Hoofdmenu

creativiteit

Gestart door ronald, september 19, 2010, 17:51:51 PM

Vorige topic - Volgende topic

ronald

mensen kunnen soms heel creatief zijn. soms met woorden, soms met de handen, hobbies waar je nog nooit van gehoord hebt, hoe bedenken ze het... lijkt me leuk om dat hier eens te verzamelen, kijken wat mensen allemaal wel niet kunnen. maakt dus niet uit wat, als het maar creatief is of uit creativiteit voortkomt...

zelf kan ik periodiek best leuke dingen uit mijn handen laten komen, bijna altijd organisch, bouwtekeningen maak ik liever achteraf, dat tekent makkelijker en het wordt meestal toch iets heel anders dan wat ik van plan ben.
zo ook een jaar of wat geleden, ik wou een poppenhuis voor mijn nichtjes maken, simpel, wat balkjes en plankjes, een paar lagen en wat gaten in de muren als raam en klaar. maar die vrij simpele basis groeide uit tot een project waar ik de hele winter lol van heb gehad. ik begon steeds meer te bedenken, een lift die met een wieltje op en neer gedraait kon worden. een balkon en raamkozijnen waar ik heerlijk mee heb lopen knoeien om er detail op aan te brengen, trappen, een danszaal, dubbele muren waar het draad voor het werkende licht langs kon, een dak waar ik met houtjes ook weer enorm lekker heb geknoeid en wat nog precies paste ook, ondanks het los uit de hand werken wat ik doe, toen nog wat bedden erbij gemaakt, ik kon eigenlijk maar niet ophouden. het heeft meerdere kleuren gehad, het is een rare mix van vrij grof en redelijk gedetailleerd geworden. maar toch vind ik het nog mooi als ik er naar kijk, waarbij ik me er vooral over verwonder hoe ik dat ooit klaar heb gekregen, als ik dat nu weer moest doen...pfff. dit soort dingen kan ik alleen maar als ze zelf ontstaan, ik ben dan soms zelf verbaasd wat er uit komt. sporen kunnen ook doodlopen, maar dit spoor kon ik redelijk volgen. ik heb erg veel lol van het bouwen gehad, en mijn nichtjes en de katten van mijn moeder ook, om niet mijn moeder te vergeten die wel van opruimen houdt en na een speeldag lol had om de zaak weer netjes te maken, bedjes opmaken e.d. echt leuk hoeveel lol we hadden van iets wat eigenlijk niemand van plan was  ;)
`

groeten, Ronald van Seijen

Jarinka

Wow, ziet er erg mooi uit, Ronald!

Met mijn handen ben ik niet creatief (met handenarbeid haalde ik hoge cijfers door een zwamverhaal over mijn kunstzinnige... ehm... ding... te schrijven), maar ik vind het heerlijk om muziek te maken, teksten te schrijven en daar muziek bij te maken, en gedichten te schrijven... :)
Groeten, Jarinka Heijink

ronald

dank je Jarinka, en als je creatieve dingen met woorden hebt gemaakt kan dat hier ook terecht hoor, al las ik ook ergens iets over een gedichten topic? nou ja, maakt niks uit, kan dus ook hier.
groeten, Ronald van Seijen

ronald

en dit vond ik ook erg mooi om te doen, libellen uit hout na proberen te maken. dit was altijd bijzonder rustgevend, vooral het snijwerk. een etui met wat mesjes en vijltjes en wat zachte stukjes hout, en vaak ging ik dan in het bos ergens lekker zitten snijden, echt heerlijk kon dat zijn.
ik was net begonnen met libellen, had er al heel veel gezien, maar toen ik er eentje na wou maken uit mijn hoofd leek het eerder op een verminkte muis dan op een libel. ik heb dat dingetje nog steeds ergens, door dit gevalletje kwam ik erachter hoe slecht ik eigenlijk keek.
wel jammer dat ik niks meer doe met dit soort werkjes. toen ik een pc kreeg en er het eerste jaar nog allergisch voor was dus hem nauwelijks gebruikte maakte ik nog van alles, daarna ging ik meer op de pc doen. vooral met fotoshop en filmbewerking kan ik me periodiek enorm uitleven. maar misschien moet ik toch maar weer eens met een mesje en een stokje ergens gaan zitten, want het was toch wel erg rustgevend...
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Awww Ronald, geweldig!
Ik ben ook altijd creatief bezig, te veel om op te noemen en bij voorkeur alles tegelijk.
Heel herkenbaar dus!
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

