Hoe zit het dan met Josephus?
Leon,
Flavius Josephus (37-100),
geen tijdgenoot van Jezus, die volgens de overlevering op 33-jarige leeftijd in 30 AD zou moeten zijn overleden, was een joodse geschiedschrijver, die niet het "levensverhaal" van Jezus, maar van het door zijn trouwe volgelingen, de legionairs en veteranen van de keizerlijke garde vertelde verhaal van de na zijn dood gedeïficeerde en als god aanbeden kleinzoon van Venus, Julius Caesar, heeft opgeschreven. Deze "apostelen" en aanbidders van "divi filius" Julius Caesar verspreidden zich na zijn dood in 44
voor Christus vanuit Rome over de eilanden in het oosten van de Middellandse Zee (Cyprus), tot ze in Palestina aan land gingen, waar ze een kolonie stichten en hun als godsdienst gepresenteerde geloof onder de lokale bevolking verspreiden. De bijbelboeken (OT) en evangeliën (NT) werden in de periode 70 tot 100 na het begin van onze jaartelling geschreven door "apostelen" en "evangelisten", die Jezus als persoon nooit kunnen hebben gekend. Verder toont Carotta een opvallende overeenkomst aan tussen het werk "Historiae", waarin het leven van Julius Caesar wordt beschreven, door Gaius Asinius Pollia (76 v.Chr.-4 AD), een bondgenoot van Julius Caesar en stichter van de Romeinse bibliotheek, en het oudste evangelie, het in een simpel "allochtoon" latijn geschreven evangelie van Marcus, een tweede of derde generatie immigrant in Rome. En hij laat zien, dat 75 jaar voor de veronderstelde dood van Jezus, in religieuze ceremonieën al vooruit werd gelopen op bepaalde motieven, die van grote betekenis zijn in de hedendaagse Goede Vrijdag lithurgie van de rooms katholieke mis. Hij komt uiteindelijk tot de slotsom, dat het verhaal van Jezus niets anders dan het herschreven verhaal van Julius Caesar's levensgeschiedenis en lot is, waarbij niet Jezus uiteindelijk gekruisigd werd, maar een aan een op een kruis lijkend tropaeum bevestigde wasreplica van Julius Caesar's lichaam op het Forum Romanum aan de rouwende Romeinen werd getoond. Overigens werd niet Julius Caesar als Jezus in een stal met een os en ezel geboren, maar de "onbevlekt ontvangen" aangenomen zoon van Julius Caesar, de latere keizer Augustus Gaius (Octavius of Octavianus) (63 v. Chr.-14 AD). Zie verder het boek "War Jezus Caesar ?" van Francesco Carotta.
Josephus was oorspronkelijk een van de joodse legerleiders, die leiding gaven aan de Joodse opstand (66-70), waarbij de romeinen de joden versloegen en Jeruzalem en de Joodse tempel verwoesten. Volgens Joseph Atwell, schrijver van het boek "Caesar's Messiah", was de Jezus-figuur een verzinsel van het Romeinse Keizerlijke Hof bedoeld : "to offer a vision of a "peaceful Messiah", who would serve as an alternative to the revolutionary leaders of first century Israel, that threatened Rome, so it was nothing but an official scam to pacify the jews."
In de tijd, dat hij nog naar de naam Ratzinger luisterde, heeft zelfs de huidige paus toegegeven, dat tegenwoordig het grootste probleem bij de zending en geloofsverspreiding is, dat er geen historisch bewijs voor Jezus' bestaan als mens van vlees en bloed is. En de paus luistert, net als de Romeinse keizers, naar de naam Pontifex Maximus, werd oorspronkelijk net als hen in een draagstoel rondgedragen, draagt net als de Romeinse keizers rode schoenen en heeft, net als de kardinalen en bisschoppen, het teken van de dolk met de verwondingen van de dolkstoten ter hoogte van zijn schouder en hals als symbool op de stola, die hij om zijn nek en schouders draagt.