Kom maar op als je durft... Blunders!

Gestart door Martijn Bot, januari 05, 2011, 21:40:22 PM

Vorige topic - Volgende topic

Martijn Bot

Vogelaars zijn er als de kippen bij om te vertellen over hun mooiste vogelmomenten, beste ontdekkingen en lange lijsten. Allemaal leuk en aardig, maar slechts verkapte borstklopperij en doodsaai tegelijkertijd. Het wordt pas echt interessant wanneer we het eens wat vaker zouden hebben over een fenomeen dat over het algemeen frequenter voorkomt dan een mooie ontdekking, maar wat over het algemeen zorgvuldig, zo snel mogelijk en het liefst voorgoed onder het tapijt wordt geveegd door de betrokkenen: blunders en uitglijders. Niets is echter zo menselijk als een fout, en als je een echte vent/vrouw bent vertel je over deze genante dalen met net zo veel verve als de pieken die onherroepelijk ook weer volgen. Niets zo goed en leerzaam als eens gigantisch op je smoel gaan.

Met zo'n aankondiging zal ik haast wel moeten aftrappen. Ik moet wel melden dat er in mijn verhaal nog een tweede vogelaar voorkomt die samen met mij uitgleed, maar ik weet dat hij inmiddels ook om de gebeurtenis kan lachen...

Het was een warme zomerdag begin augustus, inmiddels wel wat jaartjes geleden. Ik was 's middags vrij en besloot om steltjes te gaan kijken in de Breebaartpolder. Het getij was gunstig, het licht mmoi, tijd om eens wat anders te ontdekken dan de "standaard" Breedbekken (niet voor niets wordt deze plek liefkozend wel Polder Breedbek genoemd). Na een uurtje scannen waren het echter toch weer de Breedbekken die de show stalen: een los exemplaar en niet minder dan drie adulte vogels bij elkaar maakten de middag toch al meer dan de moeite waard, en deed vermoeden dat er tussen de vele steltje nog veel meer te vinden zou moeten zijn. Toen ik me naar de andere kant van de polder wilde begeven om "nieuwe" groepen op te zoeken, kwam de bevriende vogelaar ik kwestie ook aanrijden. Samen liepen we het gebied in en besloten eerst even voorzichtig onze hoofden over de dijk te steken om te kijken of er op de buitendijkse slikranden die er nog lagen wat spul liep. Toen we gelijktijdig een groepje Bontbekken in beeld kregen, viel ons beider oog meteen op een steltje wat zich in het groepje bewoog, en ons hart sloeg om: binnen enkele seconden wisten we het allebei zeker: dit was een Bairds! De vogel leek kleiner dan de Bontbekken, langgerekt, had een geelbruine borst, kort snaveltje, dit was bingo. Echter, al vrij snel vloog het hele groepje de hoek om en verdween uit beeld. Euforisch besloten we eerst te "piepen" (zo ging dat toen nog...) om vervolgens te proberen de vogel terug te vinden. Eindelijk, eindelijk bracht de Breebaart de langverwachte klapper!
Nadat het nieuws verspreid was, kregen we vele telefoontjes van gestresste Groningse vogelaars en vrienden die ons feliciteerden, maar onze prioriteit lag bij het terugvinden van de vogel. Na enkele minuten vonden we het groepje op grote afstand terug en keken we zodoende in een iets ander perspectief en met iets ander licht naar de groep. Spontaan bekroop ons een eerste, onbestemd gevoel: ineens leek de vogel toch wat groter en plomper, de snavel wat fors... Weer vloog het groepje op, en in vlucht vertoonde de vogel ineens ook wel een hele brede vleugelstreep. Het besef begon langzaam maar keihard binnen te dringen: we hadden heel veel mensen de weg op gejaagd voor...een gesleten, maar toch niet heel vreemde Drieteenstrandloper. Op dat moment valt de grond even onder je weg en wil je het liefst in een donker hoekje wegkruipen. We wisten van schaamte niet wat we moesten doen, en kozen uiteindelijk voor een oplossing die achteraf ook niet echt overloopt van stoerheid: we veranderden de status in mogelijk deze soort, waarschijnlijk weg, maar natuurlijk was het kwaad al geschied. Het duurde niet lang voordat de eerste mensen rennend onze richting opkwamen. Ik herinner me eigenlijk niet eens meer of de bewuste vogel nog is teruggezien, maar aan ons gestamel en alle non-verbale signalen die we afgaven bleek voor iedereen wel dat we als geen ander wisten dat we een majestueuze blunder hadden begaan. Zo denk je dat je leuk meedoet, en zo voel je je een gigantische schlemiel.
Voor mij kreeg deze blunder nog een iets minder genant maar wel typisch staartje, want ruim een week later zat ik in de Keeg, waar ik op het heetst van de dag in de hevige luchttrilling en op grote afstand wederom een langgerekt en spannend steltje zag lopen. Om een lang verhaal kort te maken: toen na uren wachten de heat-haze langzaam begon op te lossen en de vogel eindelijk opvloog, zag ik een steltje zonder noemenswaardige wenkbrauw en op het oog ook zonder witte stuit. Zodoende piepte ik weer een mogelijke (een ezel stoot zich in 't gemeen...) Bairds, wat wederom niet bleek te kloppen. Toen de vogel namelijk weer een uur later eindelijk op goed checkbare afstand ging zitten, bleek het toch een Bonapartes Strandloper te zijn...

Guus Peterse

Het is precies zoals je schrijft: 'zo snel mogelijk en het liefst voorgoed onder het tapijt geveegd'. En dus helemaal vergeten.
Ik zal er eens hard over gaan nadenken.
Guus Peterse

Nieuw op mijn weblog: Kaapverdië juli - augustus 2015

Wouter van der Ham

Citaat van: Martijn Bot op januari 05, 2011, 21:40:22 PM
Vogelaars zijn er als de kippen bij om te vertellen over hun mooiste vogelmomenten, beste ontdekkingen en lange lijsten. Allemaal leuk en aardig, maar slechts verkapte borstklopperij en doodsaai tegelijkertijd. Het wordt pas echt interessant wanneer we het eens wat vaker zouden hebben over een fenomeen dat over het algemeen frequenter voorkomt dan een mooie ontdekking, maar wat over het algemeen zorgvuldig, zo snel mogelijk en het liefst voorgoed onder het tapijt wordt geveegd door de betrokkenen: blunders en uitglijders. Niets is echter zo menselijk als een fout, en als je een echte vent/vrouw bent vertel je over deze genante dalen met net zo veel verve als de pieken die onherroepelijk ook weer volgen. Niets zo goed en leerzaam als eens gigantisch op je smoel gaan.

Met zo'n aankondiging zal ik haast wel moeten aftrappen. Ik moet wel melden dat er in mijn verhaal nog een tweede vogelaar voorkomt die samen met mij uitgleed, maar ik weet dat hij inmiddels ook om de gebeurtenis kan lachen...

Het was een warme zomerdag begin augustus, inmiddels wel wat jaartjes geleden. Ik was 's middags vrij en besloot om steltjes te gaan kijken in de Breebaartpolder. Het getij was gunstig, het licht mmoi, tijd om eens wat anders te ontdekken dan de "standaard" Breedbekken (niet voor niets wordt deze plek liefkozend wel Polder Breedbek genoemd). Na een uurtje scannen waren het echter toch weer de Breedbekken die de show stalen: een los exemplaar en niet minder dan drie adulte vogels bij elkaar maakten de middag toch al meer dan de moeite waard, en deed vermoeden dat er tussen de vele steltje nog veel meer te vinden zou moeten zijn. Toen ik me naar de andere kant van de polder wilde begeven om "nieuwe" groepen op te zoeken, kwam de bevriende vogelaar ik kwestie ook aanrijden. Samen liepen we het gebied in en besloten eerst even voorzichtig onze hoofden over de dijk te steken om te kijken of er op de buitendijkse slikranden die er nog lagen wat spul liep. Toen we gelijktijdig een groepje Bontbekken in beeld kregen, viel ons beider oog meteen op een steltje wat zich in het groepje bewoog, en ons hart sloeg om: binnen enkele seconden wisten we het allebei zeker: dit was een Bairds! De vogel leek kleiner dan de Bontbekken, langgerekt, had een geelbruine borst, kort snaveltje, dit was bingo. Echter, al vrij snel vloog het hele groepje de hoek om en verdween uit beeld. Euforisch besloten we eerst te "piepen" (zo ging dat toen nog...) om vervolgens te proberen de vogel terug te vinden. Eindelijk, eindelijk bracht de Breebaart de langverwachte klapper!
Nadat het nieuws verspreid was, kregen we vele telefoontjes van gestresste Groningse vogelaars en vrienden die ons feliciteerden, maar onze prioriteit lag bij het terugvinden van de vogel. Na enkele minuten vonden we het groepje op grote afstand terug en keken we zodoende in een iets ander perspectief en met iets ander licht naar de groep. Spontaan bekroop ons een eerste, onbestemd gevoel: ineens leek de vogel toch wat groter en plomper, de snavel wat fors... Weer vloog het groepje op, en in vlucht vertoonde de vogel ineens ook wel een hele brede vleugelstreep. Het besef begon langzaam maar keihard binnen te dringen: we hadden heel veel mensen de weg op gejaagd voor...een gesleten, maar toch niet heel vreemde Drieteenstrandloper. Op dat moment valt de grond even onder je weg en wil je het liefst in een donker hoekje wegkruipen. We wisten van schaamte niet wat we moesten doen, en kozen uiteindelijk voor een oplossing die achteraf ook niet echt overloopt van stoerheid: we veranderden de status in mogelijk deze soort, waarschijnlijk weg, maar natuurlijk was het kwaad al geschied. Het duurde niet lang voordat de eerste mensen rennend onze richting opkwamen. Ik herinner me eigenlijk niet eens meer of de bewuste vogel nog is teruggezien, maar aan ons gestamel en alle non-verbale signalen die we afgaven bleek voor iedereen wel dat we als geen ander wisten dat we een majestueuze blunder hadden begaan. Zo denk je dat je leuk meedoet, en zo voel je je een gigantische schlemiel.
Voor mij kreeg deze blunder nog een iets minder genant maar wel typisch staartje, want ruim een week later zat ik in de Keeg, waar ik op het heetst van de dag in de hevige luchttrilling en op grote afstand wederom een langgerekt en spannend steltje zag lopen. Om een lang verhaal kort te maken: toen na uren wachten de heat-haze langzaam begon op te lossen en de vogel eindelijk opvloog, zag ik een steltje zonder noemenswaardige wenkbrauw en op het oog ook zonder witte stuit. Zodoende piepte ik weer een mogelijke (een ezel stoot zich in 't gemeen...) Bairds, wat wederom niet bleek te kloppen. Toen de vogel namelijk weer een uur later eindelijk op goed checkbare afstand ging zitten, bleek het toch een Bonapartes Strandloper te zijn...

Haha, Geniaal! :)
Wouter van der Ham

Tussen de 11 en 25 jaar? www.JNM.nl

snwja3

Nou, de mijne stamt nog uit de vorige eeuw.
Er was een Klein Waterhoen gemeld ergens in de buurt van Gouda. De volgende avond/nacht hadden we een feestje in Barneveld en diep in de nacht besloten we na het feestje daar nog even langs te gaan. Niet helemaal nuchter dus liepen wij naar de plek en daar zat de vogel weer luid te roepen/zingen. Gelukkig wel 'nuchter' genoeg om hem niet in de hele vroege nachtelijke uurtjes te piepen!
De volgende ochtend besloot ik hem toch maar door te piepen met 'afgelopen nacht gehoord'. Daarna stond mijn telefoon roodgloeiend! Of ik het zeker wist, de avond ervoor was de vogel al gecheckt en bleek het om de bekende pitfall van de Waterral gegaan. Diegene hadden de vogel echter niet afgepiept en ja, ik kon niet meer met 100% zekerheid zeggen waar ik met mijn zatte kop precies naar had staan luisteren.
Dus die avond maar weer terug en weer luisteren, en ja hoor, een Waterral. Toen maar wel afgepiept.  :'(
Wietze Janse

JandJ

Ik kan er zo snel maar één bedenken (op kleine schaal).
met school was een vogelexcursie naar de korendijkse slikken gepland. het was 2007, mijn 1e serieuze vogeljaar.
Daar aangekomen, stap ik uit de auto, en richt direct mijn verrekijker op rondvliegende vogels en brul: vrouwtje blauwe kiekendief! voor mij toen nog een super goede soort.
Helaas, het was optisch bedrog. Niemand kon hem vinden, totdat ik zag dat het een kievit was, er bleken tientallen anderen rond te vliegen.   :rolleye:
gelukkig werd het snel goedgemaakt, toen ik een echte vrouwelijke blauwe kiek ontdekte. Na een prachtige vliegshow was mijn reputatie weer op peil.
Grt. Jan de Jong

Bruinkopgors (24/7)

Theovanv

Ik denk dat iedereen zich hier wel in kan herkennen. Op dat moment schaam je je, maar iedereen maakt dit soort blunders, daar zijn we mensen voor ;) Stoer in ieder geval om je bloot te geven :P

Ik heb zelf vaak genoeg blunders gehad dat je eerste indruk iets is, en dat het compleet wat anders blijkt te zijn, of dat je na een tijdje toch doorhebt dat je naar een stuk hout staat te turen. Dat zal ook iedereen wel herkennen denk ik. Zulke epische verhalen als Martijn heb ik niet, maar ik zal eens even diep graven of ik nog een "leuk" voorval kan herinneren ;)
Theo van Veenendaal

Theovanv

Citaat van: jandj op januari 05, 2011, 22:12:41 PM
Ik kan er zo snel maar één bedenken (op kleine schaal).
met school was een vogelexcursie naar de korendijkse slikken gepland. het was 2007, mijn 1e serieuze vogeljaar.
Daar aangekomen, stap ik uit de auto, en richt direct mijn verrekijker op rondvliegende vogels en brul: vrouwtje blauwe kiekendief! voor mij toen nog een super goede soort.
Helaas, het was optisch bedrog. Niemand kon hem vinden, totdat ik zag dat het een kievit was, er bleken tientallen anderen rond te vliegen.   :rolleye:
gelukkig werd het snel goedgemaakt, toen ik een echte vrouwelijke blauwe kiek ontdekte. Na een prachtige vliegshow was mijn reputatie weer op peil.
Herkenbaar ja, dat je denkt dat je een zeldzaamheid (terug)vindt, en dat er dan ineens meerdere zijn, waardoor het toch een wat algemenere soort blijkt te zijn. Dat had ik vandaag nog. Ik was op zoek naar een Geoorde Fuut, ik zoeken en zoeken, heel ver, helemaal achterop de plas, de scope 60x zag ik wat stipjes, kleine zwemmende vogeltjes, grijs met wit en zwart (dacht ik), waren het er ineens 5, terwijl er 1 gemeld was, waren het vrouwtjes Nonnetjes :P
Theo van Veenendaal

frankw

CiteerIk heb zelf vaak genoeg blunders gehad dat je eerste indruk iets is, en   dat het compleet wat anders blijkt te zijn,
Das heel normaal. Belangrijk is dat je uiteindelijk door hebt dat het wat anders is. 8)   

Jarinka

Briljante verhalen :).

En Wietze, als je niet helemaal nuchter meer bent mag je domme dingen doen :P.

Echt grote blunders heb ik (nog ;)) niet, maar een blunder hoeft niet groot te zijn om grappig te zijn.

Er zat in december 2009 een IJsduiker bij Harderhaven. Ik vogelde toen ongeveer een half jaar, maar pas sinds een paar maanden echt actief. Ik had net Waarneming.nl ontdekt, en toen er een IJsduiker op een half uurtje autorijden zat ben ik daar samen met Stijn heen gegaan. Mijn allereerste twitch :). De eerste blunder was dat ik mijn verrekijker niet mee had genomen. Want, aan alle prachtige foto's te zien, zat hij zo dichtbij dat hij zelfs met het blote oog erg goed te zien was, en dan was zo'n kijker toch wel erg zwaar. Erg naïef natuurlijk, maar toen wist ik nog niet dat er mensen met een lens van een halve meter rond liepen B).
Gelukkig waren er erg aardige mensen die nog wel een extra kijker in de auto hadden liggen, dus gewapend met een gouwe ouwe (aan het gewicht te voelen was hij zeker een gouwe) begon ik te kijken. En ja hoor, al vrij snel had ik hem te pakken. Na een poosje kijken leek er een heel stuk verderop een tweede IJsduiker te zwemmen. Stijn en ik waren helemaal enthousiast en wilden al dichterbij lopen, totdat iemand met een scope droog opmerkte dat het een Fuut was ;D

Wat recenter had ik nog een kleine blunder. Met De Frisse Blik waren we in de Amsterdamse Waterleidingduinen, en in een slootje hadden we Wilde Zwanen gevonden. Voor een aantal mensen was het een nieuwe soort, dus we stonden uitgebreid te kijken. Opeens vlogen er een paar zwanen over. Ik riep meteen: "Wilde Zwaan!" (waar het hart vol van is, ...). Terwijl het suizen van vleugels in mijn oren nagalmt besluit ik toch nog een blik door de verrekijker te werpen. "Oeps..." zei ik zo zacht mogelijk, "'t Waren Knobbelzwanen."
Groeten, Jarinka Heijink

frankneijts

Omdat de betrokkenen niet actief zijn op dit forum zal ik, als helaas   slechts zijdelings betrokkene, het verhaal maar vertellen. Tenslotte   moet de ware toedracht van misschien wel de enige binnenlandwaarneming   van een overvliegend, dus levend Vaaltje toch een keer in de   openbaarheid.....
    Woensdag 18 oktober 2006 was geen onaardige trekdag die bovendien   midden in de herfstvakantie viel en zodoende was het druk op telpost de   Loozerheide, waarbij zo ongeveer alle 'hotshots' uit de Kempen present waren (helaas was ik er zelf niet bij vanwege verplichtingen elders...) Omdat er rond de middag nog geen echte klapper gezien was gingen de gesprekken al snel over zeldzamere vogels op andere plaatsen. Zo dus ook over de 'vorkstaartplevier' op telpost de Brobbelbies enkele dagen eerder. Of het nu daardoor kwam.... maar de aanblik van een slank, zwaluw-achtig vogeltje met een duidelijk gevorkt staartje gaf 1 van de tellers reden genoeg om "vorkstaartplevier!" te roepen waar de rest zich al snel bij aansloot. Niemand kon naderhand verklaren wat er nu precies gebeurde maar uiteindelijk ging de discussie alleen nog maar over wèlke vorkstaartplevier en niet over het feit of die eerste, voorlopige determinatie nu wel juist was terwijl de vogel toch recht over de waarnemers was gevlogen... Zelfs vroeg in de avond, toen ik telefonisch op de hoogte werd gebracht en mijn afwezigheid extra diep betreurde, ging het uitsluitend daarover en was de waarneming inmiddels ook al aan de DBA-site doorgegeven als 'vorkstaartplevier spec.'.
Nu was 1 van de waarnemers in staat geweest om wat foto's te maken die hij  thuis op zijn pc nog maar eens goed bekeek. "Hmmm, raar snaveltje voor een 'vorkstaartplevier' en horen die geen witte buik te hebben...?" Toch maar 's gebeld met 'de' jongens en ze de foto's laten zien....... Enfin, uiteindelijk bleek het toch een waanzinnige soort te zijn die daar over de hei was gevlogen en een fantastische blokker die naar alle waarschijnlijkheid nóóit op mijn Kempenlijst zal komen. Gelukkig kon ik er ook de humor wel van inzien en zette dat gevoel om in een spotprentje dat overigens niet èlke betrokkene kon waarderen.....
Groeten,

Frank

"When logic and proportion have fallen sloppy dead...
Remember what the dormouse said: feed your head!"
Grace Slick in 'White Rabbit'

Breedbek

Citeer Ik moet wel melden dat er in mijn verhaal nog een tweede vogelaar voorkomt die samen met mij uitgleed, maar ik weet dat hij inmiddels ook om de gebeurtenis kan lachen...


Na liters Glenfiddich en wat therapie kan ik er inderdaad wel om lachen.....
vriendelijke groet,

Bart-Jan

snwja3

CiteerEn Wietze, als je niet helemaal nuchter meer bent mag je domme dingen doen :P.

Jarinka, klopt, maar natuurlijk wel een gemakkelijke smoes voor een domme fout!  ;)
Wietze Janse

Gert Veurink

ok ok ok

ik heb me vreselijk aangesteld in de giervalk bleek slechtvalk discussie 5 november 2008...

Ik bevond me in goed gezleschap. Man of 20/30 Even staan blauwbekken op de dijk in afwachting van de giervalk die al een tijdje op de dollardkwelder werd gezien, Overvliegende kraanvogels, fraters t.p., we verveelden ons niet, maar daar kwamen we niet voor. Gelukkig werd-ie snel teruggevonden... dachten we... iedereen er op af. Genieten! Daar zat-ie op een paal, slecht licht, maar wat een mooi fors beest. Hij vloog op en we konden m goed volgen in de scoop. Duidelijk zwaarder en logger dan een slechtvalk. Overtuigend.... dachten we... ik was absoluut overtuigd. Toen kwamen de foto's en werden we keihard voor paal gezet. Ik kon het niet geloven dat we ons collectief hadden vergist. De foto was niet goed, het commentaar deugde niet, is de vogel op de foto wel de vogel die we zagen? Ik kon alles geloven, maar niet dat we ons massaal vergisten. Maar eerlijk is eerlijk..de foto valt niet te ontkennen  :-[ . Ik kan het voor mezelf nog steeds niet helemaal plaatsen. Ik ben niet zo fanatiek, laat veel lopen, dip regelmatig een soort en zit daar nooit zo mee, maar deze snap ik nog steeds maar half.  Ik houd niet van conformeren, meelopen, meehuilen met de wolven en zo. Vind het belangrijk om kritisch zelfstandig je eigen mening te vormen, maar wat ben ik hier vreselijk meegelopen, ingetuind en wat heb ik me laten kennen.... mooie levensles en ervaring. Laat ik het daar maar op houden ::)

groet!
Gert Veurink



Jan Harteman

#13
Mijn blunder dateert van 1 augustus 2007.
Mijn moeder kwam thuis van het boodschappen doen en vroeg aan mij of jonge ooievaars wel eens heel erg donker van kleur zijn.
Omdat op zo'n 100m afstand een ooievaarsnest staat, zien we elk jaar jonge ooievaars vanuit de huiskamer, dus ik vond het een rare vraag: "Mam, je weet toch hoe die eruit zien?"...
Waarop mams antwoord: "ja, maar ik zag nu hier in de straat een hele donkere ooievaar. Of kan dat soms een zwarte zijn?".
Ik: "Uh.. ja dat kan, maar dat is erg zeldzaam in onze streek... wacht, ik pak voor de zekerheid de ANWB vogelgids..."
Een paar minuten later had ik het boekje te pakken... dus ik m'n moeder laten zien... en ja hoor, ze was zeker dat het een zwarte ooievaar moest zijn.
Ik verklaarde haar (als vogel-leek) nog net niet voor gek, maar ze was overtuigd.
Vooruit... inmiddels waren we 10 minuten later, dus ik ging op m'n dooie gemakkie een camera en verrekijker pakken... en ben op de fiets richting "zwarte ooievaar" gegaan.
Daar aangekomen heb ik een aantal minuten rondgezocht, tot dat ik een "doodnormale" witte ooievaar in het veld zag.
Terug thuis heb ik m'n moeder toch echt verteld dat ze eens een nieuwe bril moest kopen!

De volgende avond stond er in de regionale krant een mooie foto van een Zwarte ooievaar, gespot door nota bene een buurtbewoner, op 100m van ons huis!!!
Ik heb mijn moeder toch moeten bekennen dat ik haar erg onderschat heb... en dat ik zelf wat langer had moeten zoeken!

Toch wat jaloers en met schaamrood op de kaken, heb ik haar waarneming destijds hier ingevoerd: http://waarneming.nl/waarneming/view/2697088

Groet,
Jan

Theovanv

Nou, ik zat te denken wat voor grote blunder ik had gemaakt, knalt er eentje recht in mn gezicht! Van vandaag nota bene. Het voelt dus nog een beetje zuur, maar ik zal jullie toch maar deelgenoot maken ;)

Vandaag ging ik als leuk begin van de jaarlijst op zoek naar 2 nieuwe levenssoorten in Gelderland. Onder Rheden werd een Geoorde Fuut en een Parelduiker gezien sinds een paar dagen. Duikers zien hier een zeldzaamheid. Vanochtend bij zonsopkomst daar aangekomen staat er al een vogelaar. Hij wees me de hoek waar de Parelduiker ergens zat en hij moest zelf net weg. Ik zag inderdaad de duiker en maakte wat foto's. De Duiker zat erg ver weg en ik kon niet alle kenmerken goed zien, maar ja, wat moest het anders zijn op zo'n lege recreatieplas waar zulke soorten verder nooit voorkomen. De hele ochtend ben ik daar geweest, op zoek naar de Geoorde Fuut die ik maar niet kon vinden en ook niet gevonden heb. Meerdere keren keek ik nog even naar de Duiker die daar ronddobberde in de verte.

Blij naar huis, alles invoeren, die slechte recordshot erbij, nog even getwijfeld of ie er wel bij moest, maar toch gedaan, altijd leuk. Parelduiker op mn levenslijst erbij en ik zag dat nog meer mensen hem vandaag gezien hadden. Dan komt er ineens mail binnen, reactie op uw waarneming, ow jee, dat klinkt onheilsspellend.

Blijkt dat op een foto van een andere waarnemer van vandaag geen Parelduiker, maar een Roodkeelduiker staat en dat blijkt daarna ook op mijn foto zo te zijn! Hoe groot is de kans??!! Hij is aanwezig, dus je moet er rekening mee houden, maar ik had nooit verwacht dat het ook nog een andere Duiker had kunnen zijn, gezien de zeldzaamheid en de aanwezigheid van de Parelduiker en er was verder geen andere Duiker gemeld de laatste dagen. Alle foto's nagekeken, maar alleen maar de Roodkeelduiker erop. Misschien heb ik de Parelduiker ook wel gezien, maar dat kan ik natuurlijk niet meer achterhalen.

Zo zie je maar, hoe klein de kans ook dat het niet klopt, ga nooit zomaar van een soort uit. Ook al is die zeldzaam en werd die al meerdere keren waargenomen. Nu is het natuurlijk wel erg zuur dat die Parelduiker meteen weer van de lijst verdwijnt, dus ik moet er maar een missie van maken die alsnog zo snel mogelijk te zien ;)
Theo van Veenendaal

Jos Welbedacht

Ik zag vandaag (gisteren eigenlijk) met mijn pa een mooie Ruigpootbuizerd bidden en kiekendief-achtig jagen boven een geschikt veldje. De vogel viel op een gegeven moment in het gras en wij waren de vogel kwijt. Na enkele minuten zagen we de vogel weer langdurig jagen en bidden waarbij ik en mijn pa stuk voor stuk de kenmerken vol overtuiging, interesse en passie opnoemden, zoals: "wat een prachtige donkere buik", "check die polsvlekken dan!", "typische kop", "wat staat hij overtuigend te bidden" etc... totdat de vogel zijn bruine bovenstaart liet zien... Zit de echte Ruigpootbuizerd (die we dus in het begin zagen, voordat de vogel in het hoge gras verdween) gewoon enkele meters links open en bloot een beetje om zich heen te kijken.

Een milde blunder meer voor de fun, maar zo'n geval als de Zwartkeellijster of een Slangenarend in 2008 moeten nog maar even wat langer rusten in vergetelheid voordat ik ze hier kan vertellen  ;) .
Jos Welbedacht, Groningen
I said you could find me where the Nighthawks fly - dEUS: One advice, Space
 

teunvankessel

Kleine Spotvogel Maasvlakte, die ik samen met Thijs Fijen en Alwin Borhem niet direct konden determineren. Dag erna s'morgens vroeg op weg naar de Maasvlakte de foto's aan Christian Brinkman laten zien die er toch ook 'echt wel' een Kleine Spotvogel in zag. Vogel terug gevonden, wat inderdaad een Kleine Spot bleek! Doorgepiept en toch nog allemaal goedgekomen.
Groet Teun
Jizz-birder



Hoaxbirders

Thijs Fijen

Citaat van: teunvankessel op januari 06, 2011, 03:34:29 AM
Kleine Spotvogel Maasvlakte, die ik samen met Thijs Fijen en Alwin Borhem niet direct konden determineren. Dag erna s'morgens vroeg op weg naar de Maasvlakte de foto's aan Christian Brinkman laten zien die er toch ook 'echt wel' een Kleine Spotvogel in zag. Vogel terug gevonden, wat inderdaad een Kleine Spot bleek! Doorgepiept en toch nog allemaal goedgekomen.
Oh ja... Oeps :P
Even een detail extra aanstippen: we hadden al prachtige herkenbare fotos... We hadden even over de witte staartzijden en de rest van het vogeltje heengekeken (pompidom...)
Thijs Fijen

Max Berlijn

#18
Ik hou het liever kort en zeg; Dwergooruil Gulpen, bleken Vroedmeesterpadden, de beste tekst toen ik de avond er na op de plek aankwam was van Enno. "He Max, we hebben er al 10.....," verder ooit een Bairds getwitcht op Texel, de vogel had van die mooie lichte buitenste staartveren..., met de duimen omhoog uit het raam stekend reden we van de boot (er was nog geen RBA), ik zie de daar wachtende Ed Opperman nog jaloers naar ons kijken....Temmicks. Gelukkig heeeeeel lang geleden.

Groet Max
Max Berlijn
Oud archivaris CDNA zie: https://observation.org/user/lifelist/10891 voor mijn belangrijke waarnemingen buiten NL + https://www.instagram.com/maxberlijn/ voor my Holarctic photo's.

Hans Peterse

Dan maar direct een heel actuele. 'Weet je het wel zeker, er zit ook een roodkeelduiker', mailde mijn broer Guus gisterenavond. Toen ik afgelopen dinsdag na enige moeite eindelijk een duiker dichtbij in het vizier kreeg, was mijn eerste gedachte: op zee zou ik deze direct voor roodkeelduiker aangezien hebben. Maar ja, roodkeel- én parelduiker op één meertje, dat is wel heel onwaarschijnlijk, en ik wilde niet twijfelen aan de mening van de vele waarnemers vóór mij. Met enige moeite meende ik nog wel enige parelduikerachtige kenmerken te zien (waar ik nog steeds over zit te piekeren), dus kennelijk, was mijn conclusie, houden parelduikers hun snavel ook wel eens omhoog, en is de onderkant van de ondersnavel ook bij parelduikers enigszins omhoog gebogen.
Kort en goed, ik had mijn eerste intuïtie moeten volgen, had ik ook nog een aardig primeurtje gehad... Eén troost: het was achteraf gezien een wijze les (en gelukkig staat er al een - zekere - parelduiker op mijn lijstje)...

Hans

nicky hulsbosch

Vorige winter werd een Ijsduiker gemeld op de Bosmolenplas. We hebben het beest op afstand uitgescholden tot Parelduiker. In de middag werd de vogel als Ijsduiker gemeld.
Groeten Nicky Hulsbosch

http://waarneming.nl/user/view/1739

Edwin Russer

Ergens in de jaren negentig stonden we, mijn broer en nog een paar vogelaars, op de Oostvaardersdijk, bij een achteraf bekende kilometerpaal, vogels te kijken. Opeens hoorden we een hele spannende zang en keken we elkaar verschrikt aan. De adrenaline steeg tot ongekende hoogte en zowat het hele arsenaal van mogelijke potentiele zeldzame zangers uit de WP en niet-WP passeerden de revue. De vogel liet zich niet zien en na een tijdje besloten we naar een telefooncel te rijden, ja mobieltjes en aanverwante moderne technieken hadden we toen nog niet, en belden we Ruud van Beusekom thuis op. Ruud kwamen we regelmatig in de Flevo tegen en met zijn kennis en staat van dienst dachten we er wel uit te kunnen komen. In alle opwinding vertelden we ons verhaal. Oh zegt Ruud: waar zit de vogel? bij km.paal 17.4? Ja, zeggen wij volmondig. Ja, dat is die bekende instinker c.q. Tuinfluiter die daar al een tijdje zit te zingen... Met schaamrood op de kaken wisten wij niet hoe snel wij weer in de auto moesten springen 8)

Die Baird's van Martijn komt mij ook heel bekend voor, zo'n zelfde gesleten vogel een keertje langs de Knardijk, ergens in de jaren tachtig. Ik belde in alle opwinding Klaas Eigenhuis op en vertelde dat ik zojuist een mega had ontdekt. Hoe ziet die vogel eruit? Ja, dat is een bekende instinker: een Drieteen in gesleten zomerkleed...Gelukkig hadden we toen nog geen alert-systeem...

Een aantal jaren geleden was ik met een vogelaar in Noord-Holland om de ondergelopen bollenvelden te inspecteren. Op een gegeven moment ontdekten we een spannende stelt met ietwat tegenlicht op een niet al te grote afstand. Door een combinatie van kenmerken dachten we vrijwel zeker met een Baird's te maken te hebben. Wederom spoot de adrenaline door onze lichamen. Met trillende handjes stond ik letterlijk op het punt om de waarneming via het piepersysteem wereldkundig te maken. Opeens hoorde ik een stemmetje in mij wat zei: kijk nog even naar die vogel! Op dat moment komt de vogel dichterbij en loopt als het ware meer met de zon mee. Toch ging er een soort van verlichting en uiteraard ook teleurstelling door ons heen omdat er een fraaie Temminck's Strandloper ons beeld kwam inlopen.
Met vriendelijke groet,

Edwin Russer

Wp-ranking/https://netfugl.dk/ranking/2

Timo Roeke


Aangezien ik vorig jaar opnieuw ben begonnen kan ik (gelukkig) nog niet meepraten over grote determinatieblunders. Ik weet nog wel dat ik eind jaren tachtig vol enthousiasme met mijn 'vogelbuddy' door een woonwijk van Almelo liep en daar een interessante vogel zag. We konden hem niet goed plaatsen en we zijn snel naar huis gerend om het oude vogelboekje (eentje met een knoop op hoes) van mijn opa op te halen. Toen we terugkwamen was de vogel nog steeds te zien al hadden we flink wat last van tegenlicht. Na drie kwartier waren we er beide stellig van overtuigd dat het een vale gier moest zijn. Meteen naar mijn een bekende van mijn vader gebeld die meteen uit Enschede vertrok. Toen hij aankwam bleek hij de vogel binnen een seconde als torenvalk te determineren. Gelukkig was de man niet in staat om boos te worden om twee kids van 11 jaar jong :). Geen idee hoe ik er toentertijd een vale gier van gemaakt heb.


De blunder van vorig jaar is wel dat ik de boodschappen tegen de vangrail heb gereden omdat ik dacht dat er 20+ pestvogels in de boom zaten. Toen ik tegen de vangrail zat, kon ik echter goed zien dat het dikke spreeuwen waren. Gelukkig was ik op dat moment alleen. 

Chris van Rijswijk

Tja, deze competitie ga ik (helaas) winnen. Ooit dacht ik een zittende witvleugelstern te hebben gevonden bij de Reeuwijkse Plassen. Enthousiast riep ik mijn vader en broers. De vogel in kwestie bleek echter een slapende nijlgans te zijn! Er was wel een verzachtende omstandigheid, nl ik was hooguit 12 of 14 jaar.

Snappen jullie nu mijn afkeur voor escapes?
Met vriendelijke groet,


Chris van Rijswijk

Kijk ook eens op mijn website http://www.birdshooting.nl/    



------------------------
De Azorengoudvink
Barmsijzen

j.steenbergen

#24
Ha, Guus denkt dat ie 'm zich niet meer kan herinneren, maar ik wel... Enkele jaren geleden stonden we op de Oostvaardersdijk naar de kwelplasjes te kijken. We bekeken een voor ons opvallende plevier. Ondertussen was zich achter ons een enorme onweersbui aan het ontwikkelen, waardoor we nauwelijks de tijd hadden uitgebreid te kijken. De plevier konden we niet plaatsen en uiteindelijk maakten we er maar een onvolwassen Bontbek van. Verzachtende omstandigheid, de vogels zat vrij ver weg... En vervolgens zo snel mogelijk de auto in naar een schuilhut, waar we een gigantische onweersbui moesten uitzitten. We hadden daarna terug moeten gaan, maar deden dat om wat voor reden dan ook niet. 
Een weekje later werd exact op die plek een onvolwassen Woestijnplevier ontdekt, waarvan we na het zien van de foto's direct zagen dat het om onze vogel moest gaan... Gevalletje jammer...
Jeroen Steenbergen

Steven Wytema

http://www.dutchbirding.nl/gallery.php?p=bigpic&gal=7&fid=1144&page=zoek


hoef ik verder niet veel commentaar op te geven toch?
ik weet inmiddels wel beter hoe zo'n beest eruitziet....
Steven Wytema


KorHaan

Citaat van: j.steenbergen op januari 06, 2011, 13:30:36 PM
Ha, Guus denkt dat ie 'm zich niet meer kan herinneren, maar ik wel... Enkele jaren geleden stonden we op de Oostvaardersdijk naar de kwelplasjes te kijken. We bekeken een voor ons opvallende plevier. Ondertussen was zich achter ons een enorme onweersbui aan het ontwikkelen, waardoor we nauwelijks de tijd hadden uitgebreid te kijken. De plevier konden we niet plaatsen en uiteindelijk maakten we er maar een onvolwassen Bontbek van. Verzachtende omstandigheid, de vogels zat vrij ver weg... En vervolgens zo snel mogelijk de auto in naar een schuilhut, waar we een gigantische onweersbui moesten uitzitten. We hadden daarna terug moeten gaan, maar deden dat om wat voor reden dan ook niet. 
Een weekje later werd exact op die plek een onvolwassen Woestijnplevier ontdekt, waarvan we na het zien van de foto's direct zagen dat het om onze vogel moest gaan... Gevalletje jammer...


Hé, die Woestijnplevier heb ik nog getwitcht.

Mijn blunders zijn vaak het gevolg van iets te enthousiast een naam roepen voor ik er beter naar kijk. Een Rosse Grutto bij de Eemshaven die een Wulp bleek... Een Strandplevier op Texel, Dijkmanshuizen, die een Kleine Strandloper bleek...

Een hele mooie was een hele tijd terug, toen ik met twee vrienden naar een steltloper op mijn local patch, de Bovenmeent bij het Naardermeer, stond te kijken , en we er alle drie niks van konden bakken. Alle kenmerken van een Poelruiter, maar tevens een duidelijk omlaaggebogen snavel. Niet bekend met steltlopers buiten de WP sloeg de onrust om in een soort paniek, want wat moet je doorgeven? Ruud van Beusekom gebeld, die kwam en zag, en zei: "Ja, het is een Poelruiter met een kromme snavel."

