de nieuwe NM-column

Gestart door andre.schulten, november 30, 2010, 20:18:14 PM

Vorige topic - Volgende topic

andre.schulten


Hetty Soetekouw

leuk stuk André  :duim:
sinds ik me met bladmineerders bezig hou
kijk ik ook heel anders naar vallende blaadjes  ;D
met vriendelijke groet,

Hetty Soetekouw
~~Seraka Photography~~

Margreet Kwh

met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

ronald

blijft mooi, onze woordkunstenaar in actie!  :)
groeten, Ronald van Seijen

Marina

Hé wat leuk!
De boomblaadjes haal ik wel altijd van het gazonnetje af en veeg ik lekker de border in. Voor mij minder werk en de beestjes zijn er blij mee.
De planten ook: goede mulchlaag, plantenvoetjes extra winterbescherming, in het voorjaar beetje aarde erop = natuurlijke voeding en meteen weer wat opgehoogd.
lees hier hoe trollen hun territorium markeren - http://www.randoloup.com/nl/?p=1682

andre.schulten

Inclusief de beste wensen voor 2011: column 2011-01
http://www.natuurmonumenten.nl/content/zwevers

groet! André


Margreet Kwh

Een mooi begin van 2011, André! Met plezier gelezen.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

ronald

heel herkenbaar en leuk verhaal weer  :duim:
groeten, Ronald van Seijen


vuurvlinder

Met vriendelijke groet, Astrid Landsaat.

Margreet Kwh

Mooie column! Natuurbeschermers, mannen en vrouwen in het groen. Niet aan politiek gebonden, zoals de mensen in het Wilde Woud van Tonke Dragt.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

Bart van Hoogstraten

Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

andre.schulten

Dank!
..en dan heb ik nog niet eens gezegd (= schoot me later pas te binnen) dat ik de stemmingmakerij, het stigmatiseren het allerergst vind. Dat er bezuinigd moet worden, vooruit (hoewel ik ervan overtuigd ben dat als nederland een beetje effectiever zou werken dat allemaal nog wel mee zou vallen -want er gaat wat geld nodeloos over de balk -alleen al door slechte communicatie!), maar de manier waarop het 'verkocht' wordt, dáár kan ik niet tegen.

Volgende dus keer iets langer nadenken voor ik 'm opstuur ;) .

andre.schulten

Trouwens, Margreet (effe tussendoor): hoe is het met Bod Pa?

Bart van Hoogstraten

Citaat van: andre.schulten op januari 28, 2011, 19:24:17 PM
Trouwens, Margreet (effe tussendoor): hoe is het met Bod Pa?

Ik heet geen Margreet maar mijn Bod Pa heb ik nog niet open gehad, ligt klaar om mee te nemen op reis.
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

andre.schulten

há Heet-geen-Margreet: dat wist ik.

Margreet Kwh

Hallo André,

Bod Pa is gedeeltelijk gelezen. Ik vind het een bijzonder boek en hoop het nog eens uit te lezen.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

Bart van Hoogstraten

Nou euh.. met zo'n recensie neem ik nog wat andere boeken mee op verkansie...  :P
Vriendelijke groet! Bart van Hoogstraten

De toekomst van Waarneming is onzeker. Draag bij aan het voortbestaan en betaal gewoon jaarlijks € 25,- abonnementskosten!
https://waarneming.nl/donate/

Margreet Kwh

Maar misschien ben jij wel veel enthousiaster erover Bart. Ik heb denk ik te weinig geduld voor dikke boeken tegenwoordig.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

ronald

Citaat van: andre.schulten op januari 28, 2011, 19:21:59 PM
Dank!
..en dan heb ik nog niet eens gezegd (= schoot me later pas te binnen) dat ik de stemmingmakerij, het stigmatiseren het allerergst vind. Dat er bezuinigd moet worden, vooruit (hoewel ik ervan overtuigd ben dat als nederland een beetje effectiever zou werken dat allemaal nog wel mee zou vallen -want er gaat wat geld nodeloos over de balk -alleen al door slechte communicatie!), maar de manier waarop het 'verkocht' wordt, dáár kan ik niet tegen.

Volgende dus keer iets langer nadenken voor ik 'm opstuur ;) .
mooi verhaal weer André, en een mooie aanvulling als bonus voor ons ook nog!  ;)
groeten, Ronald van Seijen

andre.schulten

#20
Geen taart met één kaarsje,
wel de dertiende NM-column, die hiermee zijn eerste verjaardag beleeft  ;)

http://www.natuurmonumenten.nl/content/zwevers  *
(* voor de 'tuurlijk-lezers' deze keer wegens omstandigheden niet fris en fruitig)

KorHaan

Mooi verhaal, André!

