Dames, heren ook..
Dank voor jullie lovende woorden, krijg het er een beetje warm van.
(als nou straks alle brandstoffen zijn opgestookt dan moeten mensen elkaar maar warm gaan praten, bedenk ik nu)
Het gekke is dat ik 'maar wat schrijf', heb er nooit voor geleerd of zo. Het gaat niet altijd vanzelf en soms is het worstelen. En achteraf ben ik vaak verbaasd hoe ik het bij elkaar verzonnen heb. Het moet op een gegeven moment gaan stromen, weet-ik-veel-waar-vandaan, en dan voelt het goed.
Ik voel het niet als iets bijzonders, het gaat gewoon. Misschien werkt het omdat ik mezelf steeds weer als tegenstrijdig, onrustig middelpunt in mijn 'stukkies' plaats/durf te plaatsen.
In ieder geval: het is leuk om te doen en het is genieten dat anderen er plezier aan beleven of er door geraakt worden, want dat is wel een groot deel van de brandstof om op door te gaan.
gr.A