Van Pluismeer tot Naardermeer....

Gestart door Pim, februari 11, 2005, 20:32:04 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

De laatste ruime week behalve veel gewerkt voor de centen, ook na mijn werk veel tijd geïnvesteerd in de website www.vogelkijkhut.nl. De site is nu al een tijdje in de lucht en de positieve reacties stromen binnen. De site is nog lang niet volledig dus er blijft genoeg werk aan de winkel. De laatste natuurbelevenissen vat ik daarom even samen:

Maandag 31 januari even naar mijn "achtertuin" De Lepelaarplassen (Almere-Flevoland) gefietst. Vanaf de Trekvogelbrug zag ik op het veldje met enkele grote bomen een fraaie klapekster in een boomtop zitten. Deze wintergast is deze winter op veel plekken in Nederland te zien, maar blijft het predikaat schaarse gast behouden. Vanuit de Lepelaarhut zag ik de gebruikelijke wilde zwanen (wat een heerlijk geluid maken die toch!), maar liefst 37 exemplaren. Ook enkele juveniele exemplaren, die een grijs verenkleed hebben. Een vrouwtje havik zat in een boom en wachtte haar kans af toe te slaan. Helemaal aan de overkant zaten de meeste eenden, met de telescoop telde ik o.a. 58 wintertalingen, 23 pijlstaarten en een mannetje rosse stekelstaart. Deze laatste behoord niet tot de Nederlandse avifauna, maar is een rasechte exoot uit Zuidelijk Amerika. De waterrallen bigden erop los!

Donderdag 3 februari had ik een leuke date met mijn lieve vader op het treinstation te Weesp, in zijn luxe stationcar reden we naar Anna's Hoeve te Hilversum. Doel was een bezoek te brengen aan de vogelkijkhut aan het Laarder Wasmeer. Het meertje was echter omgeven door een torenhoog hekwerk met prikkeldraad en de kijkhut was in geen velden en wegen te bekennen. Sommige gevangenissen zijn makkelijker om uit te ontsnappen dan een bezoek aan dit Wasmeer te brengen. Door giftige lozingen is de bodem zwaar verontreinigd en zullen er omvangrijke saneringswerkzaamheden plaatsvinden. Later kreeg ik een mail dat de kijkhut nu bij een zandvlakte staat en pas over een aantal jaren naar alle waarschijnlijkheid teruggeplaatst zal worden. Toen we bij één van de naastgelegen vijvers een bruggetje wilden oversteken zagen we nog net een blauwe flits over het water wegschieten, de ijsvogel.

         

Bij een heel ander wasmeer, het Hilversums wasmeer, was wel een futuristische "open-air" vogekijkhut. Alleen jammer dat de vogels het hier lieten afweten. We reden maar snel door naar het Pluismeer in het Lage Vuursche. Hier is een vogelkijkhut. In de winter is het hier over het algemeen rustig. Vanuit de hut was weinig te zien, maar de wandeling over de naastgelegen Stulpheide was extra interessant. Onderweg zaten in een dennenbos minimaal veertien kruisbekken, exemplaren kreeg ik in boomtopjes goed in de kijker. Beide geslachten waren aanwezig, het rode mannetje en het gele vrouwtje. Met hun aparte gekruiste snavel hebben ze geen moeite om de dennenzaden te veroveren. In de heldere lucht vlogen acht buizerds en boven het bos een kleine sperwer, waarschijnlijk het mannetje. Vanuit het dennenbos hoorde ik enkele raven roepen. Dit geluid is erg goed te onderscheiden van hun veel kleinere broertje de zwarte kraai. Later zag ik deze reuzen ook vliegen, ze zijn zelfs groter als een buizerd. Deze vogel was door de overmatige jacht in Nederland zo goed als uitgestorven, maar door herintroductieprogramma's gaat het nu weer redelijk met de ravenstand in Nederland. Deze soort kom je o.a. tegen op de Veluwe, de Utrechtse heuvelrug, maar ook op kadavers in de Oostvaardersplassen. In de verte riep een groene specht, iets later zag ik hem over de heide vliegen in zijn kenmerkende vlucht. Mijn intensieve zoeken werd beloont want bijna aan het einde van de wandeling over de heide zag ik in een boompje een klapekster zitten.  Deze soort heb ik hier al eerder gezien in andere jaren. Het is ook een goede plak voor zwarte spechten, maar die gaven vandaag niet thuis.




Zaterdag 5 februari passeerde ik de Amsterdamse waterleidingduinen op weg naar mijn werk  en zag binnen een kilometer éénentwintig damherten en een sperwer.

Dinsdag 8 februari was ik in de prettige omstandigheid om even een bezoek te brengen aan de Lepelaarhut (Lepelaarplassen-Almere). Een dag eerder was ik hier ook al een uurtje en zag o.a. 14 brilduikers, 15 nonnetjes en 23 wilde zwanen. Op 8 februari was het op dezelfde plek vooral een waterrallenfeest, vanuit vele richtingen communiceerden ze met elkaar met hun varkensachtige gegil. Tevens zestien wilde zwanen ter plaatse. Vanaf de fiets zag ik twee grote zilverreigers vanuit het Lepelaarplassengebied over het Vaartbos vliegen.  Bij de onlangs opengestelde Vaartsluis (geheel nieuw fietspad door het Vaartbos te Almere) werd ik getrakteerd op een ijsvogel, die luid piepend kwam aanvliegen en in het riet ging zitten.

Woensdag 9 februari nam ik de trein naar station Naarden-Bussum voor een half rondje Naardermeer. Deze wandeling heb ik in zijn geheel al tientallen keren gemaakt en nog steeds is het een genot om in dit prachtige stukje natuur te verkeren. De eerste vogelkijkhut was aan de Meerkade, een witte kwikstaart vloog roepend over. De plas was nog gedeeltelijk bevroren, in een wak zwommen honderden kuifeenden. Toen ik het pad vervolgde en keek naar een grote groep fraai gekleurde distelvinken (putters) hoorde ik plotseling vanuit een naastgelegen boom diverse trompetroepjes, het was dan ook makkelijk om de (mogelijk Noordse) goudvinken te vinden, vier vrouwtjes en een heer. Een kilometer verderop bij "De Visserij"  (tevens startpunt bootexcursies Natuurmonumenten) riep een mannetje goudvink vanuit de top van een boom. Deze klassieke roep was duidelijk te onderscheiden van de zogenaamde "trompetroep". Vanaf het bruggetje vloog een ijsvogel weg, verveelt mij nooit!

Op de weilanden foerageerden honderden grauwe ganzen, kolganzen en enkele (toendra) rietganzen. Ook was het aantal foeragerende blauwe reigers zeer hoog. Langs een polderslootje zat een grote gele kwikstaart, op dezelfde plek zag ik zo rond dezelfde tijd twee jaar terug ook al een grote gele kwikstaart. Deze vogel lijkt dus erg trouw aan zijn winterverblijfplaats, in de Amsterdamse waterleidingduinen zie je ook jaarlijks op dezelfde plekken deze mooie vogel. De Nieuwe Keverdijkse polder (richting Weesp) kon ik met de verrekijker goed bekijken, ik telde hier elf grote zilverreigers, tegen één in het Naardermeergebied. Ik bracht natuurlijk een bezoek aan de aparte vogelkijkhut op een groepschuilplaats uit de tweede wereldoorlog, je kijkt uit over een plasje. Ondanks fel tegenlicht telde ik nog zeven pijlstaarten. Op mijn weg naar de hut zag ik twee roodborsttapuiten, zijn in deze tijd nog zeldzaam/schaars. Torenvalkjes bidden in de lucht en zo nu en dan cirkelde een buizerd over.

In plaats van de ronde te volmaken sloeg ik af naar Fort Uitermeer waar een ijsvogel langspiepte, aan de andere kant van het fort tijdens een sanitaire stop kreeg ik hem goed te zien. Langs De Vecht nam ik de bus naar station Weesp.

Tenslotte bracht ik vandaag, vrijdag 11 februari, een bezoek aan de Lepelaarplassen en maakte weer eens de volle ronde (ongeveer 8-10 km) om de plas heen. Een vrouwtje sperwer vloog over. Een blubberig pad bracht me naar de Lepelaarhut. Een grote hoeveelheid nonnetjes (beide geslachten) kwamen zeer dichtbij de kijkhut, ik telde negentien exemplaren. Het aantal wilde zwanen is elke keer weer een verassing, ditmaal waren er zeventien te bewonderen. Uit de richting van een zijslootje hoorde ik al enkele malen het typerende ijsvogelgeluid en dit leuke diertje vloog ook éénmaal voor de hut langs en leek wat in zijn bek te hebben. Verder op de plas o.a. : grote zaagbekken (2 woerden), drie brilduikers en een groep wintertalingen. Aan de overkant zat het wijfje havik in haar vaste uitkijkpost, een grote wilg. Bij het gemaal Blocq van Kuffeler liep een waterral op het beton, meestal is dit voorbehouden aan zeer koude dagen. Vanuit de hut hoorde ik al drie "waterbiggetjes".
In de Kwelplas vier wilde zwanen, nonnetjes en tientallen pijlstaarten. In het Markermeer veel pleisterende bergeenden en verder weg een massa futen. Op de natte graslanden zag ik in de greppels nog twee grote zilverreigers. Vanuit het riet riepen twee baardmannetjes wat verlegen.  Bij de Noorderplassen lag het water erbij als een spiegel, 42 brilduikers en zeven grote zaagbekken zorgden wel voor kleine golfjes in het wateroppervlak. Tenslotte zag ik vanaf de Trekvogelbrug nabij de Vaartsluis de muizenkiller in de top van een boom zitten. Deze klapekster mag best in onze achtertuin komen, de muizen hebben in de schuur niks meer te roven, maar slepen het vogelvoer gewoon naar binnen. Soms lopen ze gewoon langs de dakrand als ik 's avonds in de schuur kom. Wel gezellig al die kleine huisdieren!


met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl