht groot succes. 3 Ad. Dassen en 2 Juvenielen die zich zeer fraai lieten bewonderen.


Zo was het, Norman!

Een gedenkwaardige avond, want voor mij was het de eerste keer dat ik Dassen in het wild heb gezien, en dan ook nog buitengewoon fraai. Ik zit trouwens ook nog lekker te krabben aan mijn muggenbulten. Niet alleen op mijn handen, maar ook een hele trits op mijn enkels. Ik had mijn broekspijpen in mijn sokken gestopt als voorzorg tegen teken, maar de muggen prikten er gretig doorheen, zodat ik mijn broekspijpen weer omzichtig uit mijn sokken trok, in slow motion om verdachte bewegingen te vermijden hoewel er op dat moment nog geen Das te bekennen was. Lekker wapperen om de muggen te verjagen was er natuurlijk ook niet bij, dus het was lijdzaam zitten en wachten en je lek laten steken. Het was het allemaal waard, wat een geweldige ervaring om die prachtige dieren te kunnen bewonderen.

Vriendelijke groet,

Ronald Sinoo