Lui vogelen op de dag v/d arbeid

Gestart door Pim, mei 02, 2005, 22:55:40 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Allereerst: Op het Amsterdams Vogelnet heb ik enkele mensen (waaronder de veelgeprezen G.) voor het hoofd gestoten door ze te betichten van het copuleren met mieren (dat ze dit niet letterlijk hadden moeten nemen had ik hierbij natuurlijk als voetnoot moeten opnemen). Ik en andere vogelaars met mij stoorden zich al een tijdje aan het elitaire gehalte van sommige reacties van de harde kern van dit medium. Onschuldige vogelaars kregen ongevraagd en publiekelijk een taalcursus om hun oren en er werd niet zelden getwijfeld aan waarnemingen die niet door de heren zelf waren gezien (zelfs gekraagde roodstaart en zwarte wouw waren strenge beoordelingssoorten...). Ik kreeg diverse reacties (zowel positief als negatief) op mijn schrijven. De heer G. schoot mijn inziens met zijn reactie enigszins uit de bocht door mijn stukjes voor het Flevolands Vogelnet erbij te halen, ik wil nogmaals duidelijk maken dat ik met deze stukjes geen enkele pretenties heb en dit ook geen ene maal gesuggereerd heb. Dit was dus een stoot onder de gordel, maar het gebruiken van het woord mierenneu...r betuigde ook niet van een volwassen houding mijnerzijds. Dat de heer G. al jaar en dag mijn mailbox vult met zijn stukjes over roepende meerkoeten in de nacht en een vijver gevuld met rugstreeppadden zal ik ook voortaan voor lief nemen. Ik zal mijn energie hier niet teveel aan wijden, maar spreek wel de hoop uit dat alle vogelnetten toegankelijk zijn voor vogelaars van divers pluimage.

"Mei, een nieuwe lente en een nieuw geluid" (vrij naar herman Gorter). In deze maand komt de plaatselijke flora en fauna tot een hoogtepunt, als je enkele dagen niet buitenkomt lijkt dit wel een eeuwigheid en kan de natuur veranderd zijn in een labyrint.  Nieuwe vogelgeluiden, insecten en uit de grond schietende planten maken van het nederige Nederland een waar paradijs.

De dag van de arbeid kenmerkte zich door loomheid en het massaal de buitenlucht opzoeken van de mensen. Vogels hebben geen boodschap aan deze socialistische boodschap en ook steeds meer mensen lijken vervreemd van de grondbeginselen van deze dag (o.a. de rechten van werknemers). Om me enigszins aan te passen aan de heersende moraal voor mij ook geen manifestaties in rokerige zaaltjes in den lande, maar een heerlijk rondje Oostvaardersplassen door het zonovergoten Flevoland.

Met tegenzin vertrok ik pas om 8.30 uur omdat ik niet alleen op de wereld ben en soms ook rekening dien te houden met anderen. Bij de Lepelaarplassen kwamen we er al snel achter dat de Schateilandbrug defect was. Dit betekende een omweg door het Vaartsluisbos. Door het "wilgen-oerbos" is recentelijk een fietspad gereed gekomen. Verschillende koekoeken riepen hun naam. Op een weiland nabij de Verbindingszone (het rietland tussen de Oostvaardersplassen en de Lepelaarplassen grenzend aan de Oostvaardersdijk) kreeg ik een vos in de kijker die een voor deze soort typerende muizensprong maakte. Ik kon niet zien of zijn poging succesvol was verlopen want direct na deze sprong verdween hij achter een zandheuvel. Een ree was niet gediend van onze aanwezigheid en zwom een brede sloot over alvorens tussen het riet bijna geruisloos te verdwijnen. De rietvelden schitterenden in de afwezigheid van zingende blauwborsten, maar de rietzanger was wel massaal aanwezig.

Het Jan van den Boschpad lag bezaaid met slakkenhuizen. De slakken zoeken het warme asfalt op, maar ook o.a. de zanglijster gebruikt de betonplaten als smidse. Vanuit de lucht laat hij slakken naar beneden vallen en peuzelt ze vervolgens op. De KNNV (Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Veldbiologie) heeft dit jaar deze tweegeslachtelijke (hermafrodieten)  diersoort centraal gesteld in hun jaarlijkse zoekkaartenactie. (http://www.knnv.nl/slakken/). Deze zoekkaart is gratis te verkrijgen bij diverse bezoekerscentra van natuurgebieden in de regio. Een roerdomp hoempte van een redelijke afstand. Vele rietzangers maakten schitterende zangvluchten boven het riet. Ik hoorde slechts één zingende kleine karekiet. Een mannetje blauwborst zocht een hoge struik tussen het riet uit als ideale zangpost. Later zong een tweede exemplaar.

Een koekoek kwam al roepend vanuit het Fluitbos aangevlogen. Ook zonder verrekijker en aanwezig gehoor is deze vogel prima te onderscheiden, zijn vlucht doet me nog het meest denken aan een vogel die gehandicapt is en eigenlijk moeilijk kan vliegen. De koekoek is redelijk algemeen te noemen, maar neem eens de tijd om deze schitterende broedparasiet te bekijken, echt een schoonheid. Vanaf de centrale uitkijkheuvel zagen we al direct hoe bruut de natuur kan zijn; een volwassen vos had een spartelende ganzenpul in zijn bek. Toen hij hem even later op de grond voor hem parkeerde leek er weinig leven meer in te zitten. De vos liep zelf mank en al hinkelend verdween hij tussen het riet. Er is in de Oostvaardersplassen nu een overvloed aan voedsel, vele honderden juveniele grauwe ganzen zwemmen als slierten achter hun (pleeg)ouders aan. Langs de waterranden waren diverse groenpootruiters te spotten. Deze sierlijke steltloper is op doortrek naar zijn broedgebieden in het Noorden waar hij broed tussen bos en veen. Zijn roep is zeer kenmerkend voor de soort ("tjuu tjuu tjuu"). Als je dat rond deze tijd hoort dan weet je hoe laat het is.

Met moeite kon ik in het moerassig gedeelte vier woerden zomertaling ontdekken. Ze zitten vrij ver en ik herken ze vooral als ik de witte wenkbrauwstreep duidelijk kan zien. Een kleine plevier maakte een baltsvlucht boven het gebied. Op diverse plekken (ook langs de verbindingszone) zaten tapuiten, die het o.a. door de afname van konijnen (waardoor minder nestgelegenheid) lastiger krijgen in de regio. Ook weer een vogelsoort die het verdient om eens nader bekeken te worden;  de mannetjes met een grijze bovenzijde, witte onderzijde, zwarte vleugels en een brede zwarte wenkbrauwstreep ("net een boevenmasker..."). In hun vlucht is de helderwitte stuit niet over het hoofd te zien. De vrouwtjes zijn zoals gewoonlijk in het vogelrijk minder bont van kleur en tekening, maar evengoed een lust voor het oog. Enkele gele kwikstaarten foerageerden tussen de Konikpaarden. Behalve grote zilverreigers, lepelaars en bruine kiekendieven, ook één kleine zilverreiger die al weken vanaf dit punt te zien is.

Vervolgens kwamen we door het jonge Kotterbos (Staatsbosbeheer). Diverse koekoeken en nachtegalen maakten de rit hierdoor aangenaam. Er zijn momenteel grote werkzaamheden aan de gang in dit bosgebied dat flink in de greep zit van het (mis)groeiende Almere. De recreatiedruk zal de komende jaren toe gaan nemen en ik ben benieuwd wat dit voor de vogelstand zal gaan betekenen. Er worden in het bos diverse paden aangelegd. Langs de Lage Vaart waren aangenamere werkzaamheden te zien, namelijk van de oprukkende bevers (ooit ontsnapt uit natuurpark Lelystad en nu razendsnel verspreidend in delen van Flevoland).

Vanaf de Grote Praambult was weinig spectaculairs te aanschouwen, met andere woorden het leek wel uitgestorven hier. Door een groep motorrijders in de rug die iets te duidelijk met compensatiegedrag voor hun kleine geslachtsdeel in de weer waren ("hoe hard gaat die van jou...") besloten we snel door te fietsen naar de Kleine Praambult waar het iets aangenamer vertoeven was. Hier zaten veel groenpootruiters en een drietal zwarte ruiters, een grote groep brandganzen (kunnen zeer spoedig gaan vertrekken) en een overvliegende blauwe kiekendief (wijfje).

Bij het bezoekerscentrum een prima locatie om even gebruik te maken van het toilet en ansichtkaarten voor goede boodschappen aan te schaffen. Op de Knardijk stond deze bijna tropische dag (26 graden) zelfs een Italiaanse ijscokar, deze lieten we natuurlijk niet ongemoeid. Vervolgens sloegen we aan het eind van de vogelboulevard (Knardijk) linksaf en kwamen vele kilometers over de Oostvaardersdijk richting Almere (circa 15 kilometer). Deze fietstocht kan ik een ieder aanraden, je hebt een fantastisch zicht op de Oostvaardersplassen. Een roerdomp hoempte ons bijna van de fiets af. Wat zullen veel vogels hier ongemerkt door vogelaars in het gebied verblijven, vanaf deze kant zie je pas echt hoe groot het gebied is. De Oostvaardersdijk gaat bijna open en er waren ook twee kijkplekken bijna gereed waar de luie vogelaar vanuit zijn auto over de plassen kan turen (zie t.z.t www.vogelkijkhut.nl).

In de avonduren zelf nog even op pad gegaan. Allereerst door het Pampushout, aan de rand hiervan zaten op een stuk bouwland vier tapuiten die altijd wel een kluit vinden als uitkijkpost, hun gedrag komt grappig over. Bij de Pampushaven nog enkele van deze rakkers, maar ook gele (en natuurlijk) witte kwikstaarten. Tussen de stapels basaltblokken zaten ook fraai gekleurde kneutjes. De kwelzone (rietland langs Oostvaardersdijk ter hoogte Lepelaarplassen e.o) biedt ook plek aan een massa rietvogels, rietzangers, rietgorzen, maar ook auditief een negental snorren en visueel een paartje baardmannetjes.

Op de Natte Graslanden zaten behalve foeragerende grote zilverreigers en een enkele lepelaar ook een stipje aan de horizon op het veld. Met telescoop in de aanslag transformeerde dit stipje in een fraaie heer slechtvalk. Bij één der grootste gemalen van Nederland zat een nietige ijsvogel te vissen. Bij de Vaartsluis observeerde ik een twintigtal konijnen toen er plotseling een vos aangeslopen kwam, hij zette het op een sprintje, maar zonder culinair resultaat. Ik stond verdekt opgesteld achter een boom, maar de slimme vos draaide even zijn hoofd en had me via zijn neus in de peiling (terwijl ik enkele uren geleden nog met een fles niveau aan het stoeien was onder de douche, zou ik echt zo stinken?), het beest verdween razendsnel in het bos. Ook een ree ter plaatse.

Thuisgekomen vond de aftersun gretig aftrek, laat die lange hete zomer maar van start gaan.

De laatste dagen van April geen schokkende waarnemingen, maar de volgende zaken vond ik in meer of mindere mate vermeldingswaardig:

•   Vrijdag 29 april zag ik de eerste huiszwaluwen foerageren in de buurt van hun broedlocatie in de Waterwijk te Almere, enkele dagen later al toegenomen tot 25 exemplaren. Ze weten een lelijk bouwwerk als een viaduct zelfs te gebruiken om hun moddernesten aan te bevestigen.

•   Bij het Jan van den Boschpad zwom dezelfde dag een mannetje krooneend. Wellicht een escape, maar een leuke waarneming. Ook ter plaatse zes zomertalingen, veel groenpootruiters en tapuiten.

•   Een man smient wachtte een langzame dood, hij lag aan de overkant van het water bij het Jan van den Boschpad op zijn rug te trappelen en kwam met geen mogelijkheid op zijn poten terecht. Het was wachten op Reintje om hem uit zijn lijden te verlossen.
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl