"ZET JE KOP ER OP"

Gestart door andre.schulten, september 07, 2010, 19:29:21 PM

Vorige topic - Volgende topic

Marina

Citaat van: joostheeremans op september 15, 2010, 18:55:04 PM
Die ander had een biertje in zijn fikken... Maar van wie verwacht je eerder bos- en natuurbeheer? Het studentikoze type met de haartjes in het gel of het langharig werkschuw stuk tuig dat zich overdag al tegoed doet aan bier? Het is namelijk de laatste...
Bedoel je nou de Laatste foto of de Laatste beschrijving (i.c. de eerst geplaatste foto)?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

Marina

Citaat van: Bart van Hoogstraten op september 15, 2010, 18:59:30 PM
Jahaaa, terug tot de orde allemaal -> heb helemaal niets meer gehoord van Cees. Die is zich rot geschrokken...
Aan zn bijdragen te zien is t een libellenman? Wel actief in elk geval.
Nu we toch aan het uitwaaieren zijn, ik zou weleens meer willen weten over de psychologische achtergronden van diverse specialisaties.
Waarin onderscheidt een libellenpersoon zich van een spinnenpersoon? Zijn vogelaars typisch anders dan mossenzoekers?
Wie heeft een voorkeur voor geitenwol, de paddo-zoekert of de amfibie-duikert?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

Bart van Hoogstraten

Volgens mij moeten we eerst afbakenen of er verschil is tussen mensen met determinatiedrang en mensen zonder... (nieuw topic?)
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Marina

je bedoelt de belevers en de verzamelaars, of hoe noemden jullie dat ook weer?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

Bart van Hoogstraten

Nee gewoon, mijn buren en de mensen in de rest van de straat en ver om de hoek ook nog, zijn niet zoals ik of jij. Alle vogels heten daar "vogel", mos is voor de kärcher, paddestoelen kun je bij albert heijn kopen.. of de paddowinkel en mijn buurvrouw noemt pissebedden zelfs "kakkerlakken" en langpootmuggen "hooiwagens" en denkt dat een strenge winter goed is tegen het "ongedierte" Niet dat ik denk dat ik daarmee meer voorstel, maar mijn soortgenoten zitten in vreemde uithoeken... Classificeren vanaf de bron!
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Marina

Ja die mensen ken ik, die roepen Braam tegen een vruchtdragende Aardbei enzo.
Maar maak je je onderzoeksgebied dan niet onoverzichtelijk groot?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

Bart van Hoogstraten

Ja, dat wordt inderdaad niks. Uiteindelijk determineren (=verzamelen) bijna alle mensen. Ik weet ondertussen echt niet welk vliegtuig ik spot, sterker nog, hoe het toestel heet waarin ik vlieg en ik heb de behoefte om dat te weten totaal niet. (heb trouwens wel ooit een Nimmerzat gespot vanuit een, euh, Cesna was het geloof ik. Wat een beleving!).
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Vincent Hart

Groet, Vincent


Als je goed om je heen kijkt
zie je dat alles gekleurd is                    K. Schippers

andre.schulten

Nou, ik vind nog niet zo gek wat Marina zegt: ik heb ook al eens wat kenmerken van de verschillende determineerders voorbij horen komen.
Zo zouden paddenstoelers nogal stoffig zijn en libellelaars nogal maf.
Kunnen we een kleine changement de decor doen: zetten we een kop op de verschillende onderzoeksgroepen. (als dat maar goed gaat  8) )

Neemt niet weg dat ik ervan overtuigd ben dat het vooral met je geaardheid te maken heeft: ik heb al sinds de derde van de lagere school een bril, ben bijziend en 'o hoe toevallig': plantjes, insecten, paddenstoeltjes (het detailgebeuren op korte afstand) ligt me het meest. Terwijl mijn zoon bijvoorbeeld er op kilometers afstand een buizerd uit pikt.


