De tyloïden liggen net achter de rossige beharing die de pijltjes aangeven en ze zijn dus niet echt goed te zien, maar de beharing is een 100% indicatie dat ze er ziijn. Ik kon ze niet beter in beeld krijgen door de stand van het insect. Ik deed nog verschillende pogingen, maar zonder succes. Hiermee moeten we het dus doen. De extra beharing is dus de buitenkant, maar ook die zag ik eerst niet. Het is allemaal erg klein en veel gepruts.
Ook het fotowerk is het meest extreme dat mogelijk is met mijn camera en objectief. Gemaakt met de Canon 5Dm2 en de Canon MP-E supermacrolens in de verste stand (1 op 5 vergroting), met twinflitser. Dan is er er heel weinig licht in de zoeker en het scherpstellen is gewoon gokwerk. De lens heeft geen autofocus, dus zelf heen en weer bewegen met kleine stapjes. Het gebruikte diafragma is 5.6 en dan is er zeer weinig dieptescherpte (0,1 mm). Een kleinere lensopening is niet gewenst door effecten van diffractie. Op de foto waar ik op sta ligt voor de lens een wesp. Om in deze stand daarvan een deel scherp in beeld te krijgen moet ik er nog dichterbij komen, maar voor het plaatje is het onderwerp zichtbaar gelaten, want anders zit de rechter flitser er net voor. Mijn 'fotostudio' is een vensterbank in het halletje van mijn huis.
Ik heb ook nog een Canon 7D en met de 65 mm macrolens kun je dan iets meer afstand houden, want dat is een camera zonder full frame sensor. De brandpuntsafstand is dan feitelijk 1,6 x zo groot, dus praktisch ongeveer 100mm. Omdat ik een hekel heb aan veel lenzen wisselen gebruik ik die camera bijna standaard met de Canon 100mm macrolens voor buitenwerk.