Hoofdmenu

Lady

Gestart door mabeline, september 24, 2010, 14:51:24 PM

Vorige topic - Volgende topic

mabeline

Moet het gewoon even van me afschrijven.

Kom net terug van de dierenarts met een van mijn katten.
Ze is voor de derde keer helemaal nagekeken en er blijft geen andere conclusie over dan dat ze last heeft van stress
het beste voor haar is om haar te gaan plaatsen bij mensen zonder kinderen en andere huisdieren  :'(

ik had zo gehoopt dat er een medische oorzaak was, heb mijn meisje al vanaf dat ze tien dagen oud is,
ze is gevonden nadat haar moeder vergiftigd was en heb haar zelf met de fles grootgebracht.

Nu moet ik alles moed bij elkaar rapen om toch te proberen een ander huisje voor haar te vinden

bedankt voor het lezen
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

diertjesvriend

wat is er met lady aan de hand dan, wat zijn de dingen die je ziet en waarvoor je haar hebt laten onderzoeken?
zijn de bloedwaarden ook bekeken?

mabeline

Hoi Lotte,

We hebben geen bloedonderzoek gedaan, de dierenarts vond dat niet nodig, omdat er lichamelijk geen enkele aanwijzing voor is.
Lady heeft op enkele plekken hele dunne haargroei door het likken wat ze doet. Nergens heeft ze echte wondjes, of rode vlekken.
Ze wordt altijd op tijd ontwormt en ontvlooid en ook haar entingen zijn in orde.
Ze leeft al sinds ik haar hebn samen met mijn honden (2) en katten (5), maar sinds januari ben ik verhuist, naar het huis van mijn man
en daar wonen doordeweeks ook zijn drie kinderen.
Ander voer lukt helaas niet, want dat eet ze niet of nauwelijks en als ze dat eet, braakt ze het uit, terwijl ze dat met haar eigen vertrouwde brokjes niet doet.
Ontlasting is ook goed, helaas doet ze dat niet op de bak sinds een paar weken, ook niet als ze net schoon zijn

Ik begin er echt moedeloos van te raken, heb al heel veel geprobeerd om haar te helpen, maar het loopt steeds op niets uit
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

vuurvlinder

Hoi Diana,

(zit ik echt op het forum van waarneming.nl?) Situatie lijkt mij ook te maken hebben met stress. Poes herplaatsen is denk ik niet echt een optie. Het beestje heeft tijd nodig om te wennen aan de nieuwe situatie. Beter is het om de kinderen te laten weten dat ze de poes met rust moeten laten. Herplaatsen zou voor mij geen optie zijn, het beestje komt dan weer in een nieuwe omgeving met weer nieuwe baasjes en dat geeft nog meer stress. Denk je dat poes daardoor beter af is?

Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

diertjesvriend

ik denk ook dat herplaatsen niet de oplossing is,
ze moet haar draai vinden, bekende muziek geuren, kleedjes etc zouden kunnen helpen.

ronald

en ik hoop niet dat je het vervelend vind dat ik het zeg, maar volgens mij moet je zelf ook proberen om een oplossing voor jezelf te vinden wat betreft de kinderen. in een vorige post zei je dat je er soms behoorlijk moeite mee hebt, en dan kan er van jou ook stress uitgaan. kun je bv een eigen plekje in huis creeëren waar je je zo nu en dan kunt terug kunt trekken als je het even niet meer trekt? kun je in overleg met je man een andere oplossing vinden? als de relatie goed is zijn er met open gesprekken bijna altijd oplossingen te vinden  :)

