Dat geld uiteraard voor dierenopvang in het algemeen. In sommige gevallen is uit dierenwelzijnsoogpunt ingrijpen best te verdedigen, bijvoorbeeld als een dier zonder ingrijpen een lange lijdensweg heeft. Uiteraard beroven we dan predatoren van een makkelijke maaltijd, en aaseters hebben ook geen makkelijk bestaan.
Dierenopvang is uiteindelijk een gevolg van ons typisch menselijk medeleven met zwakkere individuen. Onze samenleving zou er zonder dat medeleven heel anders uitzien, en beslist minder prettig zijn (voor ons). Met natuurbescherming heeft het echter niets te maken. Dierenopvangcentra sluiten is geen oplossing, want het medeleven blijft uiteraard bestaan en dan gaan veel mensen zelf proberen dieren op te lappen. Vanwege gebrek aan kennis betekent dat een veel langere lijdensweg voor de "opvangdieren" als in professionele opvangcentra.
Maar het punt is en blijft dat het gaat om oplappen van individuele dieren, die in een natuurlijke populatie eigenlijk niets meer te zoeken hebben. In het land waar ik woon (Slovenie) mag alleen een door het ministerie aangewezen instantie dieren opvangen en dat voor een maximum van 3 maanden. Als het erop lijkt dat een dier niet binnen 3 maanden teruggeplaatst kan worden in de natuur, dan is euthanasie het aangewezen alternatief, liefst direcht nadat de "niet terugplaatsbaar diagnose" is gesteld. Voor uitzonderingen hierop moet van geval tot geval een ontheffing worden aangevraagd bij het ministerie, bijvoorbeeld wanneer een dier niet de natuur in kan, maar mogelijk wel een rol kan spelen bij educatie of fokprogramma's. Deze ontheffing moet worden aangevraagd tijdens de drie maanden in opvang. Het ministerie kijkt hier bijzonder kritisch naar, o.a. aan de hand van minimum-huisvestingseisen waar het plaatsings-adres aan moet voldoen. Da's dus ook een mogelijkheid.