Filosofisch denkhoekje....

Gestart door javanerkelens, augustus 23, 2010, 21:07:59 PM

Vorige topic - Volgende topic

Marina

Doordenkertje, die Eckhart Tolle, maar wel droge humor.

Om op dat zelfbeeld terug te komen, dat wordt toch ook aardig veel bepaalt door je omgeving.
Als jij van kinds af aan te horen krijgt dat je niets waard bent en niets kan, dan groei je op met een zelf-vervullend beeld, je gaat zelf geloven dat je niets kunt en dan komt er ook niets uit.
Terwijl een kind dat wellicht minder aanleg heeft maar wel op de juiste wijze gestimuleerd wordt, veel betere resultaten heeft (en een beter zelfbeeld).

lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

andre.schulten

Há, er is wel weer een mooi onderwerp aangeboord..

Aanvullend op Ronald:
Het is typisch zo iets dat je wel wéét, met je hersens kunt beredeneren, maar dat pas echt is als je ermee geworsteld hebt, als je het echt doorleefd hebt. Als ik terugdenk aan hoe ik als woeste puber de wereld te lijf wilde.. dan kan ik nu denken: 'man, wat maakte ik me druk..'. Daartegenover: had ik me niet druk gemaakt, dan was ik ook niet meer dan een dooie doender geweest.. Zie hier de contradictie..
Soms waren het heel kleine dingen die me verder hielpen. Vroeger (dat kan ik nu zeggen) wilde ik een beroemd kunstenaar worden en dan zat ik op mijn zolderkamertje te krabbelen en te schetsen en vooral bezig te zijn om maar zo origineel mogelijk te zijn. Ondertussen hoorde ik steeds de Beatles. En opeens sprong die ene regel eruit 'nothing you can do that can't be done..' Maar zoals gezegd: je moet er doorheen.
Dus..eh ja..ga je gang  ;)

2x Ellen Warmond (beetje plus, beetje min):

LEVEN, SOMS

Leven is soms een wat smerige
ziekte, een beetje lachwekkend
voor derden, voor buitenstaanders
nooit tragisch genoeg, nooit ruimte
genoeg voor de zeer imposante
armzwaai van zie mijn ellende
zie mijn ellende, hier kom ik,
hier kom ik hinkende aan

verdriet kan een bloedige wond zijn
in spiegels; de huid die de wereld
ziet, is een beetje vervuild

daarom: het is allemaal
om te lachen, zullen we zeggen
als we zijn uitgehuild



SANS RANCUNE
(De magieloze medicijnman opgedragen)

Een mens zei hij is een vorstendom
van mogelijkheden:
hij kan een luis zijn op de vervuilde
behuilde huid van de wereld

zich in het uniform der vrees
verkleden kompressen gebeden
op de lippen leggen en zeggen
tranen zijn aardse vreugden

hij kan een hoogmogende stem zijn
een windstil zingen
of manshoog vloeken met ogen
witblind van liefde

een mens zei hij
is een kristal van kansen.

ronald

Citaat van: Marina op oktober 21, 2010, 11:11:14 AM
Doordenkertje, die Eckhart Tolle, maar wel droge humor.
hij heeft zeker humor, ik vind zijn boeken geweldig, maar de filmpjes en retraites van hem nog veel leuker, echt droog kan hij dan zijn  ;D
wel verassend vond ik dit filmpje van Jim Carrey over Eckhart Tolle. Carrey die we allemaal wel kennen als enorme grapjas, hij is schijnbaar altijd vrolijk. maar ook hij heeft/had dezelfde negatieve gedachten die heel veel mensen wel zullen herkennen:
http://www.youtube.com/watch?v=4tqoWwIDCCw&feature=related
groeten, Ronald van Seijen

