Een nieuwe Ganzen (Branta en Anser) fylogenie.
Onderzoekers van de Wageningse Universiteit, in samenwerking met de Universiteit van Konstanz(Duitsland), het Max Planck Instituut voor Ornithologie in Radolfzell (Duitsland) en de Simon Fraser Universiteit te Burnaby (Canada) publiceerde onlangs een zeer leerzaam verhaal over de fylogenie van “echte” ganzen:
Jente Ottenburghs, Hendrik-Jan Megens, Robert H.S. Kraus, Ole Madsen, Pim van Hooft, Sipke E. van Wieren, Richard P.M.A. Crooijmans, Ronald C. Ydenberg, Martien A.M. Groenen, Herbert H.T. Prins. A tree of geese: A phylogenomic perspective on the evolutionary history of True Geese. Molecular Phylogenetics and Evolution 101 (2016) 303–313.
Door slim om te gaan met min-of-meer complete genoom sequentie data waren ze in staat om een nieuwe fylogenie te reconstrueren op grond van ruim 6,6 miljoen baseparen (ca. 41,700 exons van 5887 genen) bij ieder van de 19 taxa welke bij deze studie werden geanalyseerd (zie bijgesloten stamboom). Ik heb de verkregen zeer robuuste stamboom qua structuur exact overgenomen, maar de naamgeving van de taxa aangepast aan de huidige officiële Nederlandse lijst.
De resultaten waren hier en daar toch wel verassend. Wat mij opvalt is:
1) Brandgans en Kleine Canadese gans zijn zustersoorten, en niet (zoals altijd werd aangenomen) de twee Canadese ganzen.
2) Kleine Rietgans en Toendrarietgans zijn zustersoorten, niet Toendra - en Taigarietgans.
3) Indische Gans heeft de meest basale positie binnen de groep van Anser soorten.
4) De “witte “ Anser soorten vormen een aparte groep binnen de overige “grijze” Anser soorten en vallen daarmee binnen het genus Anser en niet, zoals anderen soms aannemen of voorstellen, tot een part genus Chen.