Afgezien van die uitzondering zijn de verplaatsingen van alle vijf nabij de ringplaats voor mij toch ook wel opmerkelijk. Dat koekoeken in het broedgebied kilometers vliegen is gemakkelijk zelf te constateren maar dat ze zulke grote gebieden gebruiken is nieuw voor mij.
Na het lezen van 'The Cuckoo' van Ian Wyllie (1981) ben ik al zeer gaan betwijfelen of inventariseren van Koekoeken op de gebruikelijke manier (zingende mannetjes) wel enige zin heeft en ik denk dat deze resultaten het er niet beter op maken.
Wat Wyllie liet zien aan overlappende songranges gebeurt dus ook nog eens op veel grotere schaal.
A.W. Hellebreker, die wordt geciteerd in de Atlas van de Nederlandse vogels, heeft hiernaar grondig onderzoek gedaan. Daarover bestaat een manuscript maar ik weet niet of hij dat gepubliceerd heeft. In ieder geval is het waarschijnlijk naar aanleiding van zijn conclusies dat in de Atlas een schatting wordt gegeven van het aantal eileggende vrouwtjes. Maar ga die maar eens betrouwbaar inventariseren.
Hellebreker is de man van de eieren.
Maar de 'eg-laying ranges', zoals Wyllie dat noemt, kunnen ook sterk overlappen, helemaal samenvallen zelfs, dus met het simpel registreren van de aanwezigheid van wijfjes zal je er ook niet komen, hoewel dat wel betrouwbaarder is dan het registreren van mannetjes.