ronald

Citaat van: Marina op oktober 21, 2010, 11:11:14 AM
Om op dat zelfbeeld terug te komen, dat wordt toch ook aardig veel bepaalt door je omgeving.
Als jij van kinds af aan te horen krijgt dat je niets waard bent en niets kan, dan groei je op met een zelf-vervullend beeld, je gaat zelf geloven dat je niets kunt en dan komt er ook niets uit.
Terwijl een kind dat wellicht minder aanleg heeft maar wel op de juiste wijze gestimuleerd wordt, veel betere resultaten heeft (en een beter zelfbeeld).
ik las hier net een boek over (niet morgen maar nu van Wayne Dwyer), die beschrijft dat heel mooi. bv hoe je als kind bv eindelijk je jas aan kunt trekken en dat graag zelf wilt doen. maar 'daar is geen tijd voor' dus pappa of mama is je al aan het helpen, ondanks dat je roept dat je het zelf wel kunt. op dergelijke manieren wordt je al heel vroeg geleerd om niet zelfstandig te zijn. sommige ouders gaan hier heel ver in, andere een stuk minder, maar het gebeurt erg veel.
ook op school wordt je geleerd om precies zo en zo te doen, en als we volwassen zijn blijft het gewoon doorgaan. je wilt geaccepteerd worden en gedraagt je dan maar zoals de mensen waar je graag door geaccepteerd wilt worden.
je krijgt daardoor een gebrek aan eigenwaarde en gaat steeds meer concentreren op hoe er om je heen geleefd wordt om je daarbij aan te passen (of juist het omgekeerde te doen, dwarsliggen, wat eigenlijk hetzelfde is, je draait alleen om hoe anderen het doen dus kijk je nog naar anderen om te zien hoe jij je gaat gedragen).
onze eigenwaarde blijkt verdacht vaak anderenwaarde te zijn, en daar kunnen grote problemen uit voortkomen
groeten, Ronald van Seijen

ronald

Citaat van: andre.schulten op oktober 21, 2010, 11:34:18 AM
dan kan ik nu denken: 'man, wat maakte ik me druk..'.
dat gaat bij veel mensen altijd door volgens mij. zelf heb ik er in ieder geval nog lang last van gehad, me verschrikkelijk druk maken om dingen en een paar dagen, weken of jaren later terugkijken en niet meer begrijpen waarom ik me er zo druk over maakte. het verstand heeft dan weer de macht gegrepen en er een heel verhaal omheen gemaakt, er een boel emotie bovenop gegooid waardoor dingen enorm belangrijk lijken.
ik heb me heel lang afgevraagd waarom ik dat toch steeds weer deed maar kon niet uit dat denkcirkeltje stappen tot een paar jaar terug. je kunt je eigen gedachten leren observeren en vanaf het moment dat je je eigen gedachten ziet als gedachten dan identificeer je je er niet meer mee en wordt alles opeens een heel stuk vrediger. de meeste gedachten zijn niet meer dan herhalingen van wat je al zovaak dacht, als een liedje wat maar niet uit je hoofd wil. het schijnt dat meer dan 90% van ons denken herhalend is, en dat geloof ik meteen. was bij mij wel zo en ik ken talloze voorbeelden van mensen om me heen die dat hebben. dan praat je met ze, heel leuk en vrolijk tot er een bepaald onderwerp opkomt en ze in de automatische modus schieten en weer dat deuntje opzeggen. bij sommige mensen merk je het nauwelijks, maar anderen zitten zo vol van die triggers dat een normaal gesprek nauwelijks meer mogelijk is, om het andere woord maken ze zich druk over iets en als je niet heel alert bent op jezelf sta je voor je het weet mee te klagen en duik je zelf ook weer in de automodus.
als je je gedachten leert herkennen als maar gedachten, en je er niet meer me identificeert, niet meer denkt dat je dat echt bent, dan wordt alles een heel stuk vrediger en kun je soms al om je eigen denken lachen terwijl het drukmaken nog in volle gang is in je hoofd. zoals je het bij iemand anders vaak vrij makkelijk kunt zien als die zich enorm opwind en daardoor onredelijk wordt kan dat ook bij jezelf.

ik vond het mooi zoals Jim Carrey het in het filmpje verwoorde wanneer hij zich weer eens heel druk om niks had gemaakt: that's time badly spent...
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Dat je je meer druk maakt als je jong bent, heeft volgens mij alles te maken met je oerbrein.
Er moet gejaagd worden en huizen gebouwd en voor nageslacht gezorgd, gebieden ontgonnen en bomen gekapt.
Het is niet voor niets dat de testosteronpiek bij mannen op hun 18e op het hoogst is. (Testosteron is ook voor agressie verantwoordelijk, in de oertijd niet onbelangrijk als er een dinosaurier je kinderen meegraait).
Zou iemand op hogere leeftijd pieken dan heeft hij grote kans helemaal niet meer aan die dingen toe te komen, want vroeger werd je niet oud. Degeen die later piekten hebben zich dus ook niet voort kunnen planten.
Dat je op latere leeftijd rustig wordt is weer beter voor de gemeenschap. Lichamelijk niet meer zo goed in staat om leeuwen om te brengen, maar binnen het vuur aanhouden, kruidenmengsels maken om te genezen en voor de kinderen zorgen als de ouders toch onverhoeds zijn opgegeten, dan is een wat rustiger karakter wel zo prettig.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

ronald

ik heb juist het idee dat het je druk maken om dingen steeds erger wordt naarmate je ouder wordt. lichamelijk wordt je mogelijk wel rustiger, maar het denken kan steeds erger worden. ik bedoel daarmee vooral mensen die echt vastzitten in het denken. ik ken er genoeg, mensen die enorm verzuurd zijn en waar met grote regelmaat negativiteit in veel verschillende vormen uitkomt.
maar sommige mensen worden ook langzaamaan bewuster als ze ouder worden waardoor ze niet verzuren maar juist tot rust komen. volgens mij mag je dan heel blij zijn, want zo makkelijk is dat niet in een wereld waarin klagen en je aan van alles ergeren als normaal wordt gezien. klagen en ergeren zijn onnodige emoties die eerder voorkomen dat je iets oplost dan dat ze je helpen om een probleem aan te pakken. je zaait er alleen negativiteit mee die je net zo hard weer terugkrijgt, want wat je zaait zul je ook oogsten.
maar omdat het zo normaal is om te klagen en te ergeren herkennen we het niet meer als iets onnodigs, en vaak wordt er zelfs kracht aan verbonden...
groeten, Ronald van Seijen

snwja3

Marina,
wat een onzin  :D , dinosauriers hebben nooit in dezelfde tijd geleefd als de mens!  ;)
Tenzij je creationist bent natuurlijk, maar dan jaag je het testosteron van Bart weer omhoog, dus wees asjeblieft voorzichtig!  ;)   ;D
Wietze Janse

Question

Citaat van: ronald op oktober 21, 2010, 13:23:31 PM
Citaat van: Marina op oktober 21, 2010, 11:11:14 AM
Om op dat zelfbeeld terug te komen, dat wordt toch ook aardig veel bepaalt door je omgeving.
Als jij van kinds af aan te horen krijgt dat je niets waard bent en niets kan, dan groei je op met een zelf-vervullend beeld, je gaat zelf geloven dat je niets kunt en dan komt er ook niets uit.
Terwijl een kind dat wellicht minder aanleg heeft maar wel op de juiste wijze gestimuleerd wordt, veel betere resultaten heeft (en een beter zelfbeeld).
ik las hier net een boek over (niet morgen maar nu van Wayne Dwyer), die beschrijft dat heel mooi. bv hoe je als kind bv eindelijk je jas aan kunt trekken en dat graag zelf wilt doen. maar 'daar is geen tijd voor' dus pappa of mama is je al aan het helpen, ondanks dat je roept dat je het zelf wel kunt. op dergelijke manieren wordt je al heel vroeg geleerd om niet zelfstandig te zijn. sommige ouders gaan hier heel ver in, andere een stuk minder, maar het gebeurt erg veel.
ook op school wordt je geleerd om precies zo en zo te doen, en als we volwassen zijn blijft het gewoon doorgaan. je wilt geaccepteerd worden en gedraagt je dan maar zoals de mensen waar je graag door geaccepteerd wilt worden.
je krijgt daardoor een gebrek aan eigenwaarde en gaat steeds meer concentreren op hoe er om je heen geleefd wordt om je daarbij aan te passen (of juist het omgekeerde te doen, dwarsliggen, wat eigenlijk hetzelfde is, je draait alleen om hoe anderen het doen dus kijk je nog naar anderen om te zien hoe jij je gaat gedragen).
onze eigenwaarde blijkt verdacht vaak anderenwaarde te zijn, en daar kunnen grote problemen uit voortkomen
Volgens mij kun je daar een knappe identiteitscrisis van krijgen.
Als je altijd leeft zoals "normaal" is, altijd zoals verwacht wordt, altijd vind en doet wat een ander doet, dan weet je op het laatst niet meer wat jij nu eigenlijks wilt. Het lijkt een knappe kronkel..maar als je iets doet, doe je het dan omdat het verwacht wordt, of omdat jij dat wilt.

Marina

Citaat van: Question op oktober 21, 2010, 16:55:33 PM
..maar als je iets doet, doe je het dan omdat het verwacht wordt, of omdat jij dat wilt.
Ik heb weleens dingen gedaan waarvan ik me achteraf besefte dat het was omdat het verwacht werd, niet omdat ik het zelf wilde.
Mijn eerste huwelijk bijvoorbeeld. Héééél lang geleden. Toen samenwonen nog "hokken" was (een net meisje deed zoiets niet) en trouwen op je 20e heel normaal.
Ik ben blij dat dat toch wel iets is dat ten goede is veranderd. 
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

Margreet Kwh

Als ik als 54-jarige terugkijk op mijn leven, dan heb ik het meest geleerd van de mensen die ergens enthousiast voor waren.
Een vriendje op de lagere school die alles wist van vogels en een sterrenkijker had. Een juffrouw die haar blokfluiten meenam. Een vader en moeder die me over de natuur leerden. Een opa die alles wist van geschiedenis en aardrijkskunde. Een lieve oma die me de hele vakantie liet logeren. Een vriendin met boerenfamilie in Friesland, waar ik gastvrij mocht logeren. Een lieve "hospita", de moeder van een ex-klasgenoot, die enthousiast over Indonesië vertelde en zo mijn studiekeuze beïnvloedde (culturele antropologie). En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Mijn leven hangt van toeval aan elkaar. Door flink ziek te worden, leerde ik het betrekkelijke van veel inzien. Door te verhuizen, leerde ik me snel aan te passen en vrienden en bezigheden te maken. En kennis uit het verleden, die soms zinloos lijkt, komt altijd weer van pas. Een mislukte loopbaan in de ICT helpt me heden-ten-dage soms bij het computeren...

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

javanerkelens

CiteerIk weet niet zeker of dit hoekje geschikt is voor dit onderwerp, maar ach..dat weet je nooit. We zijn hier begonnen met tijd. Maar misschien is het ook wel leuk/interessant je af te vragen wie je bent. Dit naar aanleiding van dit artikel:
http://nl.odemagazine.com/doc/0068/Tijd-voor-nu-Een-gesprek-met-Eckhart-Tolle/ Ben je wat je van jezelf denkt? of wat anderen van je denken?   

Vind ik best wel een interessant stukje en kom ik later nog even op terug....
Tevens sprak hij over dat hij op het dieptepunt een verandering onderging en zich daar niets meer van kon herinneren.......lijkt haast wel op het ontstaan van een dubbele persoonlijkheid (gebeurd wel vaker bij traumatische gebeurtenissen) en dat een andere persoonlijkheid het heeft overgenomen (in zijn voordeel...ha ha)
Maar wat ik zei......kom ik nog op terug (beetje druk nu..)
Groet,
Joke (van Erkelens)

ronald

Citaat van: javanerkelens op oktober 22, 2010, 22:18:38 PM
Tevens sprak hij over dat hij op het dieptepunt een verandering onderging en zich daar niets meer van kon herinneren.......lijkt haast wel op het ontstaan van een dubbele persoonlijkheid (gebeurd wel vaker bij traumatische gebeurtenissen) en dat een andere persoonlijkheid het heeft overgenomen (in zijn voordeel...ha ha)
wel grappig, want waar Tolle veel over verteld is hoe we allemaal met een dubbele persoonlijkheid leven. je gewone ik en de energie uit het verleden die als een soort entiteit in je leeft en die zich voedt met negativiteit. hij noemt dat het emotionele pijnlichaam. bij sommige mensen is dit gedrocht zeer actief, en bij anderen sluimert het lange tijd om slechts zo nu en dan eens de kop op te steken. bv dat urenlang kauwen op bepaalde negatieve gedachten, dat is pure voeding voor het pijnlichaam. het kan ook blijven groeien en je leven erg ondraaglijk maken. het is een soort parasiet, en die kunnen hun gastheer erg veel schade toebrengen.
als je het pijnlichaam leert herkennen kun je het ook oplossen, puur door er aandacht aan te geven. niks uitdrijven oid, gewoon observeren hoe je denken overgenomen wordt door een stroom van negativiteit die je misschien niet eens kunt plaatsen, het kan je soms zomaar overvallen. maar vaker wordt het getriggerd door bepaalde dingen. pijnlichamen zijn bv dol op discussies over kievitseizoeken, twitchen en op een kookforum kunnen ze zich ook enorm uitleven. mocht een psycholoog ooit nog eens tegen je zeggen dat je verslaafd bent aan negativiteit, dat is dus voeding voor het pijnlichaam
groeten, Ronald van Seijen

Margreet Kwh

Het nieuwe boek van de campagne Nederland leest gaat over een vrouw die een attaque heeft gehad. Ze komt bij in een rusthuis, krijgt geleidelijk in de gaten waar ze is en wat er gebeurd is. Het verhaal wordt verteld vanuit twee standpunten, vanuit de vrouw en vanuit haar dochter, met flash-backs.
Het raakt aan dit thema. Bijvoorbeeld over de opvoeding van haar dochter. Haar man heeft haar dochter altijd erg vrij gelaten, omdat hij zelf in zijn jeugd zo door zijn ouders aan banden was gelegd.
Het boek heet: De grote zaal.

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

ronald

een attaque of andere ernstige veranderingen in een mensenleven kunnen je idd 'het licht' laten zien. als je bv net de dood ontsnapt bent dan weet je opeens maar al te goed dat bv al die drukte en ergernis over van alles en nog wat zonde van je tijd waren. je komt er dan achter dat je verstand je flink voor de gek kan houden door rare waarheden te creeëren. als je 'onbewust' bent (van je eigen denken) kun je je nog met alle macht vastbijten in bepaalde dingen die niet eens bijna de moeite waard zijn, zoals dat gras uit het andere topic. ik ken genoeg mensen die zich groen en geel ergeren aan een ruig tuintje (ik hoor soms zelfs mensen zich ergeren aan dood hout in een bos, wat een rommel is het hier  ;D ), ernstige burenruzies kunnen er uit voortkomen om een beetje gras! de schijnwerkelijkheid is hier dat het helemaal niet om dat gras gaat, maar de ergeraar heeft veel onvrede in zich en ipv die te onderkennen en het proberen te veranderen is het veel makkelijk om het leven de schuld te geven van die onvrede, de schuld ligt dan buiten je, wel zo veilig. zodra dat gras gemaaid wordt zal het even rustig zijn tot de volgende ergernis zich aandient.
als je die cyclus niet doorbreekt wordt je stees gefrustreerder en na verloop van tijd een heel zuur persoon, we kennen ze allemaal wel. vaak worden ze als nare of zelfs slechte mensen aangeduid. maar dat zijn het niet, het zijn eerder mensen die (nog)niet het geluk hadden om te kunnen veranderen.
groeten, Ronald van Seijen

Question

Volgens mij heb ik daar donderdag net een goed voorbeeld van op tv gezien. bonje met de buren. Als je goed oplet dan zijn die bomen niet het probleem wat hier was, maar de persoonlijke problemen en frustraties die op de bomen afgeschoven werd. Of anders gezegd, ze was pas gelukkig als.....
http://www.rtl.nl/xl/gemist/

ronald

ik heb er toevallig ook nog een stukje van gezien, dat was er wel een mooi voorbeeld van.

hier nog zo'n voorbeeld, er zijn er erg veel van:
http://www.youtube.com/watch?v=ljLBjehEEI4&feature=related

Youp van t Hek weet het wel mooi te vangen in dit stukje  ;D
http://www.youtube.com/watch?v=hAruG5KZxwI
groeten, Ronald van Seijen

Question

Het is dan haast eng hoe heftig mensen kunnen reageren. En dan op de kleinste dingetjes. Uiteindelijke gaat het dan helemaal niet meer om dat probleem. Het gaat dan meer om de woede en frustraties die met je op de loop gaan. Een akelige situatie in stand houden, wat eigenlijks hartstikke gestoord is. :rolleye: :o :-\

ronald

http://www.youtube.com/watch?v=B_QlQCowJBg&feature=related

deze is ook wel heftig, een vrouw gooit een enorme hoop emotionele chantage in de strijd om te voorkomen dat er een hekje wordt geplaatst.
zo jammer voor zulke mensen dat ze niet uit dat denkcirkeltje kunnen stappen...
groeten, Ronald van Seijen

Question

Citaat van: ronald op oktober 23, 2010, 16:25:05 PM
http://www.youtube.com/watch?v=B_QlQCowJBg&feature=related

deze is ook wel heftig, een vrouw gooit een enorme hoop emotionele chantage in de strijd om te voorkomen dat er een hekje wordt geplaatst.
zo jammer voor zulke mensen dat ze niet uit dat denkcirkeltje kunnen stappen...

Jeetje..bommetje? Ze sleept vast al een aardig tijdje een berg frustraties mee. En als ik het goed begrijp werkt de familie ook mee aan wat extra. Een cirkeltje die dus door meerdere in stand wordt gehouden. groeps pynlichaam. Dat kan als buitenstaander ook er indrukwekkend zijn om aan te zien.  :o

Bart van Hoogstraten

Citaat van: ronald op oktober 23, 2010, 16:25:05 PM
http://www.youtube.com/watch?v=B_QlQCowJBg&feature=related

deze is ook wel heftig, een vrouw gooit een enorme hoop emotionele chantage in de strijd om te voorkomen dat er een hekje wordt geplaatst.
zo jammer voor zulke mensen dat ze niet uit dat denkcirkeltje kunnen stappen...

Lijkt me de ergste straf die me kan overkomen -> met mijn tronie in dat programma belanden! Nog erger dan 48 jaar eenzame opsluiting! (of 42.000 jaar in de hemel zitten...) ;) ).
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Question

Citaat van: ronald op oktober 23, 2010, 16:25:05 PM
http://www.youtube.com/watch?v=B_QlQCowJBg&feature=related

deze is ook wel heftig, een vrouw gooit een enorme hoop emotionele chantage in de strijd om te voorkomen dat er een hekje wordt geplaatst.
zo jammer voor zulke mensen dat ze niet uit dat denkcirkeltje kunnen stappen...

Maar uiteindelijk..dat wat deze vrouw laat zien is niet wie ze is. Ik ben heel erg lang ervan overtuigd geweest dat er in elk mens iets goeds zat. Onder dat wat ze lieten zien. Ik laat soms ook wel eens een vreselijk mens zien, maar dat is niet wie ik ben. Ik ben ik. Ik ben niet wat ik doe en laat zien. 

Question

Eigenlijks kun je het hier allemaal wel omdraaien. Niet wie ben ik, maar wie/wat ben ik niet. Ben ik wat ik doe? Ben ik mijn lichaam? Ben ik aardig? (nu wel, misschien straks niet). Je geest is niet je lichaam. k maak er een aardig soepje van he? :rolleye: :huh: liefhebbers voor een soepje? ;D

ronald

wat voor soep is dat, vraagtekenvermicellie? ;)

misschien dat je jezelf nog eens het niet weten moet toestaan?... 8)
groeten, Ronald van Seijen

Marina

b-tje vroeg nog voor soep, was wat laat op vanmorgen...
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

evertdirks

Gelukkig wordt soep nooit zo heet gegeten als hij wordt opgediend.

Ik denk dat de oersoep in allen van ons zijn eigen brouwsel brouwt.
Evert
Evert

Leer eerst het "gewone" herkennen, dat komt het bijzondere vanzelf.

ronald

Citaat van: evertdirks op oktober 24, 2010, 12:07:22 PM
Gelukkig wordt soep nooit zo heet gegeten als hij wordt opgediend.

Ik denk dat de oersoep in allen van ons zijn eigen brouwsel brouwt.
Evert
das n mooie  :duim:
groeten, Ronald van Seijen

Question

#597
Citaat van: ronald op oktober 24, 2010, 11:55:09 AM
wat voor soep is dat, vraagtekenvermicellie? ;)

misschien dat je jezelf nog eens het niet weten moet toestaan?... 8)
Jah..erg veel van die vermicellie..en extra grote balletjes! lekker!(beppesoep)

Je hebt gelijk. Ik hoef niet alles te weten, het voegt ook niets toe. Ik ben ik, en dat is precies goed. :blink:



Margreet Kwh

He, door jullie reacties ben ik lekker een kop soep gaan eten!
Dat smaakte wel na heel veel paddenstoelen vanmorgen.

Margreet.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

Question

#599
Lekker he? Wij hebben bospaddestoelensoep gehad met "echte"paddestoelen uit een pakje, en balletjes! ;D