Mijn eerste Zeearend, 19 januari 1977, die datum staat in mijn geheugen gegrift.
Ik liep op de Knardijk, het vroor en er lag ijs. Ineens vloog het groepje meeuwen dat op het ijs stond op, zelfs de Grote Mantelmeeuwen. Voor mij reden om  rond te gaan kijken naar een roofvogel. In de verte kwam inderdaad een roofvogel aanzetten, en in de weidsheid van het landschap was mijn eerste gedachte: "Een Bruine Kiekendief. Vliegen al die meeuwen weg voor een Bruine Kiekendief? Pff. " Hij vloog toch wel anders, er klopte iets niet voor Bruine Kiek, en er vlogen twee vogels achteraan, een stuk kleiner, die ik meteen herkende als Bonte Kraai.
Toen het kwartje eenmaal viel, zag ik ook de enorme vleugels en de bos vingers aan het het eind, de zware kop en de korte staart. Ik stond met open mond te kijken toen de onvolwassen Zeearend 50 meter voor me langs de Knardijk overvloog en laag over het moeras van het Bovenwater in de verte verdween, gevolgd door de twee Bonte Kraaien.

Vriendelijke groet,

Ronald Sinoo

JohanvantBosch

Citaat van: j.steenbergen op januari 06, 2011, 13:30:36 PM
Ha, Guus denkt dat ie 'm zich niet meer kan herinneren, maar ik wel... Enkele jaren geleden stonden we op de Oostvaardersdijk naar de kwelplasjes te kijken. We bekeken een voor ons opvallende plevier. Ondertussen was zich achter ons een enorme onweersbui aan het ontwikkelen, waardoor we nauwelijks de tijd hadden uitgebreid te kijken. De plevier konden we niet plaatsen en uiteindelijk maakten we er maar een onvolwassen Bontbek van. Verzachtende omstandigheid, de vogels zat vrij ver weg... En vervolgens zo snel mogelijk de auto in naar een schuilhut, waar we een gigantische onweersbui moesten uitzitten. We hadden daarna terug moeten gaan, maar deden dat om wat voor reden dan ook niet. 
Een weekje later werd exact op die plek een onvolwassen Woestijnplevier ontdekt, waarvan we na het zien van de foto's direct zagen dat het om onze vogel moest gaan... Gevalletje jammer...

Nou.... zal ik er dan ook maar mee voor de draad komen.... :-\
Ik heb bij deze zelfde vogel hetzelfde gedaan als jullie. Ook bij mij op afstand en alleen te vergelijken met een Zwarte ruiter. Een van mijn eerste gedachten was wel degelijk Woestijnplevier, maar had geen boek geen mobiele telefoon en vooral veel van mijn eigen onzekerheid. Uiteindelijk als een strandplevier het boek in gegaan totdat de vogel drie dagen later als Woestijnplevier werd ontdekt en ook mij meteen duidelijk was dat het om deze vogel ging.

Op dezelfde manier heb ik ook nog een Kleine geelpootruiter niet gezien in het Oude robbengat, Lauwersmeer. Zou toen iets van de vierde voor NL geweest zijn. Ik reed een dagje rond in de Lauwersmeer en hoopte vooral een Poelruiter te zien. Het wilde niet zo lukken, tot ik bij het Oude robbengat kwam. Daar zag ik direct een vogel waarvan ik dacht 'Daar heb je dan mijn poelruiter'. Maar bij mijn eerste redelijke blik door de kijker vlogen alle vogels op, inclusief deze, hij had een vierkante witte stuit en voorbijde staart stekende gele poten, waardoor ik natuurlijk aan een kleine geelpootruiter dacht. Maar alles ging erg snel, kort en vervolgens kon ik een half uur lang niks meer terugvinden behalve kemphanen. Ik ging aan mezelf twijfelen en bedacht dat ik het vast niet goed gezien moest hebben in de snelheid en de verwarring. Ik vertelde mezelf dat het vast toch een kemphaan geweest was. Toen ik vervolgens een andere vogelaar tegenkwam die vroeg of ik nog wat had gezien, durfde ik het verhaal niet te vertellen en zei dat ik niks had gezien. Je raad het al.... enkele dagen later werd op dezelfde plek een mooie kleine geelpootruiter gevonden. :-[

Sindsdien ben ik blij als mensen 't toch maar melden als ze een zwartkeellijster denken te hebben gezien. Ook al blijkt het niet te kloppen. Zelf probeer ik hetzelfde te doen....  ;D

hdijk

#28
Ik heb ooit een zwart vogeltje met een witte staart gezien. Hopend op een Zwarte Tapuit iemand met een scoop op laten draven. Helaas, een Spreeuw met witte staart.   
        
    Een eendje heb ik ooit voor hybride uitgescholden, terwijl het gewoon een ruiende onv Topper was. Erg goede regiosoort, sinds 10 jaar nog niemand een nieuwe gezien. Had kort ervoor wel echte hybrides tafel x kuif gezien, dat blijft dan toch in dat koppie zitten :-)   
        
    verder heb ik nog een onsmakelijk gevoel bij een korte en verre Visarend hard ri. NO, waarna een uurtje later 40km in die richting een Slangenarend in dezelfde richtinhg langs kwam. Die zoe ik heeeeel graag nog ff willen zien.   
        
  Een Witstaartkievit van de biesbosch, was ik één dag voor ontdekking op de - niet al te overzichtelijke - plek geweest...... Blunder??
Hendrik Jan van Dijk

Bart van Hoogstraten

Citaat van: Max Berlijn op januari 06, 2011, 09:06:02 AM
Ik hou het liever kort en zeg; Dwergooruil Gulpen, bleken Vroedmeesterpadden]Groet Max

Wat grappig Max! Ik heb afgelopen zomer dezelfde blunder gemaakt alleen andersom:
http://forum.waarneming.nl/smf/index.php?topic=122347.0.html
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/