Inderdaad staan wij verder van de natuur af dan in de dagen van weleer.
Ook zijn wij naïever als we werkelijk in ongerepte natuur rondstruinen.
Een stage voor mijn studie biologie dompelde mij 6 maanden in het tropisch regenwoud van Ivoorkust, lang geleden (1982). Onderzoek naar dieren die van omgevallen (holle) bomen gebruik maken, zo laat de stage zich kernachtig omschrijven. Daarbij moest ook urenlang geobserveerd worden, op open plekken rond omgevallen bomen. Als je dan in de ochtendschemer op een omgevallen woudreus zit, een meter of 4 boven de grond, stilletjes wachtend op wat komen gaat, ben je als westers studentje uitermate content met je bestaan. Verrekijker bij de hand, o, wat zijn we één met de natuur. In de verte klinkt gekrijs. Meerstemmig gekrijs. Ik herken het als chimpansee. Cool! Gespannen en toch relaxed hoop ik dat ze dichterbij komen. Dat doen ze. De boomkruinen zwaaien onder het gewicht van de apen. Ze hebben onderling hommeles, zoveel is wel duidelijk. Dan ontdekken ze mij, een aap staart mij aan als ik hem door de kijker aanstaar. Dat vinden ze niet leuk.
In no time omcirkelt de groep mij in de boomkruinen, en de leider - een fors, grijs, kaalhoofdig mannetje - komt naar de grond en komt mijn richting op. Nu maakt de welvoldaanheid in mij plaats voor een soort oerangst, ik voel mijn nekharen omhoog komen, de aap heeft een vastbesloten uitdrukking op zijn gezicht en is niet van plan om de wijk te nemen, zoals chimpansees volgens de boeken horen te doen bij het zien van een mens.
Ik voel mij bedreigd.
Langzaam schuifel ik achteruit, in zittende houding op de stam, en spring naar de grond. Onder honend gekrijs van de apen verlaat ik met gezwinde spoed het eerst zo idyllische schouwtoneel, en verdwijn in de duistere ondergroei van het woud. 
Later hoor ik van de chimpansee-onderzoeker Boche, die met zijn vrouw permanent onderdak heeft in het regenwoud, dat ik heb geboft. Enerzijds omdat ik chimpansees heb mogen aanschouwen in het wild, anderzijds dat ik het er levend vanaf heb gebracht. Mannetjeschimpansees die kwaad worden kunnen gehakt maken van een mens.

In Nederland ben ik niet bang in de natuur. Vroeger, als ik in de kleine uurtjes onderweg was naar het bosgebied om vogels te inventariseren, fietste ik om Hilversum heen, want de Groest om 4 uur 's nachts was onveiliger dan welk bos dan ook. In het bos voelde ik me thuis.
Toch heb ik één keer eenzelfde gevoel gekregen als destijds bij de apen in Ivoorkust.
Ik was 's nachts op pad om uilen te inventariseren, en liep door een stikdonker bos.
Ik hoorde op zeker moment een afgrijselijk geluid opklinken uit het duister, een onwerkelijk spookachtig gehuil dat mij deed denken aan een baby in doodsnood. Daar gingen mijn nekharen omhoog. Wat kon dit zijn?!
In de dode bladeren leken zich twee behoorlijk zware dieren te bewegen, die onder het uiten van het onwereldse gehuil achter elkaar aan leken te zitten.

Ik was snel klaar met mijn uileninventarisatie die nacht.

Pas veel later, toen ik toevallig de Grzimek-dierenencyclopedie doorsnuffelde, kwam ik een soortgelijke ervaring tegen, bij een jager die een das had aangeschoten. Het gehuil maakte zo'n indruk op de jager, dat hij daarna nooit meer op dassen schoot.
En zelfs zijn geweer aan de wilgen hing.

Ik heb nooit meer zoiets gehoord, maar het is het soort geluid dat oerangsten losmaakt ook in de westerse mens, die van de natuur is vervreemd. Toch zou ik er een lief ding voor over hebben om nog één keer diezelfde sensatie te ervaren.
Behalve angstaanjagend is het ook op een vreemde manier aangenaam.

Vriendelijke groet,

Ronald Sinoo

andre.schulten

hoi Ronald,

Je schrijft net zo vlot als dat je tekent  :duim:
Ik zou zeggen: begin een column  ;)

Ik heb gelukkig niet zo'n angstige ervaring gehad als jij met die chimpansees, maar het is me meerdere keren opgevallen dat mijn nekharen overeind gaan staan als ik in een dierentuin oog in oog kom te staan met een wolf of beer. Alsof het oerdeel van mijn hersens reageert op de bron van gevaar, want ik wéét dat mij niks kan gebeuren met al dat gaas.


Margreet Kwh

André, inderdaad bekend, maar toch leuk om weer te lezen.
En Ronald, mooi stuk, bijzondere ervaringen met die apen. Ik sluit me bij André aan.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

KorHaan

Citaat van: andre.schulten op maart 03, 2011, 21:10:37 PM
hoi Ronald,

Je schrijft net zo vlot als dat je tekent  :duim:
Ik zou zeggen: begin een column  ;)

Ik heb gelukkig niet zo'n angstige ervaring gehad als jij met die chimpansees, maar het is me meerdere keren opgevallen dat mijn nekharen overeind gaan staan als ik in een dierentuin oog in oog kom te staan met een wolf of beer. Alsof het oerdeel van mijn hersens reageert op de bron van gevaar, want ik wéét dat mij niks kan gebeuren met al dat gaas.



Wauw, André, ik zit te glimmen van het compliment, dank je wel. Ik hou het maar bij tekenen, denk ik, daar kan ik mijn ei toch het best in kwijt.
Zoals jij keer op keer goede columns schrijft, zou ik nooit kunnen. Wat hap-snap-verhalen op verjaardagspartijen, okee, maar ik zit toch het liefst achter mijn tekentafel.

In dierentuinen krijg je soms inderdaad ook dat onbestemde gevoel, vooral als je dicht bij een imposant dier staat. Als ze achter tralies zitten, valt het mee. Maar als ze achter glas zitten en erg dichtbij komen, is het onbehaaglijk.

In de dierentuin van Antwerpen stond ik - jaren terug - oog in oog met een enorme mannetjesgorilla, de zilverrug van de groep. Het glas was dik, maar toch...
Ik was niet de enige die geïntimideerd raakte van de kracht die het dier uitstraalde.
Het was druk voor het glas, en ineens - uit het niets - stormt die gorilla op ons af en beukt met zijn arm tegen het glas, het dreunt door de ruimte en wij deinzen achteruit. Ik schrok me rot en de rest van het publiek ook. De gorilla ging tevreden met zijn rug tegen het glas zitten, alsof-ie zijn punt gemaakt had. Even laten zien wie er de baas was.

Groetjes, Ronald

Robert Heemskerk

Na het lezen van dit item moest ik even denken aan 'Leeuw in interieur' van W.F. Hermans (De laatste roker. Amsterdam 1991)

Robert

andre.schulten

hij staat er weer op, de nieuwe column (geen grap)
nog even een beetje inhakend op een inmiddels verlaten topic
wel een andere Gerrit.. ;)

http://www.natuurmonumenten.nl/content/zwevers


Margreet Kwh

Een mooi portret, André.
met vriendelijke groet, Margreet Kouwenhoven

KorHaan

Ongeveer zoals ik zelf zou reageren, net zoals jij, André. Ik ken een muskusrattenvanger, die in NW-Overijssel werkzaam is, en kan heerlijk bomen over de natuur en de vogels met die man; hij is sympathiek, en een gemoedelijke persoonlijkheid. Over het nut van muskusratten verdelgen hebben we het niet.
Daar ga ik ook niet over beginnen. Het is zijn werk, het mag van de overheid, dus wie ben ik om er wat van te zeggen en een azijndiscussie te beginnen?

Het geloof, daar heb ik toch wat meer moeite mee. Het is nog niet ter discussie gekomen, ik denk niet dat hij erg gelovig is, hij heeft uit niets laten blijken dat hij stellig gelooft in een leven na de dood.

Meestal beginnen gelovige mensen uit zichzelf wel over het hiernamaals, als je eenmaal lekker aan het praten bent, en dan weet ik genoeg. Ik krijg er dan altijd een gevoel bij, alsof ik op een feest ben en iedereen alvast gefocust is op de after-party.
Waar jij, als niet-gelovige, natuurlijk niet voor bent uitgenodigd. Vervolgens probeert men je kaartjes voor de after-party aan te praten, en als ik dan zeg dat we nog maar moeten afwachten of er überhaupt wel een after-party komt, en dat we beter kunnen genieten van ons samenzijn op dit feest, loop ik tegen een muur van welwillende weerstand op. Niemand weet feitelijk of er een after-party is; het geloof in een beter feest getuigt m.i. van zowel troost/acceptatie van het huidige feest, als van hoogmoed door te ventileren dat men bij de happy few behoort die tot de after-party worden toegelaten.

Vriendelijke groet,

Ronald

andre.schulten

ha Ronald,

Ik vind het wel grappig dat mijn 'stukkies' je lijken te prikkelen tot schrijfwerk.

Wel leuk gevonden: after-party..
Ik woon vlakbij een kerk en uit dwarsigheid zeg ik op zondagochtend wel eens: spreekuur bij onzelieveheer..
maar ach, er is al zo veel gezegd over het geloof, in een ander topic.. (en ik ben daar gestopt)

groet!