mijn vorige relatie is stukgelopen op de kinderen van haar, ik werd er soms helemaal gek van. de drukte kon ik nog wel redelijk hebben, maar altijd lieten ze overal lampen branden, deuren bleven openstaan terwijl de kachel aan stond, alles lieten ze slingeren, ook mijn spullen waren regelmatig weg. zij hebben de hele relatie verknoeid....althans dat dacht ik. maar later leerde ik dat het helemaal niet de kinderen waren geweest, het was mijn eigen onmacht om er iets aan te doen. het frustreerde me enorm en zo benaderde ik ze op het laatst ook. ik kon er ook geen open gesprekken met mijn ex over voeren, ook dan was ik vaak gefrustreerd en dat praat voor geen meter. die projecteerde ik op de kinderen.
toen ik tot inzichten kwam was het te laat om de relatie te redden (al hebben we nu wel een heel mooie vriendschap, en ook met de kinderen heb ik het weer helemaal recht kunnen breien  :) ).
ik zeg niet dat dit op jou van toepassing is, maar misschien zie er enige herkenning in of heb je er op een andere manier wat aan. het is in ieder geval een stukje geschiedenis van zomaar iemand waaruit blijkt wat stress of frustratie kunnen aanrichten.

blijf altijd open en blijf altijd praten!

nou ja, ik hoop van harte dat je er een goede oplossing voor vindt, sterkte en succes!
groeten, Ronald van Seijen

vuurvlinder

Citaat van: ronald op september 24, 2010, 22:01:33 PM
maar altijd lieten ze overal lampen branden, deuren bleven openstaan terwijl de kachel aan stond, alles lieten ze slingeren, ook mijn spullen waren regelmatig weg.

Tsja, dat heb je met kinderen en ik heb er slechts 1. Dat is ook de ergernis van mijn wederhelft. Ik wil geen olie op het vuur gooien dus laat mijn ergernissen maar achterwege.  ;) Het goede nieuws is dat ze uiteindelijk zelfstandig worden en het nest verlaten.
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

Marina

Heb je al anti-allergeen voer geprobeerd van de dierenarts?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

vuurvlinder

Citaat van: Marina op september 24, 2010, 22:37:59 PM
Heb je al anti-allergeen voer geprobeerd van de dierenarts?

Marina,

heb jij je uberhaupt weleens verdiept in voer? Ik wel, zie dit topic: http://epilepsiebijhonden.actieforum.com/epilepsie-en-voeding-f7/wat-voer-je-een-epileptische-hond-en-wat-niet-t59.htm
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

Marina

Nee, gelukkig heb ik nooit epileptische dieren gehad (wel met suikerziekte, maar dat is weer een ander verhaal).

Ik had vroeger ook zo'n kat met huid- en eetproblemen, Miepie.
Die knapte enorm op (ook geestelijk) van een bepaald soort anti-allergeen voer.

Een andere kat die ik ooit had was allergisch voor vlooienspuug.
Ze kreeg wel vlooiendruppels, maar 1 piepklein vlooienbeetje was voldoende om weer een rare plek te krijgen.
Dan moesten we meteen fanatiek kammen om dat ene vlooitje te vinden, anders kreeg ze meer van die plekken.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

vuurvlinder

Goed voer komt eigenlijk nooit bij een dierenarts vandaan, doorspit mijn forum voor de lol eens: http://epilepsiebijhonden.actieforum.com/epilepsie-en-voeding-f7/ Ik heb 3 katten en 1 daarvan is plaskater. Mijn kat is al 3x opgenomen voor een blaas spoeling. Dierenarts vind dit wel leuk, 3x gemiddeld 170 euri per behandeling  in 3 jaar tijd en daarnaast levenslang op dieetvoeding. Kassa! Ik had ooit eerder zo'n geval. D.m.v. penis amputatie is dit opgelost, die kat kon daarna alles eten wat ik voorschotelde. Ik ben nu serieus op zoek naar een andere praktijk en overweeg zelfs om een verwijsbrief naar Wageningen te vragen.
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

Marina

Zelf heb ik goede ervaringen met dierenartsvoer, ook bij mijn laatste hond die plasproblemen had toen hij een jaar was. Die is er 16 jaar mee geworden zonder verdere problemen. Maar zodra we stopten met het voer kwamen de problemen terug.
Misschien moet je er ook een beetje geluk bij hebben, dat de "behandeling" aanslaat.
t Is wel vreselijk duur, dat is waar. Maar pijnloos plassen is ook wat waard.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

vuurvlinder

Marina,

ga toch echt eens lezen. Het topic voeding lukt echt niet binnen 10 minuten!  ;)
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

Marina

Nee hoor, ik heb gewoon goede ervaringen met dierenartsvoer?
Dat hoeft niets af te doen aan het onderzoek dat jij hebt gedaan, ik zei het al, ik heb nooit een epileptische hond gehad.
Nou heb ik ook wel een goede dierenarts, dat scheelt misschien ook wel, ik weet het niet.
Ik weet alleen dat mijn dieren er goed op reageerden en dat telt voor mij.

lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

vuurvlinder

Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

mabeline

allereerst allemaal heel erg bedankt voor de lieve en fijne reakties!

Lady plaatsen is voor mij eigenlijk ook geen optie, maar wil wel het beste voor het beestje.
Echter wonen we inmiddels al vanaf 15 januari in dit huis. Deze week ben ik thuis geweest omdat ik ziek was en heb haar de hele week kunnen ´observeren´ en het rare is dat ze niet echt ander gedrag vertoond als vroeger. Heb ook een feliway spray opgehangen, ze krijgt extra aandacht, er staat een groot klimmeubel voor ze in de kamer, maar weet niet wat ik nu buiten het voer nog kan verbeteren voor haar, want ik wil niets liever als gewoon van haar blijven genieten tot ze oud is.
Ik ga zelf ook zeker kijken naar een ander voer, er zou ook een voor zijn voor gestresste dieren, ik ga dat dadelijk opzoeken en erover lezen.
Mijn honden eten beide KVV, dus geen brok, omdat mijn border collie suikerziekte heeft en hier veel minder stoffen inzitten als ik de brok en dus
haar suikerwaarde niet alle kanten opstuiteren. Ook ben ik bekend met BARF voor zowel honden als katten, echter dat vind Lady niet lekker, dat is helaas geen optie dus.

@Ronald, wat een vreselijk herkenbaar verhaal schrijf je. Ik ben ook vaak bezig mijn mond dicht te houden als ze weer een grote bek hebben, niet luisteren, wc niet doortrekken, lichten laten branden, niet dooreten etc. ik praat er wel over met mijn man, maar die begint dan gelijk over mijn honden en katten en dan stop ik maar weer. Een keer heb ik een woedeaanval gehad en toen heb ik hem de waarheid verteld, maar ook dat hielp maar voor korte duur.
Ik zeg wel tegen ze dat ze de dieren met rust moeten laten, mits dat de dieren zelf naar hun toekomen, maar ik lijk tegen de muren te praten, ik dring niet tot ze door.
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

Margreet Kwh

Mabeline/Diane, hier sterkte van een meelezer. Wat Ronald schrijft vind ik ook heel goed geanalyseerd.

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

Marina

Ik hoop dat er snel een oplossing komt, meis, dit is helemaal geen fijne situatie.
Sterkte en hou je ons op de hoogte?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

vuurvlinder

Hoi Diana,

qua voer zit je duidelijk op de goede weg! Heb je Acana of Orijen al eens geprobeerd? Als je wil kan ik je van beide merken een 400 grams proefverpakking toesturen. Het voer is gratis, de verzendkosten moet je dan wel betalen. En nee, ik handel niet in brokken. Ik kreeg deze verpakkingen bij mijn laatste bestelling. ;)
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

ronald

Diana, bijna jammer dat je het herkent, maar misschien geeft het ook mogelijkheden om er iets aan te doen.
het gebeurt helaas zo vaak he, het is eerder regel dan uitzondering. in een relatie is het heel moeilijk om elkaar open te blijven zien en benaderen omdat je zoveel tijd bij elkaar doorbrengt. als bv een wildvreemde op straat me uit begint te schelden zie ik daar tegenwoordig bijna altijd een mooie uitdaging in, toe maar even, je hebt het blijkbaar nodig om je even te uiten, en dat kan ik dan heel makkelijk ondergaan, geen weerstand. bijna zonder uitzondering loopt zoiets dan mooi af. of degene krijgt door wat hij of zij aan het doen is, en er ontstaat een mooi gesprek oid. of ik voel me er goed door omdat ik me niet van mijn stuk heb laten brengen door niets, want een wildvreemde die zijn verleden eruit schreeuwt tegen mij dat noem ik niets, want verleden bestaat niet en die persoon ken ik niet, alleen een mooie uitdaging dus.
maar in een relatie is het zoveel moeilijker, dan kom ik na die mooie uitdaging thuis met een goed gevoel, staat mijn vriendin op me te mopperen en schiet ik wel in de weerstand...wel verd...alweer dat zelfde liedje?...raar hoe dat werkt, net van degene die het dichst bij je staat kun je het minst hebben.

de er(aan)varing die je beschrijft is zeer herkenbaar. je begint een gesprek met je partner: dat en dat zou ik graag anders zien, waarop de partner meteen reageerd met ja maar jij dat en dat. beide ben je dan al wat in je wiek geschoten en het gesprek is afgelopen tenzij je heel bewust bent van jezelf en heel rustig kunt blijven. als je en gesprek wilt aangaan, doe dat dan het liefst op een moment dat je je heel sterk voelt, niet stug en onbuigzaam, maar een dag dat je veel kunt hebben. lieverd, we moeten het er toch nog eens over hebben, weet dat er waarschijnlijk een tegenaanval komt zodat die je niet raakt en het gesprek door kan gaan. als je echt open blijft kun je je partner uit die tegenaanval modus trekken. soms moet het ver weg komen en moet je van alles wegslikken. blijft hij zo stug, weet dan dat het heel moeilijk is om uit die modus te stappen, breek rustig en liefdevol het gesprek af, hoe vervelend er ook tegen je gedaan wordt, en wacht dan af....heel grote kans dat hij door de rare beïndiging van het gesprek gaat nadenken waarom deed ik zo stug terwijl zij zo lief deed?

weerstand/onbuigzaamheid zien we in onze maatschappij vaak aan voor kracht, terwijl het eigenlijk vermomde zwakte is, als het hard waait dan breek je. meegeven, liefdevol blijven, dat is echt kracht. maar helaas hebben we dat niet zo geleerd waardoor het moeilijk lijkt. maar het is het niet hoor, het geldt in elke situatie, laat maar eens door iemand over je heen lopen zonder weerstand te bieden, blijf alleen bewust van jezelf, dan raakt het je niet en zul je zien hoe geweldig zo iets vaak afloopt.

en onthoud ook: het is beslist niet zwak om er hulp bij te zoeken, dat betekent ook zeker niet dat je zo jonge relatie nu al niet goed meer is, maar dat je er alles aan wilt doen om voor een groeiend probleem tijdig een oplossing te zoeken zodat het niet je relatie kan gaan verwoesten. hoe eerder je iets doet hoe beter het is!

in ieder geval heel veel succes en sterkte ermee gewenst
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Citeerweerstand/onbuigzaamheid zien we in onze maatschappij vaak aan voor kracht, terwijl het eigenlijk vermomde zwakte is
Weer zo'n mooie wijsheid, Ronald.
Het riet buigt, maar breekt niet door de wind.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

mooie spreuken zijn dat he, ik sjouw heel wat wc tegels mee tegenwoordig  ;D
omdat ik zo lang onbuigzaam was en heb gevoeld hoe me dat bijna brak, en hoe mooi het is als je kunt meebuigen is dat bijna een nieuwe hobby van me geworden. en ben ik regelmatig bezig met dergelijke spreuken en verhalen. ik wil ze zo paraat mogelijk houden, want soms krijg je de hele dag door uitdagingen om je oren. sosm ben ik gewoon heel bewust en gaat het automatisch, vaak lukt dat ook niet en helpen dit soort mooie wijsheden me om zo snel mogelijk mee te kunnen geven, zodat het niet hard om hard wordt.
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

Citaat van: vuurvlinder op september 25, 2010, 10:54:51 AM
Hoi Diana,

qua voer zit je duidelijk op de goede weg! Heb je Acana of Orijen al eens geprobeerd? Als je wil kan ik je van beide merken een 400 grams proefverpakking toesturen. Het voer is gratis, de verzendkosten moet je dan wel betalen. En nee, ik handel niet in brokken. Ik kreeg deze verpakkingen bij mijn laatste bestelling. ;)

Hoihoi,

Deze twee ken ik nog niet.
Ik heb net de site zitten lezen van beide en zie dat ze alle toevoegingen eruit hebben gehaald, evenals de tarwe en de gluten.
Ik zou ze graag van je overnemen, om te kijken hoe Lady erop reageert.
Ik zal je even een berichtje sturen

Erg bedankt alvast voor de moeite
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

mabeline

Ik hou jullie zeker allemaal op de hoogte, had deze respons niet verwacht en doet me echt goed, dankjewel allemaal.

@Ronald, Ik heb er bewondering voor dat je reakties van buitenstaanders zo makkelijk naast je neer kan leggen, je idee erachter klopt helemaal, maar ik sta in zo´n situatie echt te trillen op mijn benen van woede, omdat ik zelf altijd probeer mensen te helpen en ik dan niet snap waaraan ik zo´n reaktie verdiend heb (misschien een tekortkoming van mezelf?)
ik ben na een minder prettige periode op de middelbare school en later bij mijn ex ook erg hard geworden, niet vrijwillig, maar puur uit zelfbescherming. Mijn man kan daar vaak door heen prikken, maar heeft daardoor ook wel wat te stellen met mij ;-)
het lastige met de kinderen is ook dat ze door (te) veel mensen worden opgevoed, lang verhaal, maar doordeweeks zijn ze bij ons, na schooltijd twee dagen bij oma, in het weekend bij mama en haar moeder, en iedereen heeft andere regels. Ik ben zelf consequent opgevoed, maar deze kinderen mogen bij oma en mama echt alles, dan speelt de oudste (14 maanden ouder als de tweeling) ook nog is een soort moeder voor de jongste twee, waardoor ze denkt dat ze alles kan regelen zoals zij het wil.

Maar goed, terug naar Lady, voor haar wil ik alles in het werk zetten om haar weer een fijn leventje te bezorgen, dus ik ga me verder orienteren op voer e.d.
en ik hou jullie op de hoogte
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

ik heb ook heel wat lopen trillen van woede hoor, poeh wat was ik hard geworden. maar je kunt het leren, het liefst beginnen met heel simpele dingen die je niet al teveel raken. bv een buurvrouw of man die wat moppert op je om een of andere knullige reden. probeer dan de frustratie van diegene niet over te nemen en voel hoe geweldig die overwinnig op jezelf is, of die buur nou inziet wat hij of zij doet of niet, dat maakt niet eens uit (al komen ze er vaak later alsnog op terug  :) )
misschien zijn situaties zonder direct menselijk contact nog wel beter als oefening. bv je ligt op bed en er gaat een auto alarm. wel verdorie... daar gaat mijn zo belangrijke slaap, grrr, daar lig je weer met stress op bed, ik zal dit en zal dat....maar het is een situatie waar je op dat moment oppervlakkig niks aan kunt veranderen, maar daaronder wel. okee, er is lawaai, laat maar even gaan, een mooie uitdaging! voel hoe heerlijk je dan op bed ligt ondanks wat getoeter buiten en voel hoe groot je wordt als het je lukt. heerlijk, je hebt jezelf overwonnen en je zult een heerlijke nacht krijgen. totaal anders dan gestressed plannen wat je morgen allemaal tegen die buur gaat zeggen, iets wat meestal toch niet gebeurt want dan ben je het alweer aardig kwijt, je zult er niet vrolijk door wakker worden.
als het vaker gebeurt kun je diegene zonder ergernis benaderen om een oplossing te zoeken, wat heel anders werkt dan wanneer je heengaat en opent met: nou heb ik genoeg van dat klote alarm van je, dan heb je zeker meteen een hard om hard situatie en wordt er niks opgelost.
en ook de oorlog met jezelf is een mooie oefening: je hebt het al zo druk en dan kun je je sleutels weer eens niet vinden. door de stress loop je maar half te zoeken, snel hier en daar kijken, grrrr. maar dan adem je een paar keer diep in, okee, ik heb het druk, maar accepteer dit, want het is het enige wat je er nu aan kunt doen. even bijkomen en dan ga ik heel rustig alle mogelijkheden bijlangs. elk hoekje van het aanrecht, tafel en bank bekijk je dan opeens aandachtig, en dan heb je ze vaak zomaar weer.

en het klinkt wel heel verlicht van me misschien, maar ik trap er zelf ook regelmatig in hoor, grrr, daar ga ik weer. maar dan is mijn volgende mooie uitdaging om te accepteren dat ik een fout maakte en kan ik dat weer proberen te herstellen.

als je mensen helpt en je krijgt stank voor dank is dat idd heel moeilijk, maar (ff wachten hoor, even een wc tegel uit mijn tas pakken...):
je krijgt altijd wat je toekomt, maar blijf open en alert omdat het niet altijd komt in de vorm die je verwacht en je het daardoor zomaar kunt missen  :)

en over lady, als je momenten hebt dat je je goed voelt, geef haar dan wat extra aandacht, ze zal zonder mankeren aanvoelen hoe jij je voelt en jou iets zeer waardevols teruggeven: onvoorwaardelijke liefde die honden zo geweldig kunnen geven!

daarnaast is natuurlijk de praktische kant ook belangrijk. weet wel wat je doet of luister goed naar mensen die dat weten. het enige wat ik er van weet is dat je het best voorzichtig kunt omschakelen naar ander voer, niet te snel en te veel expirimenteren, want dan krijgt een hond vaak nog meer klachten.
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Citaat van: mabeline op september 25, 2010, 12:56:29 PM
dat je reakties van buitenstaanders zo makkelijk naast je neer kan leggen,
Hoe ouder je wordt, hoe makkelijker dat gaat.
Zeker vrouwen willen het altijd iedereen naar de zin maken en cijferen zichzelf helemaal weg.
Op een gegeven leeftijd kom je erachter dat "me-time" ook een positieve invloed heeft naar je omgeving toe, die reageert heel anders als je zelf lekker ontstressed in je vel zit.
De meeste vrouwen wachten daarmee tot "de kinderen" het huis uit zijn (hoe vaak hoor je niet: nu is het mijn beurt) maar waarom daarmee wachten? Mijn moeder was vroeger altijd vreselijk gestressed en bezorgd over "dat hoort niet". Pas op haar 70ste kwam daar wat ontspanning in, en daarmee heeft ze een hoop goede jaren gemist.
Voor mij kwam de ommekeer toen ik ziekte kreeg. Inmiddels 12 jaar geleden, maar als je je realiseert dat je een mens van de dag bent zie je pas wat écht belangrijk is. En dat bleken heel andere dingen te zijn dan dat ik tot dat moment dacht. Ik ben daardoor veel makkelijker geworden met mensen en situaties.
Die kinderen hebben het ook niet makkelijk denk ik, heen en weer geslingerd te worden, zekerheden die weg zijn gehaald. Als het je eigen kinderen niet zijn is het een stuk moeilijker ("je bent mijn moeder niet"). Toch leg je in deze periode de basis voor als ze straks volwassen zijn, net wat Ronald zegt: blijven praten, contact leggen, voorkomen dat het hard om hard gaat. Als je nu niet met de kinderen over kleine dingen kunt praten, zullen ze met de dingen die ze écht dwarszitten ook niet bij je komen.
Een vriendin van me zat in dezelfde situatie, heb jij ook dat dubbele gevoel: in je achterhoofd weten van - t was een package-deal, ik wist dat hij kinderen had, maar je gevoel zegt- ik ben pas getrouwd, wat zijn dit voor wittebroodsweken?

lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

ziekte is idd vaak een bewustmaker. ik was wel zo stug dat ik al zo'n 20 jaar met reuma rondliep voor ik enige vrede kreeg. daarom praat ik er ook regelmatig over, niet omdat ik zo graag mijn ziekte wil aanduiden (ik ben niet eens ziek, het is maar een vakje) maar omdat ik hoop dat anderen iets van dat stukje geschiedenis van 'zomaar iemand' kunnen leren.

Marina, nu gaat het toch wel weer goed hoop ik?

en Margreet, dit had ik ook aan jou willen vragen toen je je even terug openstelde over je lichamelijke toestand, maar omdat je aangaf dat je er niet teveel over wou praten heb ik dat nagelaten.

van 'ziekte' van anderen kun je leren als je gezond bent, ik hoop dat mensen wat hebben aan mijn/ onze ervaringen. tenminste, dat is waarom ik er nog wel eens mee te koop loop. zelf voel ik me allang niet meer ziek, ik kan nog altijd wat ik kan, en dat is mooi genoeg voor me  :) 
groeten, Ronald van Seijen

Violet (en Remco)

Hoi Diana,

Wat zit je in een vervelende situatie... Maar je krijgt mooie tips gelukkig.

Wat Lady betreft: Ik zou het nog niet opgeven. Intussen heb ik wel wat ervaring met het 'opvoeden' van beesten en heb geleerd dat je met (heel) veel geduld en liefde enrom veel kan bereiken.
Toen we onze eerste kat uit het dierenasiel haalden was het net een pitbull  >:D  Hij kreeg de naam Boris. Boris was nog jong, maar had nog niet zo goed geleerd hoe hij moest spelen; hij hing constant met alle vier zijn poten en zijn bek in mijn arm, ik kon hem gewoon optillen! Maar dat was voor m'n arm natuurlijk niet zo prettig... Hem geleerd wat spelen is door zachtjes te beginnen met aaien en weg te gaan als hij weer in me ging hangen. Eerst hing hij bij de eerste aai al in me, maar langzamerhand ging het steeds beter.
Toen hebben we een vriendje voor hem gehaald, ook uit het asiel. De keus viel op een dikke rode kater, die trillend van angst in een hoekje zat. Maar hij zag er zo lief uit, hij moest het worden. Igor werd zijn nieuwe naam. Thuis aangekomen dook Igor onder een laag bed en hebben we hem 2 dagen niet meer gezien. Af en toe gingen we op een afstandje van het bed zitten en zeiden lief zijn naam en riepen hem. Ook aan Boris moest hij even wennen (en andersom natuurlijk) maar na een aantal dagen kwam er verandering. Igor is nog lang hard weggerend als bv de deurbel ging, maar intussen is hij enorm relaxed, ligt lui op zijn rug met alles open en bloot in de lucht  ;D 
Babuschka werd nummer 3, een jonge boerderijkat, een mooie, eigenwijze lapjeskat. Ze heeft haar streken, maar is bovenal erg lief. Met haar was het enige probleem om haar van het aanrecht af te houden, maar dat is een nog langer verhaal.

Toen kregen we een papegaai aangeboden. M'n neef had er eentje gekocht toen ze klein was, maar met de opvoeding hadden ze zich niet bezig gehouden. Het gevolg was dat zij het huis had overgenomen, de baas was in huis, onhandelbaar. Ik wilde het wel proberen, maar het heeft me heel wat gekost! Toen ze bij ons in huis kwam waren er opeens regels, moest ze haar kooi in als ze stout was en mocht ze niet overal komen. Man wat kon ze hard krijsen, deed echt zeer aan je oren. En achter elkaar door, gek werd je er van. En bijten, aanvallen, niet normaal. Iedereen verklaarde me voor gek dat ik het bleef proberen, maar uiteindelijk begon ze me te vertrouwen en werd het vertrouwen wederzijds. Vanaf dat moment ging het snel, er was liefde en geen haat en nijd meer.

Tot slot hebben we een paar jaar terug een kat van iemand over genomen. Mo was een lieve poes die nog nooit buiten was geweest en geen andere dieren of kinderen was gewend. Maar er werdeen baby geboren en de kat was niet meer gelukkig. Met pijn in haar hart deed de vrouw de kat weg. Toen ze in de kattenmand zat was ze angstaanjagend, ze blies hard en ramde tegen het deurtje aan. De reikwijdte van haar van jachtmessen voorziene klauwen was groot, we moesten goed opletten. Thuis hebben we haar voorzichtig los gelaten en sjeesde ze naar boven. Met rust gelaten en af en toe even geroepen. Na een paar dagen begon ze ons wel interessant te vinden, maar ze haalde nog steeds erg snel uit en het was dan ook altijd raak. Weer die vlijmscherpe nagels in je huid... Tegenwoordig tikt ze nog wel eens naar m'n enkels, maar zonder nagels en zachtjes, meer als een spelletje. Ze is erg lief en houdt enorm van knuffelen. We moeten nog wel blijven opletten, want ze kan nog steeds onverwacht uithalen als ze schrikt van iets (een geluid, een beweging), maar ze is echt leuk geworden. Ze heeft haar plaatsje gevonden, al durft ze nog niet naar de woonkamer en de tuin en is ze nog steeds wel bang voor de andere katten. Maar ach, ze voelt zich prettig dus wat maakt het uit. Als zij boven wil blijven, dan mag dat van ons.

Ik heb er wat woorden voor nodig  :)  maar wil eigenlijk alleen maar zeggen dat geduld en liefde heel belangrijk zijn, en dat het werkt. Is er niet ergens een rustig, veilig plekje in huis, waar de kat wel mag komen maar de kinderen niet? En die beesten bij ons waren ook echt niet met een paar maanden van hun stress af, het ging geleidelijk. Zonder dat je het echt merkt, alleen als je dan terug denkt aan een paar jaar daarvoor denk je "goh, wat was het toen erg".

En je Lady weg doen??? Je doet een kind toch ook niet weg omdat ie niet lekker in z'n vel zit? Dan probeer je er toch iets aan te doen? Ga zo door Diana, ik hoop dat het voer helpt en je verder nog nuttige tips krijgt. Heel veel succes, het gaat je vast lukken!

Groetjes,
Violet
Groetjes,
(Remco en) Violet

www.vlinderseemland.nl

mabeline

@Ronald, ik ga je tips zeker meenemen, hopen dat het gaat lukken naar verloop van tijd.  :blink: Oh ja, Lady is een kat  ;)

@Marina Een vriendin van me zat in dezelfde situatie, heb jij ook dat dubbele gevoel: in je achterhoofd weten van - t was een package-deal, ik wist dat hij kinderen had, maar je gevoel zegt- ik ben pas getrouwd, wat zijn dit voor wittebroodsweken?
Ik heb dat dubbele gevoel al sinds ik mijn man ken, ik wist het inderdaad van te voren, maar als de kinderen er niet zijn, zijn we echt supergelukkig en dat maakt heel veel goed. Er is zo vreselijk veel gebeurd in de tijd dat we elkaar kunnen, daar kan de gemiddelde soapserie nog wat van leren, dus we weten wel wat we aan elkaar hebben.  ;)

@Violet, Wat een mooie succesverhalen!
ik heb in de opvang die ik een tijdje heb gehad ook vele niet gesocialiseerde katten en kittens gehad, die uiteindelijk allemaal sociaal met succes herplaatst konden worden. Ik vond dat heerlijk om te doen, te zien hoe die katjes opbloeide en daarna de verhalen te horen hoe ze het hadden bij hun nieuwe gouden mandje.
Maar de 5 katten die er nu zijn, blijven en gaan nergens meer naartoe. Lady zit overigens heel regelmatig op schoot en daar kunnen we beide van genieten, het rustgevende gespin, heerlijk.

Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

ik weet niet hoe ik bij honden uitkwam, maar je kunt er ook zo een kat van maken, die kunnen je ook die onvoorwaardelijke liefde geven, maar dan op de hun kenmerkende lekker eigenwijze manier  :)

ik heb zelf het geluk dat ik in mijn leven veel zen meesters heb gekend en nog met veel omga waar ik veel van heb geleerd, hier een link naar een foto van een zen meester op mijn hyves. als je goed kijkt vind je op die foto alles terug wat ik op dit forum bij elkaar heb geklept  ;) :
http://paedisca.hyves.nl/fotos/522479960/0/guTN/?pageid=AC8035L3IMG4KGSS0

groeten, Ronald van Seijen