ze weten mij altijd weer te boeien en verbazen..
Koe
Als ik in Mariëndaal wandel dan stop ik altijd even bij de koeien, de Brandroden. Ik steek mijn hand uit, benieuwd of hun nieuwsgierigheid het wint van hun gereserveerdheid. Meestal blijft het bij voorzichtig snuffelen. ‘Ruikt niet naar boer, dus afstand houden.’
Zo stond ik eens bij de koeien toen twee vrouwen en een man kwamen aanlopen. De jongste, mogelijk de dochter, liep ook naar de afrastering en stak haar hand uit om een koe te lokken. Ze straalt rust uit, praat niet. De oudere vrouw is luidruchtig, heftig en de man staat er maar een beetje bij.
‘Ik zou nooit een koe willen zijn!’, schelt de oudere vrouw met een huivering in haar stem.
Ik geef haar terug dat de dieren misschien wel dolgelukkig zijn, maar doe geen poging tot een gesprek dat misschien tot enige diepgang leidt. Ik draai me om en loop verder, me ondertussen wel afvragend of een koe ooit een mens zou willen zijn.