Marina

Citaat van: a.schulten op september 15, 2010, 22:15:01 PM
Zo zouden paddenstoelers nogal stoffig zijn en libellelaars nogal maf.
en braakbalbabbelaars? toch es biertje drinken met bart zn broertje, kijken wat die in zn bolletje heeft  8)

CiteerNeemt niet weg dat ik ervan overtuigd ben dat het vooral met je geaardheid te maken heeft: ik heb al sinds de derde van de lagere school een bril, ben bijziend en 'o hoe toevallig': plantjes, insecten, paddenstoeltjes (het detailgebeuren op korte afstand) ligt me het meest. Terwijl mijn zoon bijvoorbeeld er op kilometers afstand een buizerd uit pikt.
als je het over geaardheid hebt komen we toch weer op die site met Gay Cheese Lovers van Bart terecht vrees ik  ;D
Maar serieus, ik was ook vroeg heftig brillend en paddenstoelen vind ik heel leuk maar toch voornamelijk in een omeletje.

lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

andre.schulten

Citaat van: Marina op september 15, 2010, 22:55:20 PM
Maar serieus, ik was ook vroeg heftig brillend en paddenstoelen vind ik heel leuk maar toch voornamelijk in een omeletje.

oké, dan beginnen we met jou als de uitzondering die de regel bevestigt  8)

Marina

Op zich een interessante stelling.
Wordt onze interesse gevoed door onze lichamelijke beperkingen?
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

Citaat van: a.schulten op september 15, 2010, 22:15:01 PM
Zo zouden paddenstoelers nogal stoffig zijn en libellelaars nogal maf.
pardon? libellelaars maf, wie heeft dat bedacht  ;D  dat ik dan bv regelmatig met kniebeschermers of een hengel op de heide rondloop is niet vreemd, dit soort goede gewoontes is gewoon nog niet door iedereen ontdekt  ;)  ik was overigens in het leger altijd de enige die in de maat liep, heel raar was dat, ze hebben het daar nooit helemaal begrepen  :P

geweldig hoor, hoe dit topic zich ontwikkeld. ik had niet verwacht dat ik op deze verder vrij normale morgen al op homo sites rond terecht zou komen omdat ik een topic over koppen aan het lezen was, haha. maar ben toch wel blij dat het stuur weer om ging... ;)
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Citaat van: ronald op september 16, 2010, 10:46:21 AM
dat het stuur weer om ging... ;)
Dat verklaart nu dus ook die ene spookrijder.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

Citaat van: Marina op september 16, 2010, 10:50:42 AM
Citaat van: ronald op september 16, 2010, 10:46:21 AM
dat het stuur weer om ging... ;)
Dat verklaart nu dus ook die ene spookrijder.
eentje? ik zie er wel 100! ;)
groeten, Ronald van Seijen

ronald

overigens heb ik nooit echt in het leger gezeten, maar heb wel heel wat rondgeslopen in een groen pakje, vooral toen ik begon met het natuurgebeuren, dat begon met vogels. ik heb heel wat gegluurd naar wat dat nou weer voor vogel was met dat aparte geluid, maar meestal bleek het toch weer een koolmees te zijn. na een jaar of twee had ik wel genoeg koolmezen gezien en kwam ik bij de libellen terecht, waar ik gelukkig wat handiger in was. ben ik nu 'odonateur' omdat ik zo slecht was in vogelen? of komt passie toch uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht?
groeten, Ronald van Seijen

Margreet Kwh

Wat een leuke woorden, "odonateur" en het werkwoord "avateren"(al eerder in de discussie over het plaatsen van je kop als avatar), Ronald!

Marina en andere lezers, het verband tussen persoon en onderwerp van studie doet me allereerst denken aan Toon Hermans en zijn parodie van de loopjes van de musici (ik speel blokfluit, ben benieuwd hoe hij een blokfluitist zou laten lopen?)
Mijn onderwerpen zijn mollusken, gallen, vlinders, bloemen en tuinvogels. Wat valt op? Liefst dicht bij huis en lekker langzaam, zoals ikzelf.
Ik las net een schitterend voorwoord bij het nieuwe boek van Bert Jansen, Kruipende huisjes, over de mollusken van de Zuidelijke IJsselmeerpolders.
Daarin staat een toepasselijk citaat over slakkofielen, of slakkenfans zoals hij zelf zegt, van Rykel de Bruijne, de landelijke coördinator van het Atlasproject Nederlandse Mollusken (ANM):

