Brabants vogelen in de OVP

Gestart door Pim, maart 27, 2005, 23:49:14 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Mijn solide fiets bracht me vrijdag 25 maart binnen het kwartier tot vlakbij de Lepelaarhut (Lepelaarplassen – Almere). Onderweg zag ik op een wilgentak een ijsvogel zitten, in de buurt van zijn nest van vorig jaar. Dat ijsvogels een steile wand nodig hebben om te broeden is maar gedeeltelijk waar, een omgevallen boom (wortelkluit) van een wilg kan al volstaan. Het zal mij benieuwen of 2005 het ijsvogeljaar 2004 nog kan overtreffen, mijn record is acht verschillende exemplaren op één fietstocht binnen de gemeentegrenzen van Almere.

Vanuit de vogelkijkhut (zie:www.vogelkijkhut.nl) zie je steeds meer aalscholvers broeden, foerageren en overvliegen. Ze pendelen tussen hun nesten en het Markermeer. Het is ook een prachtig gezicht om ze te zien vissen in groepsverband. Een medevogelaar had op dezelfde dag een schollevaar een dodaars fanatiek zien opjagen en had zelfs het idee dat hij hierin een aangename variatie van zijn maaltijd zag. De dodaarzen zijn trouwens in hun prachtige zomerkleed, in de winter zo goed als afwezig op de Lepelaarplassen, maar nu minstens zeven exemplaren. Vijf nonnetjes doken op in diverse hoeken van de plas. Een groep van minstens vijftien kluten vloog richting Markermeer en ruim dertig smienten kozen dezelfde route. Op het water ook nog enkele wintertalingen, een paartje smienten en de algemene kuifeenden.

Hoog in de lucht cirkelden vijf buizerds die soms zeer hoog zaten. Verderop vloog een havik, aan de grootte te zien zeer waarschijnlijk een vrouwelijk exemplaar. De groene kikkers kwaakten wat verlegen en nog niet uit volle borst.

Gisteren was het Fluitbos weer heropent door Staatsbosbeheer. De edelherten hebben een zware winter achter de rug. Minimaal tweehonderd exemplaren hebben de lente niet gehaald. Dat zijn veel dieren, maar met in je achterhoofd de geboorte van 400 herten vorig jaar is dit niet rampzalig. De sterkste dieren blijven over. Het was een verademing om weer op de uitkijkheuvel van het Jan van den Boschpad over het gebied te turen. Het zicht was wel zeer matig, maar er viel ook in het eerste stuk meer dan genoeg te zien.

Enkele Heckrunderen hadden kalfjes die lichtbruin van kleur waren, de grote stieren zijn zwart van kleur. Boven het riet zag ik weer het symbool van Flevoland, de bruine kiekendief. Wat een schitterende vogel, over de gehele breedte van het gebied telde ik vijf exemplaren en een vrouw blauwe kiekendief. In het water een grote groep wintertalingen en pijlstaarten en een eenzame foeragerende kluut. In de lucht zong de veldleeuwerik zijn lenteliedje. Een struik die uitstak boven het riet was een prima zangpost voor een paartje roodborsttapuit en mijn eerste heer blauwborst dit jaar. Zijn liedje was nog wat terughoudend, maar zijn felle kleur blauw was zelfverzekerd. Er waren minimaal acht grote zilverreigers  druk aan het foerageren en een kleiner exemplaar met kleinere zwarte snavel, een kleine zilverreiger. Beide soorten broeden met toenemende aantallen in het gebied. Boven het riet zag ik eerst één oeverzwaluw, maar later had ik er al zeven tegelijk in mijn kijkerbeeld, het werden zelfs tien exemplaren.
In de verre mist liep Reintje de vos op de vlakte, aan eten geen gebrek voor dit zwaar gediscrimineerde roofdier.

Op deze goede vrijdag werd niet gewerkt aan de Oostvaardersdijk (die trouwens al deze zomer opengaat, zou eerst eind 2005 zijn) dus was het een perfect fietspad. Heerlijk om nog even van deze plek te genieten zonder voorbijrazende automobielen. Hoe de gemeente Almere het in zijn hoofd haalt om nog meer kassencomplexen toestemming te geven om uit te breiden is mij een raadsel, maar we hebben een zeer bouwgeile burgermeester (Mw. Jorritsma). Laten we hopen dat de verbinding tussen de Lepelaarplassen en OVP enigszins gespaard blijft van haar opgewondenheid. De verbindingszone (rietland met akkers) is namelijk een essentiële schakel tussen de gebieden en rijk aan rode lijstsoorten (o.a. dodaars, roerdomp, lepelaar, kluut, baardmannetje e.a.). Vandaag zag ik er slechts een handvol rietgorzen en een zestal grote zaagbekken.

Op zaterdag 26 maart had ik op het station van Almere een afspraak met een echte Brabo-vogelaar. Mijn fiets tilden we in zijn bestelbus en we gingen op weg naar het Jan van den Boschpad (Zuidelijke kant Oostvaardersplassen – Almere). Het regende zachtjes en het lensendoekje was dan ook snel doorweekt. In het Fluitbos zagen we een groep edelherten, maar ook een ree die het bos in vluchtte. De zang van o.a. zanglijster en tjiftjaf begeleidde ons naar de uitkijkheuvel. We glibberden door de modder omhoog en wierpen een eerste blik over het gebied. Het mannetje blauwborst kwam even op zijn uitkijkpost zitten, maar weigerde te zingen. Aan de overkant van het water zag Brabo-Carel een schitterend mannetje rouwkwikstaart zitten. Boven het riet vloog een oeverzwaluw en later in het Fluitbos een tweede exemplaar. Voorlangs zwom een forse muskusrat en in een ander poeltje nog een tweede. Zeker zes grote zilverreigers waren alweer druk op zoek naar een ontbijt. De kiekendieven sliepen uit vandaag. Op de terugweg naar de witte bestelbus (een ideale mobiele vogelkijkhut) vlogen nog ruim honderdzestig kramsvogels al roepend over.

We reden linea recta door naar de grote praambult. Hier waren al andere vogelaars die de regen trotseerden. Het hoogtepunt hier was overduidelijk het mannetje smelleken in een boomtop, een zeldzame soort voor mij. Pal boven ons hoofd vlogen drie witgatjes over. Ook nog zeker tachtig kramsvogels vlogen onrustig rond. De kleine praambult leverde "alleen" een Ross gans op tussen duizenden brandganzen. Ook twee vossen die achter elkaar aan liepen.

Ik had dienst in het bezoekerscentrum van Staatsbosbeheer. Tijdens het werken zag ik enkele dodaars, watersnippen en op het eilandje voor vogelkijkhut "De Kluut"  een tweetal kleine plevieren (met gele oogring).

Brabo-Carel had zich tot 16.00 uur weten te vermaken in het gebied (wat ook geen kwelling is) en we reden samen terug richting Almere. Het weer had zich hersteld na een matige ochtend. We keken even naar de klapekster die op zijn stek zat op het Oostvaardersveld. De ruigpootbuizerd hield zich niet aan de afspraak. Vanaf de kleine praambult zagen we nu zeer fraai de roodhalsgans die aan de voorkant van een groep brandganzen liep. Als deze gans in de groep zit kun je het bijna vergeten om hem even snel te ontdekken. Op het grasveld tientallen witte kwikstaarten en de eerste drie gele kwikstaarten dit jaar, althans voor mij. Een vrouwtje havik zat misschien uit te buiken op de grond. Grote zilverreigers zaten op diverse plekken (3 grote praambult, 6 kleine praambult en 1 Oostvaardersveld). Het laatste stuk naar huis deed ik op eigen krachten. Zelfs met matig weer is het gebied een interessante bestemming.

Op zondag 27 maart 2005 (eerste paasdag), nog misselijk van alle chocola, ging ik beroepsmatig even naar het mooie landgoed Elswout (Overveen). Onderweg kwam ik door Middenduin (Staatsbosbeheer) waar honderden paden een ware orgie beleefden. Op Elswout zaten ze ook veelvuldig, soms met zijn drieën aan elkaar gegrepen.

Landgoed Elswout
"Ten zuiden van Overveen, aan de Elswoutlaan ligt Elswout. Dit prachtige landgoed ligt op de rand van de binnenduinen en een voormalige strandvlakte en dateert uit de zeventiende eeuw. Na een aanvankelijk Barokke tuinaanleg is het landgoed in de achttiende eeuw ingericht volgens de Engelse Landschapstijl.

Landgoed Elswout is niet gratis toegankelijk. In het poortgebouw kan je een dagkaart kopen. De natuurkaart Noord-Holland is ook geldig".

Dit landgoed is altijd een feest der exoten: Nijlganzen, Canadese ganzen, Mandarijneend, Indische ganzen en zelfs een liefdeskoppel geelvleugelara's  waren hier in vrijheid te bewonderen. Toch blijven de reusachtige tonderzwammen het hoogtepunt van de meeste bezoeken. Ook de ijsvogel is hier vaak te zien, maar koos vandaag een andere plek waar niet honderden mensen in één colonne hun verplichte paaswandeling maakten.




met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl