Maart roert zijn....(2 maart 2006)

Gestart door Pim, maart 02, 2006, 19:32:24 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

De meteorologische lente is van start gegaan, maar daar trekt het weer zich geen snars van aan. Je kunt tegenwoordig beter de Enkhuizer almanak lezen dan alle semi-wetenschappelijke weersvoorspellingen. Vanmorgen (2 maart 2006) werd ik bij het ontwaken blij verrast door een stevig pak sneeuw, ongeveer 10 centimeter dik. Op dezelfde datum in 2005 werd Nederland op sommige plaatsen bedekt met een halve meter sneeuw. Je zou bijna het gezegde "maart roert zijn staart" erbij willen halen, maar dat zou te veel van het goede zijn.

In mijn kleine autootje naar de Almeerse Muziekwijk gereden, de pestvogels zaten daar al met zijn allen klaar om een fijne show op te gaan voeren. Ik positioneerde me tegenover enkele struiken met sierappeltjes (malusappel geloof ik...). Na enkele minuten kwamen de pestvogels al tingelend aanvliegen en vraten hun buik vol. Het was lastig om het aantal te tellen omdat ze erg vliegerig waren, echte ADHD-vogeltjes. Het waren minimaal 42 exemplaren, maar mogelijk meer. Buurtbewoners keken niet meer op of om naar de oogstrelende pestvogels, een vrouw vertelde dat ze de vogels al jaren ziet vanuit haar keukenraam. Geef mij even zo'n keukenraam! Dat pestvogels niet schuw zijn is algemeen bekend, maar deze exemplaren vlogen me bijna omver. Ze zeilden vlak langs mijn hoofd. In de winter eten de vogels voornamelijk bessen (lijsterbes en meidoorn e.a.), maar in de zomer zijn het insecten-en noteneters. De Engelse naam voor pestvogel "Bohemian Waxwing" (de rode vlekken op de vleugels lijken namelijk op zegellak) doet de vogel meer eer aan. Ook enkele kramsvogels aten zich vol met de felrood gekleurde vruchten met oranje vruchtvlees.

Via het Pampushout reed ik in de richting van de Oostvaardersdijk, zou over 200 jaar een schilderij van "windmolens in de sneeuw" ook een fortuin waard zijn? Tot aan de horizon was het een witte sneeuwwoestijn. Sneeuw maakt wel het kind in je los, heerlijk om maagdelijke delen sneeuw als eerste te bewandelen. Langs de dijk grote groepen kramsvogels op zoek naar een open plek om wat te scharrelen. Verschillende buizerds zaten op de uitkijk. Een automobilist was minder fortuinlijk en was met auto en al van de dijk gegleden, de wielen waren zwaar beschadigd, maar gelukkig geen menselijk leed.

Ik glibberde verder naar het Fluitbos (Almere – Flevoland) en wandelde naar de uitkijkheuvel aan het Jan van den Boschpad (zuidelijke kant Oostvaardersplassen). Superlatieven schoten me te kort, wat een indrukwekkend gezicht; een witte vlakte zover het oog reikt. De vogels waren flink van slag. Kieviten stonden moedeloos in de sneeuw, grote groepen zangvogels (graspieper, vink, putter) vlogen over, maar vooral veel langstrekkende groepen kramsvogels, in een uur tijd zeker vijfhonderd exemplaren. In het open water vonden veel eenden een prima toevluchtsoord, voornamelijk grote zaagbek, nonnetje, pijlstaart, wintertaling, bergeend, smient en enkele brilduikers. Langs de kant van het water wandelde een bontbekplevier, die zal vast denken had ik maar enkele weken langer geduld gehad om naar Nederland terug te keren. Ook drie tureluurs stonden naast elkaar.

De verschillende vossen (ik telde zes verschillende exemplaren) vielen duidelijk op in de sneeuwmassa, het zijn relatief kleine en lichte dieren, ze zakten ook amper weg in de sneeuw. Ze waren duidelijk op zoek naar verzwakte watervogels en hebben een belangrijke stofzuigerrol in het gebied. Nu maar hopen dat vossen niet vatbaar blijken voor de agressieve variant van de vogelgriep.

Tot mijn grote verbazing waren het drie bruine kiekendieven die aan het jagen waren boven het rietveld, later zag ik ook een vrouwtje blauwe kiekendief. Op een stuk hout op de sneeuwvlakte zat een smelleken, wat een klein schepsel, het was waarschijnlijk een mannelijk exemplaar! De buizerd was natuurlijk ook van de partij in meervoud.

Langs de uitkijkheuvel was een groep baardmannetjes vakkundig het rietpluis aan het uitplukken. De vogels lieten zich dankzij de veelvuldig aanwezige zon makkelijk zien, bij grijs weer zitten ze vaak diep in het riet weggekropen.  Er waren zeer veel rietgorzen aanwezig, die zich met dit winterse weer ook massaal laten zien. Een witte kwikstaart en enkele wulpen vlogen over. Een vorig verslag schreef ik nog dat de meeste grote zilverreigers wegtrekken naar open water bij winterse omstandigheden, vandaag moet ik dat al rectificeren, twee aparte groepen zaten goed verborgen tussen het riet. Het waren minimaal 23 exemplaren, mogelijk meer.

In het Fluitbos verging het de aanwezige edelherten relatief goed, de sneeuw begon rap te smelten en er ontstonden alweer foerageermogelijkheden. De conditie van de hele Oostvaardersplassenpopulatie is stukken beter ten opzichte van de winter 2005. Zeker drie matkoppen brachten hun zeurderige zang ten gehore. Op de bosbodem foerageerden zeker honderdvijftig koperwieken, ook kramsvogels ter plaatse.

Op woensdag 1 maart 2006  was het ook een winters weertype, maar een stuk ruiger. Felle hagel-en sneeuwbuien teisterden het land. Niet echt slim van me om de Oostvaardersplassen te bezoeken waar een helder uitzicht een eerste vereiste is. Op de Praambulten zag ik voornamelijk sneeuwvlokken en hagelstenen. Op de Kleine Praambult een grote zilverreiger en minimaal honderd pijlstaarten.

Op de Torenvalkweg - Lelystad zag ik vanaf de brug over de Lage Dwarsvaart (richting spoorbrug) het mannetje witoogeend dat hier al een tijd gezien wordt. De vogel dook vaak onder en was dit keer niet in het gezelschap van andere eenden. Het Natuurpark Lelystad was niet meer het vogel(aar) walhalla van enkele weken geleden. Ik zag "slechts"  twee paar ooievaar die er lustig op los klepperden, maar helaas geen pestvogels en/of bonte kraaien. Vanuit de vogelkijkhut in het Natuurpark (zie: www.vogelkijkhut.nl) zag ik een groep nonnetjes en tafeleenden.

Te Almere een bezoek gebracht aan de Lepelaarplassen. Op het Trekvogelgraslandje liep een grote zilverreiger. Bij het sluisje zag ik twee ijsvogels die als een bontgekleurde carnavalsstoet richting de Hoge Vaart vlogen. De Lepelaarhut lag er verlaten bij. Ver op het water voornamelijk kuif-en tafeleenden, maar ook wintertalingen, nonnetjes en (prachtige) pijlstaarten. Een havik was luid aan het roepen, een soort lachen ("kie-kie-kie-ki-ki-ki). Deze roofpiet zal vast weer tot broeden in het gebied komen.

Op de terugweg stak een vos de Vaartweg over en verdween bliksemsnel in het Wilgenbos. In de Kwelzone zag ik eerder op de dag een paartje ree.

met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl