De eerste jonge vosjes dit voorjaar!

Gestart door Pim, mei 12, 2005, 23:46:00 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Vanavond werd ik om 19.00 uur verwacht in het "beheerscentrum"  van Staatsbosbeheer aan de Oostvaardersplassen. Op het programma stond een bolderkarexcursie voor vrijwilligers die zelf ook excursies gaan begeleiden in de toekomst. Met een helderblauwe hemel als decor stapten we vol verwachting in de bolderkar die helaas zonder contactsleutel niet van start kon gaan. Snel werd er een alternatieve oplossing bedacht en per busje en enkele jeeps reden we in colonne het enorme natuurreservaat binnen.

We kregen een escorte van drie Heckrunderen die rustig op de weg voor ons uit bleven lopen. Ze lapten alle voorrangsregels aan hun laars. Nabij de Kleine Praambult (zie: www.vogelkijkhut.nl) stopten we een moment. Bij een kleine zandheuvel lag een volwassen vos te rusten. Bij nadere bestudering zagen we ook twee spelende jongen, voor mij de eerste dit jaar. Hun vacht is nog erg donker van kleur en ze zien er allerliefst uit, als jager moet je wel erg ziek in je hoofd zijn om deze dieren gewetenloos dood te knallen. Dezelfde jager loopt ook weer te klagen dat er teveel grauwe ganzen zijn. Dit is naar mijn idee van twee walletjes snoepen. De vos helpt juist de balans in de natuur te herstellen of behouden. De vos en weidevogels is ook altijd een heerlijk onderwerp om over te discussiëren, gelukkig zal er binnenkort een wetenschappelijk rapport verschijnen met daarin de conclusie dat de vos slechts een druppel op een gloeiende plaat is als je kijkt naar de verantwoordelijkheid van de achteruitgang van bepaalde weidevogelsoorten. Bepaalde roofvogels zijn medeverantwoordelijk en de grootste boosdoener is de......je raad het al! (de homo sapiens). Het vervreemd mij dan ook dat de Vogelbescherming Nederland (ik ben en blijf trouw lid) ervoor gekozen heeft om in een gebied van 25 kilometer rondom de laatste korhoenders alle vossen dood te (laten) knallen, althans ze stemmen erin toe. Dat zie ik als een misstap van deze vogelbeschermers, de natuur is een eenheid waarin de vos ook zijn rol speelt. Klakkeloos alle vossen neerknallen om een vogel die door de mens zijn leefgebied is verloren is een zwaktebod. (Interessante informatie over de wijdverspreide vulpes vulpes op: http://home.tiscali.be/webvos ).

De vos die voor het hol lag was naar alle waarschijnlijkheid de rekel want even later ging deze vos op voedseljacht. Deze taak is meestal voor de mannetjes weggelegd. De moervos blijft overwegend bij de jongen. In dit hol leken dus twee jongen te verblijven, vorig jaar waren hier zes jongen te aanschouwen die door velen gezien zijn. Aan voedselschaarste zal het niet gelegen hebben dat deze vossenfamilie zo klein is want op de vlakte waren vele honderden grauwe ganzen met lange slierten pullen achter zich aan, vaak wel groepen van 25-40 exemplaren. Moeder grauwe gans mag al tevreden zijn als 2 exemplaren tot een adult gans uitgroeien. Het is een voedselbron voor meerdere dieren in het gebied, waaronder enkele roofvogelsoorten. De Oostvaardersplassen zijn van diverse kanten goed te overzien, maar als je je midden in het gebied begeeft geeft dit wel een soort oergevoel; er zijn diverse poeltjes waar grote zilverreigers foerageren, enorme hoeveelheden vlierstruiken die flink zijn toegetakeld door hongerige edelherten en dan natuurlijk de enorme massa's Heckrunderen, Konikpaarden en Edelherten. We zagen er respectievelijk (schatting): >200, >750 en >800. De afgelopen winter heeft een zware tol geëist van de kuddes, maar de voorjaarsaanwas is weer flink en zo blijft het spannend of er de komende jaren een soort balans wordt bereikt.
We zagen een moeder Konikpaard dat zich met veulen van de kudde had afgezonderd. We hoorden dat vader nog wel was langs geweest vandaag. Boven het bos vloog nog een fraai mannetje blauwe kiekendief. Een boomvalk werd gezien, maar deze kreeg ik niet in de kijker. Wel enkele overvliegende lepelaars en de al eerder genoemde grote zilverreigers, de laatstgenoemde broeden al met >70 paar in het gebied. Dit terwijl deze vogel in de jaren tachtig van de vorige eeuw een twitchbare soort was, dat wil zeggen dat de echte freaks onder de vogelaars (dan laat ik mezelf even buiten beschouwing) heel wat vervuilende kilometers maakten om een glimp op te vangen van deze toen nog exotische reiger.

De monniksgier kregen we helaas niet te zien, ze was al twee weken lang niet waargenomen. Op www.degrauwegans.nl is wel te lezen dat Carmen een dag later (12 mei 2005) gezien is vanaf het Jan van den Boschpad. Ze heeft zich dus goed weten te verschuilen in het gebied. Op de vlaktes zagen we nog diverse adulte vossen, eigenlijk geen sport aan voor deze dieren om hier een prooi te vangen. Als ze met hun ogen dicht over de vlakte rennen met hun bek open vangen ze vanzelf wel een ganzenpul. Het weer zat bijna helemaal mee, het licht was fenomenaal, maar er stond een wind die rechtstreeks van Nova Zembla leek te komen, de meeste brandganzen waren ook al vertrokken hierheen. Kleine groepen konden geen afscheid nemen van het wetland van internationale allure.

Op de terugweg richting werkschuur werden we nog getrakteerd op een flinke "stroom"  edelherten die de weg overstaken, dan spreek je hier niet over tientallen, maar eerder over honderden en dat is een imposant gezicht. Bij de werkschuur hoorde ik vanuit Het Hollandse Hout (een jong bosgebied) twee koekoeken in canon roepen. Toen de duisternis viel kwam een kerkuil even bij zijn nest zitten alvorens als witte schim de nacht tegemoet te vliegen. Voor mij een bijzondere waarneming, maar gelukkig zit deze uil flink in de lift de laatste jaren en het doet me dan ook deugd dat veel boeren gek zijn op hun eigen kerkuilen en deze ook volop beschermen. Als ze deze empathie ook kunnen opbrengen voor andere soorten die ook gecreëerd zijn door hun geliefde god (waar ze veelal groot fan van zijn) dan wens ik de boeren een gouden toekomst toe in het fraaie Nederland.

Nog even een korte terugblik van afgelopen week:

•   Op 5 mei 2005 maakte ik samen met mijn vrouw een fietstocht vanaf Almere langs de Hoge Vaart richting Waterlandse Bos. Plotseling kneep ik krachtig in de remmen, hoorde ik daar die vogel die vroeger zo enthousiast werd toegezongen in liederen, de wielewaal? Mijn geduld werd al binnen enkele minuten beloond, een schitterend gekleurd mannetje wielewaal vloog tussen de boomtoppen!! Dit was voor mij (op vogelgebied) het hoogtepunt van deze fietstocht. Vanaf een bruggetje zagen we nog op een boomstronk twee mandarijneenden en de koekoek was op diverse plekken te beluisteren.

•   Op deze zelfde dag (bevrijdingsdag 2005) ging ik in de namiddag nog even naar de Lepelaarplassen te Almere. Vermeldingswaardig zijn vijf kleine zilverreigers op het Trekvogelgrasland, normaliter zie je hier grote zilverreigers. Tussen enkele gele kwikstaarten zat een man adult zomerkleed Noordse kwikstaart. Ook de lepelaar was present.

•   6 mei 2005 waren de Amsterdamse waterleidingduinen mijn wandelgebied. Het was midden op de dag en ik telde bijna vijftig nachtegalenterritoria, dit zijn plekken waar je ze hoort zingen. Je krijgt ze niet snel goed in de kijker, maar dit gaat lang niet altijd op. Ze zingen in deze tijd de hele dag door, zelfs bij matige weersomstandigheden. Roodborsttapuiten, grasmussen en kneutjes zijn nu vaste gasten in het gebied. Tweemaal zag ik een volwassen vos, een handvol damherten en reeën en twee foeragerende boomvalken. Ook de baltsvlucht van de boomleeuwerik is een leuke bonus voor de euro entree die je betaald om het gebied te mogen betreden (of je neemt een natuurkaart Noord Holland).

•   10 mei 2005 zag ik de eerste zandhagedissen (ook wel duinhagedis genoemd) in de Amsterdamse waterleidingduinen. Een man tapuit hield wacht voor een konijnenhol, dat is hoopgevend voor de toekomst. Ik zag drie gekraagde roodstaarten, die voelt zich ook erg thuis in een groot deel van het gebied. Vierentwintig damherten was voor deze dag geen utopie te noemen, evenals zes reeën.


met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Marianne

Pim, je maakt me helemaal jaloers. Wat woon je toch bij een prachtig gebied en wat kom je toch elke keer weer veel tegen!
En dan ook: je verslagen zijn elke keer de moeite van het lezen meer dan waard :duim:  
groet,
Marianne Cramer

Pim

Bedankt!
Maar (bijna) elk gebied is de moeite waard.
Stel je woont in Wageningen, ook geen verkeerde keuze!

gegroet,

Pim J.
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl

Marianne

Helemaal waar, ook een prima plaats om te wonen :D
Maar toch zien we hier minder verschillende soorten als in de OVP (of misschien beter: andere soorten).
groet,
Marianne Cramer