"Dat zijn mensen met een passie voor slijmerige, weke dieren en hun skeletten. (...)Gevraagd om het voorwoord voor dit boek over slakken en andere weekdieren te schrijven, was er maar één antwoord mogelijk: "Graag, maar traag". Iedereen weet immers dat het woord slak synoniem is aan 'langzaam'. (...) Een gemiddeld mens haalt wandelend gemakkelijk 5 km per uur. Ik dus niet. En daarmee is meteen één van de vele redenen blootgelegd om verknocht te raken aan deze diergroep: slakken laten zich het beste zien aan de kalme, beheerste en waardige wandelaar (...). Want wij, de bedachtzamen in deze maatschappij, wíj kunnen deze magnifieke dieren tenminste bijhouden.."

Hierin kan ik mij volledig vinden!

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

mabeline

ik denk dat de passie uiteindelijk wel op zijn pootjes terecht komt (we gaan nu trouwens wel lekker off topic, misschien weer is afsplitsen???)

Ik ben begonnen met macro fotografie en dan met name close upjes van mijn eigen katten, hun pootjes, neusje, oogjes.
Toen ben ik verder gegaan met de insekten, en er ging een wereld voor me open.
uiteindelijk een vriend van mij die steeds zei wat ik dan had gefotografeerd, dus mijn nieuwsgierigheid werd geprikkeld om dat zelf uit te zoeken.
Daarna heb ik verschillende groepen gedaan, en ben nu bezig met (korst)mosjes en dat vind ik tot op heden wel bijzonder leuk.

Ik ben er te kort voor bezig om te zeggen dat dat nu mijn grootste passie is (wanneer je daar eigenlijk van spreken???), maar zolang ik met mijn fototoestel door de
natuur kan wandelen, liefst samen met mijn hondjes, dan ben ik een gelukkig mens. Ik wil graag alles leren, maar daarvoor is er waarschijnlijk te veel te zien en te ontdekken, of mis mijn leven te kort  ;)
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

passie is voor mij wanneer ik mijn kop er bij kwijt kan raken en er helemaal in opgaan. het is niet zeldzaam dat het mezelf opeens weer vindt midden in bv een moerasbos, waar ik kruipend en klimmend door metershoge braamstruiken die vervlochten zijn met tientallen jaren wildgroeiend bos een stuk oever heb bereikt waar larvenhuidjes van libellen te vinden zijn.
een dag die ik dit jaar meemaakte was wel een topper, de allereerste stap naast het pad (ik heb vergunningen en doe soortgerichte onderzoeken) lag ik languit in een veenput, dus onder de modder en twee laarzen vol water en het moest nog beginnen. maar ik had een zwaar verlande oever gezien waar de Gevlekte glanslibel wel eens zou kunnen uitsluipen, en na een uur klimmen en klauteren was ik er. best gevaarlijk eigenlijk, allemaal deinende pollen van van alles, wat hier nou precies land en water is? maar al klauterend vind ik toch tientallen larvenhuidjes, machtig! ik zit onder de schrammen, het begint er nogal bloederig uit te zien. mijn veiligheidsbril beslaat steeds (zo'n vuurwerkding, erg belangrijk in dit terrein), ik zweet me rot en kan steeds moeilijker mijn benen over en door de begroeiing krijgen, zeker die bramen remmen wel erg af. dan...een stuk water van zo'n 5 meter breed, een oude afvoerroute waar ik langs moet, of ik moet terug (door al die ellende van net... hoe het gelukt is weet ik niet, maar via een halfdode boom bereikte ik de overkant, doodeng op het laatste stukje, maar het lukte. nu weer zo'n mooi stuk oever en weer dezelfde zware begroeiing. alles begint me zeer te doen, de schrammen lopen vol zweet, de spieren die zwaar vermoeid raken, maar de passie houdt me nog gaande en daardoor kan ik nog tientallen larvenhuidjes vinden, deze dag heeft heel waardevolle info opgeleverd! maar dan, het wordt al laat, de zon zakt al behoorlijk en ik moet het bos nog uit. snelheid bestaat niet in dit bos, en nu ik het huidjeszoeken los heb gelaten voel ik hoe ik totaal op ben. lichte paniek, ik kom hier nooit meer uit, ik heb braamstruiken van 5 meter hoog doorkruist en daar kom ik vast meer van tegen. dit is het moment waarop ik mezelf dus terugvond, idioot dat je er bent, wat doe je hier ook? maar dan kijk ik weer even naar mijn buit, een bak vol larvenhuidjes en hele interessante info, het was het waard. nog een uurtje klauteren waarbij ik mijn reserves flink uitdiep, en ik ben eruit, ja, normale grond, de luxe is ongekend, wat loopt dit fijn. maar ik zit wel aan de achterkant van de Lindevallei. de snelste weg is binnendoor, maar nu de zon zo laag staat zit het gras daar soms vol libellen die niet of nauwelijks kunnen vliegen, dus daar wil ik niet langs. dan maar buitenom, een wandeling van drie kwartier, met soppende laarzen en totaal afgematte spieren. helemaal gesloopt kom ik aan bij de auto, mijn rug, waarvan de meeste wervels aan elkaar gegroeit zijn door reuma doet enorm pijn en hier ga ik nog een boel last van krijgen de komende dagen...

dat is voor mij passie, als ik wil weten hoe het daar met de gevlekte glanslibel zit dan houdt niks me tegen. ik ga er vaak veel te ver mee, krijg er veel last van na de tijd, maar het is zwaar de moeite waard. ook voor Noordse winterjuffers heb ik dergelijke dingen vaak gedaan, ik kan me er nu niks bij voorstellen dat ik dat ooit weer ga doen...maar als het vuur weer in me begint te branden...dan hou ik mezelf niet tegen, ik laat me dan gewoon gaan...
groeten, Ronald van Seijen

ronald

maar ook met 30 graden een paar uur in een beekje zitten te kijken naar schitterende weidebeekjuffers, lekker filmen of gewoon kijken, ook daar kan ik heel erg in opgaan, heerlijk!
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

klinkt wel heel bekend ronald.

ik heb geen ontheffingen of wat dan ook en blijf dus braaf op het pad, maar ik kan ook uren ergens zitten of staan en me verwonderen over alles wat ik zie langskomen of vliegen.
En ook ik word, net als jij, de dagen erna afgerekend door mijn lichaam, als ik teveel gedaan heb, ik heb ook een vorm van reuma, maar ik weiger om alles op te geven daarvoor, daar ben ik nog veel te jong voor
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

idd, ik heb zelf zoiets dat wat ik nu nog kan, dat pakken ze mij nooit meer af. ik heb echt last gehad van de reuma, niet alleen omdat het zo pijnlijk was, maar omdat ik het niet accepteerde. tegenwoordig kan ik dat wel, en zie er ook de mooie kant van. als je zo gezond als een vis bent zul je niet snel weten hoe ongekend de luxe is van gewoon een stukje lopen, maar nu kan ik daar soms heel erg van genieten, toing, toing, zie me eens gaan  ;D . ik ben er niet beter door af dan die ander, maar verbaas me soms gewoon hoe het leven imperfectie's op een of andere manier wel weer rechtstrijkt. we krijgen altijd wat we willen, maar omdat het niet altijd in de vorm komt die we verwachten zien we het soms niet....
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

ik heb jarenlang met plezier paardgereden, eigen paarden gehad, dagelang op stal
5 jaar geleden ben ik mijn paardje kwijtgeraakt, doordat hij ingeslapen moest worden.
Afgelopen zomer heb ik eindelijk alle moed bij elkaar geraapt en ben weer gaan paardrijden, emotioneel
kon ik het eerder niet aan. Na 4 keer rijden, bleek dat ik het lichamelijk niet meer aankon.
Het is gewoon te zwaar geworden, ik baalde vreselijk van deze tegenslag, omdat ik het niet had zien aankomen.
Je ziet dat dingen lichamelijk achteruit gaan, maar alles wat ik wel kan geniet ik dubbel van.
Soms zegt mijn wel dat ik financieel te veel in mijn camera stop, maar misschien kan ik het over een paar jaar
helemaal niet meer en dan heb ik nu volop genoten, ik vind dat heel belangrijk.
6 Jaar geleden kon ik niet eens de straat uit lopen, door de vermoeidheid en pijn in mijn rug. Nu moet ik
ook regelmatig mijn spieren van rust gunnen tijdens een wandeling, maar als ik dan weer een dingetje zie
wat de moeite is om vast te leggen, maakt dat zo ongelovelijk veel goed.
En dan maar gewoon vroeg naar bed, of slapen in de auto, dat neem ik dan voor lief
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

prachtig Diana, dat je het zo kunt zien ondanks het verlies van mooie en waardevolle dingen. weerstand (onbuigzaamheid) is volgens mij nog erger dan andere ziektes, acceptatie is een geweldig iets  :)
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

weetje Ronald, ik accepteer het lang niet altijd, maar weet dat ik geen andere keus heb.
ik hoop alleen dat het niet erger wordt, het kan stabiliseren of erger worden, zodat ik nog jaren
lekker door de natuur kan struinen en veel kan leren

ik neem aan dat jij ook in de koude periode meer last hebt als in de zomer?
hoe los jij dat op?
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

ik heb ook wel momenten dat ik het even niet accepteer hoor, maar als ik dat merk probeer ik dat dan weer te accepteren. okee, ik zit even lekker met mezelf in de knoop, en dat is best...

kou heeft op mijn reuma geen invloed, ook vocht e.d niet. wat het wel precies is wat het aanwakkert is niet helemaal bekend, al weet ik wel dat ik er zelf regelmatig een flink aandeel in heb als ik weer eens te gek heb gedaan  :P
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

Bij mij hebben kou en regen wel invloed, mijn rug verkrampt ervan (net als kramp in je kuit zeg maar)
Ik zie ook altijd op tegen herfst en winter. Ik ga in de winer ook een weekje naar de zon, sinds vorig jaar en dat bevalt super, je voelt alles dan gewoon ontspannen.

Ik heb ook het fenomeen van Raynaud nog in mijn handen en dat kan bij de geringste temperatuur verschillen al opspelen, zelfs afgelopen zomer, 38 graden in Spanje, ga de zee in en gelijk speelt het op. En dan is het wel heel lastig om je camera vast te houden  :P

maar goed, terug naar de passies die op zijn pootjes terechtkomen  :rolleye:
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

dan heb je idd wel het een en ander om te accepteren zeg, ik hoop dat je die uitdaging steeds beter aan zult kunnen! ik kan ook lang niet altijd mijn filmstatief meezeulen en kan dan een andere passie, libellen e.d. filmen, ook niet meer doen. ik heb wel lang stug (dwangmatig?) doorgesjouwt, maar kan nu ook zonder camera op stap. oohw, schitterend, wat een plaatje speelt zich hier voor me af, dit was een heel mooie opname geweest. maar ik heb geen camera mee, en laat het leven de film dan maar gewoon voor me afspelen. als ik dat soms eens niet trek, dan denk ik nog wel eens aan de geweldige woorden van eckhart tolle, de man die zo mooi met woorden kan wijzen naar wijsheid: oohw, that's beautifull, let's leave it there...
groeten, Ronald van Seijen

mabeline

dat is inderdaad wel een hele mooie uitspraak
ik vind het soms ook jammer als mijn camera thuisligt, ik kom dan met verhalen thuis
over wat ik heb gezien en mijn man kijkt me dan aan, en vraagt zich waarom ik daar nou zo enthousiast over kan zijn.

het is zeker wel jammer dat je je statief niet mee kan nemen, maar het feit dat je toch buiten bent, kan heel veel goed maken

ik ga die uitspraak zeker onthouden!
Bedankt voor het kijken en/of reactie

Met vriendelijke groet Diana

ronald

...en toen ik eindelijk zonder camera op stap kon kwam het leven met iets heel moois voor me: een niet te duur compact cameraatje, volgepropt met megapixels, een aardig lensje en macro mogelijkheid. weegt bijna niks, hangt lekker aan mn riem, en ik kan er soms heel fraaie plaatjes mee maken. geen film of zo mooi als de grote camera's, maar mooi genoeg. klein kijkertje in een ander zakje aan de riem, want om de nek kan ik het niet hebben, dus ik ben vaak te laat als er iets te zien is, maar ook dat is best, net als die oneffenheid in het pad waar net mijn rug een opdonder van kreeg dat ik van de pijn sterren zag. dat is allemaal goed zoals het is, heerlijk!...
groeten, Ronald van Seijen