dat is idd heel herkenbaar  ;)
heel veel dingen maak ik ook niet af, soms is het gevoel verdwenen en lukt het niet meer. vond ik soms wel vervelend, maar geniet er nu alleen nog maar van, want het is hierbij niet het doel wat telt, maar de reis erheen die het zo leuk maakt.
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Zo heb ik ook een doos met UFO's (UnFinished Objects).
Niet omdat het niet niet meer lukt, maar er is zovéél leuks om te doen.
Ik moet iets echt meteen afmaken, anders is mn aandacht alweer bij iets nieuws, dat OOK leuk is!
En de vakantie, idd, die begint zodra je de deur achter je kont dichttrekt.... reizen is leuk en onderdeel van.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

Citaat van: Marina op september 19, 2010, 18:37:31 PM
Zo heb ik ook een doos met UFO's (UnFinished Objects).
Niet omdat het niet niet meer lukt, maar er is zovéél leuks om te doen.
Ik moet iets echt meteen afmaken, anders is mn aandacht alweer bij iets nieuws, dat OOK leuk is!
En de vakantie, idd, die begint zodra je de deur achter je kont dichttrekt.... reizen is leuk en onderdeel van.
ook heel creatief, UFO's  ;D
en wanneer begint een vakantie? zelf geniet ik al heel erg van de laatste werkdag, de laatste uren, nog even en dan...heerlijk!
groeten, Ronald van Seijen

Marije

Bij vlagen ben ik creatief met pastelkrijt en papier.
En wat ik dan doe, is mijn gevoel laten spreken. Er komt dan een abstract kleurenpalet op papier. 
Ik zal komende dagen een foto maken en hier plaatsen.

Bart van Hoogstraten

Ik heb in 2005 een wrak gekocht, gedurende 3 maanden opgeknapt en aangepast tot rally-auto en vervolgens mee gedaan aan de A'dam-Dakar-Challenge. Doel is hierbij dat je niet als eerste de finish bereikt maar dat je zoveel mogelijk geld probeert te genereren voor een goed doel. Naast wat geld voor ontwikkelingsprojecten heb ik de auto ter plekke geveild en de opbrengst (€ 2700,-) geschonken aan het Abuko-nature-reserve. Dat is me zo goed bevallen dat ik het dit jaar weer doe, nu als huwelijksreis! (eigenlijk vorig jaar al, maar toen was ik opeens bang voor El Aqim, de noord-afrikaanse Al-Qaida-tak). Ik ben nu mijn ouwe Mitsubishi Pajero, waar ik vanaf wil, aan het opkalefateren/uitrusten en geld aan het inzamelen voor de stichting local heroes ( naar beneden scrollen, de Pied Kingfishers: http://www.local-heroes.nl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=1&Itemid=50 , overbelaste-server-alert!). Ik heb al bijna 2300 euri bij mekaar voor de stichting en de oude 4 x 4 schenk ik aan een vogelgids waarmee ik bevriend ben geraakt na 2x Gambia.
Zie ook:
http://www.amsterdam-dakar.nl/Team.aspx?4612
en:
www.thepiedkingfishers.nl (tijdelijk geblockt)

Wie voor zichzelf vlucht maakt lange reizen...?
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

ronald

Marije, ik ben benieuwd!

prachtig Bart, dat is ook allemaal erg creatief en het heeft een mooie achtergrond. ik vind het nu al mooi hoe creativiteit in verschillende vormen langskomt!
groeten, Ronald van Seijen

Bart van Hoogstraten

Citaat van: ronald op september 19, 2010, 18:25:58 PM
en dit vond ik ook erg mooi om te doen, libellen uit hout na proberen te maken. dit was altijd bijzonder rustgevend, vooral het snijwerk. een etui met wat mesjes en vijltjes en wat zachte stukjes hout, en vaak ging ik dan in het bos ergens lekker zitten snijden, echt heerlijk kon dat zijn.
ik was net begonnen met libellen, had er al heel veel gezien, maar toen ik er eentje na wou maken uit mijn hoofd leek het eerder op een verminkte muis dan op een libel. ik heb dat dingetje nog steeds ergens, door dit gevalletje kwam ik erachter hoe slecht ik eigenlijk keek.
wel jammer dat ik niks meer doe met dit soort werkjes. toen ik een pc kreeg en er het eerste jaar nog allergisch voor was dus hem nauwelijks gebruikte maakte ik nog van alles, daarna ging ik meer op de pc doen. vooral met fotoshop en filmbewerking kan ik me periodiek enorm uitleven. maar misschien moet ik toch maar weer eens met een mesje en een stokje ergens gaan zitten, want het was toch wel erg rustgevend...

Ach, maakt niet uit wat je doet, als je er maar "zen" instopt! Ik vind trouwens dat je je nichtjes erg verwent! (maar waarschijnlijk zit je ondertussen jezelf er meer mee te verwennen  ;) ).
Leuk trouwens die houten libellen. Maar hoe maak je die vleugeltjes eigenlijk? (lijkt me moeilijker).
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

andre.schulten

#12
Een aantal jaren heb ik me met hart en ziel op het zandsculpturen gestort; een jaarlijkse regionale wedstrijd voor amateurs: in 4 jaar met een wisselend team wel mooi 9000 euro gewonnen voor goede doelen, maar beter was de beleving; het voorbereiden, de stress, het je helemaal kapotmoe werken:

''Het gaat niet om de kunst, niet om het product, maar het gaat om de ervaring. Ook ik heb dat ondervonden. Kunst maken om de kunst voelt zinloos en daarvoor kan ik mijzelf dan ook niet motiveren. Kunst â€"als je het zo noemen wilt- om het zinloze, daarentegen, daar kan ik echt van genieten. Niet meer dat verkrampte, niet meer het zo nodig moeten. Na het zandsculpturen rozig en moe over een glas bier kijken naar hoe de beelden door een shovel worden omgeduwd en hoe het zand weer wordt opgeladen kan ik emotieloos aankijken. Het doel is bereikt en de volgende dag moeten er weer auto’s kunnen parkeren. Zo’n zandsculptuur draagt de schoonheid van het vergankelijke in zich. Kersenbloesem heeft dat ook. De schoonheid schuilt in de tijdelijkheid. Het staat voor mij symbool voor genieten van het moment en voor leren los te laten.''

Michiel en Milka

In mijn werk zijn cijfers belangrijk, maar ik houd van taal. Hoewel zich dat meestal beperkt tot feestjes zoals sinterklaas, ontstaat er af en toe een gedichtje tussendoor. Zo vroeg ik me laatst af wat het meervoud was van kneu. Kneuën of kneus. Na een paar keer woon-werkfietsen werd dat:

Zagen

Bij een wedstrijd takken zagen
Werd de grote zaagbek
door de middelste verslagen.
En wat niemand heeft verbaasd,
de kneus eindigden laatst.

Groet, Michiel

ronald

Citaat van: Bart van Hoogstraten op september 19, 2010, 21:26:49 PM
Citaat van: ronald op september 19, 2010, 18:25:58 PM

Ach, maakt niet uit wat je doet, als je er maar "zen" instopt! Ik vind trouwens dat je je nichtjes erg verwent! (maar waarschijnlijk zit je ondertussen jezelf er meer mee te verwennen  ;) ).
Leuk trouwens die houten libellen. Maar hoe maak je die vleugeltjes eigenlijk? (lijkt me moeilijker).
ach ja, die meisjes zijn zo lief, dat kon best, daar wil ik wel even voor 'afzien' hoor  ;)

die vleugels zijn idd lastig, ik heb ze met rijstvloei en lak en lijm gemaakt wat redelijk werkt maar wel erg kwetsbaar is. betere resultaten had ik met dun plastic, fan die A4 vellen zeg maar. de vorm knippen, en dan met een heel stomp en rond mesje er banen in trekken, daar krijgt het kracht van, en heeft meteen het mooie glinster effect wat libellenvleugels hebben. met heel dunne stiften er evt nog wat tekening op aanbrengen
groeten, Ronald van Seijen

Bart van Hoogstraten

Citaat van: a.schulten op september 19, 2010, 21:27:49 PM
Een aantal jaren heb ik me met hart en ziel op het zandsculpturen gestort; een jaarlijkse regionale wedstrijd voor amateurs: in 4 jaar met een wisselend team wel mooi 9000 euro gewonnen voor goede doelen, maar beter was de beleving; het voorbereiden, de stress, het je helemaal kapotmoe werken:

''Het gaat niet om de kunst, niet om het product, maar het gaat om de ervaring. Ook ik heb dat ondervonden. Kunst maken om de kunst voelt zinloos en daarvoor kan ik mijzelf dan ook niet motiveren. Kunst â€"als je het zo noemen wilt- om het zinloze, daarentegen, daar kan ik echt van genieten. Niet meer dat verkrampte, niet meer het zo nodig moeten. Na het zandsculpturen rozig en moe over een glas bier kijken naar hoe de beelden door een shovel worden omgeduwd en hoe het zand weer wordt opgeladen kan ik emotieloos aankijken. Het doel is bereikt en de volgende dag moeten er weer auto’s kunnen parkeren. Zo’n zandsculptuur draagt de schoonheid van het vergankelijke in zich. Kersenbloesem heeft dat ook. De schoonheid schuilt in de tijdelijkheid. Het staat voor mij symbool voor genieten van het moment en voor leren los te laten.''

Dit lijkt me nu een echte "André", CHAPEAU!!! (ben jij dat trouwens met die schep?)
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

ronald

prachtig André!
de vergankelijkheid van zoiets is idd erg mooi. ik weet niet meer precies hoe het zat, maar er was een Japanse man die krijttekeningen oid maakte op de stoep terwijl het regelmatig regende, het was ook zo weer weg. daar zat dezelfde strekking in, vol overgave doen wat je te doen staat en de gehechtheid aan de uitkomst los laten, mooi!
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Deden boeddhistische monniken ook niet zoiets? Zand uitstrooien met een piepklein lepeltje in prachtige kleuren en reusachtige vormen en dan uitvegen.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

iets dergelijks was het idd, ik vond het toen nogal onnodig, maar kan het tegenwoordig wel erg waarderen zoiets
groeten, Ronald van Seijen

ronald

Citaat van: Michiel en Milka op september 19, 2010, 21:40:00 PM
In mijn werk zijn cijfers belangrijk, maar ik houd van taal. Hoewel zich dat meestal beperkt tot feestjes zoals sinterklaas, ontstaat er af en toe een gedichtje tussendoor. Zo vroeg ik me laatst af wat het meervoud was van kneu. Kneuën of kneus. Na een paar keer woon-werkfietsen werd dat:

Zagen

Bij een wedstrijd takken zagen
Werd de grote zaagbek
door de middelste verslagen.
En wat niemand heeft verbaasd,
de kneus eindigden laatst.

;D  erg leuk!
groeten, Ronald van Seijen

Bart van Hoogstraten

#20
Citaat van: Michiel en Milka op september 19, 2010, 21:40:00 PM
In mijn werk zijn cijfers belangrijk, maar ik houd van taal. Hoewel zich dat meestal beperkt tot feestjes zoals sinterklaas, ontstaat er af en toe een gedichtje tussendoor. Zo vroeg ik me laatst af wat het meervoud was van kneu. Kneuën of kneus. Na een paar keer woon-werkfietsen werd dat:

Zagen

Bij een wedstrijd takken zagen
Werd de grote zaagbek
door de middelste verslagen.
En wat niemand heeft verbaasd,
de kneus eindigden laatst.

Geweldige rijm! (eigenlijk een gedicht)
(heb onlangs toevallig een oude Duitse onderwijs-poster op de kop getikt, "Einheimische Singvögel". De kneu heet daar "Blut-Hanfling", daarmee heb je weinig problemen met enkelvoud of meervoud. Ik vind de Duitse benamingen sowieso eigenlijk mooier dan de Nederlandse; "Zaunkönig" voor winterkoninkje, geweldig!. Of deze dan de appelvink; "Kirschkernbeisser".
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

andre.schulten

nog even voor de grog:

Ik heb misschien de indruk gewekt dat ik het sculpturen alleen deed: niet dus. We waren steeds met 6 personen.


SCHEPPEN

In 2004 wonnen we de hoofdprijs, toegekend door de vakjury: 3000 euro voor de toiletten van de Heijenoordschool. In 2005 kwamen we niet door de voorronde. In 2006 wonnen we de publieksprijs: 1000 euro voor Roses for Children. In 2007 wonnen we de hoofdprijs, toegekend door de vakjury: 5000 euro voor Circus Poehaa. En in 2008, de vijfde keer dat we zouden meedoen, haakte ik voortijdig af en mede daardoor viel het groepje, waarmee we aan een jaarlijkse, regionale zandsculptuurwedstrijd meededen, uit elkaar. De eerste vier jaar had ik me er helemaal op gestort en tot mijn grote verbazing wonnen we ook het vierde jaar de hoofdprijs. Geld voor een goed doel. Dat jaar wilde het echter niet lukken. Ik kon mijn motivatie en enthousiasme niet meer terugvinden. Leo stopte omdat hij het te druk had, daarna meldde ik mij af en al snel volgde de rest. Tinka deed nog een laatste poging om de zaak te lijmen, maar gooide bij gebrek aan resultaat ook de handdoek in de ring. Toen de weg terug definitief werd afgesneden deed het even pijn en had ik zelfs een moment diepe spijt, maar toen herinnerde ik me dat ik tijdens de vorige voorronde en finale meerdere momenten had gekend waarin ik me afvroeg waar ik mee bezig was. De betovering, een trance bijna, van het eerste jaar was nooit teruggekeerd. Het vuur was blijkbaar gedoofd.

Voor mij begon het zandavontuur toen ik op de basisschool van Pim een oproep zag. ‘Zandkastelenbouwers gezocht, die zich willen uitleven voor een goed doel.’ Een wedstrijd georganiseerd door K3-Industriezand. Ik heb direct gebeld, bang dat er al veel aanmeldingen zouden zijn. Ik bleek de eerste. Het ging niet vanzelf om de eerste groep van zes personen bij elkaar te krijgen, maar Tinka regelde dat wel.
Het eerste jaar, in 2004, wonnen wij, onder de naam Heijenoord Hygiëne Team, de hoofdprijs om de toiletten van de Heijenoordschool op te knappen. Een groep van zes mensen die elkaar niet of nauwelijks kende en die nog nooit een zandsculptuur hadden gemaakt, anders dan een kasteeltje op het strand. Maar de organisatie had professionele sculptuurbouwers ingehuurd om de deelnemende groepen te begeleiden. We kregen uitleg over het compacten - het opbouwen van de bult zand - en het carven - het uitsnijden van het beeld - en als er ergens iets instortte dan waren zij er direct bij om de schade te herstellen. Het is wonderlijk materiaal, zand. Eenmaal goed gecompact laat het zich tot bijna alles bewerken, zolang je maar rekening houdt met de zwaartekracht en  je geen al te grote overspanningen maakt.
Voordat je kunt beginnen moet er eerst geschept worden. Ik heb uitgerekend dat wij het derde jaar in een paar uur tijd ongeveer acht kubieke meter zand hebben verschept. Dat is zo’n slordige 13.000 kilo. Beulenwerk was het, het scheppen boven je macht, het omhoog tillen van emmers vol zand en dan nog eens het gesjouw met de zware brandweerslang voor de honderden liters water die er door gemengd moesten worden. En dan het gelijkmatig verdelen, het aanstampen. Drie bakken vol. Vooral de onderste bak van twee meter veertig bij twee meter veertig en zestig centimeter hoogwilde maar niet vol. Je moet wel over een enorme scheppingsdrang beschikken om jezelf in je vrije tijd zo af te beulen voor een goed doel . Maar het was het waard. In de vier jaar dat we als groep meededen, weliswaar in een steeds wijzigende samenstelling, wonnen we toch maar mooi negenduizend euro voor drie verschillende goede doelen. De ervaring en het winnen van de eerste keer maakte dat ik dagenlang met een brede grijns rondliep. Niets kon mij toen deren. Ik voelde mij geweldig. Het was een onbenoembaar ‘lelijk-jonge-eendjes-gevoel’; eindelijk groot gegroeid. Eindelijk echt iets bereikt. Onervaren, maar op enthousiasme en met als enig tastbaar doel iets voor niets te doen.

De vijfde keer zouden we het sculpturen anders aanpakken. Heel anders, want de laatste keer waren er wat onderlinge spanningen en op enig moment dreigde het helemaal uit de hand te lopen. Tinka en ik, de drijvende krachten achter ‘Geen Punt’ -zoals wij ons waren gaan noemen, bleven verbeteringspunten aanvoeren. We zouden bij het carven voortaan om het half uur van plek wisselen, zodat iedereen overal gewerkt had en het hele beeld evenveel van iedereen zou zijn. Zouden... Het bleef bij een goed idee.


Michiel, compliment, mooi gedicht. Ik ken dat, dat de regels 'groeien' tijdens het fietsen.

vuurvlinder

Citaat van: ronald op september 19, 2010, 17:51:51 PM
mensen kunnen soms heel creatief zijn. soms met woorden, soms met de handen, hobbies waar je nog nooit van gehoord hebt, hoe bedenken ze het... lijkt me leuk om dat hier eens te verzamelen, kijken wat mensen allemaal wel niet kunnen. maakt dus niet uit wat, als het maar creatief is of uit creativiteit voortkomt...

zelf kan ik periodiek best leuke dingen uit mijn handen laten komen, bijna altijd organisch, bouwtekeningen maak ik liever achteraf, dat tekent makkelijker en het wordt meestal toch iets heel anders dan wat ik van plan ben.
zo ook een jaar of wat geleden, ik wou een poppenhuis voor mijn nichtjes maken, simpel, wat balkjes en plankjes, een paar lagen en wat gaten in de muren als raam en klaar. maar die vrij simpele basis groeide uit tot een project waar ik de hele winter lol van heb gehad. ik begon steeds meer te bedenken, een lift die met een wieltje op en neer gedraait kon worden. een balkon en raamkozijnen waar ik heerlijk mee heb lopen knoeien om er detail op aan te brengen, trappen, een danszaal, dubbele muren waar het draad voor het werkende licht langs kon, een dak waar ik met houtjes ook weer enorm lekker heb geknoeid en wat nog precies paste ook, ondanks het los uit de hand werken wat ik doe, toen nog wat bedden erbij gemaakt, ik kon eigenlijk maar niet ophouden. het heeft meerdere kleuren gehad, het is een rare mix van vrij grof en redelijk gedetailleerd geworden. maar toch vind ik het nog mooi als ik er naar kijk, waarbij ik me er vooral over verwonder hoe ik dat ooit klaar heb gekregen, als ik dat nu weer moest doen...pfff. dit soort dingen kan ik alleen maar als ze zelf ontstaan, ik ben dan soms zelf verbaasd wat er uit komt. sporen kunnen ook doodlopen, maar dit spoor kon ik redelijk volgen. ik heb erg veel lol van het bouwen gehad, en mijn nichtjes en de katten van mijn moeder ook, om niet mijn moeder te vergeten die wel van opruimen houdt en na een speeldag lol had om de zaak weer netjes te maken, bedjes opmaken e.d. echt leuk hoeveel lol we hadden van iets wat eigenlijk niemand van plan was  ;)
`

Leuk! Zo'n poppenhuis heb ik ook eens gemaakt. Mijn schoonvader had al 1 deel, de slaapkamer, gemaakt voor mijn dochter haar verjaardag. De rest van het poppenhuis heb ik gemaakt. Woonkamer, badkamer, keuken, terras en een zolderkamertje. Ik vond het erg leuk om van allerlei materialen de meubelen en dergelijke te maken. Serviesgoed maakte ik van fimo klei en koekenpannen van stalen doppen en stukken remleiding. Ook zat er werkende verlichting in het huis. De lampen en lampekapjes maakte ik, de de stroom werd aangelegd door mijn wederhelft. Het poppenhuis is al lang geleden door mijn dochter verbannen en staat nu verstopt achter een hoop rommel ergens in huis.  Helemaal compleet is het helaas ook niet meer, dochterlief was nooit echt zuinig op haar speelgoed. Ik zal het een dezer dagen weer eens tevoorschijn halen en er wat foto's van maken.
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

ronald

klinkt goed Astrid!
leuk aan kinderen is overigens ook dat ze misschien nog wel beter af zijn met wat ik eerder eigenlijk van plan was, een kaal skelet met wat gaten als ramen. zet er wat doosjes in en gooi er evt wat doppen en een stuk remleiding in en in hun creativiteit maken ze daar van alles van.
zo vergeet ik ook nooit hoeveel lol ze van lege doosjes konden hebben. ze hadden zat duur speelgoed, maar de grootste lol hadden ze van hele simpele dingen, zo mooi om te zien wat ze daar dan van maken.
en volwassenen zijn niet veel anders dan kinderen. toen ik nog wel eens in de kroeg kwam deden we daar regelmatig jenga, blokjes op elkaar stapelen tot de toren omvalt. de blokjes lijken erg veel op die uit de ouderwetse blokkendozen. steevast als we waren uitgespeeld en er aardig wat alcohol rond was gegaan begonnen (vooral) de mannen vaak enorm te bouwen met de blokjes. door de drank was de schroom weggevallen en durfde men weer te spelen en creeëren. jammer dat er drank voor nodig is voor sommige mensen, maar wel erg mooi om te zien hoe stoere 'volwassen' mannen zich dan weer helemaal kunnen laten gaan.
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Citaat van: ronald op september 19, 2010, 23:16:11 PM
hoe stoere 'volwassen' mannen zich dan weer helemaal kunnen laten gaan.
Ik heb thuis een vuttende echtgenoot die speelt met treintjes. Alleen noemt hij het "modelbouw"  ;D
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

Citaat van: Marina op september 19, 2010, 23:28:13 PM
Citaat van: ronald op september 19, 2010, 23:16:11 PM
hoe stoere 'volwassen' mannen zich dan weer helemaal kunnen laten gaan.
Ik heb thuis een vuttende echtgenoot die speelt met treintjes. Alleen noemt hij het "modelbouw"  ;D
ojah, in bepaalde verbanden mogen we nog wel spelen, maar dan noemen we het gewoon anders  ;)
kan overigens ook geweldig zijn, mooie landschappen maken en daar wat treintjes doorheen laten rijden. de treinen had ik niet, maar ik heb wel landschappen gemaakt. takjes en dingen zoeken in de natuur, die beplakken met van dat blaadjesspul wat bij de modeltreinlandschappen gebruikt wordt, lekker dagenlang aan één boompje werken, bergen maken, slootjes, prachtig!
groeten, Ronald van Seijen

Margreet Kwh

#26
    Wat een mooie dingen allemaal. Ik ben er stil van...
 
  Dan een eigen bijdrage. Mijn hele leven ben ik al aan het tekenen, de ene  periode wat heviger dan de andere.
  De meeste kinderen tekenen eerst een soort mens, had mijn moeder geleerd op de  kweekschool, maar mijn eerste tekening was een auto.
  Later tekende ik realistisch en uit mijn hoofd, mensen, landschappen en dieren.
  Toen ik twintig was, ging ik op etsles bij Pol Jong in Leiden. Hier zijn een  paar van mijn etsen. Helaas ets ik tegenwoordig niet meer, maar ik ben wel weer  begonnen met tekenen.
 
  Daarnaast heb ik altijd graag geschreven. Korte verhalen, gedichten en ook  non-fictie. Ik ben een aantal jaar redacteur geweest van een KNNV-afdeling.
  Dat schrijven komt hier op het forum ook weer van pas.
 
  En de derde vorm waarin ik mijn creativiteit graag vormgeef, is muziekmaken. Al  vanaf mijn kindertijd speel ik blokfluit en inmiddels ben ik een gevorderde  amateur. Ik speel het liefst in een groep en het is magisch hoe je je kunt verliezen  bij het vormgeven van een stuk. Dan vergeet ik alles en ben even in een heel  andere wereld.
 
  Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

vuurvlinder

Citaat van: ronald op september 19, 2010, 23:16:11 PM
klinkt goed Astrid!
leuk aan kinderen is overigens ook dat ze misschien nog wel beter af zijn met wat ik eerder eigenlijk van plan was, een kaal skelet met wat gaten als ramen. zet er wat doosjes in en gooi er evt wat doppen en een stuk remleiding in en in hun creativiteit maken ze daar van alles van.


Ronald, daar heb je volkomen gelijk in. Ik weet nu achteraf wel zeker dat "het huis" mijn dochter meer voldoening had gegeven als ik haar actief had laten meewerken met het maken van spulletjes. Maar ja, de jeugd was nu eenmaal gewend aan kant en klaar speelgoed.

Mijn dochter is nu 20 maar in het verleden heb ik mij teveel aangetrokken van haar gejengel wat ze moest hebben. Heel veel Barbie poppen, want dat hadden haar klasgenootjes op de basisschool ook. Het was meer verzamelen dan er mee spelen want de Barbies lagen in no time in een doos op zolder. De leukste wannahave was Furbie. Ik geloof dat ik daar langer mee gespeeld heb dan zij. Ze doet nu een opleiding in het SPW. Haar bezigheden met kinderen zijn weer het ouderwetse fröbelen.
Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

ronald

mooi Margreet, zeker die boom vind ik erg mooi. het was me al eerder opgevallen hoe je tekeningen in een grote eenvoud toch erg mooi zijn, knap wat jij met een paar strepen kunt!

musiceren heb ik zelf niks mee, maar kan er enorm van genieten als ik zie hoe anderen erin op kunnen gaan. zo zag ik laatst op youtube een clip van demis roussos, waarin hij vooral aan het eind helemaal op lijkt te gaan in het orkest en de zangeres om hem heen nadat hij zelf is uitgezongen. ik vind het liedje ook mooi, maar heb de clip vooral voor dat stukje nog enkele keren weer bekeken, prachtig!
http://www.youtube.com/watch?v=wsWny6nOqqE
groeten, Ronald van Seijen

Margreet Kwh

Over kinderen en creativiteit:
Toen mijn dochter klein was, hielp ik bij een ouder-kind-koffieochtend. Daar was een jongetje dat volgens zijn moeder nooit speelde. Maar toen we gingen afwassen, zat hij stil op de grond te spelen met een teiltje en wat knijpers.

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven